Chapter 19

Cazandra Reyes

Hindi ko naman pinapangarap na magkaroon ng marangyang buhay, basta buo at masaya lang ang aking pamilya ay sapat na sapagkat hindi matutumbasan ng pera ang saya ng bawat-isa.

"Cazandra, ano ba? Late na tayo!" sigaw ni Edith na aking kaibigan na nasa labas ng aming tahanan.

Baru-baro lang ang aming tirahan sa ilalim ng tulay. Mga tagpi-tagping kahoy ang nagsisilbing pundasyon ng aming bahay upang manatili itong matatag.

"Ayan na ako! Sandali lang!" tugon ko habang inaayos ko ang aking gamit na dadalhin patungong eskuwelahan.

Fourth year high school na kami ngayon ni Edith at isang linggo na lang, gagradweyt na kami.

Gusto kong maging chef someday ngunit wala kaming pera upang maipangmatrikula lalo pa't mahal ang matrikula kapag nasa kolehiyo ka na. Pero naniniwala ako na makakamit ko rin ang pangarap ko kapag nagsumikap ako.

"Ang bagal mo! Don't tell me na… nangangarap ka na naman ng gising?" bungad niya sa akin