Hindi maiwasan ni Spencer na mapatingin kay Aaron. Ang kasiyahan sa kanyang puso dahil sa pagmamahal niya rito ay ang nagsisilbing gamot niya sa kalungkutang nararamdaman dahil sa kanilang kasalukuyang sitwasyon at pinagdaraanan. Habang ang mga mata naman ni Aaron ay napako rin sa nobyong kumakanta, pakiramdam niya'y biglang huminto ang mundo at sila na lang dalawa ang tao sa lugar. Napapahiling na lamang siya na sana'y hindi na matapos pa kasiyahang kasalukuyan niyang nararamdaman.
Sandali pa'y natapos na ang kanta. Ang lahat ay napatayo dahil sa ganda ng naging pagtatanghal ng dalawa. Ang masigabong palakpakan ay rinig na rinig sa buong venue ng party. Ang dalawa ay nakatitig sa isa't-isa, nakangiti, at puno ng pag-ibig at kasiyahan ang puso.
Natapos na ang palakpakan ng mga tao ngunit may isang nagpahabol ng malakas na palakpak na nagpabalik sa kanilang dalawa sa reyalidad. Biglang napalingon si Spe
"Tito, mahal ko po ang anak n'yo! Nagmamahalan po kami, 'wag po sana kayong magalit sa kanya. Ako po ang sisihin n'yo tito!" lakas loob at deretsyahang pag-amin ni Aaron sa relasyon nilang dalawa. Nalipat naman ang paningin ni tatay Alberto kay Aaron na kahit kinakabagan ng lubos ay nilalakasan pa rin ng loob na harapin ang kaniyang tito Alberto. Walang emosyong nakatingin sa kanina si tatay Alberto. Napayuko na lamang ang dalawa dahil sa hiya at naghihintay sa sasabihin sa kanila. Maya-maya pa'y kinuha ni tatay Alberto ang kaniyang telepono at tinawagan ang secretary niyang si Chris. "Hello, Chris. Please book me a private room immediately! 'Yung malapit dito sa venue ng party!" Pag-uutos nito, wala pa ring emosyong ipinapahiwatig ang boses at pagsasalita ni tatay Alberto kaya hindi nila alam kung galit ba ito sa kanila o hindi. Ngu
“Pero, hindi lang kayo ang magulang dito Rosa!” biglang pagsingit ni Armando sa kanilang usapan. Naagaw nito ang atensyon ng lahat. Ang ngiting humulma kanina sa mukha ni Aaron ay unti-unting naglaho. Ganoon din ang kasiyahan sa mukha nila Spencer, nanay Rosa, tatay Alberto, Eilana, at Alvin. Napatingin silang lahat kay Armando na nagpapakita ng malamig na expresyon. “Kung susuportahan n'yo sila sa kalokohan nilang 'yan, ibahin n'yo 'ko!” wika nito sa dalawang kaibigan. “Pero pare, dapat nga ikaw ang unang makaintindi sa pinagdaraanan ng mga—” “Huwag mo ng ipaalala ang nakaraan Alberto! Isa 'yun sa mga pinagsisihan ko at huwag mo ng ibalik pa!” pagputol nito kay tatay Alberto. “Matagal ko ng alam ang relasyon ng mga anak natin, at hindi ko gusto ang mga nangyayari. Pinalalayo ko na sila sa isa't-isa at hindi na magbabago pa ang desisyon ko.” pagpapatuloy ni Armando. Matapos nitong sabihin ang mga kataga ay tumal
27 YEARS EARLIER... (Taong 1994) “Harold?! Asan ka ngayon?! Pupuntahan kita!” “'Wag na, baka nakakadisturbo ako sa honeymoon n'yo, basta tandaan mo, mahal kita ha! Tumawag lang ako para magpaalam.” lasing na wika ng kausap ni Armando sa kabilang linya ng telepono. Sobra ngayon ang kanyang pag-aalala kay Harold dahil sa nagawa niya. Alam niyang nasaktan niya ng sobra ang damdamin nito matapos niyang ituloy ang kasal nila ni Rachel Chen. Ang anak ng Chairman ng Chen Publishing. Nagmadali siyang sumakay sa kanyang kotse upang puntahan si Harold ngunit hindi niya alam kung nasaan ito. Hindi kasi niya maintindihan ang sinasabi ni Harold dahil may connection interference ang kanyang teleponong Motorola MicroTac Classic. “Hello Harold! Asan ka ba? Pupuntahan kita d'yan. Wait for me! Please tell me where you are.” nag-aalalang wika nito. Ngunit hindi na siya nakatanggap ng sagot pa dahi
Sa mansyon ng mga Villanueva ay mag-isang umuwi si Armando. Ang pakiramdam na nagiisa ay nangingibabaw sa kaniya ngayon. Ngunit sanay na siya sa dilim ng kalungkutan kaya hindi na siya naninibago rito. Simula sa pagkabata ay naiwan siya ng ina dahil sa maagang pagkamatay nito noong siya ay bagong panganak pa lamang. Ang tanging kasama lang niya sa buhay ay ang amang palaging wala sa tabi niya. Subalit kahit na nagiisa ay lumaking talentado at hinahangaan ng kaarami si Armando. Magaling siya sa sining at musika, gayundin sa negosyo. Maaga siyang naging bihasa sa pagpapatakbo ng kanilang mga negosyo at sinabay niya rito ang pag-aaral sa kolehiyo. Nag-aral siya sa Patukan Science University at doon niya nakilala si Alberto at Rosa na naging matalik niyang mga kaibigan. Natutong makipagkapwa si Armando at maging masaya sa buhay. Hanggang isang araw ay nakilala niya si Harold. Si Harold ay bagong lipat sa unibersidad galing amerika. Siya ay
“Tito, Tita, Spencer! Sandali lang po!” paghabol ni Aaron kina Spencer at sa pamilya nito. Nilingon siya nila nanay Rosa at tatay Alberto, bago kinausap si Spencer. “Maiwan muna namin kayo dito anak.” ani nanay Rosa. “Sumunod ka kaagad sa loob anak.” sabi naman ni tatay Alberto. “Opo, nay, tay!” mahinang tugon ni Spencer sa mga magulang. Matapos nito ay nauna nang pumasok sa loob sina nanay Rosa, tatay Alberto, at Eilana. Naiwan si Spencer at kinausap si Aaron. Bakas na bakas ang pamumugto ng kanilang mga mata. Pareho silang nasasaktan nahihirapan at nasasaktan sa mga pangyayari. “Buns, please talk to me—” “Hindi ngayon ang oras Aaron!” pagputol ni Spencer sa sinasabi nito. “Please buns. Kahit sandali lang.” patuloy niyang pakikiusap. “Ano ba Aaron, 'wag muna ngayon please. Ang dami nang nangyari ngayong araw. Pwede bang awat muna?” mahina at maiyak-iyak na wika ni
“Mahal sigurado ka na ba sa desisyon mo?” wika ni nanay Rosa sa asawang kumakain. Bahagyang napatigil si tatay Alberto at sumagit. “Oo mahal. Hindi ko na babawiin ang sinabi ko kay Armando!” wika nito. “Tay...” mahinang pagtawag ni Spencer sa ama. “Sorry po.” Hinawakan ng kaniyang ina ang kamay ng binatang sinisisi ang sarili. “Anak, Spencer. Wala kang kasalanan. Desisyon ko ang pagre-resign sa kompanya ng tito Armando mo. And besides pwede pa namang humanap ng trabaho si tatay, hindi ba?” pagpapagaan ng ama sa kalooban ng anak. “Pero tay, kung hindi dahil sa akin sana masaya ka ngayon sa unang araw mo bilang vice-chairman—” “Spencer, anak.” pagputol ni tatay Alberto. “Hindi naman ako malungkot ha? Masaya akong aalis sa kompanyang 'yun dahil naipagtanggol ko ang anak ko. At alam mo ba? Ang mas-ikakasaya ni tatay, namin ng nanay at ate mo. Na makita kang nakangiti kagaya ng dati.” saad nito sa anak.
“Good morning, vice-chairman Dela Cruz!” wika ni Armando kay tatay Alberto. “Not anymore, sir! Pumunta lang ako rito para kunin ang mga gamit ko at ibigay sa'yo ang resignation na 'to.” malamig na wika ni tatay Alberto sabay pakita sa dalang brown envelop na naglalaman ng kaniyang resignation letter. Humakbang palapit si tatay Alberto sa walang imik na kaibigan at ibinigay ang sulat. “Tingin mo tatanggapin ko 'yan?” walang emosyong sagot ni Armando. Napatingin sila sa isa't-isa at biglang nabalot ng katahimikan. Parehas na malamig ang expresyon ng kanilang mga mukha at parehong nagpapakiramdaman. Maya-maya pa'y binasag ni tatay Alberto ang katahimikan at nagpaalam na para umalis. Pagkatapos ay tumalikod na ito at humakbang paalis, ngunit bigla siyang pinigilan ni Armando. “Bert, pare!” napahinto ito dahil sa pagtawag ng kaibigan. “Pwede ba tayong mag-usap sandali?” mahinang wika ni Armando at bakas s
SPENCER “To all enrollees, please proceed to registrar's waiting area. Again, to all enrollees, please proceed to registrar's waiting area. Thank you!” Anunsyo ng registrar officer namin. Malapit na ang pasukan namin sa ikalawang semester ng taon, kaya abala kaming lahat na mga estudyante ng PSU sa enrollment ngayong araw. Subalit, bukod sa pagpapa-enroll, isa sa pakay ko sa pagpunta ngayong araw ay ang plano kong pakikipag-ayos sa dalawa kong kaibigan. Sa katunayan kanina ko pa sila inaabangan. Nakaupo ako ngayon mag-isa sa bench malapit sa registrar, pinapraktis ko ang sasabihin sa dalawa, kung makaharap ko na sila. Hindi naman siguro sila galit sa akin, ako lang naman kasi 'yung hindi sumasagot sa mga chat, text, at tawag nila. Alam kong nag-aalala na sila sa akin at gusto nilang humingi ng paumanhin. Ewan ko rin ba kasi sa sarili ko, naging over 'yung reaksyon ko nang malamang nakipagkasundo sila kay Aaron. Sa totoo lang sobra akong nagi-guilt