Kabanata 1: Mabuti at Masamang Sorpresa

“Hello. Heavenly Lion Convenience,” sagot ni Alex Ambrose sa telepono ng tindahan.

“Kailangan ko ng isang kahon ng condom at dalawang pakete ng tissue na inihatid sa room 1302 ng Sheraton South River Hotel. Bilisan mo!” Binaba ng tumatawag.

Umiling si Alex. Ang mga tao ay tila hindi naging handa.

Inimpake niya ang mga kinakailangang bagay, nagsuot ng kapote, at sumakay sa kanyang electric bike patungo sa Sheraton Hotel sa katimugang bahagi ng ilog.

Alas nuebe na ng gabi at umuulan nang malakas, at hindi nagtagal ay basa at madumi ang kanyang pantalon at sapatos. Sa kabutihang palad, tuyo pa rin ang paninda, ngunit hindi na siya naglakas-loob na mag-antala pa, kaya nagmadali siyang pumunta sa hotel.

Pagdating niya sa room 1302, kumatok siya sa pinto, at mabilis itong bumukas.

“Hello, here’s your—” Natigilan si Alex sa katahimikan.

Ang babaeng nasa harapan niya ay walang iba kundi ang girlfriend niyang si Cathy!

Nakasuot siya ng puting damit, na nakatabing sa balikat ang mahaba, maitim, basang buhok. Ang bango ng shower gel at shampoo ay umagos sa kanyang ilong.

“Cathy? Anong ginagawa mo dito?” Nakatitig siya sa kanya ng hindi makapaniwala na nakakaramdam pa rin ng pagkatulala.

“Anong ginagawa mo dito?” tanong ni Cathy. Bumilis ang tibok ng puso niya, at bumalik siya ng kaunti sa kwarto. Nablangko ang isip niya at nagsimulang umikot.

“Anong mali?” Isa pang lalaki ang lumapit sa pinto, nakasuot ng roba at tsinelas, at agad siyang nakilala ni Alex.

“Ikaw! Ang lakas ng loob mong hawakan ang babae ko?" Hindi napigilan ni Alex ang galit na namumuo sa loob niya, at nagsimula siyang lumipat kay Billy, determinadong turuan siya ng leksyon.

“Tumigil ka!” Humakbang si Cathy sa harap ni Alex. Matapos ang isang maikling pagsabog ng pagkasindak, nagawa niyang bumalik ng kaunting kontrol. Dahil natuklasan na ng kanyang nobyo ang kanyang pagtataksil, wala nang saysay na itago ito ngayon.

Diretso itong tumingin sa kanya. "Alex, kailangan na nating maghiwalay."

“Break?” Natigilan si Alex. Nakatitig siya kay Cathy ng nanlalaki ang mga mata. “Cathy, mahigit isang taon na tayo. Hihiwalayan mo na ba ako ngayon?"

“Oo. Kailangan nating maghiwalay ng landas." Panay ang eye contact niya sa kanya at nagsalita nang may matinding hinanakit. “Nagulat ka ba? Wala kang pera, Alex. Halos hindi mo kayang bayaran ang pinakamurang mga mahahalagang bagay. Kahit kailan wala kaming maganda. Hangga't kasama kita, palagi akong pinagtatawanan ng mga tao, at hindi lang iyon ang buhay na gusto ko. Napakabuti ko para mamuhay sa kahirapan tulad nito. Masyado akong walang muwang noong ako ay nasa unang taon, at hinayaan ko ang aking sarili na malinlang sa isang talunan na tulad mo!”

Niyakap niya ang braso ni Billy at sinabi kay Alex, “Boyfriend ko na si Billy. Simula ngayon, wala na akong gustong gawin sayo. Huwag mo na akong guluhin ulit!”

"Well, parang ikaw lang ang walang kwentang ex niya ngayon!" Napatingin si Billy kay Alex na may nakakalokong ngisi.

Si Alex, na nakatayo doon na nakasuot ng kapote at may mantsa ng putik sa kanyang pantalon at sapatos, ay parang tama si Cathy. Siya ay isang ganap na talunan. Kinuha ni Billy ang plastic bag sa kamay at inilabas ang box ng condom. Kinawayan niya ito kay Alex at natatawang sinabi, “I’m staying in a nice hotel, having my girlfriend’s ex bring me condoms. At single ka. Mabuti naman at tinulungan mo ako."

“Bakit nandito ka pa?” saway ni Cathy kay Alex.

“Nah, buti na lang hindi siya nang-asar. Baka gusto mong makitang binugbog ko siya, Cathy? Gotta give a lady what she wants,” panunuya ni Billy.

Nakaramdam ng pagkatalo si Alex. Dahan-dahan siyang tumalikod at lumabas ng kwarto.

"Bro, hindi ka man lang kumukuha ng pera? Heh, maganda. Kumuha ako ng girlfriend at regalo." Napakasarap ng pakiramdam ni Billy na pinagmamasdan ang nakahandusay at nanlulumong postura ni Alex habang isinara niya ang pinto sa likuran niya.

Paglabas ni Alex ng hotel ay mas malakas pa ang ulan kaysa kanina. Hinubad niya ang kanyang kapote, hinayaan ang malamig na ulan na mabasa ang kanyang buong katawan at tumulong sa pag-alis ng kanyang ulo.

Itinapon siya ni Cathy dahil naniniwala siyang wala itong pera. Ang pagkawala ng gayong materyalistikong babae ay dapat na isang bagay na ikagalak, kaya bakit siya dapat malungkot?

[Buzz buzz!]

Nagvibrate ang phone niya sa bulsa. Inilabas iyon ni Alex at sinulyapan, ngunit nang makita ang numero ay napatigil siya sa paglalakad. Nanginginig ang buong katawan niya habang binabasa ang text.

[Pagkatapos ng isang pagsusuri, ang pamilya Ambrose ay nagpasya na ang kanilang anak na lalaki, si Alexander, ay nakamit ang mga kondisyong kinakailangan para sa karapatan sa kanyang mana. Mula ngayon, ibabalik sa kanya ang kontrol sa kanyang ari-arian.]

Ang mga patak ng ulan na kasinglaki ng bean ay bumagsak sa screen, na naging sanhi ng unti-unting pagkalabo ng text message.

Nagsimulang umikot ang isip ni Alex. Kung hindi dahil sa mensaheng ito, halos makalimutan na ni Alex ang kanyang pagkatao bilang isang super-rich kid. Sa nakalipas na pitong taon, tinatasa siya ng kanyang pamilya, pinipigilan ang kanyang kayamanan hanggang sa masiyahan sila na natugunan niya ang kanilang mga mahirap na kondisyon. At ngayon, sa wakas, natapos na.

Lahat ng nararapat na pag-aari niya ay sa wakas ay angkinin niya.

Maagang nagising si Alex kinaumagahan at nagmaneho papunta sa lungsod. Sa sobrang saya, bumaba siya sa kanyang sasakyan at dumiretso sa Metro Sky Bank, sa gitna mismo ng pinakamayamang bahagi ng central business district ng New York.

Nakaparada ang iba't ibang mamahaling sasakyan sa paligid ng bangko. Ang mga taong naglalakad sa loob at labas ng nakapalibot na plaza ay pawang mayayaman; halata sa pananamit at ugali nila.

Lumapit si Alex sa pintuan ng bangko at itinulak iyon.

“Aray!”

Maaaring mabuksan ang pangunahing pinto sa loob at labas, at medyo naging pabaya si Alex nang itulak niya ito mula sa labas. Dahil dito, nabangga ng pinto ang isang mahabang buhok na dalaga na papalabas ng gusali.

Mabilis siyang humingi ng tawad, “Sorry. hindi kita nakita.”

"Anong ibig mong sabihin, hindi mo ako nakita? Ano ako, invisible?” Hinawakan niya ang kanyang kamay sa kanyang noo at tinitigan siya ng masama.

Napansin ng assistant manager ng bangko, si Karen Young, ang insidente at nagmamadaling pumunta. Sinuri niya muna ang babae, at pagkatapos ay tumingin kay Alex ng hindi pagsang-ayon. Nang dumapo ang tingin nito sa kanya, bakas sa mukha nito ang pagdududa.

Ang Metro Sky Bank ay naiiba sa karamihan ng mga bangko, dahil ang mga kliyente ay halos eksklusibong mga high-end na negosyante. Alam ni Karen na naroon ang dalaga kasama ang kanyang ama, ngunit hindi niya alam kung bakit naroon si Alex. Kung titingnan sa kanyang hitsura at edad, hindi siya ang kanilang karaniwang uri ng customer.

"Sir, pwede ba akong makatulong?" tanong niya na may kasamang magalang ngunit pilit na ngiti.

Sinabi lang ni Alex, "Nandito ako para mag-withdraw ng pera."

"Mag-withdraw ng pera?" nakangusong tanong ng babaeng nagtatampo sa kanya.

"May card ka ba?" Tanong ni Karen na patuloy na nakangiti ng matino.

Hindi naging madali ang pagkuha ng Metro Sky Bankcard. Isang milyong dolyar na ipon ang pinakamababang kinakailangan para maging kwalipikado. Nadama ni Karen na tiyak na ang lalaking nasa harapan niya ay walang gaanong karanasan sa bangko at hindi alam ang kanilang mga patakaran. Marahil ay naisip niya na ang mga card ng ibang mga bangko ay maaari ding gamitin dito.

"Hindi," sagot ni Alex, umiling-iling.

Ang babaeng hindi niya sinasadyang nauntog sa pinto ay hindi napigilang mapangiti nang marinig ang matapat nitong tugon. Wala na siyang halaga sa atensyon nito.

“Tara na.” Umakyat na ang kanyang ama, inaayos pa rin ang mga dokumentong dala.

"Aalis na kami ng tatay ko." Kinamayan ng babae si Karen, at saka tumingin kay Alex. “Ms Young, ang pagkakaroon ng isang taong tulad nito sa paligid ay maaaring makasira sa imahe ng iyong bangko at magalit sa iyong mga customer. Sana hindi na ito mauulit.”

Dahil doon, hinawakan niya ang braso ng kanyang ama at binuksan ang pinto.

"Mag-iingat ka, Mr Scott." Sinundan sila ni Karen palabas ng ilang hakbang, pinapanood silang sumakay sa isang kotse at umalis. Pagtalikod niya, bumalik siya sa loob, napagpasyahan niyang hikayatin si Alex na umalis sa lalong madaling panahon.

Walang nakatayo sa kinaroroonan ni Alex. Oh! Saan siya nagpunta? nagtaka siya.

Posible bang napahiya ang bata at tahimik na nadulas?

Gumaan ang pakiramdam niya sa naisip. Pagkatapos, nang babalik na siya sa trabaho, nasulyapan niya sa gilid ng kanyang mata ang isang tao.

Ayan ang brat! Hindi nakakagulat na hindi ko siya nakita noong una, naisip niya. Nakarating na siya sa entrance ng VIP lounge, at nakaharang ang isang haligi sa pagtingin nito sa kanya.

Ang VIP room ay para lamang sa mga customer na may mataas na katayuan na nagkakahalaga ng hindi bababa sa tatlumpung milyong dolyar, at inamin ng binatang ito na wala man lang siyang card. Kung hahayaan niya itong makalusot, magkakaproblema siya sa kanyang amo.

“Tumigil ka! Huwag gumalaw!” sigaw ni Karen na parang desperado. Napatingin lahat sa kanya ang ibang mga customer na halatang inis sa pagsigaw niya. Napangiti na lang siya ng may paghingi ng tawad habang mabilis na naglakad papunta kay Alex.

Ngunit naglakad na siya sa lounge, binuksan ang pinto sa VIP room, at pumasok.