Cloud Academy

“…iss.”

“…iss.”

“Miss.”

“Ugh!” Unti-unti kong minulat ang aking mga mata.

“Miss,” ani ng babae na nasa harap ko.

Napabangon ako bigla dahil sa gulat. Nilingon ko ang babaeng kaharap ko at makikita sa maamo nitong mukha ang pag-aalala.

Napahawak ako sa aking sentido dahil nakaramdam ako ng pagkahilo.

“Are you okay?” nag-aalalang tanong niya.

Ibinaling ko ang paningin sa buong paligid. Nasaan ako? Ang huli kong naalala ay kasama ko ang mga kaibigan ko.

“Miss?” Nilingon ko ang babae nang tawagin niya ako. 

Nakaukit sa mukha niya ang bahid ng pag-aalala dahil sa naging reaksiyon ko.

Hinawakan niya ang mga kamay ko, “Are you really okay?” nag-aalalang ani niya.

Tatango na sana ako nang hindi sinasadyang mapadako ang paningin ko sa mga paa niya. Nanlaki ang aking mga mata at bigla akong napatayo ng makita ang buo nitong anyo.

‘Sirena!’ ani ko sa sarili.

Bakit may sirena sa harapan ko? Nananaginip ba ako? Kinusot ko ang mga mata ko kung totoo ba talaga ang nakikita ko o hindi. Ngunit totoo talaga ‘to, napansin ko rin ang mga taenga nitong kagaya ng hasang ng isda.

“Is there any problem with my tail, Miss?” natarantang ani niya nang makita ang namumutla kong mukha.

Takot kong tinuro ang buntot niya na ikinataka niya. “ Buntot, may buntot ka!?”

“What buntot? Why are you pointing my tail?” sambit niya at itinaas ang kulay lilang buntot.

Tumama ang liwanag ng araw sa mga buntot niya. Kumislap ng iba’t ibang uri ng kulay ang mga kalislis niya. Napakaganda nitong tingnan sa malapitan.

Hindi ko muna pinansin ang napakaganda niyang buntot at itinago ang pagkamangha, dahil napagtuonan ko ng pansin ang hindi niya pagkakaintindi ng sinasabi ko. 

Hindi ba niya alam magsalita ng salitang tagalog? Hayaan na.

“Y-You have a tail,” sambit ko sa salitang English. Ngumuso siya at mukhang hindi nagustuhan ang isinambit ko.

“Is it ugly? Because of it’s color, right?” malungkot niyang sabi.

Umiwas siya nang tingin at pinasadahan ng tingin ang dagat. Ngayon ko lang naalala na nasa dalampasigan pala kami, ngunit sa totoo lang hindi naman panget ang buntot ng babaeng sirena na’to. Namangha nga ako sa kakaibang buntot niya dahil nagkakaroon ito ng iba’t ibang kulay kapag nasisilayan ng araw.

Natakot lang naman ako kanina dahil ngayon lang talaga ako nakakita ng totoong sirena, at dahil na rin sa isang malalim na dahilan.

I sigh, “I-It’s pretty. Your tail is pretty,” mahinang sabi ko, lumingon siya nang marinig ang turan ko. Malaki ang ngiti na lumalabas sa mga labi niya.

Dali-dali siyang lumapit sa’kin at agarang hinablot ang mga kamay ko, “Really?” masayang ani niya. Pilit  akong ngumiti at agad na tumango.

“My guess was right! Those guys insisting of telling me that my tail was so ugly because of it’s color, did you know...”

After that she told me about the guys who keep provoking her. And then, 2 hours had passed. Patango-tango ko lang siyang sinasagot at habang tumatagal ay nawawalan na ako ng gananh makinig sa kaniyang mga kwento.

Ngunit ang ipinagtataka ko, sa lahat ng ikinukwento ng sirenang kaharap ko ay puro nalang binanggit nito ay ang pangalan ng mga mababangis na hayop: Leon, Tiger, Leopard, Bear, Wolf at  iba pa.

“..after that Lauren laug—"

“Uhm, miss?” nahihiya kong sambit upang kunin ang atensiyon nito.

Nakuha ko naman ang atensiyon niya dahil naputol ko ang nais pa sana nitong sasabihin.

“Ah, sorry. I didn’t tell you my name. Let me introduce you myself,” ani niya. Ngumiti na naman siya, “ My name is Ayla, from the mermaid race. How about you?” 

Mermaid race?

“How about human? Is there any human here?” I asked Ayla.

Ngayon ko lang talaga napansin ang buong paligid. Ibang-iba ang paligid na ‘to sa dagat na pinuntahan namin ng mga kaibigan ko.

“Don’t you know? People in this world have different kind of abilities base on their races and clans,” pagpapaliwanag niya.

Hindi agad ako makapagsalita at napaisip.

“That human, that you talking about... what is that? Is it  a food?” Nabato ako sa narinig mula kay Ayla at hindi sinagot ang tanong niya.

Unti-unti ko siyang nilingon na ngayon ay nakatingin din sa’kin na may pagtataka sa mukha.

“Are you a human?” Ayla asked me with her head titled. I smile at her, nervously.

“Haha. I think you’ve misunderstood me,” kabado kong sabi. “No! I’m not.”

If I tell her the truth, she might be scared. Baka tawagin pa ang mga kasamahan niya at hulihin ako.

“Then why do you keep talking about human?” tanong na naman niya. I need to do something, baka hinahanap na ako sa’min.

“Oh! Don’t mind it, Ayla. Can I ask you something?” 

Siguro may alam si Ayla pabalik sa’min dahil siya ang nakakita sa’kin diba?

“Hm?”

“Where did you find me?” ani ko. Kumunot ang noo niya dahil sa tanong ko.

“I saw you in the middle of the ocean,” sagot naman niya.

“Did you seen someone apart from me?” tanong ko ulit sa kaniya.

Napaisip siya, “Apart from you? Hmm... None.”

Bumagsak ang mga balikat ko sa narinig. Ibig sabihin no’n ay ako lang ang napunta rito.

“Are you sure?” tumango siya sa tanong ko.

‘Kung napunta ako dito, sa’n ako dumaan?’ tanong ko sa isipan.

“After you saw me. Is there something unusual?” tanong ko ulit sa kaniya. 

“To tell you the truth... there is.” sagot naman niya. 

Lumiwanag ang mukha ko sa nalaman.

“What is it?” excited kong tanong sa kaniya.

“A huge thunderstorm,” casual niyang ani.

“Anything else?” dissapppointed kong tanong.

“Yep!” agarang sagot nito.

“There is no door or magic circle?” Nagbabasakali lang ako baka may nakita pang iba si Ayla.

“After a thunderstorm the sky was calm and back to normal as if there’s nothing happen then I saw you in the middle of the ocean, floating like a dead man.” mahabang paliwanag niya.

Nanlamig ang kamay ko sa narinig. Bakit ba ako napunta rito? Wala naman akong naalalang ginawang masama para dalhin ako rito.

Tama! Bago ako napunta rito naalala kong kasama kong naliligo sa isang beach resort ang mga kaibigan ko, pagkatapos no’n ay naramdaman ko ang isang bagay na pumulupot sa paa ko at paghila sa akin mula sa ilalim ng dagat at wala na akong naalala pagkatapos no’n.

Napahilot ako sa aking sentido dahil sa pagkalito dapat pala no’ng una palang naghinala na ako. Wala ang mga kaibigan ko dito na kasa-kasama sa paglangoy sa dagat.

“I want to go home,” I mumbled.

Naramdaman ko ang pagtulo ng luha mula sa kaliwang mata ko.

“I’m sorry, I can’t help you. That’s all I know.”

 I nod at her. Hindi ko naman masisisi sa nangyari sa’kin dahil kahit siya ‘di alam kung ba’t ako narito. Hindi ko na rin siya pinilit na dalhin ako kung sa’n niya ako nakita.

“What should I do?” Napahilamos ako ng mukha dahil sa iniisip.

“What’s the proble….. June?” ani ni Ayla.

Nakatingin siya sa dagat at nang lingunin ko ay nakita ko ang isang sirena na gumapang papuntang dalampasigan—sa direksiyon namin.

“Ayla, the queen is looking for  you.” Umupo siya sa buhangin at tiningnan si Ayla.

“The queen?” nagtatanong na sambit niya.

“She’s furious about something and started looking for you,” sagot naman nito.

Nagtaka naman siya nang makita ako kasama ang kausap at sinuri ang buo kong katawan mula ulo hanggang paa habang nakataas ang mga kilay. Nilingon ako ni Ayla at binigyan ko lang siya ng isang ngiti na nagpapakitang okay lang ako.

“You can go, I can take care of myself,” sabi ko sa kaniya.

Alinlangan akong tiningnan nito at nagdadalawang-isip pa kung ano ba ang dapat gawin.

“Don’t worry about me, you should go with her. Your Queen was looking for you, I think there was an emergency,” dagdag ko sa kaniya.

“But—”

“Just go. I’ll never go anywhere so that you can come at me, anytime.” pagpipilit kong sabi.

I heard her sigh, “Fine, then.”

Gumapang siya papuntang dagat ngunit bago pa man ‘yon ay nilingon niya akong muli. “Don’t leave this place, I’ll be back.” tumango ako sa kaniya.

Pinagmasdan ko siyang patuloy na gumagapang ngunit agad din akong napatayo.

“Ayla, wait!” pigil ko kay Ayla nang may naalala ako bigla na hindi ko pa nasasabi sa kaniya.

“What is it?” takang tanong niya.

“I forgot to tell you, my name.” Napakamot ako sa gilid ng noo dahil sa hiya.

Ngumiti siya nang maalala niya ang binanggit ko.

“Right! I didn’t know your name yet,” ani nito. “What is your name?” Excited na tanong ni Ayla, huminga ako ng malalim at ngumiti sa nakikita.

Hindi niya talaga maitago ang kaniyang expression.

“My name is Mayi. Come back soon so that we can chat with a bit longer,” nakangiti kong sambit.

Lumawak ang pagkakangiti ni Ayla at lumiwanag ang kaniyang mukha.

“Nice to meet you, Mayi. I’ll be back soon so wait me here.” Huli kong narinig bago nawala sa paningin ko si Ayla.

Hindi ko maiwasang mapangiti nang maalala ang nakangiting mukha ni Ayla. I think, being friend with her will be a good idea.