Kate's POV Bigla akong napasimangot sa isipin iyon. Hindi ko maiwasang magselos kay Bethany. Alam ko naman na galit talaga si Nathaniel sa akin. Pero umaasa parin ako ma sana mapatawad niya ako. I know him already,kahit ilang buwan lang kaming magsama as a live-in partner. Hindi niya ako matiis, he love me so much. Pero ngayon, hindi ko na alam. It took a two years, amg dami ng nangyari sa kanya-kanya namin buhay. Hindi ko alam,kung ako parin ba ang mahal niya. If he the same, Nathaniel that I love the most at the same time the Nathaniel that I left. " Hey, are you okay? Nakasimangot kana diyan," asik sa akin ni Samantha. Kaya doon naman bumalik ang diwa ko. Nagkakasiyahan na sila na para bang ngayon lang din nagkakitaan ang mga ito. Napakunot-noo ako ng seryoso na ang usapan nila ni Trexie at kuya Gabrielle.Dahil may sarili ng mundo ang dalawa. " Hiwalay na ba si Trexie at ang boyfriend niya?" pabulong na tanong ko kay Samantha. Napansin ko na kasi ang harutan ng dalawa
Kate's POV " I miss you so much,guys..." masayang wika ko sa kanila. " I think, you forgot me na..." wika ko pa din na medyo maluluha na. Dahil hindi ko naman talaga ini expect na pupunta sila dito. Ang buong akala ko hindi nila alam or kaya balewala lang sa kanila na ngayon ang dating ko sa Pinas. " Pwede ba naman iyon,frenny? Ikaw lang naman ang lumalayo sa amin ni, Trexie." agad na sagot ni Samantha na may halong pagtatampo ang boses nito. " Oh! I'm really sorry guys, I didn't meant it.So please..." mabilis na sagot ko naman kay Samantha. " It's fine, Kate.We're always understand you and be there for you." singit naman ni Trexie.Bigla tuloy akong nalungkot.Isa lang naman ang lagi ko maalala na magsasabi sa akin ng ganyang linya. Si Nathaniel... Pinilig ko ang aking ulo,para naman makapag focus ako sa mga kaharap ko. Naging unfair na naman ako. Sila iyong kausap ko. Pero bigla nalang sumingit sa isipan ko si hungarian. Napangiti na naman ako, ng bigla ko na naman maalal
Kate's POV Two Years Later... Mabilis lumipas ang mga araw at buwan.Kung may bibigyan ng award na magaling magtiis, ako na siguro iyon. Dahil tiniis ko lahat ng pangungulila ko kay Nathaniel.Nabalitaan ko nalang kay Larry na may pinatayong bagong bar si Nathaniel na kasosyo nito si Bethany. Sa dalawang taon, never ko nabalitaan sa pamilya ko na kinumusta ako ni Nathaniel or nila tita Nathalie. Hindi na ako nagtataka pa, dahil sukdulan siguro ang galit nila sa akin. Sino ba naman mga magulang ang matutuwa sa ginawa ko sa kanilang anak. Kahit hindi ko niloko si Nathaniel. Sa mga mata nila, nagtaksil narin ako sa anak nila. Talagang nagtagumpay si Bethany. Dahil umayon sa kanya ang panahon. Cancer free na siya at higit sa lahat nakasama na niya ang taong mahal niya. I don't know the real score between her and Nathaniel.Pero nasasaktan parin ako sa dalawang taon na iyon sila ang laging magkasama. Hindi ko alam kung magpasalamat ba ako ni Bethany. Because she's always be there
Kate's POV Matagal na katahimikan na namamagitan sa amin tatlo nila mommy at daddy. Natatakot ako na magsalita muli,baka mas lalong magalit si daddy sa akin.Naririnig ko pa ang mahinang buntong-hininga ni daddy. Naisip niya siguro ang nag-iisa niyang anak.Wala ng ginawang matino sa buhay. Heto nabuntis pa sa hindi alam kung sino ang ama ng pinagbubuntis.Dahil sa subrang kalasingan. Ang kalat ko talaga. Naalala ko na naman si Nathaniel, sa ganitong bagay. Siya iyong tagaligpit ng kalat ko at tagaligtas sa akin. Everytime na lasing na naman ako at walang maalala. " Ano nalang mukha ang iharap ko sa mga magulang ni, Nathaniel. Nagagalit sila dahil iniwan mo nalang ng walang dahilan ang anak nila!" matigas parin sabi ni daddy, ang tinutukoy nito si Nathaniel. " Ngayon, malalaman nila na buntis ka sa ibang lalaki! Kahihiyan ito ng pamilya natin!" halos pasigaw na ang boses ni daddy. " Karl! Kahit kailan hindi kahihiyan ang magdadalantao. Sadya man o hindi sadya. Baby is always a
Kate's POV Mabilis lumipas ang mga araw at ngayon dalawang buwan na pala kami dito ni doc Trexie sa Italy. Parang kailan lang, anim na buwan nalang ang aantayin ko ay kabuwanan ko na. Nagtatrabaho na ako bilang junior designer sa kumpanya ng pamilya ni Nathaniel ng Italy.Si doc Trexie naman, ngayong araw na ito ang balik niya sa Pinas. Ayaw ko naman na maging selfish, two months are enough for me.Subrang pasasalamat ko sa kanya dahil sa pagsama niya sa akin dito.Lalo sa mga morning sickness ko. Saksi si doc Trexie, kung gaano ako kaselan sa pagbubuntis ko.Pero pinilit ko parin magtrabaho dahil napamahal na sa akin ang trabaho ko ngayon. At iyon naman talaga ang gusto ko na maging fashion designer. May profession din si doc Trexie na naiwan sa Pinas bilang OB-gyne.Ayaw ko naman mangyari iyon na pati ang pinakamamahal niyang propesyon ay i-give-up lang niya para sa akin. Sa loob ng dalawang buwan, kinaya ko ang lahat lalo na iyong sa tuwing gabi ay bago ako matulog mukha ni Nat
Kate's POV Panay na ang hikab sa dito sa loob ng bar. Niyaya ko na si doc Trexie na umuwi na kami sa apartment ko. Pero bigla itong pinigilan ni Larry. Ang walang hiya, kunwari lang siguro itong gagong pinsan ko, na tulungan niya kami ni doc Trexie na hanapan ng trabaho. Pero ang totoo gusto lang nitong makasam ang huli. " Trex, cr lang muna ako," paalam ko sa kanya. " Samahan pa ba kita?" alok niya sa akin.Medyo may tama na ito ng alak.Iniwan lang muna kami dito saglit ni Nathaniel ng Italy. Pero babalik lang din daw siya. Mabilis ko ng tinungo kung saan ang restroom. Nakipagsiksikan pa ako sa mga tao. Infairness, malakas ang nasabing bar ni Nathaniel ng Italy. Ganito din ang bar ni Nathaniel ng Pinas. Marami din mga high end customers. Dati tambay ako ng bar sa France. Pero ngayon, gusto ko ng umalis dito at uuwi nalang sa apartment para makapagpahinga na. Dali-dali na akong pumasok sa rest room. Pagkatapos ko na mag cr.Tumingin muna ako sa salamin. Napangiti ako sa sari