Share
Kabanata 36.1
Halos mabingi ako sa sinabi ni Venus sa akin, n-nagtataksil ang kapareha ko? Pero paanong nangyaring nakilala ko na siya? Ano ba ang basehan kung nakilala ko na ang kapareha ko? halos mabaliw ako sa kakaisip kung sino nga ba ang kapareha ko at kung bakit nagagawa niyang magtaksil sa akin, alam niya na kaya na ako ang kapareha niya? pero bakit nagagawa niya sa akin ito? kung alam na ng buong nilalang ang pwedeng mangyari sa mga kapareha nila kapag nagtataksil sila bakit ginagawa pa rin nila? Hindi ko alam na uso rin pala ang pagtataksil sa mundong ito, hindi ba sila makapaghintay para sa mga nakalaan sa kanila? hindi ko maiwasang hindi umiyak sa tuwing naaalala kong matagal na siyang nagtataksil sa akin. Akala ko kung ano lang ang pananakit ng dibdib ko kaya pala nagiging emosyonal din ako. Hinayaan na muna ako ni Venus na mapag-isa at makapag-isip, hindi pa lang kita nakikilala o nakikita pero alam ko ng kaya mo akong pagtaksilan.
Napabuntong hininga na lamang ako at naKaugnay na kabanata
I SAVE THE ALPHA Kabanata 36.2
***Nagising na lamang ako ng maramdaman ko ang pagsakit ng katawan ko, hindi ko alam kung saan, hindi ko maintindihan.“AHHH!” malakas kong daing, napabangon na lang ako sa higaan ko. Narinig ko ang paglipad ng mga ibon na nakadapo sa mga puno. Halos gumapang ako sa lupa sa tindi ng sakit ng katawan ko, pakiramdam ko humahapdi ang mga balat ko pero hindi ako sigurado dahil kapag hinahawakan ko iyun ay wala naman akong maramdaman. Napakalmot na lang ako sa damuhan dahil mas lalo iyung tumitindi, napahiga ako at napatingala sa buwan na bilog na bilog sa kalangitan at tila kalalabas lang nun sa mga ulap. Napatingin ako sa mga kuko ko ng unti unti iyung humaba at tumulis. Anong nangyayari? Lumabas na ang pangil at mahahaba kong kuko bilang bampira pero yung nakikita ko ngayon ay hindi kuko ng isang bampira, para itong kuko ng isang hayop.“AHHH!” muli kong daing, napaluhod na ako sa damuhan, pakiramdam ko kapag tumatama sa akin ang
I SAVE THE ALPHA Kabanata 37.1
Halos manlabo na rin ang mga mata ko dahil sa pagbuhos ng mga luha ko. Tanging naririnig ko na lang ay paglipad ng mga ibon sa himpapawid dahil sa malakas kong sigaw. Muli kong tinapik ang pisngi ni Clayton at nagbabakasakaling imulat niya ang mga mata niya. Mas lalong bumuhos ang mga luha ko ng unti unti ng naglaho sa tabi ko si Clayton. Napatingala na lamang ako ng makita ko si Venus, nanlilisik ang mga mata ko sa kaniya. Nasaan siya noong kailangan ko siya. Seryoso lang siyang nakatingin sa akin.“You failed.” Usal niya. Hindi ko maintindihan kung anong ibig niyang sabihin, ang alam ko lang galit ako pero hindi ko siya kayang saktan. Wala siyang kasalanan at ayaw kong ilipat sa kaniya ang galit ko. “You failed, Amara.” Muli niyang saad. Nakatingala lang ako sa kaniya habang seryoso siyang nakatingin sa akin. “Sinabi ko sayong sasanayin natin ang isip at nararamdaman mo, ngayon alam mo na kung anong mangyayari sayo.” unti unting nan
I SAVE THE ALPHA Kabanata 37.2
“Amara!” rinig kong sigaw ni Lucas kaya mabilis akong lumingon sa likod ko at inunahang paslangin ang nagtangkang papatay sa akin. Inilibot ko ang paningin ko at kahit saang sulok ay tanging iyakan na lamang ang naririnig ko. Minsan ko pang nilingon ang katawan ni Ina at si Ama na patuloy pa ring nakikipaglaban. Patawarin mo ako Ina. Tumalikod na ako at tinulungan ang mga nilalang na walang alam sa pakikipaglaban subalit sinusubukan pa rin para sa kanilang kaligtasan. Walang awa kong pinihit ang mga ulo nila at hinayaang tangayin ng hangin ang kanilang mga abo, ang paglubog ng mga kuko ko sa mga leeg nila. Nag-anyo akong lobo at para silang mga hayop na kinagat at inihagis ko sa kung saan. Mabilis kong tinakbo ang isang batang puntirya ngayon ng dalawang kadilimang ito, bago pa man sila makarating sa bata ay humarang na ako at hinarap sila. Hindi naman na ako nagsayang ng oras at kinalmot ang mga mukha nila at kinagat ang ulo at pilit kong inihiwalay sa katawan nila saka
I SAVE THE ALPHA Kabanata 38.1
“Ina!” sigaw ko mula sa baba. Inalis ko naman ang hoodie’ng nakasuot sa akin at bakas ang gulat at tuwa sa kaniyang mukha. Napatigil naman si Ama sa ginagawa niya at napatingin sa akin. Malapad akong ngumiti sa kanila. Hindi ko alam kung gulat pa ba silang nakita ako dahil napatigil sila, napatingin naman ako kay Lucas na tumakbo pa para makalabas. “Amara, anak.” Mahinang usal ni Ina pero rinig ko iyun dahil kaya kong pakinggan ang mga ingay kahit na nasa malayo ako. “Ina.” Anas ko, binitawan niya naman ang hawak hawak niya at dali daling bumaba, ganun na rin si Ama na tumalon na lang para mabilis na makapunta sa akin. Sabay nila akong niyakap kaya natawa na lamang ako. “Anak” usal pa ni Ina, ramdam ko naman ang paghaplos sa akin ni Ama sa ulo ko. Nginitian ko na lang si Lucas na nakatayo sa harap ng pintuan. “Kamusta ka na? Maayos ka lang ba? Kamusta ang pagsasanay mo?” sunod sunod na tanong sa akin ni Ina ng kumalas na siya sa pagkakayakap sa ak
I SAVE THE ALPHA Kabanata 38.2
“Alam kong gusto niyo lang namang mamuhay ng tahimik pero hindi na ho ako ang magiging dahilan ng pagkawasak ng mundo natin, ako na ang proprotekta sa inyong lahat dahil kaya ko ng kontrolin ang kapangyarihan ko.” itinaas ko ang kanan kong kamay at nagpalabas ng apoy ganun na rin sa kaliwa kong kamay pero tubig naman dun.“Makontrol mo man o hindi ang kapangyarihan mo, oras na nakuhanan ka kahit na isang patak lang ng dugo ng mga nasa kadiliman ay wakas na ng lahat.” hindi naman ako nakapagsalita, kita ko sa gilid ko ang paglapit sa akin ni Lucas.“Bakit natin siya kailangang pagdudahan? Mangyayari lamang ang sinabi niyo kung mayroon sa mga katulad natin ang traydor sa kaniya. Siguro naman ay lahat tayo ayaw ng kaguluhan kaya oras na trinaydor niyo siya lahat ng nilalang dinamay niyo. Kesa ang punuin natin siya ng katanungan bakit hindi na lang natin siya protektahan at suportahan?” usal ni Lucas. Nilingon ko siya at ngin
I SAVE THE ALPHA Kabanata 39.1
Maaga akong nagising ngayon dahil pagkatapos naming kumain ay muli kaming maglalakbay pabalik kay Lola, may kalayuan ang lalakbayin namin kaya kailangan maaga kami. Naabutan ko si Ina na abala sa pagluluto sa kusina pero hindi muna ako dumiretso sa kaniya at lumabas ng bahay. Hindi ko alam kung bakit panay ang yuko ng mga nadadaanan ko. Hindi pa rin ako sanay sa mga nangyayari, paanong nangyaring ang katulad ko na tahimik na namumuhay sa paanan ng bundok ay biglang makakarating sa ibang mundo at hindi lang basta isang nilalang kundi isang nilalang na may mabigat na responsibilidad. Nakita ko si Lucas na abala sa isang bagay, may mga kalakihang bag ang inaayos niya at may inilalagay na gamit. “Anong ginagawa mo?” agaw atensyon ko sa kaniya. “Iginagayak ang ilang mga gamit, ang alam ko ay simula na ng journey mo sa mundong ito kaya kailangan nandun ako palagi sa tabi mo.” usal niya, parang ilang minuto bago ko naintindihan ang sinabi niya. Hindi ko naman hinihi
I SAVE THE ALPHA Kabanata 39.2
Lumipas ang gabing iyun at bago pa lamang tuluyang sakupin ng liwanag ang madilim na paligid ay muli kaming naglakbay, ng sa gayon ay mabilis kaming makarating sa paroroonan namin. Ilang araw pa ang lumipas sa paglalakbay namin at paulit ulit lamang iyun, hihinto para magpahinga at kakain. Nang malapit na kami ay pareho na kaming nakasakay ngayon ni Ina sa likod nila Lucas at Ama. Napapangiti na lamang ako dahil alam kong ilang minuto na lamang ay makikita ko na uli si Lola. “Lola, here we come!” malakas kong sigaw habang nakabuka ang dalawa kong kamay at dinadama ang hanging dumadampi sa balat ko. Halos dalawang buwan din akong nawala kay Lola at sa wakas ay magkikita na kaming dalawa at hindi ko na siya masasaktan. Thanks to Clayton. Napahawak na lang ako kay Lucas ng muntik na akong mahulog. “Are you okay?” sabay pa naming tanong sa isa’t isa. “Ako ang dapat magtanong, what happened?” tanong ko sa kaniya. “Pa
I SAVE THE ALPHA Kabanata 40.1
Nagtungo ako sa madalas kong tambayan sa ilalim ng narra. Wala pa ring nagbago dito sa loob ng dalawang buwan. Ano mang oras ay maaari ng magsilabasan ang mga nasa kampon ng kadiliman para hanapin ako pero bago man lang sana mangyari iyun ay makabuo pa kami ng masasayang alaala kasama ng mga mahal ko sa buhay. Masyadong matagal kaming nawala sa isa’t isa at hindi nagkasama, kahit na maliit na panahon lamang ay ayos na. Napatingin na lamang ako kay Clayton na naglalakad papalapit sa akin habang nakakunot ang kaniyang noo.Mukhang marami ring nangyari sa lugar na ito habang wala ako at masaya naman ako na makita siyang nandito kahit na alam niyang wala ako at walang kasiguraduhan kung kailan ako babalik.“Hi.” Bati ko sa kaniya kahit na nahihiya ako. Pansin ko rin si Lucas na nakatingin sa pwesto namin pero nginitian niya lang ako at nagtungo sa ibang direksyon. Masyado ko na nahahalata ang lungkot sa mga mata ni Lucas. Umupo sa bandang hara
Pinakabagong kabanata
