Chapter 5

“Sir! Good evening po sir. Pasok po sir,” bati ng isa sa mga maid kay Ethan. 

Matapos makuha ang take-out na pasalubong ni Ethan, naghiwalay na ng landas ang magkaibigan. Dumiretso si Ethan sa bahay ng kanyang lola Elizabeth.

“Manang good evening din po,” bati ni Ethan habang naglalakad silang dalawa. “Si wowa?” tanong nito na may ngiti sa kanyang mga labi.

“Nasa may poolside po sir,” tugon ng maid.

“Ah sige, makikisuyo nga po ako nito manang.” Inabot ni Ethan ang dalawang malaking paperbag na kanyang hawak. “Paki handa na rin po ito sa dining table at paki tawag na rin ang lahat, pagsaluhan po natin itong dala ko,” nakangiting sambit ni Ethan. “Walang tatanggi kung hindi magtatampo ako.”

Agad na kinuha ng kasambahay ang paperbag at sinilip kung anong laman nito. “Wow sir Ethan, ang dami nito at mukha ang sasarap pa!” nakangiting sabi ng maid. “Hindi po ba nakakahiya naman kung pati kami sasalo pa sa dining table? Sa kusina na lang kami kakain sir,” ani ng kasambahay.

“Yap, super sarap ng mga ‘yan, kaya nag-uwi ako. Alam kong magugustuhan n’yo ‘yan, tapos sabihin n’yo sa akin kung alin d’yan ang gusto n’yo para alam ko na ang ipapasalubong ko sa inyo next time,” paliwanag ni Ethan. “At saka manang walang masama kung sabay sabay nating pagsaluhan ‘to sa dining table. Malungkot kung kami lang ni wowa ang kakain ddon, ang haba at ang laki ng dining table tapos kaming dalawa lang ni wowa ang kakain? Nako, hindi masarap kumain kapag ganoon,” sabi ni Ethan.

“Okay po sir Ethan, kung talagang mapilit kayo,” ani ng maid at nagtungo ng kusina.

Okay si wowa naman, sa may poolside? Naglalagi lang naman si wowa sa poolside pag may malalim s’yang iniisip. Ano na naman kaya ang iniisip ni wowa? May ikaka-stress pa ba s’ya? Nasa kan’ya na kaya ang lahat! Beauty, power, wealth, gwapong apo ano pa bang hahanapin n’ya? 

Pinuntahan na ni Ethan ang kanyang lola sa poolside.

"Wowa,” tawag ni Ethan sa kanyang mahal na lola ng matanaw na n’ya ito.

Bumaling ang matanda na kasalukuyang nakaupo, ng natanaw ang nito ang makisig n’yang apo na papalapit sa kanya ay agad itong tumayo at hinintay si Ethan mula sa kanyang pwesto. 

“Ethan,” nakangiti nitong sabi at saka sinalubong ng yakap si Ethan. “What brings you here? May problema ba?” tanong ng kanyang lola.

“Wowa naman, gusto lang naman kitang dalawin. Tuwing pupunta ba ako rito sa bahay dapat may dala akong problema? Hindi ba pwedeng na miss lang kita?” malambing na sabi ni Ethan.

Kumalas na ang matanda sa kanyang pagkakayakap kay Ethan. “Hindi naman, nasurpresa lang ako dahil kakakita lang natin kanina sa condo mo. Then bigla kang naparito,” tugon ng matanda.

Lumakad ang dalawa papalapit sa mga upuan sa poolside at doon naupo. “Nagkita kasi kami ni Aaron sa isang coffee shop kanina,” panimula ni Ethan.

“O, may nakita na naman kayong babae at napaaway kayo?” dugtong ni Elizabeth.

Nakangisi ni Ethan at kumantot ng kanyang noo. “Wowa!”

Umismid si Elizabeth at sisimulan ng sermonan ang kanyang apo. “Ethan sinasabi ko sa’yo—-,” pinutol ni Ethan ang sasabihin ng kanyang lola.

“Wowa! Stop,” pagpigil nito sa mala armalite na sermon ng kanyang lola. “Hindi po ganoon.”

“E, ano?” masungit na tanong ng kanyang lola. Humalukipkip pa ito.

“Hindi naman ayaw as in sapakan, may nakaalitan lang akong babae pero okay na, na settle naman kaagad. But anyways hindi ‘yon ang sasabihin ko,” paliwanag ni Ethan.

Hindi umimik ang matanda at hinayaan lang si Ethang ipagpatuloy ang kanyang kwento. 

“Ayon na nga wowa, sa coffee shop na ‘yon, masarap ang cakes at pastries nila. I brought some for you at para sa lahat,” masayang sambit ni Ethan.

“Wow talaga apo? Ipinahanda mo na ba kay na manang ang dining table? Mayroon din ba pati ang mga drivers?” tanong ng matanda.

“Opo naman wowa, sinabi ko na rin kay manang na tawagin ang lahat para sabay sabay nating pagsaluhan ang dala ko,” ani ni Ethan.

“Good, para matikman ng lahat ang dala mo. Panigurado matutuwa ang lahat,” masayang wika ni Elizabeth.

Nakaramdam bigla ng lungkot si Ethan “Pero po kasi wowa.” Nabago ang tono ng boses ni Ethan at yumuko ito.

“Bakit Ethan?” tanong ni Elizabeth.

“Kamusta na po kayo?” naka yukong sabi ni Ethan.

Nangiti ang kanyang lola Elizabeth, ang kanyang apong sutil at pasaway ay bigla s’yang kinamusta.

Kahit pilyo at maloko sa babae si Ethan, pagdating naman sa kanyang lola, mama at ate ay walang kapantay ang kanyang respeto at pag-aalaga. Malambing ito at laging inaalala ang kapakanan nila. Ito ang pinakamagandang ugaling namana n’ya sa kanyang yumaong papa. 

Lumaki si Ethan at ang kanyang kapatid sa puder ng kanilang lola Elizabeth, dahil abala ang mag-asawa sa mga negosyo. Ngunit kahit ganoon ay humahanap pa rin ang mag-asawa ng pagkakataon upang magkaroon ng oras sa kanilang pamilya at maturuan ang magkapatid ng magandang asal.

“I’m fine apo, nothing to worry about,” tugon ng matanda.

“Pero po kasi, parang nag-aalala ng sobra si Miss Glizeth sa inyo kanina,” malungkot na sabi ng kanyang apo.

“Ano ka ba, parang hindi mo naman kilala si Glizeth. Masyado lang s’yang over acting dahil sa mga sinusubaybayan n’yang mga k-drama. Pati sa tunay na buhay na-apply na n’ya,” natatawang sambit ng matanda.

“Sure po ba kayo wowa? Baka naman may tinatago kayo sa akin?” Hindi kumbinsido si Ethan sa naging sagot ng kanyang lola.

“Oo naman apo, you have nothing to worry about okay. Sabi mo nga kanina, mas malakas pa ako sa kalabaw hindi ba?'“ biro ng matanda at ngumiti sa kanyang apo.

“Okay, I trust you, pero sana ingatan n’yo po ang kalusugan n’yo. Ako ng bahala sa kompanya. Wala ka na dapat ika stress doon okay, hindi n’yo na kailangan umattend sa mga meets or whatsoever, I can handle them all. Ako pa ba? Kaya naming imanage ni Aaron ang lahat. Dapat nga nakikipag-date na lang kayo ngayon sa spare time n’yo, nag-ballroom or nag-zumba!” Ang kaninang matamlay na Ethan ay nawala na. Bumalik na ang maloko at mapagbiro n’yang apo.

Natawa ng bahagya ang matanda. “Nako Ethan, wala akong hilig sa mga ganyan! Alam mo naman ang hilig ko ay magbutingting ng sasakyan. Malagyan ng grasa ang kamay at magpintura ng kung ano ano! Kung hindi n’yo lang talaga ako hinigpitan, malamang may sarili akong talyer dito sa bahay! At saka Ethan sa tanda kong ‘to! Date? Nagmumurang kamatis ba ako?” 

“Bakit may asim ka pa kaya! Hindi ba’t panay ang padala sainyo ng bagong ani na gulay at prutas ni lolo Sendo? D’yan sa kabilang bahay?” kantyaw ni Ethan.

Hinampas ng paulit-ulit ni Elizabeth ang kanyang apo. “Pilyo ka talagang bata ka!”

Pinagtawanan lang ito ng kanya apo. Ang tawanan at ingay ng mag lola ay umalingawngaw sa buong paligid.

Ilang sandali pa at lumapit na ang isa sa mga maid. “Madam, sir excuse me po,” ani nito.

Bumaling ang mag-lola sa maid.  

“Ready na po ang mesa. Natawag  ko na rin po ang lahat, kayo na lang po ang hinihintay,” ani ng isang maid.

“Sige hija, susunod na kami,” nakangiting wika ng matanda.

Ngumiti ang maid at bumalik na sa loob.

Si Ethan naman ay sinundan ng tingin ang bagong maid.

Bagong maid? Ano kayang pangalan n’ya? Mukhang madadalas ako rito sa bahay!

Napansin ng matanda ang tingin ng kanyang pilyong apo sa maid na tumawag sa kanila.

Binatukan ng mahina ng matanda si Ethan. “Patawarin! Apo may asawa’t dalawang anak na ‘yang tinititigan mo!” gigil na sabi nito sa kanyang apo. “Simula nang nilansi mo ang isang maid natin dati, hindi na ako tumanggap ng dalagang kasambahay.”

“Awts, wowa naman.” Tila nagpapa-awa si Ethan sa kaniyang wowa “Kasalanan ko pa palang may gwapo at matinik sa babae kang apo? Wala na tayong magagawa roon wowa ito na ‘to. Mas mahirap magpapangit kaysa magpa-gwapo,” wika nito sabay kindat sa matanda.

“Kilabutan ka nga d’yan sa mga sinasabi mo Ethan!” bulway ng matanda. Pinagtawanan lang ito ng kanyang apo.

“Ano bang ginagawa mo besh? Kanina ka pang busy sa pag-scroll d’yan!” tanong ni Lizel sa kaibigang si Francine.

“Binubulatlat ‘yung account ni Leonard,” tugon ni Francine.

Napahawak na lang sa kanyang noo si Lizel, nais man ‘yang sabunutan si Francine ay hindi n’ya magawa. “Besh, ngayon mo pa talaga naisipang gawin n’yan? Sa apat na taon n’yo ngayon ka lang naghinala ng ganyan?” sunod sunod na sambit ni Lizel.

Hindi lang ito pinapakinggan ni Francine at sige pa rin ang scroll sa account ni Leonard.

Hay nako naman besh.” Naka kunot na ang noo ni Lizel dahil sa pagkadismaya. “Kung kailan tapos na ang laban saka ka nagkaganyan. Dating sinasabi ko sa’yo na may nakita akong nag-post ng ganito, ng ganyan, hindi ka naniniwala, lagi mo pang sinasabi na malaki ang tiwala mo sa Leonard na ‘yan. Tapos ngayon nagkaganyan ka! Ay bakit ko ba inuubos ang energy ko sa kakaisip sa ganyan tao! Hay nako besh!”

Napailing na lang si Lizel at na upo sa tabi ni Francine.

“Account mo ba ang gamit mo sa pag-stalk sa account ni Leonard?” tanong ni Lizel.

Tumango lang si Francine habang binabasa isa isa ang mga comments sa profile ng kanyang kasintahan.

“May nakita ka bang kahinahinala? Or nakutuban na kakaiba sa mga nabasa mong comments?” tanong ni Lizel.

Bumuntong hininga si Francine bago magsalita, “Wala pa nga besh 3 years ago na ‘tong tinitignan ko wala pa rin. Puro kilala ko ang nag-comment or hindi kaya officemate n’ya, walang kahina-hinala. Nag-doubt na ako sa sarili ko, baka wala naman talagang third party at ako ang may problema. Masyado akong nagmamadali, nagpadala sa mga tao sa paligid ko, kaya ganoon ang naging reaksyon n’ya. Napa-paranoid lang ako sa kakaisip,” nagsisimula na namang maiyak si Francine.

“Besh, isipin mo ha, kung naapakan mo man ang ego n’ya dahil sa ginawa mo, sana naman kinausap ka n’ya ng maayos after! Pag nakapag palamig na s’ya ng ulo kung nainis man s’ya, alam naman n’yang tumatanggap ka ng pagkakamali. At para sa akin ha, hindi ka naman sa public place nag-propose, kaya nga ginawa natin ang lahat sa labas ng café hindi ba? Para kayong dalawa lang. Ni puntahan kayo hindi namin ginawa kasi gusto namin in private n’yo gawin. Para sa akin tama ako.” Humalukipkip si Lizel. “S’ya rin naman kasi ang may kasalanan, stable na kayo, okay na ang lahat. At doon din naman pupunta ang relasyon n’yo, bakit kailangan pang patagalin?” 

“Hindi ko alam besh, naguguluhan na ako sa mga nangyayari. Sana hindi ko na lang pinush ‘tong lahat, e ‘di sana hindi kami nagkaganito.” Binitawan ni Frnacine ang kanyang cellphone at sumubsob sa unan. 

“Hay nako besh, sumasakit ang ulo ko sa’yo,” sambit ni Lizel at tinitigan na lang ang kaibigang si Francine habang umiiyak.