Hindi ako pwedeng magtagal dito kailangan ko ng maglakbay uli at maghanap. Hindi ko pala natanong kay Lola ang pangalan ng mga magulang ko para kahit papaano sana ay mapapabilis ang paghahanap ko sa kanila. Nilibot ko ang paningin ko sa paligid, mukhang mabilis ang takbo ng oras ng hindi ko namamalayan dahil malapit nanamang kumagat ang dilim. Tumayo na ako sa kinauupuan ko kanina at nagulat pa ako ng pagharap ko ay nakita ko si Lucas.
“A-Anong ginagawa mo d-dito?” utal utal ko pang tanong sa kaniya. Blangko lang naman niya akong tiningnan pero bakas na may gusto siyang sabihin.“It’s nothing. I’m just checking you.” Yun lamang ang sinabi niya bago niya ako tinalikuran. Hindi ko talaga mahuli ang ugali ng lalaking yun, bakit parang may pagkakahawig sila ni Clayton o sadyang namimiss ko lang talaga siya kaya siya ang nakikita ko kay Lucas? Napabuntong hininga na lang ako, makakalimutan ka rin niya Amara kapag nakilala niya“Lucas!” napatingin kami sa isang babaeng tumawag sa kaniya. Nakangiti pa ito saka lumapit sa amin. “Pinagluto kita ng paborito mong pagkain.” Napangiwi na lang ako sa tinig ng pananalita niya, may kasama kasing landi. Wala naman akong pakialam sa kanila hindi ko lang maisip na katulad din pala sa mundo ng tao dito sa kanila. Akala ko hindi na uso ang landian dito dahil may mga mate mate naman kasi sa kanila, maghihintay ka na lang kung sino ang para sayo, ang ibibigay ng tadhana sayo. Hindi ko na lang sila pinansin at sa harap ko na lang itinuon nag paningin ko.“Salamat Mhey, nag-abala ka pa.” parang nahihiya pang wika ni Lucas. Napatingin na lang ako sa paa ko ng may tumapak dun kaya kunot noo kong tiningnan ang babaeng ito, ano ba problema nito?Sinenyas pa niyang umalis ako, aba ay nauna akong umupo dito, kung gusto nilang maglandian maghanap sila ng mapwepwestuhan. Hindi niya na lang tinawag si Lucas para lumayo sil
Maaga akong nagising, bumangon na ako sa higaan ko at lumabas ng kwarto. Wala akong kadala dala kaya aalis din akong walang dala rito. Napatingin naman sa akin si Ate Maia na nakaupo sa sala.“Good morning,” ngiting bati niya sa akin. Naupo naman ako sa kaharap niyang upuan at ngumiti.“Thank you Ate sa pagpapatuloy sa akin dito, kailangan ko ng magpaalam.” Nawala naman ang ngiti sa kaniyang labi at sumeryoso ang reaksyon ng kaniyang mukha.“Aalis ka na rin ba ngayon? Delikado ang ginagawa mong paglalakbay ng wala ka man lang kasanda-sandata Amara. Hindi normal na gubat ang ginagalawan mo dahil bawat sulok na pupuntahan mo ay buhay ito, in short maging ang gubat ay buhay.”“Pero kailangan ko ng gumalaw Ate hindi dapat ako nagsasayang ng oras. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin kung nagtagal pa.”“Hindi ko alam kung bakit masyado kang nagmamadali Amara, hind
THIRD PERSON POVNagpatuloy siya sa kaniyang paglalakbay hanggang sa kumagat ang dilim. Gaya ng nakasanayan niya ay aakyat siya sa isang puno para dun magpalipas ng gabi.Sa kabilang banda naman ay nagmamadaling umuwi si Lucas sa kanilang bahay para paalalahanan ang kaniyang inang si Maia.“Ina!” malakas niyang sigaw ng makapasok na siya sa loob ng kanilang bahay, lumabas naman sa kwarto si Maia na may pagtataka sa kaniyang mukha dahil sa ikinikilos ni Lucas.“May nangyari ba?” nag-aalala niyang tanong. Hindi niya naman muna sinagot ang kaniyang ina bagkus ay dumiretso siya sa kusina at maging sa kwarto na tila ba may hinahanap.“Where’s Amara?” tanong niya.“Umalis na siya kanina pang umaga dahil kailangan niya magmadali.”“What?”“Ano bang nangyayari Lucas, tell me hindi yung ganiyan na mas
“Huwag mo ng subukang tumakas.” Wika ng pinuno ng mga kadiliman ng ipalutang niya si Amara at sinasakal ito gamit ng kaniyang kapangyarihan.“Ano bang nagawa ko sa inyo?!” sigaw niya kahit na nahihirapan na siyang huminga. Sinusubukan niyang kumawala subalit bilang tao lamang ay hindi niya iyun magagawa.“Wala kang nagawa pero may magagawa ka para sa amin.” Ang boses niyang makakapagpatayo ng mga balahibo mo dahil sa lalim nito. Konontrol ni Amara ang kaniyang kapangyarihan dahil kahit kaunting galos man lang ang maibigay niya sa mga kadiliman ay magawa niya, dahan dahan niyang pinalabas ang isang apoy saka inihagis sa pinuno ng mga kadiliman, hindi naman nila iyun napansin kaya dumaplis ito sa mukha ng kanilang pinuno at dumiretso naman iyun sa mga kasama niya na naging dahilan ng kanilang pagtilapon. Galit na tiningnan ng kanilang pinuno si Amara na nakalutang pa rin kaya inihampas niya ito ng sunod sunod sa mga puno ha
Nagtatakang tiningnan ng mag-asawa ang liwanag na sumalo kay Amara. Nilapitan nila ito at tumambad sa kanila ang isang binibining may taglay ng kagandahan, kagandahan na halos hindi nagkakalayo kay Amara na kung saan ay mapagkakamalan mo silang kambal dahil sa pagkakapareho nila. Napapalibutan pa rin ang dalaga ng isang malakas na liwanag. Papalit palit ang tingin nila sa anak nilang walang malay at sa babaeng may hawak sa kaniya.“Who are you?” lakas loob na tanong ni Maia.“I’m Amara, please take care of her. Darating ang araw na makikilala niya rin ako. Paghandaan niyo rin ang pagsasanay niya sa kaniyang kapangyarihan. Magpapaalaam na ako.” hindi pa man nakakapagsalita ang dalawa ng bigla na itong mawala na parang bula. Buhat buhat naman na ni Niko ngayon si Amara na wala pa ring malay. Hindi na lang muna nila inisip ang babaeng nagmula sa liwanag at mabilis silang tumakbo ng sa gayon ay maibalik na nila si Amara sa kanilang
Pagkatapos ng pangyayaring iyun ay nanatili na ako dito at halos hindi rin mawala ang ngiti sa labi ko sa tuwing titigan ko sila. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na kasama ko na ang mga magulang ko. Hindi ko rin naman mapigilang hindi mamiss si Lola o si Clayton. Napabuga na lamang ako ng hangin dahil sa isipin.Akala ko kapatid ko rin si Lucas pero hindi pala, hindi ko alam ang buong kwento kung paanong napunta sa kanila si Lucas pero ang alam ko lang, baby pa lang siya ng mapunta na siya sa kanila kaya sila Ama at Ina na ang itinuring niyang mga magulang. Alam niya rin pala ang tungkol dun, na hindi niya tunay na mga magulang ang mga magulang ko. Alam ko na rin ang tungkol sa sinabi ni Lucas dati na kung bakit gabi gabi ay umaalis sila Ama at Ina dahil may hinahanap sila na maaaring makatulong sa akin.“Kamusta na pakiramdam mo?” napalingon ako kay Lucas na kakaupo lang sa tabi ko.“Okay naman na.”
Nagsimula na kaming kumain ng dumating na si Ama at si Lucas. Hindi ko maiwasan ang hindi mapangiti dahil kasama ko na sila ngayon, kasabay ko na ring kumakain. Ano kayang pakiramdam na maging magulang sila? Kung si Lucas naging masaya at naging kontento malamang maganda ang naging trato sa kaniya kahit na hindi siya tunay na anak.Nagpatuloy na lang ako sa pagkain ko.Pagkatapos namin ay nakita kong naggayak na si Ama at inaayos ang pana at palaso niya ganun na rin si Ina na isinuot na ang mahaba niyang hoodie. Pinanuod ko lang silang dalawa sa ginagawa nila dahil wala naman akong dadalhin kundi ang sarili ko lang.“Anak isuot mo ito.” abot niya sa akin ng isang itim din na hoodie katulad ng kaniya.“Talagang gusto mong itulad sayo ha?” natatawang wika ni Ama.“Like mother like daughter kaya huwag kang epal diyan Dawn. Kung mas nangingibabaw ang dugo niya bilang bampira tanggapin mo yun at kung
“Ang ibig mo bang sabihin ay ikinasal ka kay Daryll?” tumango naman ako sa tanong ni Ina. Napasapo na lamang siya sa kaniyang noo na tila ba sumakit ito. “Damn him! Wala na talaga siyang puso at idinamay ka pa? Wala na siyang tinitingala kundi ang sarili niya lang .” bakas ang galit sa tinig ni Ina, pansin ko rin ang pagkuyom ng mga kamao niya, ang pagguhit ng kulay pula sa kaniyang mga mata.“How’s Clayton?” pag-iibang tanong ni Ama.“I don’t know if he’s still okay po, huli ko siyang iniwan sa gubat noong tinangka akong patayin ng ibang nilalang. I don’t know what kind of creatures they are, alam kong alam niya na mali ang ginawa niyang pagpapatakas sa akin pero ginawa niya pa rin.” Bumuntong hininga naman si Ama. Napatingin na lang ako kay Ina ng hawakan niya ang kamay ko at hinaplos iyun.“I’m sorry, hindi mo dapat ito nararanasan pero wala kaming magawa. Ku