CHAPTER 6

Ethan's POV

“Sera pwede bang wag muna natin ilabas si Tita Carol?” pangungumbinsi ko kay Sera. Hindi ko gusto ang balak ni Sera.

“Kung ayaw mo ako na lang ang gagawa.” galit na sabi nito sa akin. Siguro naguguluhan kayo ano ang ayaw ko sa plano nya. Gusto nya lang naman papuntahin ang mommy nya sa University, nandun ang asawa ko at malamang tatanungin ako kung sino kasama ko.

“Hindi sa ayaw, pero Sera naiisip mo ba na pwede tayong mabuking sa ginagawa mo.” pagpapaliwanag ko kay Sera. Hindi ko kasi maintindihan bakit kailangan ako pa ang mag lalabas kay Tita pwede naman isama nya na ngayon pupunta na sya. May Ms. & Mr. University mamaya kaya isasama nya si Tita.

“Hindi mo ba maintindihan? Sige ako na ang gagawa, kahit kailan talaga Ethan hindi mo kayang sumugal kahit minsan lang.” pagalit niyang sabi at binagsak ang pintuan.

Napahilamos na lang ako at matinding pag pipigil sa sarili ang ginawa ko. Iniintindi ko naman ng pilit ang sinasabi nya pero hindi ko maisip para saan yun? Masyado na syang kinakain ng galit sa puso nya.

Nag muni-muni muna ako at hinintay na makabihis si Tita Carol bago kami umalis. Umalis na kasi si Sera kaya susunod na kami.

“Anak alis na tayo baka hinahanap na tayo ni Serenity.” anyaya ni Tita Carol sa akin. Inalalayan ko naman sya makasakay sa kotse at saka ako sumakay. Habang nag drive, napapansin ko kay Tita Carol na patingin-tingin sya sa paligid. Akala ko noong una lang na ganito si Tita noon. Pero hanggang ngayon parang pinapakita nya na ngayon lang sya ulit nakalaya sa tagal ng pagkakulong o sadyang nag oobserba lang ito.

Medyo matagal pa ang byahe dahil malayo sa University ang bahay ni Sera. Kaya minabuti ko na makipag-usap muna kay Tita.

“Tita sa tagal po namin ni Sera ngayon ko lang po kayo nakita na lumabas, saan po kayo nanggaling? Nag ibang bansa po ba?” pag-uusisa ko sa Mommy nya. Sinulyapan ko naman sya saglit at nag patuloy sa pag drive.

“Kinailangan kong mag pakalayo para sa ikabubuti ni Serenity, sabihin na natin nag abroad ako,” seryoso na sabi ni Tita. I'm so confused, why she have to say 'sabihin' does it means it's not true. “Napilitan ako sundin ang Daddy nya sa takot na mawala ang lahat ng pinaghirapan ko para kay Serenity at Safara.” ngayon kasama naman Daddy ni Sera? At saka sinong Safara?

“Can you please, straight to the point Tita?” sabi ko dito habang nakatingin ng diretyo sa daan.

“Saka mo na alamin anak kapag si Serenity na mismo ang gustong mag sabi. Basta ang masasabi ko lang Ethan, wag na wag mong uulitin ang nakaraan na nangyari.” makahugan na salita niya. Hindi na lang ako sumagot at pinilit na mag focus sa pag drive. Kaso isip ko ang ayaw mismo huminto sa pag-iisip.

May kinalaman ba ito sa nalaman ko 4 years ago? Kung may kinalaman ito, tama nga siguro na tulungan ko si Sera sa ginagawa nya.

Ilang minuto pa bago kami nakarating sa University, napakadaming tao at estudyante sa parking lot pa lang.

“Good Morning Prof. Ethan.” yan ang kinatutuwa ko na marinig sa mga estudyante ilang taon na simula ng tawagin nila ako at hanggang ngayon naririnig ko pa din sa mga estudyante kapag makakasalubong ko sila.

Habang nag lalakad, hindi ko naman maalis ang pag-alalay ko sa Mommy ni Sera. Madaming tao kaya pwedeng mabunggo nila kami. Nakita ko naman ang asawa ko na nakatayo sa tabi ng mga Professor na katulad namin. Kitang-kita ko naman ang gulat sa mukha nito habang kausap ang lalaki na hindi ko malilimutan 4 years ago at ganun din ang reaksyon nito. Pinagsawalang bahala ko na lamang ang nakita ko at nag patuloy sa pag hahanap ng mauupuan.

Inalalayan ko naman si Tita Carol na maupo sa upuan na hindi pa okupado. Nakaupo kami kung saan tanaw na tanaw namin si Sera. Sa dami ng tao panigurado mapupuno ang buong Gymnasium.

Habang nakaupo kami ay lumapit sa akin si Diana. Maganda ang kapatid ko pero minsan gusto ko ng itanggi na kapatid ko sya dahil ako na lang ang laging napapatawag sa DO (Disciplinary Office) . Pakiramdam ko tuloy nag kukulang ako ng paalala sa kapatid ko na ito.

“Where are you going?” madiin na tanong ko dito. Aalis na naman sya. Hindi mapakali sa tabi ko.

“I want to see Serenity,” nakairap na saad nito sa akin. Sinamaaan ko naman sya ng tingin dahil sa attitude nito. “Ako na lang muna ang nasa tabi nya mamaya lapitan sya ni Prof. G.” naiinis na sabi nya sa akin. Wala akong magagawa, may nalaman kasi si Diana na hindi maganda kaya inis na inis sya sa asawa ko.

“Bakit nya naman lalapitan?” curious na tanong ko dito.

“Hindi mo ba alam na may pinapagawa siya kay Sera, mas lalo nya lang ginagalit si Sera. Alam mo naman parang apoy si Sera, papasuin nya sa init ang mga taong gusto nyang bumagsak.” makahulugan na sabi ni Diana. All of sudden naging seryoso ang kapatid ko. Goosebumps!

“Alam mo Diana kung hindi lang kita kapatid baka nasabi ko na may Multiple Personality Disorder ka.” pang-aasar ko dito.

“Alam mo kuya kung hindi lang kita kapatid baka nasabi ko na ampon ka.” bawing pang-aasar nito sa akin. Sinamaaan ko lang sya ng tingin at pinaalis na sa tabi ko.

Nag-umpisa naman ang pageant kaya sari-saring pag cheer ang naririnig ko. Pero karamihan dito ay mga 4th year college, si Serenity kasi ang representative nila kaya todo ang suporta nila. Nilingon ko naman si Tita Carol na ngiting-ngiti habang pinanonood ang anak nya. Kitang-kita ko naman kung gaano ka-confident si Sera habang nasa stage.

“Good Evening everyone!” ngiting-ngiti na sabi ng 1st year representative. “I am Freya Esteban, from BS Psychology I'm 1st year representative!” masigla na pakilala ng representative. Hiyawan naman ang mga professor at estudyante. “I am Terrence Lanzanida from BS Psychology, representing 1st year!” hiyawan naman ang babae na nandoon.

Tuloy lang ang pakilala ng lahat pero ang impact ni Serenity sa mga tao ng mga oras na yun ay kitang-kita ang suporta. Her beauty, her smile and her attitude is the best assets. Para naman akong bakla dito na napapangiti, sobrang ganda niya at wala akong masabi kundi perfect sya.

“Good Evening everyone!” masigla at confident na sabi nito. Todo cheer naman ang mga tao dito at hiyawan. “I'm Alicia Serenity Sanchez, from BS Food Technology representing 4th year!!” pakilala nya dito sa lahat. Matapos mag pakilala ay inabot nya ito sa representative din na kasama nya, “Good Evening everyone, I'm Bryan Alvarez from BS Criminology representing 4th year!!” kung kanina ay 4th year lang ang nag cheer sa kanilang dalawa. Ngayon halos nahatak na nila ang simpatya ng mga tao.

Malapit na matapos ang pageant, iba ang pakiramdam ko masyado akong kinakabahan pakiramdam may hindi magandang mangyayari.

Nakita ko naman na malapit sa amin ang Daddy ni Sera. Kinalabit ko ang Mommy ni Sera na nakikinig sa Q/A ng mga representative. Itinuro ko ang Daddy ni Sera at kitang-kita sa mga mata nito ang takot at pagkabalisa, napatayo sya at tatakbo na papalabas ng Gymnasium. Sinundan ko sya at napunta kami sa garden.

“Tita bakit po? Tara na pong bumalik baka matapos na po ang pageant.” pangungumbinsi ko dito. Nabigla ako sa biglang pag-iyak nito. Wala akong magawa kundi aluhin ito.

“Tulungan nyo ako, ayokong mapunta ulit sa mga kamay nila. Tulungan nyo ako ayoko sa kanila.”

“Saan Tita? Naguguluhan ako.” tanong ko dito na naguguluhan.

“Wag mo akong ibibigay kay Albert at - - - -” naputol ang sinasabi nya ng mawalan ito ng malay, sa sobrang kaba ko hindi na ako nakahingi ng tulong at binuhat ko na lang sya papunta sa malapit na hospital. Wala na akong pakielam kung nakaagaw pansin ako ang alam ko lang ay may hinahabol ako na oras para hindi mapano si Tita.

Pag dating sa hospital ay inasikaso agad kami. Madaming tanong ang doctor pero hindi ko alam kung paano ko nasagot ang mga ito, sobrang kaba ko ng mga oras na iyon.

“Sir ang Mommy nyo po ay okay na po, pagkagising nya po ay tawagin nyo na lang kami.” saad ng doctor sa akin. Tanging tango lang ang nagawa ko ng mga oras na yun. Naumid ata ang dila ko at hindi na ako makapag salita.

Pumasok naman ako sa loob ng kwarto nya at tinignan ang ginang na payapang natutulog. Kahit tulog ito ay may tumulo pa din na luha mula sa mata nito. Tinitigan ko ang kamay nito na may mga marka. Hindi ko alam kung tama ba pagkakaobserba ko at marka iyon ng mga paso at pagkakatali. Naramdaman ko naman na may mainit na likido sa mata ko at dali-dali ko itong pinunasan. Anong dinanas nya sa kamay ng asawa nya? Kaya siguro sobra ang galit ni Sera.

Sa kalagitnaan ng panonood ko sa TV pero hindi ko masabi na nanonood talaga ako dahil ang iniisip ko lang ng mga oras na iyon ang nakita kong mga marka. Tumunog ang cellphone ko, pangalan ni Diana ang nakita kong tumatawag. Sinagot ko naman ito at natataranta si Diana sa kabilang linya.

“Asan kayo? Galit na galit si Sera.” natataranta na sabi ni Diana.

“Nasa hospital kami, dito sa public hospital. Wag na kayong mag tanong, pumunta na lang kayo dito.” seryoso na sabi ko dito. Pinatay ko na din agad at hinintay na lang na makadating sila dito.

Nagulat naman ako sa pabagsak na nag bukas ng pinto at pumasok dito sa Serenity. Kitang-kita ko ang mga luha nya na pumapatak habang lumalapit sa ina nya. Lumuhod sya at hinawakan ang kamay ng ina nya. Kitang-kita ko ang Serenity na takot mawalan ng ina at Serenity na maalalahanin. Nawala ang galit sa mga mukha nito.

“Mom wag mo naman akong tatakutin na mawala ka ulit, alam mo naman na matagal akong nag hintay sa pagbabalik mo.” umiiyak na saad nito. Lumapit naman ako dito at lumuhod din para haplusin ang pisngi na punong-puno na ng mga luha.

Ngayon naiintindihan ko na kung bakit nakilala ko sya na punong-puno ng galit at sama ng loob.