CHAPTER 1

ISABEL

"Mama bago na naman po ba ang house natin?" rinig kong tanong ng anim na taong gulang kong anak na lalaki habang inililibot ang tingin sa pinasukan naming paupahang bahay.

Pang ilang lipat na ba namin ito? I've lost count already. Ganyan kadami ang mga nilipatan naming bahay to the point na hindi ko na sila mabilang.

Mula pa kasi roon sa Visayas na aking kinalakihan hanggang dito sa maynila ay wala na kaming permanenting tirahan.

"Yes, anak. Dito muna tayo ni yaya Lorna."

Yaya Lorna is my yaya since childhood at kasa-kasama na namin siya simula noong unang beses kong napagdesisyunang takasan ang aking madilim na nakaraan. Sobrang laking tulong ni yaya Lorna sa aming mag-ina dahil ito ang nagbabantay kay Watkins kapag pumapasok ako ng trabaho.

Watkins is my son's name by the way. Kinuha ko ang pangalan na 'yan sa pangarap na pangalan ni mommy Elina sa magiging anak niya sanang lalaki. Pumanaw ang mom ko no’ng maliit palang ako kaya hindi na ako nasundan pa at nanatiling panganay. Kaya no’ng nanganak ako't lalaki ang lumabas, sa anak ko ibinigay ang pangalang Watkins.

"Okay po. Ang ganda po ng bagong house natin mama."

Marahan akong nagpakawala ng ngiti. Nakakproud lang kasi na kahit sa murang edad ay naiintidihan niya na ang kalagayan namin. Hindi ko rin siya narinig na nagreklamo kahit minsan tungkol sa mga kaibigang palagi niyang naiiwan dala ng paglipa-lipat namin palagi ng tirahan.

"Matulog na kayo ija at may lakad ka pa bukas. Ako na ang bahala rito," ani yaya Lorna.

At ang tinutukoy nitong lakad ko bukas ay ang paghahanap ko ng trabaho.

"Ayos lang po ako yaya, tulungan ko na po kayo."

May kaunti kasi kaming gamit na nanggaling pa roon sa dati naming tinitirhan at kinakailangan namin ‘yong ayusin.

Kaunti lamang iyon dahil sa katulad naming walang permanenting tirahan ay hindi magandang ideya ang pagbili ng maraming kagamitan dahil mahihirapan kaming dalhin ang lahat ng iyon.

"Huwag matigas ang ulo. Sige na pumaroon na kayo sa inyong silid."

Walang nagagawang sinunod ko na lamang siya.

Ganyan talaga iyan si yaya sobrang sipag. Ayon kasi sa kaniya'y mas manghihina siya kapag walang ginagawa't hindi ikinikilos ang katawan. Bakit nga ba hindi pa rin ako nasanay..

"Maligo ka na anak susunod ang mama," utos ko kay baby Watkins na agad naman nitong sinunod.

Samantalang ako nama'y inabala ang sarili sa paglilinis ng aming silid. Mabuti na lamang talaga't malinis at maaliwas ang palagi naming nakukuhang bahay sa kabila ng mura nitong buwanang upa kaya hindi na kami mahihirapan pa ni yaya sa kakalinis

Bukod pa roon ay palagi ring may taong umaalok sa amin ng bahay na tutuluyan saan man kami mapadpad. Walang palya iyon at hindi dalawa o tatlong beses lang nangyari. Bagay na aking ipinagtataka subalit pinipilit ko na lamang na balewalain dahil magdudulot lamang iyo ng sakit sa aking ulo lalo na't wala naman akong nakukuhang kasagutan.

"Mama I'm done na po."

"Sige anak, magbihis ka na rito't maliligo na rin ang mama," agaran naman niya akong sinunod na lagi na lamang nagpapangiti sa akin.

Napakamasunurin kasi nito at kahit kailan ay hindi ako binigyan ng sakit ng ulo. Sa murang edad din ay responsable na ito sa sarili at hindi katulad sa ibang bata na umaasa parn sa magulang pati pagbibihis ng mga ito.

Now that I think about it.. kinakain na naman ako ng pagsisisi dahil sa pag tangka ko noong pagpapalaglag sa kaniya.

Pero bago niyo ako husgahang lahat, nais kong malaman ninyo na nagawa ko lamang iyon dahil sa hindi maganda kong karanasan. Bunga ang anak ko ng isang kriming hinding-hindi ko makakalimutan at hanggang ngayon ay patuloy kong tinatakasan.

Habang inaalala iyong muli ay heto't kusa na namang umagos ang aking mga luha. Subalit upang hindi mahalata ng aking anak ay agaran na akong tumayo't nagtungo sa banyo. Ayaw pa naman nitong nakikita akong umiiyak dahil sumasakit daw ang heart niya kapag ganoon.

Hindi naman nagtagal at natapos na ako sa pag ligo at pag-aayos ng sarili. Walang pag sasayang ng oras din kaming dumeritso mag-ina na sa higaan upang makapagpahinga na tulad ng gusto ni yaya Lorna.

"Mama, pinag-pray mo na rin po ba na umuwi na si papa?" pipikit na sana ako nang marinig ko ang tanong na iyan ng aking anak.

Simula nang magkaisip siya ay palagi niya nang itinatanong sa akin kun nasaan ang kaniyang ama kaya upang matigil na ang katatanong niya sa bagay na iyon ay ginaya ko na lamang ang mga linyahan ng katulad single mother at sinabing nasa malayong lugar ang kaniyang ama upang magtrabaho para sa aming kinabukasan.

Bagay na aking pinagssihan dahil mas mainam yata kung sinabi ko na lamang na patay na ang kaniyang ama't maaga kaming iniwan.

"Y-Yes.. tapos na anak."

Patawarin nawa ako ng Diyos sa paulit-ulit kong pagsisinungaling sa ganitong bagay.

"Okay po. Sana po umuwi na si papa mama, miss na miss ko na po kasi siya."

Isang pekeng ngiti ang kumawala sa aking mga labi. "Sana nga anak."

Lihim naman akong nagpasalamat nang tumigil na siya kababanggit sa kaniyang ama at tuluyan ng nakatulog.

"Sorry anak ha.. maiintindihan mo rin ang mama pagdating ng panahon," bulong ko habang hinahaplos ang kaniyang buhok.

How I wish na katulad kami ng ibang pamilya. Alam ko rin that he feels the same way dahil karamihan sa mga naging kaibigan niya ay may masayang pamilya. Kompletong pamilya.

KINAUMAGAHAN ay sinimulan ko na nga ang paghahanap ng trabaho. May mga experience naman ako for the past years kaya alam kong hindi ako mahihirapan sa paghahanap.

I grew up in a wealthy family kaya noong una talaga ay wala akong alam sa pagtatrabaho at paninilbihan pero simula no’ng layuan ko ang lahat ay wala akong choice kung 'di ang matutong magtrabaho dahil sa gilid ng kalsada ang aabutin namin ni baby Watkins kung magkataon.

Hindi naman ako binigo ng expectation ko dahil wala pang tanghali ay nakahanap na ako ng pagtatrabahuhan sa isang kabubukas lang na restaurant and by tomorrow ay maaari na raw agad akong magsimula.

Mabilis na lumipas ang mga araw at mag-iisang buwan na ako sa aking pinagtarabahuhan. Maayos naman ang naging kalagayaan ko roon dahil mabait ang manager namin pati na rin iyong babaeng may-ari.

"Bel sige na.. sama ka na," napaigtad pa ako nang yugyugin ni Ressa ang aking balikan.

Kasamahan ko siya sa trabaho at unang araw linggo ko pa lang roon ay sobrang naging close na kaming dalawa kumpara sa iba pa naming mga kasamahan.

Noong isang araw pa niya akong inaayang sumama sa birthday parte niya na gaganapin sa isang mamahaling hotel. Laking mayaman din kasi itong si Ressa at naglayas lang din. Ang kaibahan lang namin, may dala siyang maraming pera no’ng lumayas na galing pa sa mga tiyuhin at tiyahin niyang suportado siya palagi sa mga kalokohan niya.

Bata palang daw kasi ay sadyang rebellious na siya. Nakaugalian niya nang lumayas-layas tyaka magtatrabaho naman kung saan-saan bilang libangan.

Sana lahat nalang talaga libangan lang ang pagtatrabaho.

"I can't Ress.. hindi talaga pwede," tanggi kong muli sa kaniyang alok.

Sa mga nagdaang linggo kasi ay nakita ko na kung gaano siya kaparty-goer at natitiyak kong puno ng inuman roon sa birthday niya kaya bilang babaeng walang kahilig-hilig sa ganoon at bilang isang inang mas pipiliing makasama ang anak sa ganoong pagkakataon, paulit-ulit ko siyang tinatanggihan.

"Pero Bel, kahit saglit lang talaga. I just want you there even for awhile. And promise, no alcohol for you."

Now that she mentioned na pwedeng saglit lang ako roon, that made me think for awhile.

"Oh hey handsome young man," bati ni Ressa sa anak ko nang lumabas ito galing kwarto dahil nakatulog ito sa pagod kalalaro kanina.

Nandito kasi kami ngayon sa bahay dahil nakaugalian niya nang bumisita rito lalo na tuwing linggo dahil pahinga namin sa trabaho.

"Hello po tita Ressa, ang ganda nyo po," ganting bati naman ng anak ko at may pasobra pa na namang pambobolo.

Ewan ko ba, hindi naman siya ganyan sa ibang tao pero pagdating dito kay Ressa sobrang pilyo't bolero niya.

Hindi rin maikakaila na palagi na lamang nagliliwanag ang buong pagkatao ng munting binata kong ito sa tuwing nakikita si Ressa.

"Aww.. thank you. You look dashing too young man."

Namula naman agad ang anak kong kasalukayan nang nakapatong sa hita ng tita Ressa niya.

Oh gosh. I'm not naive para hindi malamang may crush itong anak ko sa kaibigan ko. Pinapabayaan ko lang because why not, normal lang namang magka-crush kahit bata palang tyaka makakalimutan din niya iyan paglaki niya.

"Watkins ijo, hinahanap ka ng mga kalaro mo sa labas," tinig iyan ni yaya Lorna kaya mabilis pa sa alas-kwatrong bumaba ang anak ko sa hita ni Ressa upang puntahan ang kaniyang mga kalaro sa labas.

"Your son is very handsome. Like, sobrang gwapo niya kahit bata palang. I wonder tuloy kung anong hitsura ng ama niya. For sure sobrang gwapo din"

Para namang may biglang bumara sa lalamunan ko dahil sa narinig. Hindi ko ugaling magbahagi ng talambuhay ko kahit gaano ko kaclose ang tao kaya hanggang ngayon ay wala siyang alam tungkol sa tunay na nangyari sa akin at kung paano nabuo si baby Watkins.

"Are you okay? bakit bigla kang namutla dyan?" nagaalalang baling nitong muli sa akin. "May nasabi ba akong hindi maganda?" tanong niya pang muli na agad ko namang tinugon ng marahang iling.

"No, okay lang ako. Medyo masama lang talaga pakiramdam ko simula pa kaninang umaga."

"Oh, dapat magpahinga ka na muna," suhestiyon pa nito. "But hey, kailangan ko 'yong sagot mo sa invitation ko," dagdag pa nito.

Akala ko pa naman nakalimutan niya na ang tungkol do’n.

"S-Sige. Payag na ak—”

"Oh my! thank you! thank you so much!" napaigtad pa ako sa bigla nang yakapin niya ako.

Hindi naman masyadong halatang tuwang-tuwang siya kahit pumayag lang ako para tigilan niya na ako at dahil na rin doon sa sinabi niyang maaari akong umuwi agad tyaka hindi paiinumin ng alak.

"Walang anuman. Basta pwede akong umuwi agad ha."

"Pwedeng-pwede."

"And about sa alak, okay lang na hindi ako umin—”

"Absolutely. Hindi kita pipilitin. Promise," itinaas niya pa ang kanang kamay na parang nanunumpa kaya natawa na lamang ako.

Katahimikan naman ang namayani sa amin kalaunan. Pero pansin kong maya't maya siya kung tumingin sa akin.

"B-Bakit?" alanganin kong tanong dahil parang may gusto siyang sabihin sa akin o 'di kaya may gustong itanong.

"I'll wait for the day na kaya mo nang mag-share sa akin ng mga bumabagag sa'yo. I have this feeling kasi na hindi enough na si yaya Lorna lang ang karamay mo sa mga pinagdadaanan mo"

Pansin niya rin pala.. na hindi pa ako totally nakakapag open up sa kaniya. Unlike her na halos buong niya ay nasabi niya yata sa akin. May kadaldalan kasi talaga siya kaya kahit hindi ko itinatanong ay siya na ang kusang nagkukwento.

"Salamat. At pasensya na rin. Hindi pa kasi talaga ako handang ikwento sa ibang tao 'yong tungkol do’n"

"I understand. Don't pressure yourself. But hey, hindi ako ibang tao okay, I'm your friend. Hindi lang basta kaibigan kung 'di totoong kaibigan."

I gave her a genuine smile. Ramdam ko rin kasing genuine rin na tao itong si Ressa at nagkasalungat lang kami sa lifestyle dahil tulad nga ng sabi ko, she's a party goer and of course, a very open person. Dahil na rin siguro sa wala naman siyang anak at walang karanasang sobrang nakakakilabot.

"Thank you Ress.." pagpapasalamat ko ulit.

"No beggie ano ka ba," pilya niyang tugon na may kasama pang paghampas ng kanan niyang kamay sa hangin. "Anyway, wala ka bang plan na pumasok ulit sa relasyon?"

"Relasyon?"

"Yeah. Relationship. Mag boyfriend. Akala mo siguro hindi ko napapansing binabasted mo lang ang sandamakmak na mga hottie na nanliligaw sa 'yo."

"Ah 'yon ba.. ayoko muna, hindi pa ako handa," at hindi pa ako kailanman naging handa.

"Why? dahil ba sa daddy ni baby Watkins? hindi ka pa ba nakakapag move on sa kaniya?"

Move-on.. hindi ko kailangan 'yon dahil hindi naman naging kami at mas lalong wala kaming naging relasyon. Hindi pa ako kailanman nakapasok sa isang relasyon.

"Hindi applicable sa akin ang salitang move on."

"Why? don't tell me nabuo niyo lang si baby Watkins out of too much libido?" eksaherada pa siyang napatakip ng bibig kaya natawa nalang ako.

"Ikaw talaga. Hindi sa ganoon.. basta, hindi ko kailangang mag move on dahil hindi ko naman siya kilala."

"Oh my! a one night stand?! iyon ba ang nangyari?"

"Hindi noh!" agad kong tanggi dahil grabe siya, napatayo pa talaga sa gulat.

"Aw, sayang naman. One night stand is kinda exciting kaya."

"Sira ka talaga," napapailing at natatawa ko nalang na usal.

"Kidding aside, you don't need to answer Bel dear. Basta kapag ready ka na, just don't hesitate to call me. Makikinig ako"

"I'll keep that in my mind. Ikaw? wala ka pa rin bang balak na pumasok sa isang relasyon?"

Nabanggit niya kasi minsan na siya ang klase ng taong hindi basta-basta nakikipagrelasyon at tanging hook-up lang ang palaging ginagawa.

Sakit daw kasi sa ulo ang mga lalaki at gusto niya raw na palagi siyang malaya. Hindi iyong nasasakal dahil may lalaking dumidikta sa kaniya sa ano ang dapat at hindi dapat na gawin.

Sa madaling salita ay siya ang girl version ng mga babaerong nababasa ko noon sa mga libro.

"Nah. Walang chance. Walang-wala. Kaya nga support kita sa no boyfriend thing mo na 'yan eh."

"Pero paano kung dumating ang lalaking magpapa-ibig sa'yo? what will you do?"

"Ikaw? what will you do?" balik nitong tanong sa akin.

"I-Ikaw kaya una kong tinanong," ganti ko naman agad na ikinahalakhak niya lang.

Tingnan mo nga naman itong babaeng ito.

"I'm just joking hahaha! but here's my answer sa tanong mo, I don't care. Ma-in love na kung ma-in love pero habang wala pang nagpapatibok nitong puso ko, sasamantalahin ko muna ang pagkakataon."

"Ikaw ang bahala.. pero paano kong bukas ka na makakatagpo ng mamahalin?"

"Tomorrow? agad-agad?" natawa naman kami pareho. "Well if that's case, so be it. There's a part of me din naman na gustong malaman kung anong pakiramdam ng mainlove."

"You have never been in love?" gulat kong tanong dahil ang akala ko talaga na in love na siya dati at kaya lang naging player dahil nasaktan siya noon.

You know, just like sa mga books.

"Yeah. Maka-react ka ha. Parang ikaw na-in love na."

"Iba naman kasi 'yong case mo."

"Hala siya, paano naging iba? because I'm a player?"

"Parang ganoon na nga," nagpipigil ng tawa ko namang tugon.

"So harsh. Hindi pa ako ever na-in love sa kahit na sino dahil wala pang nakakareach ng standard ko."

Dahil sa sinabi niya'y naisip kong biruin siya kaunti. "Ay may standard ka rin pala?"

Hindi naman ako nagtaka pa nang eksaherada siyang napasinghap.

"You! ang sama mo sa akin ha. Of course may standard din ako noh. I want a wild hot man lalo na sa bed."

Awtomatiko naman akong napasinghap. This girl really. Hiding-hindi yata ako masasanay sa pagiging bulgar niya magsalita.

"Oh c'mon Bel dear, don't act nga like an innocent sa s*x ikaw kaya may anak sa ating dalawa tyaka the wilder the better kaya."

"How do know? na the wilder the better?" hindi ko rin maintindihan kung bakit bigla nalang akong naging curious tungkol sa bagay na iyon.

"Bel dear, haven't you ever heard ba na mas marahas mas masarap? and mas MALAKI mas Masarap," kinindatan niya pa talaga ako niyang sabihin iyan kaya bigla akong kinilabutan. "Hayy.. sa reactions mo, nagiging curious tuloy ako sa sex life mo noon. Siguro ang boring ng partner mo dati."

Pilit na nagpakawala na lamang ako ng ngiti.

Kung alam mo lang Ress..

"T-Tigilan na nga natin ang usapan tungkol sa ganiyang bagay."

"Why? dahil totoong boring partner mo noon noh? sayang naman siya, ang gwapong hindi magaling sa kama ay parang kalevel lang ng mamamatay na bulati sa lupa."

Hindi ko na napigilan at mahina ko na siyang nahampas sa balikat.

"Grabe talaga iyang bibig mo!"

"What? I'm just telling the truth here," tatawa-tawa niya pang tugon. "Okay, pagbibigyan kita. Ibang topic nalang. So here, hindi naman siguro kayo aalis next time all of a sudden without letting me know noh?"

"Ahm.. hindi ko iyon maipapangako."

Nabanggit ko kasi sa kaniya minsan na kapag umalis kami sa isang lugar ay biglaan lang.

"Gano'n ba.. what if I'll give you places to go nalang? we own bunch of villas."

"Ikaw talaga. Baka nakakalimutan mong naglayas ka. Paano mo kami patitirahin sa mga properties ng pamilya mo?"

Saglit naman siyang nantigilan. "Oo nga noh," napailing na lamang ako. "But still! pag-aari ng mga uncle and aunts ko 'yong iba so matutulungan pa rin kita," dagdag niya pa.

"Maraming salamat sa offer—”

"You're welcome"

"Pero kasi.."

"Huh? anong pero?"

"Hindi ko matatanggap 'yan."

"What? why?"

"Kasi ayoko kayong madamay."

Malamlam niya naman akong tiningnan bago niyakap.

"Don't worry Bel dear, kung natatakot ka dahil maimpluwensiya ang humahabol sa'yo, mas maimpluwensya ang pamilya ko."

"Pero naglayas ka—"

"Enough. Oo na naglayas na ako. Pero kung kinakailangan kong bumalik sa family ko matulungan ka lang, I wouldn't mind. At all."

"Seryoso?" maang at hindi makapaniwala kong tanong.

"Yeah. Dead serious." deritso niya namang sagot. "Mahal kaya ako ng mom and dad ko. I can come back anytime I want."

"Ang swerte mo naman."

"Ahuh. Pero ako lang ang swerte, sila hindi."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Malas sila sa akin eh," matapos sabihin 'yan ay humagalpak nalang siya ng tawa.

Sakto namang lumabas si yaya Lorna at tinawag na kami para kumain. Tapos na yata siyang makapagluto. Palitan kasi kami ni yaya Lorna sa pagluluto dahil hindi siya pumapayag na paglutuin ako araw-araw. Hindi raw kasi siya sanay lalo na't lumaki akong siya ang nagluluto para sa akin dahil walang talent si mommy Elina sa pagluluto.

"Coming yaya Lorns," si Ressa na ang sumagot gamit ang palayaw na gamit niya para kay yaya Lorna.

Ang hyper niya talaga. I wonder tuloy kung gaano pa siya kahyper no’ng bata pa siya. Sobra pa siguro sa sobra.

"What's the ulam yaya Lorns?" rinig ko pang tanong niya nang palabas ako upang tawagin si baby Watkins.

"Anak, kain na dali," pansin ko naman ang agad na pagsimangot ng kaniyang mga kalaro. "Kayo rin mga babies samahan niyo kaming kumain."

Aya ko sa mga kalaro ng anak ko at bumalik ang liwanag at kislap sa kanilang mga mata.

Pagpasok namin sa loob ay masaya kaming nag tanghalian ng sabay-sabay.

***

Kinagabihan, habang nagsusukat ng damit na susuotin ko sa birthday party ni Ress ay pumasok si yaya Lorna sa aking silid. Malamlam ang kaniyang mata kaya alam kong may sasabihin itong importante sa akin.

"Don't worry about me yaya. Uuwi po ako kaagad," bago pa man siya makapagsalita'y inunahan ko na siya.

"Hindi mo ako masisisi ija.. party iyon at lasinggera ang kaibigan mong si Ressa."

Natawa naman ako sa salitang lasinggera.

"Kaya ko po ang sarili ko.. tyaka uuwi naman po ako kaagad."

"Kaya mo nga ba talaga? paano kung," napatigil ako sa ginagawa. "paano kung pagsamantalahan ka roon? ayoko lang na mangyari ulit 'yong nagyari noon."

Sa mga sandali ring iyon ay rumagasa na agad ang aking mga luha. Naalala ko na naman kasi ang kababoyang nangyari sa akin noong ako'y labing-siyam na taong gulang.

Tatlong araw palang noon matapos ang aking ikalabing-siyam na kaarawan nang ako'y dalhin ng aking ama sa isang lugar habang suot-suot ang piring sa aking mga mata. Ang sabi niya kasi ay may surpresa siya sa akin at tulad ng palaging ginagawa ng mga sinurpresa, tinakpan nito ang aking mata gamit ang isang panyo. Subalit lingid sa aking kaalaman na sa mga oras pala na iyon ay ipinagbili na ako ng demonyo kong ama at dadalhin na sa sa kasosyo niya sa negosyong nakabili sa akin. At sa araw ding iyon.. walang awa akong ginahasa.

Pangyayaring aking tinutukoy na isang bangungot na walang sawa kong tinatakasan. Na dahilan din kung bakit ilang beses kong tinangka noon na ipalaglag si baby Watkins.

Noon pa man ay pansin ko nang may kakaiba sa aking ama subalit binalewala ko lamang iyon. Mabait naman kasi ito at kahit minsan ay hindi ako nito pinagbuhatan ng kamay at ganoon na rin si mommy noong nabubuhay pa ito. Masaya at halos perpekto ang aming pamilya kaya isang malaking katananungan sa aking isipan kung bakit niya nagawa sa akin ang kademonyohang iyon.

Gustuhin ko mang magsumbong sa kinauukulan ay hindi ko magawa dahil wala akong sapat na ebidensya at hindi ko rin alam ang hitsura ng gumahasa sa akin. At kung ang walang kaluluwa ko namang ama ang aking isusuplong sa kapulisan ay wala rin akong magiging laban dahil hawak nito ang lahat ng pinakamagaling na abogado sa mundo sanhi ng malawak nitong impluwensya at natitiyak ko ring babaliktarin lamang ako nito.

Kung manghihingi naman ako ng tulong sa aking mga kamag-anak ay isa iyong delikadong galaw dahil baka pati sila'y madamay pa. Himala na nga lang at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nahahanap ng demonyo kong ama gayung natitiyak ko namang kumuha ito ng sandamakmak na private investigator upang ipahanap ako.

Kulang ang salita upang ma-idescribe ko ang hirap na pinagdaanan ko sa murang edad palang at kung hindi pa siguro dahil kay baby Walter ay wala na ako dito sa mundo dahil sa ilang beses ko ring pagtangkang kitilin ang sariling buhay.

Pero dahil sa anak ko, nagkakaroon ako ng lakas upang bumangon nang bumangon at labanan nang labanan ang lahat ng hamon sa buhay. He's my greatest strength. Just a simple smile from him makes me so strong like nobody else. Just a simple 'mama' coming from his mouth when he calls me, makes me so bless kahit panay matitinding pagsubok nalang ibinabato sa akin ng buhay.

Matapos ang mahabang iyakan ay ipinagpatuloy ko na ang pag-aayos. Sakto namang patapos na ako 'nong dumating si Ressa upang ako'y sunduin. Sabay na raw kasi kaming pumunta roon sa party niya para hindi na ako mahirapan sa pagbyahe.

Payapa naman kaming nakarating sa aming patutunguhan. Manghang-mangha pa ako sa hotel na hinintuan namin dahil sobrang ganda talaga at nagsusumigaw sa karangyaan. Sanay naman akong makakita ng magagandang hotel pero sadyang kakaiba lang talaga ang isang ito.

Ang kaso nga lang, kung gaano kami kapayapa no’ng dumating ay ganoon naman kagulo makalipas palang ang dalawang pung minuto. Ang gulo-gulo at kung sino-sino na ang mga lalaking lumalapit sa akin. Sinasabi ko na nga ba, hindi na dapat ako nagpunta pa rito.

Ilang beses na akong nagpaalam kay Ressa na uuwi na pero hindi niya naman ako pinapayagan. Kaya ang plano ko ay hindi na magpaalam pa at gagawa nalang ako ng paraan kung paano ako makakalabas sa hotel na ito.

Habang abala kakahanap ng paraan kung paano ako makakalabas nang hindi niya napapansin ay may bigla na lamang na humila sa aking lalaki.

"S-Sino ka?! saan mo ako dadalhin?!"

Labis-labis na ang kabang aking nararamdaman habang nagpupumiglas sa hawak nito. Naiiyak na rin ako dahil sa hindi magagandang naiisip sa pwede kong kahinatnan sa mga kamay nito.

"Para mo na pong awa, pakawalan mo ako!" pagmamakaawa ko nang gusto habang walang sawa pa ring nagpupumiglas subalit sadyang napakalakas niyang nilalang.

Inilibot ko naman ang tingin sa paligid upang makahingi ng tulong sa mga tao subalit wala! wala kahit isang tao akong nakikita!

Diyos ko.. tulungan niyo po ako.

Ilang beses akong nagpaulit-ulit na nagdasal dahil hindi ko na kakayanin pang mangyari muli ang nangyari noon.

Kahit alam kong wala akong pag-asang makawala ay patuloy pa rin ako sa nagpupumiglas hanggang sa namalayan ko na lamang na ipinasok niya ako sa isang silid.

Hindi ko na nagawang tingnan pa kung anong hitsura nito dahil wala roon ang atensyon ko. Medyo lumuwag na kasi ang pagkakahawak sa akin ng lalaki kaya kinuha ko ang pagkakataong iyon upang makawala na ng tuluyan.

Subalit hindi pa man din ako nakakatlong hakbang ay nahawakan niya na naman akong muli.

"P-Para niyo na pong awa," nanghihina ang mga tuhod na lumuhod ako at niyakap ang isang nitong binti.

Todo pa rin ako sa paghagulgol nang aking maramdaman ang paghila nito sa akin pataas.

"Stop. Please," isang baritonong tinig ang aking narinig at nang maidilat ko ang aking mata'y halos mapaatras ako sa aking nakikita. "I won't hurt you." dagdag nitong saad.

Saka pa ako natauhan at nagmamadaling pinusan ang mga luha gamit lamang ang aking mga kamay.

"T-Talaga?" hindi makapaniwala kong tanong na tinugon lang nito ng simpleng tango.

Maya-maya pa'y mayroon itong dinukot sa kaniyang suot na suit.

"Here," bumaba naman ang tingin ko sa kamay nito.

A tissue. Inaabutan niya ako ng tissue.

Kahit gulong-gulo ay nagmamadali ko naman 'yong tinanggap.

"I'm sorry," kalauna'y rinig kong hingi niya ng paumanhin habang humahangos na napupunas ako ng luha.

"Anong trip mo?" deritso at walang emosyon kong tanong na dahilan ng pagsasalubong ng perpekto nitong mga kilay. "Halos ikamatay ko ang ginawa mo kanina kaya anong trip iyon! bakit bigla ka nalang nanghihina ng babae basta-basta!" hindi ko mapigilang isigaw ang hinanakit ko sa nangyari.

"I-I.. nagkamali lang ako ng hinila," tugon niya at ako naman ngayon ang nagsalubong ang mga kilay.

Pakiramdam ko kasi ay hindi siya nagsasabi ng totoo.

"Nagpapatawa ka ba?" sarkastiko kong tanong.

"Alright, I actually just wanna help you. Kanina pa kita nakikitang atat na atat umalis sa bar pero hindi ka naman makalabas dahil sa kaibigan mo. So I helped you."

Natahimik naman ako.

Kung ganoon.. kailangan ko pang magpasalamat sa kaniya?

Pero paano naman 'yong mga luha at emosyon kong nasayang kanina dahil sa panghihila niya?! kailangan ba talagang hilahin nalang ako basta-basta kung pwede naman niya akong kausapin at sabihang tutulungan niya ako?

"Hindi ka maniniwala sa akin kapag ginawa ko 'yon. Bukod sa pagiging atat makaalis sa bar ay pansin ko ring ilap ka sa mga lalaki. Hindi ka nakikipag-usap sa kanila kahit isang segundo man lang."

What the. Paano niya nalaman ang aking iniisip?!

Tyaka bakit ang gwapo ng lalaking 'to?! tapos 'yong boses nya.. sh*t lang dahil nakadagdag lang 'yon sa pagiging hot niya!

"Why are you looking at me like that."

"H-Ha?"

"Do you want me."

Napasinghap ako sa narinig.

A-Ano raw?! siya? g-gusto ko?!

"N-Nasisiraan ka na ba?! anong pinagsasasabi mo dyan?!" sa kabila ng pagtataas ko ng boses ay tanging ngisi lang ang itinugon nito.

Lalo akong nakaramdam ng kaba nang unti-unti itong lumapit sa akin ng husto.

"A-Anong ginagawa mo?" utal kong tanong habang umatras nang umaatras hanggang sa maramdaman ko ang lamig na nagmumula sa pader.

Ramdam ko ang muling panunuyo ng lalamunan ko lalo na nang makita ko ang pag angat ng kanang braso nito at inilagay iyon sa magkabilang gilad ng ulo ko.

He's cornering me. Sobrang lapit din ng mga mukha namin kaya kahit walang laway ay napalunok pa rin ako.

I'm obviously scared pero hindi ko mapigilang purihin siya ng lihim sa taglay niyang kakisigan at sobrang kagwapuhan lalo na sa malapitan.

Tapos 'yong mga mata nya! bakit sobrang nakakaakit tingnan?!

"You want me. Tama ako hindi ba?"

Hindi ko mapigilang mapapikit nang malanghap ko ang sobrang bango niyang hininga.

"Say it."

No, Isabel. Hindi ka pwedeng bumigay.

Dahil sa kaisipang 'yon ay napagdesisyunan ko siyang itulak. Subalit bago ko pa man maisagawa ang balak na gawin ay naramdaman ko na ang mainit niyang hiningang dumadampi sa aking leeg kasabay ng pagdikit ng katawan niya sa akin lalong-lalo na 'yong gitnang bahagi na kahit may harang ay ramdam na ramdam ko pa rin ang laki at paninigas niyon!

Muli na naman akong napasinghap at kaluna'y napakagat na lamang ng pang ibabang labi nang maramdam ko ang malambot at basang bagay na dumadampi sa aking leeg. Noong una'y mabagal lamang iyon at literal na dampi lang talaga subalit nang tumagal ay may kasama ng pagsipsip na ikinaliyad ko. Habang ginagawa iyon ay lalo niya pang idinikit ang gitnang bahagi sa akin kaya naramdam ko ang biglaan kong pamamasa.

I can't even blame myself for it because he's so fre*king good! and so fre*king big! hindi ko pa man din 'yon nakikita pero alam kong sobrang laki niya! I can literally feel it.

Habang nagpapakasasa sa aking leeg ay naramdaman ko naman ang pag gapang ng kaliwa niyang kamay sa aking kanang dibdib na walang pagdadalawang isip niya namang pinisil kaya lalong humigpit ang pagkakapulupot ng mga braso ko sa kaniyang leeg.

Hindi ko manlang nga namalayan na nakakapit na pala ako sa kaniya kanina pa dahil sa sarap ng sensasyong pinaparamdan niya sa akin.

"A-Ahhh.." hindi ko mapigilang ungol nang sa isang iglap lamang ay subo-subo niya na ang dibdib.

This man really! masyadong mabilis! I didn't even notice na naibaba niya ang dress ko exposing my proud mounds na ngayon nga'y napapasailalalim na ng expert niyang bibig at kamay.

Yes, expert. I can already tell na expert siya sa ganitong bagay.

Binibigyan niya ng pantay na atensyon ang dalawa kong diddib dahil ang kaninang kanang kamay niyang nasa aking bewang ay ngayo'y pinaglalaruan na ang kanan kong dibdib.

"P-Please..."

"Please what honey?" kahit abala sa ginagawa ay nagawa niya pa ring tumugon.

"Suck me more please.."

Hindi naman niya ako binigo dahil ang kaliwang dibdib ko na naman ang pinagtuunan ng pansin ng kaniyang bibig. Samantalang ako nama'y walang sawa lang sa kakaungol.

Parang may sariling buhay namang gumapang ang mga kamay ko pababa. Subalit bago ko pa man mahawakan ang sinturon niya ay pinigilan niya na ang aking kamay kaya gulong-gulo ko siyang tiningnan.

Pinakawalan na rin naman niya ang dibdib ko kaya titig na titig kami ngayon sa mga mata ng isa't isa.

"Are you sure about this?" marahan niyang tanong that made my heart skipped a beat.

Hindi ko alam pero sobrang naappreciate ko ang paggtatanong niya.

Kagat labi akong tumango ng bahagya. 

"Are you sure?" tanong niyang muli.

"Yes"

Iyon lang yata talaga ang hinihintay niyang sagot dahil pagatapos na pagkatpos ay agad niya na akong sinunggaban ng halik. Noong una'y hirap pa akong sundan ang galaw ng halik niya dahil hindi naman talaga ako marunong humalik in the first place but later on, maayos na akong nakakasabay sa tulong na rin niya.

Parang wala nang bukas ang paraan namin ng paghahalikan kaya mabilis akong kinapos ng hininga. Pinagpahinga niya naman ako, ang kaso nga lang ay saglit at muli na namang mapusok na inangkin ang aking mga labi.

"B-Bed" naisaboses ko na lamang sa pagitan ng aming halikan dahil babaksak na talaga ang mga tuhod ko sa panghihina.