Sebastian Mercedes (Wild Men Series #35)

“What is the meaning of this, Alfonso?! You promised!” galit na galit na sigaw ni Jose Cruz noong makabalik na sila sa opisina ng gobernador. Hindi siya makapaniwala kanina na ang prinoklama nitong tatakbong Gobernador ng probinsya ay ang bunsong anak nito. Bumuntonghininga si Governor Alfonso at walang ganang tiningnan ang bise niya. “Jose. Pasensya na. My son had an interest to run as a governor. Tsaka, tama lang din na mga Mercedes pa rin ang tumakbo bilang gobernador, ‘di ba?” Hinampas ni Jose ang lamesa ng kaibigan. “You said that I will run the governor position this time. Or at least my son, right?! Pero bakit bise pa rin ang binigay mo?!” “Hindi ba dapat magpasalamat ka dahil mayroon pa rin kayong posisyon?!” nagtaas na rin ng boses si Alfonso. Bumuntonghininga si Sebastian na kanina pa nakaupo sa may sofa at tahimik na nakikinig sa dalawang matanda. Sinuklay niya ang mahaba niyang buhok at napailing. Kauuwi lang kasi nila galing sa isang hotel kung saan sila nagkaroon ng

“I’m proud of you, my son.” “Little bro!” “I love you, Seb!” “Aah!” Pawisan at mabilis ang kabog ng dibdib noong magising si Seb. Napaupo siya at sunod-sunod ang pagbuntonghininga ang ginawa. Para siyang biglang umahon sa matagal na pagkakalublob sa tubig. Sa huling pagkakataon ay bumuga ng hangin si Seb bago tumayo na nang tuluyan mula sa kama. Sandali pa siyang napakunot ng noo noong makita ang dalawang babae na himbing na himbing din sa kama. Kapansins-pansin na walang ibang suot na damit ang mga ito maliban sa kumot na nakatakip sa katawan. Napailing na lamang si Seb at kinuha ang pantalon na nasa sahig ng silid. Wala siyang maalala sa nangyari sa kaniya kagabi at wala rin siyang pakealam. Sinuot niya rin ang puting t-shirt. Nahirapan pa siyang hanapin ang tali niya sa buhok at sombrero dahil na iipit pala ng dalawa. “Aalis ka na?” nakapikit pa ang mga matang tanong ng isang babae. Umismid lamang si Seb at bumunot ng dalawang libong piso mula sa kaniyang bulsa at binato sa

Halos takbuhin na ni Seb ang pagitan nila ni Pamela na nalilitong nakatingin sa kaniya. Ngunit bago pa man siya makalapit dito ay agad na humarang si Lucio sa kaniya at hinawakan siya sa magkabilang braso. "Seb! Stop!" ani Lucio. Bahagya niya pa itong tinulak saka iniharang ang sarili sa dalaga. "W-Who is he?" nagtatakang tanong naman ng dalaga. "He is an old friend, Ericka. I will talk to him." "Emily?" gulat na sabi ni Seb. Pinagpalit-palit niya ang tingin sa dalawa at halos makunot na ang mukha dahil sa labis na pagtataka. "Ericka? Ano'ng ibig sabihin nito, Lucio?!" Nag-iwas ng tingin si Lucio habang nagtatangis ang mga bagang. Hindi niya alam ang isasagot kay Seb dahil kitang-kita niyang nagagalit na ito. 'Ano ba kasing ginagawa niya rito?!' tanong niya sa isipan. Biglang bumukas ang pinto at pumasok sa loob ang kaniyang sekretarya at mga guards. Doon ay nabuhayan siya. "Sir! Hindi ka pwede rito!" ani ng sekretarya ni Lucio. Agad namang hinawakan ng mga guard ang mga braso ni

Unti-unting iminulat ni Seb ang ang kaniyang mga mata. Pakiramdam niya ay namamaga ang buo niyang katawan. Hindi niya rin maimulat nang maayos ang kaniyang mga mata at para bang may kumukurot sa kaniyang tagiliran. Napaungol si Seb sa sakit. Muli niyang na alala si Pamela at si Lucio. Agad na nagtangis ang kaniyang mga bagang dahil sa galit na kaniyang naramdaman.Ni sa hinagap ay hindi niya inakala na gagawin iyon sa kanila nila Lucio. Ang tatay niya, ang kapatid at ang asawa nito, ang mga inosenteng bisita na nadamay noong araw na iyon. Higit sa lahat ay si Pamela. Ano kaya ang ginawa ni Lucio rito at hindi siya nito nakikilala?'Hayop ka, Lucio! Pagbabayaran mo ang ginawa mo sa akin at sa pamilya ko! Kayo ng pamilya mo!'Tahimik na napaluha si Seb. Itinuring niyang pamilya ang mga ito pero ito ang ipinalit nila sa kanila."You're awake."Biglang na alerto si Seb noong may marinig siyang boses. Pinilit niyang imulat ang kaniyang mga mata at nakita niyang nakaupo si Kita sa gilid niy

Agad na ipinara ni Seb sa gilid ng kalsada ang kaniyang pulang Ferrari. Nakababa ang bubong niyon kaya tumatama ang malamig na hangin sa kaniyang mukha. Ipinatong niya sa kaniyang ulo ang sun glasses para maipit ang mahaba niyang buhok na tumatabing sa kaniyang mukha. Huminga nang malalim si Seb at ngumiti.“Here I come, Mercedes,” ani niya. Tinitigan niya nang mariin ang karatula ng lungsod na kaniyang pupuntahan. Ang lugar kung saan siya lumaki at nagkausap. Ang lugar kung saan din nangyari ang pinaka masakit na pangyayari ng kaniyang buhay.Walang sino man ang nakakaalam na paparating si Seb sa lungsod. Sigurado siya na makikilala siya ng mga kababayan. Na malaking benipisyo sa kaniya para sa kaniyang plano. Habang nagmamaneho si Seb ay natanaw niya ang isang sasakyan na nakaparada sa gilid ng kalsada. Lalagpasan niya lang sana ito ngunit bigla siyang napapreno noong mapagtanto kung sino ang nakatayong dalaga sa tabi niyon. Agad na ibinalik ni Seb ang kotse at pumara sa tapat nito.