Chapter 18

Muli akong pumasok sa loob ng bahay namin matapos kong makapag-isip-isip. Walang mangyayari kung patuloy ko lang panonoorin ang pagdaan ng mga sasakyan sa harapan ko. Sa sala naman, nakaupo pa rin si auntie. Habang tanaw-tanaw naman siya, mas lalo akong nakaramdam ng lungkot. Gayunpaman, 'di ko pa rin alam kung sino ba ang dapat kong kaawaan sa pagitan nilang dalawa ni mama.

"Okay ka lang?" concern niyang tanong nang masyado 'atang tumagal ang pagkakatulala ko sa harapan niya. "Ano'ng ginawa mo sa labas?"

"Nagpahangin po," sagot ko sa mahinang boses, sapat na para marinig naming dalawa. Wala pa rin si papa, nasa kusina pa rin 'to. At ngayon naman... Baka ay malalim na rin ang iniisip niya dahil sa tanong ko sa kaniya kanina.

Ayaw kong i-pressure si papa, kaya para makabawi sa pagiging matanong ko kanina ay tatahimik nalang muna ako at 'di na siya kukulitin. Siguro ay may tamang oras para marinig ko ang mga sagot sa tanon