Nakaupo sa likurang upuan ng kotse ang isang lalaking nasa edad kwarenta.
Humihihit siya ng sigarilyo, nagbuga ng smoke ring, at sinabing may malumanay na ngiti, “Hindi mo ba nakikita ang batang iyon na mukhang napakasira? Wala yata siyang trabaho. Kailangan niya ng pera ng matandang babae, para makakain siya.”"Ngunit pagkatapos ay pumasok siya sa Ruby Hotel?" sabi ng driver.“Hoy, para kang tanga. Hindi mo ba nakikita na hindi niya kayang kumain? Baka naghahanap siya ng trabaho? I think pumasok siya sa Ruby para humingi ng trabaho bilang security guard or something. Mahirap malaman kung ano ang ginagawa niya,” sagot ng kanyang amo."Matalino ka naman boss." Napakamot ng ulo ang driver at nagtanong, “Nga pala, boss, hindi mo ba ililibre ang lahat sa kanilang pagkain sa Ruby ngayong gabi? Malapit na mag-alas otso. Hindi mo ba kailangan umakyat ngayon?”“Diba ikaw lang ang driver ko, o pinapatakbo mo rin ang scheduleIbinaba ni Alex ang kanyang kutsilyo at tinidor at tumayo.Nang makita ng grupo na nakasuot siya ng maruruming damit na may gulo-gulo ang buhok na parang lalaki sa isang stall sa kalye, nagsimula silang magbulungan.“Mukhang basag-basag ang lalaking iyon” bulong ng isang babae.“Anong ginagawa niya? Walang galang na pumunta sa pagpupulong na ito nang nakasuot ng ganyan”, sagot ng isang lalaki.“Shh... siguro ayaw ng mga tao na magpakitang gilas, pero mayaman talaga sila. Maraming mayayamanmga taong gustong magpanggap na mahirap”, nudged another.Kalmadong sinabi ni Alex, “Hello, everybody. Ang pangalan ko ay Alex, at nagmamaneho ako ng food truck kasama ang isang kaibiganmagbenta ng mga bagay sa mga lansangan ng Washington, DC Isa sa aming pinakasikat na mga bagay ay pancake.Kung titigil ka balang araw, pwede kitang gawing libre." Isang matamis na ngiti ang ibinigay niya at umupo.Nang matapos
“Mr. Yates, ang galing mo talaga! Halos hindi lumalabas si Mr. Dreck para batiin ang sinuman”, sabi ng isang tao mula sa karamihan.“Oo, ang Ruby ay isa sa mga nangungunang hotel sa Washington, DC. Ang kayamanan ni Mr. Dreck ay hindi bababa sailang milyong dolyar. Kahit dumating ang mga lokal na mayayaman, hindi siya nagpapakitatao. We're outsiders to him, but not to Mr. Yates”, nakangiting sabi ng isang babae.“May kinabukasan ang pagsunod kay Mr. Yates”, sabi ng isang lalaki na may malaking ngiti.Ang mga bisita ay pawang pinupuri si Lester, ngunit siya ay ngumiti lamang ng alanganin. Wala pa siyaNaisip niya kung bakit pupuntahan siya ni Dreck. Kahit na siya ay may ilang mga nagawa sa kanyapangalan sa Washington, hindi ganoon kalaki ang negosyo niya. Sa mga tuntunin ng kanyang kayamanan, maaaring hindi siyaranggo sa nangungunang tatlong daan sa lungsod.Ngunit, gayon pa man, huminto si Dreck, na
“Paano siya—” sabi ni Lester.Nagtataka siyang tumingin kay Ken. Nakangiting tumingin sa kanya si Ken. Hindi napigilan ni Lester ang manginig, at tumunog ang kanyang utak. Kailangan niyang mag-react nang may pag-iingat.Walang dahilan si Dreck para magsinungaling sa kanya.“Mr. Stokes, pasensya na! Na-offend kita.” Sa sobrang takot ni Lester ay napaluhod siya.Kahit na hindi pa niya nakilala si Ken, marami na siyang narinig tungkol sa kanyang mga ginawa. Bukod sa pagigingmagalang sa mga tao mula sa lahat ng antas ng pamumuhay, siya ay mas nakakatakot, dahil sinasabing hawak niya ang hindi bababa sa dose-dosenang mga buhay sa kanyang mga kamay. At kanina pa siya naging masungit sa lalaking ito. Kung siya ay nasa masamang panig ni Ken, ang mga kahihinatnan ay maaaring hindi maisip. Gusto ni Lester na alisin ang galit ni Ken sa lalong madaling panahon, kaya ang pagluhod sa harap niya ang pinakamagandang ideya niya.“Huh
Tumingin si Flora kay Alex at magiliw na nagsalita, ngunit matatag ang kanyang mga mata. Tapos natahimik siya.Kilalang-kilala niya si Ken at alam niyang walang paraan na lalabag siyautos ng pamilya at palihim na tinutulungan ang kanyang anak. Ilang beses na niya itong tinanong, ngunit alam niyang inilalagay niya ito sa mahirap na posisyon. Ayaw niyang makipagsapalaranaggravating him or turning him against Alex so that if ever na magulo talaga siya, hemagdadalawang isip na tulungan siya.“Mr. Stokes, I would like to have a private word with my son,” sabi niya sa kanya.“Of course,” sagot ni Ken habang nakatayo at naglakad papunta sa pinto.Pagkatapos ay muli siyang tumalikod at magalang na sinabi, “Mrs. Ambrose, sinabi ng pamilya na hindi mo dapat tulungan si Alex. Napakahusay na nagawa niya sa ngayon. Payo ko, huwag mong sirain ngayon.”Si Ken ay nagtrabaho sa pamilya Ambrose sa loob ng tatlumpung taon.
Saglit na tumayo si Alex sa labas ng pinto at pinakinggan si Nelly na umiiyak sa kanyang silid. Nakaramdam siya ng kakila-kilabot. Bumuntong hininga siya at bumalik sa kanyang kwarto para magpahinga.Kinabukasan, nang makita siya nito, parang bumalik siya sa dati niyang sarili. Hindi niya alam kung ano ang gagawinsabihin, kaya hindi niya nabanggit ang kanilang pag-uusap noong nakaraang gabi. Nagtulungan sila sa food truck gaya ng dati.Makalipas ang tatlong araw, huling araw na niya itong magtrabaho bago siya nagsimula sa unibersidad kinabukasan. Nang gabing iyon, bumalik siya sa kanyang rental room at nagsimulang mag-impake ng kanyang gamitbagay. Maya-maya, nagluluto siya ng chicken soup nang marinig niyang may kumakalabog sa pinto. Pagbukas niya, nagulat siya nang makitang nakatayo si Nelly na may hawak na plato ng pancake.Inilapag ni Nelly ang plato sa mesa at nakangiting sinabing, “Pakikain sila. Ginawa ko sila para saNagulat si Alex at na
Nang maipakita na ni Phillipa si Alex sa kanyang dorm, mabilis siyang nakahanap ng sariling silid.Napatingin sa kanya ang tatlo niyang bagong roommate habang papasok siya at naisip na maling kwarto ang napuntahan niya. Nang tumawag sila sa tanggapan ng administrasyon at nakumpirma na siya nga ang kanilang bagong kasama, sinimulan niyang i-unpack ang kanyang mga gamit.Labis na curious ang tatlong roommate sa katotohanang nagawa niyang lumipatisa pa. Nagsinungaling siya sa kanila na ito ay dahil mahirap ang kanyang pamilya, atMga espesyal na patakaran sa ad ng Washington state h university para sa mga taong katulad niya na nagbigay-daan sa kanya na lumipat.Nang makita ng tatlong kasama sa silid na mura ngunit bagong damit ang suot ni Alex, nagtanong silahigit pa tungkol sa kanyang background. Sinabi niya sa kanila na nagtrabaho siya sa isang food truck sa loob ng dalawang buwan noong tag-araw upang kumita ng pera. Lahat sila ay nakiramay sa kanya, a
Sa sandaling iyon, tahimik ang awditoryum, at ang tawa ni Alex ay tila malakas at malupit.Itinuon ni Colin ang kanyang mga mata kay Alex sa isang masamang tingin. Palihim niyang sinulyapan si Leona at nakita niyang naaliw ito na lalong ikinagalit nito.Naisip ng direktor na napakabagal ng ugali ni Alex kaya agad siyang tumakbo sa gitna ng entablado, itinuro siya, at malakas na sinabi sa mikropono, “Anong tinatawa-tawa mo?”“Anong tinatawanan ko?” ulit ni Alex. Alam niyang nakatingin si Leona at ayaw niyang isipin nito na bastos siya.“Halatang natatawa ka sa pagsinok ni Colin, bakit hindi mo na lang aminin?” tanong ng direktor."Kung alam mo kung ano ang tinatawanan ko, bakit ka nag-abala pang magtanong?" sagot ni Alex.Namumula ang mukha ng direktor habang nakatingin kay Colin. Nang makita niya kung gaano ang galit ni Colin sa kanya, nakaramdam siya ng matinding pagkabalisa.Tumingin si Colin kay Alex at galit
Nakipag-away si Colin na handa nang suntukin si Alex, na hindi na nakakaramdam ng sobrang tiwala. Alam na niya ngayon na hindi niya kayang talunin ang kanyang kalaban sa patas na laban. Umatras siya at, gaya ng binalak niya, hindi nag-atubili si Colin na humakbang pasulong. Sinamantala ni Alex ang pagkakataon at hinampas siya ng malakas sa dibdib.Ang tanging dahilan kung bakit siya nagawang tamaan ni Alex ay ang kayabangan ni Colin ang naging dahilan ng pagiging kampante niya. Napakaliit ng tingin niya sa kanyang kalaban at nais niyang tapusin nang mabilis ang bagay sa isang kahanga-hangang suntok. Pero bigla na naman siyang sinuntok ni Alex. Nakaramdam siya ng hiya at napunta sa galit.“Bastard,” walang iniisip na sigaw ni Colin. Nagulat ang mga nanonood. Sa Richmond, siya ay palaging perpektong imahe ng isang mahinhin na ginoo. Walang sinuman ang nakasaksi sa kanyang pagkawala ng galit, o paggamit ng bulgar na pananalita.Nabawi niya ang kanyang katinua
Tumingin si Lincoln kay Tristan at sinabi sa kanya, "Ang pinakamasaya sa akin ay ang ikasal ka na." Napatingin siya sa iba pa niyang mga anak na lalaki at babae. Si Tristan lang ang hindi nag-asawa at nagka-apo para sa kanya.“Huh.” Wika ni Tristan sa mahinang boses, “Tandaan mo na ikaw ang humiwalay sa akin sa aking nag-iisang tunay na pag-ibig. Ngayon hinihimok mo akong magpakasal ulit.”“Ano bang pinagsasabi mo? Kami ang pamilya Ambrose. Sa palagay mo ba ay papayag akong sumama sa pamilya natin ang isang babaeng tulad nito?" sigaw ni Lincoln. Galit na galit siya. Nanginginig ang kanyang katawan at nababalot ng galit ang kanyang mukha.Nang huminto siya sa pagsasalita, ang bulwagan ay sapat na tahimik upang marinig ang isang pin drop.Walang pakialam si Tristan. Maraming beses na siyang natatanggap ng galit ni Lincoln."Umalis ka na lang sa paningin ko," bumuntong-hininga si Lincoln. Birthday party niya ngayon at dapat masaya
Nang marinig niya ang sinabi ng kanyang ama ay nanghina ang mga paa ni Leona at muntik na siyang mahulog sa lupa. Inalalayan siya ni Lindsey.Naglakas loob siyang magtanong, "Kung gayon hindi mo ako anak?" Natatakot siyang marinig ang sagot, ngunit kailangan din niyang marinig ang katotohanan."Oo, siyempre ikaw." sagot ni Charles. Pagkatapos ay tumayo ito at lumapit sa kanya.“Tatay.” Kumapit siya sa mga bisig nito, nabuhayan ng loob nang malaman na siya nga ang ama nito. Hindi niya akalaing kakayanin niya kung hindi.Marahang hinagod ni Charles ang likod niya at sinabing, “Oh, my dear. Maaring napakahirap mong tanggapin ang katotohanan. Gusto mo ba talagang marinig?""Oo, gusto kong marinig." Inangat niya ang ulo niya at tumingin sa ama. “Kahit nakakainis, kailangan kong marinig. Kailangan kong malaman kung ano ang naranasan ko. Paano ako magiging kumpleto kung hindi ko alam kung sino ako?"Napabuntong-hininga si Charles at tum
Itinabi ni David ang kanyang cell phone, tumingin kay Leona, at nagtanong, “Leona, anong ginagawa mo rito?”Bahagyang napabuntong-hininga si Leona, umupo sa tabi ni David, at sinabing, “Mag-asawa tayo. Bakit hindi ako pumunta para makita ka?”Tulad ni David, nadama ni Leona na ang kanilang kasal ay pinal na para bang ang seremonya ay natapos nang walang pagkagambala. Sa nakalipas na tatlong araw, nag-aalala siya tungkol sa katotohanan na sila ni David ay natutulog nang magkahiwalay. Naisip niya na tila napaka-cold at awkward nito sa kanya at inakala niyang may kinalaman ito sa sinabi sa kanya ng kanyang ama na si Reginald.Ayaw humarap ni Leona sa pamamagitan ng pag-anyaya kay David na pumunta sa kanyang silid, ngunit nakaramdam siya ng labis na pagkabalisa at pagkabalisa sa sitwasyon.Nang gabing iyon, matagal na siyang nag-iisip tungkol dito sa kanyang silid, at sa wakas ay napagpasyahan niyang kailangan niyang pag-usapan ang lahat sa ka
Niyakap ni Alex sina Gideon at Flora. Pitong taon na silang hindi nagkita. Sa wakas, muli silang nagkita.Niyakap ni Flora si Alex, ipinatong ang ulo sa balikat nito, at umiyak ng tahimik.Puno ng kagalakan si Gideon at sobrang emosyonal din. Ipinatong niya ang isang kamay sa likod ng anak, at sa kabilang kamay naman, marahan niyang tinapik ang likod ni Flora. Mahina niyang sinabi, “Bakit ka umiiyak ng ganito? Sa wakas, nakasama mo na ulit ang anak mo, dapat masaya ka. Tumigil ka na sa pag-iyak.”Tumingin si Alex sa kanyang mga magulang na may pulang mata at mahinang sinabi kay Flora, “Nay.”“Oh, ang aking kahanga-hangang anak,” sabi ni Flora. Mas mahalaga sa kanya na marinig ang pagtawag sa kanya ng kanyang anak na "Nanay" kaysa sa lahat ng pera sa mundo.“Dad,” sabi ni Alex habang nakatingin kay Gideon.“Ah, anak,” sagot ni Gideon at napuno ng pagmamahal ang kanyang dibdib. Maging siya ay nak
“Anong ginagawa mo?” Galit na tumingin si Marcus kay Nathan. Paano siya kakausapin ng anak niya ng ganoon?“Huwag kang magalit sa kanya. We must let our son have his own opinions,” Marion said as she tried to keep the peace between her husband and son. “Nathan, dapat maging magalang ka sa tatay mo. Hindi mo siya dapat pagsalitaan ng ganyan sa hinaharap.”Bahagyang ngumisi si Nathan. Hindi niya masyadong pinansin ang sinabi ng kanyang ina."Nathan, anong iniisip mo? Mukhang hindi ka nag-aalala kay Alex. May plano ka bang harapin siya?" Medyo pamilyar si Marion sa karakter ni Nathan.Sinulyapan ni Nathan si Marcus at sinabing, “Ma, matalino ka, hindi tulad ng ilang taong napakakitid ng pag-iisip.”Hindi man lang nag-alala si Nathan nang makita niyang nakatitig sa kanya si Marcus. Tumingin siya kay Marion at nagtanong, “Nay, bumalik na ba ang mga magulang ni Alex?”“Hindi pa, pero sigurado a
Napansin agad ni Alex na nabahala si Nelly sa mga panlalait ni Nathan. Inilagay niya ang isang magiliw na kamay sa kanyang balikat at ngumiti sa kanya. “Huwag kang mag-alala sa kanya.”Tapos lumingon siya kay Nathan. “Binalaan ko kayo na ipakita sa aking mga kaibigan ang tamang paggalang. Insultuhin mo ulit sila at magsisisi ka.”Tumawa si Nathan. “Naku, natatakot ako! Talagang matagal ka nang wala. Alam kong isa kang malaking mandirigma ngayon. Nice job against that guy sa kasal, by the way! Ngunit nakalimutan mo kung paano gumagana ang mga bagay sa bahay. Kung atakihin mo ako, parurusahan ka ng buong pamilya. Walang away, remember? Talaga, sa palagay ko humihingi ka ng gulo sa pagsasama nitong limang babaeng ito—”Ngunit habang nagsasalita siya ay may naramdaman siyang parang malakas na hangin sa likuran niya. Sa harap ng kanyang mga mata, tila kumikislap si Alex.Maya-maya, naramdaman niyang may tumama sa likod niya. A
Pagkaalis ni Nathan, walang sinuman sa kasal ang sigurado kung ano ang susunod nilang gagawin. Nakahiga pa rin sa lupa ang mga security guard ni Reginald Drake, duguan at nakalimutan.Hindi pa ito ang oras para tapusin ang kasal. Sumang-ayon ang lahat na kailangang ipagpaliban ang seremonya.Pinangunahan ni Reginald at ng kanyang asawa ang maliit na grupo pabalik sa mga pribadong silid ni David. Nang makarating na sila, hinawakan niya si David at itinabi sa kanyang pag-aaral.Nagalit si Reginald sa inasal ng kanyang anak sa komprontasyon. “Paano ako nagkaanak ng ganyang katangang duwag? Hindi kita dapat pinilit na humingi ng tawad! Ano yan sa pantalon mo? Binasa mo ba ang sarili mo?"Napayuko si David sa hiya. Tuluyan na siyang nawalan ng kontrol sa sarili. Nanginginig pa rin siya sa takot.Nang makahinga siya, itinaas niya ang kanyang ulo at sinabing, “Hindi ko maintindihan. Sino ba talaga si Alex? Bakit takot na takot ka sa kanya?"Kumunot
Sa pag-anunsyo na sumusuko na siya kay Debbie, parang humingi ng tawad si Alex sa buong pamilya. Ngayong tinanggap na niya ang kanilang kondisyon, aalisin na ang pagbabawal sa kanya.Nabigo si Nathan. Ngayong inalis na ang pagbabawal, makakabalik na si Alex sa pamilya Ambrose. Magiging totoong magkaribal na naman sila.Umiling si Nathan. Hindi man niya gusto si Alex, pakiramdam niya ay wala na ito sa kanya."Alex, ano bang sinasabi mo? Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan mo sa kanya, sumusuko ka na?”Walang magawa si Alex. Ginamit niya ang kanyang mga kamay para itulak ang sarili, nahihirapang tumayo ng tuwid. Gusto niyang humiga at umiyak. “Nakahanap na siya ng bagong buhay. Kung magpapatuloy ako sa ganito, gagawin ko lang na kamuhian niya ako. mahal ko sya. Gusto kong maging masaya siya. Kaya aatras ako.”“Alex! Ano ang pinagsasabi mo? Nagdadahilan ka lang. Napakalaking bagay ang ginawa mo tungkol sa paninindigan para sa kung ano ang
Niyakap ng mahigpit ni Lindsey si Alex. Umaasa siyang mapoprotektahan niya si Alex mula sa pagpatay ng security team ni Reginald. Ngunit kahit na ang kanyang interbensyon ay hindi matagumpay, naisip niya na hindi bababa sa magagawa niyang mamatay sa kanyang mga bisig dahil alam niyang ginawa niya ang kanyang makakaya.Ngunit bigla siyang nakaramdam ng malakas na puwersang tumutulak sa kanya, pilit siyang hinihiwalay sa kanya. Binuksan niya ang kanyang mga mata at napagtantong si Alex pala ang nagtatangkang itulak siya palayo.Nakaramdam ng matinding takot si Lindsey. Alam niyang uutusan ni Reginald ang kanyang security team na barilin sa sandaling makalayo siya. Napakapit siya kay Alex.Ngunit pagkatapos ay tumingin ito sa kanya at umirap. “Lumayo ka sa akin. Noong nag-usap tayo sa phone kanina, sabi mo ikaw ang ikakasal ngayon kay David. Ngunit ngayon ay si Leona na sa isang damit-pangkasal? Nagsinungaling ka sa akin."Talagang galit si Alex kay Lindsey. K