“Gusto kong magpasalamat sa pagbibigay mo sa akin ng pagkakataong magbalik-loob. Hindi pa tapos ang laro.
I would wait until it is before you start celebrate”, malamig na sabi ni Alex, at saka naglakad papunta sa dartboard.Alam niyang ang tanging pagkakataon niya ay makaiskor ng 140 puntos sa susunod na round na ito. Nakatuon siya sa double twenty, sumandal, at itinutok ang dart. Perpekto ang kanyang layunin at nakakuha siya ng apatnapung puntos. Ngayon ay kailangan niyang makakuha ng isang daan sa kanyang huling dalawang paghagis.“Tignan mo, natamaan na naman siya”, komento ng isa.“Wow, ang swerte niya”, sabi ng kaibigan niya.Ang unang tao ay nagtapos, "Walang paraan na makakamit niya ang isang daang puntos sa kanyang huling dalawang darts."Habang pinag-uusapan pa ng mga manonood ang kanyang unang paghagis, tumama ang pangalawang dart ni Alexbullseye, nanalo sa kanya ng limampung puntos.Akala pa rinNakaupo sina Philipa at Alex sa canteen ng Richmond University at kumakain.Nang sabihin ni Philipa na "Kailangan mong kumain ng higit pa," kumuha siya ng isang piraso ng manok sa kanyang plato at inilagay ito sa kay Alex. Nag-init ang mukha niya habang nagpasalamat. Tapos nagconcentrate siya sa pagkain niya. Pinilit niyang linawin ang lahat ng nasa isip niya. Mabilis niyang tinapos ang kanyang pagkain at sinabing, "Aalis na ako." Matapos ilagay ang plato niya sa lugar para sa mga maruruming pinggan, mabilis siyang lumabas ng canteen.Sa mga sumunod na araw, sa sandaling matapos niya ang mga klase, pumunta siya sa auditorium upang magpraktis para sa pagtatanghal. Wala siyang pormal na pagsasanay sa sayaw, ngunit siya ay nababaluktot, na may mahaba, payat na mga braso at binti. Sa patnubay ng kanyang guro, unti-unti siyang naging pamilyar sa mga dance moves.Lagi siyang masigasig sa rehearsals dahil doon niya nakita si Leona. Pero dahil natalo niya si Colin noong nag-a
Napabuntong-hininga si Alex. Nakaramdam siya ng matinding panlulumo nang sinimulan niyang alisin ang mga mikropono at unan na iniwan ni Leona. Pumunta siya sa canteen para kumain at saka bumalik sa dormitoryo.Nakahiga sa kama, hindi niya maiwasang isipin ang sinabi ni Ian na wala silang mahanap na sponsor para sa pagsalubong sa bagong taon.Naisip niya ang perang ibinigay sa kanya ni Flora, na hindi maiipon sa bangko. Alam niya na kung ilalagay niya ito sa bangko, malalaman ng kanyang pamilya na ibinigay ito sa kanya, ngunit alam niya rin na hindi siya maaaring gumastos ng euro sa DC Bagama't mayroon siyang malaking halaga, halos wala itong silbi sa kanya.Iniisip niya kung maaalagaan ito ng unibersidad. Kung pumunta siya sa mga opisina dala ang pera, baka maibigay niya ito bilang bayad sa kanyang tirahan at iba pang gastusin. Iyon ay mas may katuturan sa kanya kaysa hayaan lamang ang pera na umupo sa kanyang silid na nangongolekta ng alikabok.Nagpasya siyang i
Hindi nagbigay ng anumang pahayag si Mr. Parker sa mga sumunod na araw, kaya walang balita tungkol sa donasyon ni Alex sa paaralan. Sa mata ng mga estudyante, si Alex pa rin ang kawawang talunan.Nag-eensayo siya kay Leona tuwing may oras siya. Gayunpaman, pagkatapos ng ilang nakaraang mga insidente, ang saloobin ni Leona sa kanya ay naging mas malamig.Sa isang kisap-mata, ito na ang araw ng pagsalubong sa Bagong Taon.Sa campus grounds ng Richmond University, isang entablado sa isang istrukturang bakal ang itinayo sa umaga. Sa hapon, nang magsimulang lumubog ang araw, ang entablado ay naiilawan ng mga asul na ilaw, naghihintay ng gabi at magsimula ang party.Masarap ang tulog ni Alex sa hapon. Pagkatayo niya, naghilamos siya, nagbihis, at tumakbo papunta sa stage.Nakarating siya sa lugar sa likod ng stage kung saan naghahanda ang mga performers. Wala pa sina Leona at Colin. Nakita ni Alex ang ilang miyembro ng student union, lahat nakasuot ng suit, pinapa
“Oo, kami ni Doug ay tahimik na sinusubukang ipaalala sa kanya na lumipat, ngunit hindi niya kami naririnig. Sa huling dalawang minuto, nakatayo lang siya roon na parang kahoy na istaka.” Nag cross arms si Fiona at masama ang tingin kay Alex.Walang sinabi si Alex. Nakahanap siya ng isang bench at umupo malapit kay Leona, naisip niya sa sarili, “Nakita ko sina Leona at Colin na nagmamasid sa isa't isa. Natigilan ang lahat. Hindi ko sinasadyang istorbohin ang programa. Maaari nilang sabihin ang anumang gusto nila, ngunit hindi ko maaaring hayaang halikan ng iba si Leona.”"Nga pala, napansin mo ba ang napakagandang stage na na-set up natin ngayon?" pagmamalaki ni Ian habang nakatingin sa steel structure. Sinulyapan niya ang tahimik na pigura ni Alex at saka hindi pinansin.“Oo, mas maganda ang yugtong ito kaysa noong nakaraang taon. Parang sa mga professional singers. At ang tunog, ilaw, at mga kasuotan ay napakaganda rin. Malaki ba ang ha
Napag-alaman na nang ibigay ni Alex ang pera, si Pangulong Merrit ay wala sa isang paglalakbay. Iniulat ni Mr. Parker ng departamento ng pananalapi ang donasyon ni Alex na higit sa isa at kalahating milyong dolyar sa euro sa bise presidente. Sinabi rin niya na gusto ni Alex na manatiling hindi nagpapakilala.Nang bumalik si Pangulong Merrit sa unibersidad isang araw bago ang party, sinabi sa kanya ng bise presidente na nag-donate si Alex ng isa at kalahating milyong euro, na mas nagkakahalaga pa sa dolyar, at gusto niyang manatiling hindi nagpapakilala. Nang marinig ni Merrit ang dami, laking gulat niya na hindi na niya narinig ang natitirang bahagi ng pangungusap.Nadama ni Merrit na dahil nag-donate ng napakaraming pera si Alex, dapat siyang gumawa ng paraan para ipahayag ang kanyang pasasalamat at paggalang sa kanya. Isang magandang pagkakataon ang pagsalubong sa Bagong Taon, kaya napagdesisyunan na ibibigay ni Alex ang mga parangal sa nanalo ng unang gantimpala.N
Matapos makuha ang mga larawan ng mga performer, nagsimulang umalis ang mga tao sa pinangyarihan ng party. Kinumusta ni Colin si Leona, at hiniling na sumama sa huim habang siya at ang ilan sa kanyang mga tagasunod ay nagpasya na ipagpatuloy ang pagsasalu-salo sa hapunan sa labas ng bakuran ng paaralan. Hindi tinanggap ni Leona ang kanilang imbitasyon, dahil mas gusto niyang magpalipas ng tahimik na gabi.Gusto ng ilang pinuno ng paaralan na anyayahan si Alex sa hapunan, ngunit magalang siyang tumanggi. Hiniling niya sa kanila na huwag magkalat ng tsismis tungkol sa donasyon sa publiko. Marami sa kanila ang pumuri kay Alex dahil sa pagiging mahinhin.Si Eddie, isang kasama sa bahay, ay nanonood kay Alex. Tinapik niya ito sa balikat at nakangiting sinabi, “Matandang Alex, napakayaman mo, pero itinago mo ito sa amin.”Nakangiting tugon ni Alex, “May pera ako, pero naibigay ko na lahat sa paaralan. Kawawa na naman ako. hindi kita niloko. Ang pera ko ay
Sa pagtingin sa maselang kalagayan ni Lindsey, naantig si Alex. Nagtataka siya tungkol sa kanyang malambing na reaksyon sa kanya at nakita niyang kawili-wili ito.“Pero hindi, lalo na dahil sa kanya. Kung si Phillipa, Kelly, Rose, o Vivian... Kung sinuman ang na-kidnap, ganoon din ang magiging reaksyon ko”, nagpasya siya.Sinubukan ni Alex na ipaliwanag ang kanyang nararamdaman kay Lindsey. Tinakpan niya ng kamay ang bibig nito at bumulong, “Huwag mong sabihin. Alam ko ang gusto mong sabihin. Pwede mo ba akong iwan sa panaginip ko?"Ibinaba ni Lindsey ang kanyang kamay, at natahimik sila ng ilang segundo.Unang nagsalita si Alex. “Lindsey, may itatanong ako sayo. Mangyaring sabihin sa akin ang totoo. Nagka-amnesia ba ang kapatid mo? Hindi naman siya nakatira sa bahay mo dati diba?”Laging nararamdaman ni Alex na hindi siya nakilala ni Debbie dahil baka nawala na ang alaala nito. Gusto niyang aminin ito ni Lindsey.Pagtingin
Pinandilatan ng tatlong kasama ni Lucas si Lindsey na may matinding pananabik.“Tama na, Lucas. Siguradong mapasaya nating apat ang babaeng ito”, natatawa pang sabi ng isa pang halimaw. "Hindi ko alam kung kakayanin niya kaming lahat, ngunit nakakatuwang isipin."Namula si Lindsey sa hiya. Tumabi sa kanya si Lucas at ngumiti. "Sino ang daddy mo, ha?""Ang kanyang pangalan ay Lindsey," sabi ni Alex. “Siya ang pangalawang anak na babae ng pamilyang Marvel. Nagta-hang out lang kami.”Nagtawanan ang apat na gangster. Napatingin si Lucas kay Alex. “Hindi ba ang Marvels ang isa sa pinakamayamang pamilya sa Washington? Sa palagay mo ba ay pupunta ang mga taong tulad nito sa isang lugar na tulad nito? At kahit na ginawa nila, pupunta ba siya sa isang talunan na tulad mo? Ngunit ikaw ay matalino tungkol dito. Nabalitaan ko na mayaman ang Marvels, pero talagang ginawa mo ang paraan para mag-pose bilang isang tunay na Marvel girl.”P
"Mabuti, hintayin mo ako sa Washington, DC babalik ako sa iyo sa lalong madaling panahon!" Napagtanto ni Alex na, kahit na tuwang-tuwa siya na sa wakas ay naalala na siya ni Debbie, nasa birthday party pa rin siya ng kanyang lolo para tanggapin ang parusa ng pamilya. Kailangan niyang ihinto ang pakikipag-usap sa telepono at harapin ang sitwasyong nasa kamay.“Hihintayin kita,” sabi ni Debbie, at ibinaba ni Alex ang tawag.“Si Lindsey, gusto niya ako! Hindi niya ako galit. We can go back to the way how things used to be,” masayang sabi ni Debbie habang hawak ang kamay ni Lindsey. Ang kanyang puso ay napuno ng kagalakan, at ang kanyang mga mata ay lumuluha.Nakangiting tumugon si Lindsey, kahit na sinusubukan niyang iwaksi ang sarili niyang naiinggit at mapait na iniisip.Matapos makita ang kalugud-lugod na hitsura sa mukha ni Alex habang nakikipag-usap sa telepono, nagtanong si Lincoln, “Sino ang kausap mo? How dare you answer your ph
"Ang parusa para kina Gideon Ambrose at Flora Ambrose ay napagpasyahan ng tradisyon ng pamilya. Ipapatupad na ito ngayon!” Sabi ni Lincoln Ambrose.Alam ng ibang tao na si Lincoln ang seryoso sa pamilya ni Alex. Kung naantala ang parusa sa loob ng ilang araw pagkatapos umalis ang natitirang pamilya sa ari-arian, maaaring magtaka sila kung nagkaroon ng paboritismo sa pamilya ni Alex, na hindi nakakatulong sa pamamahala ni Lincoln.Pinakamabuting parusahan ang kanyang mga magulang at gumawa ng isang halimbawa mula sa kanila sa harap ng lahat kaagad upang maiwasan ang panunumbat ng ibang tao at magkaroon ng prestihiyo."Oo," sabi ni Dexter. Nagmamadali siyang lumabas ng bulwagan, at hindi nagtagal ay bumalik siya kasama ang anim na malalakas na lalaki. Nakaramdam ng lamig ang lahat sa bilis ng kanilang paggalaw.Naglakad si Dexter at ang mga lalaki patungo sa pamilya ni Alex.Bagama't nanatili siyang taimtim na ekspresyon sa kanyang mukha, natutuwa si Nat
Tumingin si Lincoln kay Tristan at sinabi sa kanya, "Ang pinakamasaya sa akin ay ang ikasal ka na." Napatingin siya sa iba pa niyang mga anak na lalaki at babae. Si Tristan lang ang hindi nag-asawa at nagka-apo para sa kanya.“Huh.” Wika ni Tristan sa mahinang boses, “Tandaan mo na ikaw ang humiwalay sa akin sa aking nag-iisang tunay na pag-ibig. Ngayon hinihimok mo akong magpakasal ulit.”“Ano bang pinagsasabi mo? Kami ang pamilya Ambrose. Sa palagay mo ba ay papayag akong sumama sa pamilya natin ang isang babaeng tulad nito?" sigaw ni Lincoln. Galit na galit siya. Nanginginig ang kanyang katawan at nababalot ng galit ang kanyang mukha.Nang huminto siya sa pagsasalita, ang bulwagan ay sapat na tahimik upang marinig ang isang pin drop.Walang pakialam si Tristan. Maraming beses na siyang natatanggap ng galit ni Lincoln."Umalis ka na lang sa paningin ko," bumuntong-hininga si Lincoln. Birthday party niya ngayon at dapat masaya
Nang marinig niya ang sinabi ng kanyang ama ay nanghina ang mga paa ni Leona at muntik na siyang mahulog sa lupa. Inalalayan siya ni Lindsey.Naglakas loob siyang magtanong, "Kung gayon hindi mo ako anak?" Natatakot siyang marinig ang sagot, ngunit kailangan din niyang marinig ang katotohanan."Oo, siyempre ikaw." sagot ni Charles. Pagkatapos ay tumayo ito at lumapit sa kanya.“Tatay.” Kumapit siya sa mga bisig nito, nabuhayan ng loob nang malaman na siya nga ang ama nito. Hindi niya akalaing kakayanin niya kung hindi.Marahang hinagod ni Charles ang likod niya at sinabing, “Oh, my dear. Maaring napakahirap mong tanggapin ang katotohanan. Gusto mo ba talagang marinig?""Oo, gusto kong marinig." Inangat niya ang ulo niya at tumingin sa ama. “Kahit nakakainis, kailangan kong marinig. Kailangan kong malaman kung ano ang naranasan ko. Paano ako magiging kumpleto kung hindi ko alam kung sino ako?"Napabuntong-hininga si Charles at tum
Itinabi ni David ang kanyang cell phone, tumingin kay Leona, at nagtanong, “Leona, anong ginagawa mo rito?”Bahagyang napabuntong-hininga si Leona, umupo sa tabi ni David, at sinabing, “Mag-asawa tayo. Bakit hindi ako pumunta para makita ka?”Tulad ni David, nadama ni Leona na ang kanilang kasal ay pinal na para bang ang seremonya ay natapos nang walang pagkagambala. Sa nakalipas na tatlong araw, nag-aalala siya tungkol sa katotohanan na sila ni David ay natutulog nang magkahiwalay. Naisip niya na tila napaka-cold at awkward nito sa kanya at inakala niyang may kinalaman ito sa sinabi sa kanya ng kanyang ama na si Reginald.Ayaw humarap ni Leona sa pamamagitan ng pag-anyaya kay David na pumunta sa kanyang silid, ngunit nakaramdam siya ng labis na pagkabalisa at pagkabalisa sa sitwasyon.Nang gabing iyon, matagal na siyang nag-iisip tungkol dito sa kanyang silid, at sa wakas ay napagpasyahan niyang kailangan niyang pag-usapan ang lahat sa ka
Niyakap ni Alex sina Gideon at Flora. Pitong taon na silang hindi nagkita. Sa wakas, muli silang nagkita.Niyakap ni Flora si Alex, ipinatong ang ulo sa balikat nito, at umiyak ng tahimik.Puno ng kagalakan si Gideon at sobrang emosyonal din. Ipinatong niya ang isang kamay sa likod ng anak, at sa kabilang kamay naman, marahan niyang tinapik ang likod ni Flora. Mahina niyang sinabi, “Bakit ka umiiyak ng ganito? Sa wakas, nakasama mo na ulit ang anak mo, dapat masaya ka. Tumigil ka na sa pag-iyak.”Tumingin si Alex sa kanyang mga magulang na may pulang mata at mahinang sinabi kay Flora, “Nay.”“Oh, ang aking kahanga-hangang anak,” sabi ni Flora. Mas mahalaga sa kanya na marinig ang pagtawag sa kanya ng kanyang anak na "Nanay" kaysa sa lahat ng pera sa mundo.“Dad,” sabi ni Alex habang nakatingin kay Gideon.“Ah, anak,” sagot ni Gideon at napuno ng pagmamahal ang kanyang dibdib. Maging siya ay nak
“Anong ginagawa mo?” Galit na tumingin si Marcus kay Nathan. Paano siya kakausapin ng anak niya ng ganoon?“Huwag kang magalit sa kanya. We must let our son have his own opinions,” Marion said as she tried to keep the peace between her husband and son. “Nathan, dapat maging magalang ka sa tatay mo. Hindi mo siya dapat pagsalitaan ng ganyan sa hinaharap.”Bahagyang ngumisi si Nathan. Hindi niya masyadong pinansin ang sinabi ng kanyang ina."Nathan, anong iniisip mo? Mukhang hindi ka nag-aalala kay Alex. May plano ka bang harapin siya?" Medyo pamilyar si Marion sa karakter ni Nathan.Sinulyapan ni Nathan si Marcus at sinabing, “Ma, matalino ka, hindi tulad ng ilang taong napakakitid ng pag-iisip.”Hindi man lang nag-alala si Nathan nang makita niyang nakatitig sa kanya si Marcus. Tumingin siya kay Marion at nagtanong, “Nay, bumalik na ba ang mga magulang ni Alex?”“Hindi pa, pero sigurado a
Napansin agad ni Alex na nabahala si Nelly sa mga panlalait ni Nathan. Inilagay niya ang isang magiliw na kamay sa kanyang balikat at ngumiti sa kanya. “Huwag kang mag-alala sa kanya.”Tapos lumingon siya kay Nathan. “Binalaan ko kayo na ipakita sa aking mga kaibigan ang tamang paggalang. Insultuhin mo ulit sila at magsisisi ka.”Tumawa si Nathan. “Naku, natatakot ako! Talagang matagal ka nang wala. Alam kong isa kang malaking mandirigma ngayon. Nice job against that guy sa kasal, by the way! Ngunit nakalimutan mo kung paano gumagana ang mga bagay sa bahay. Kung atakihin mo ako, parurusahan ka ng buong pamilya. Walang away, remember? Talaga, sa palagay ko humihingi ka ng gulo sa pagsasama nitong limang babaeng ito—”Ngunit habang nagsasalita siya ay may naramdaman siyang parang malakas na hangin sa likuran niya. Sa harap ng kanyang mga mata, tila kumikislap si Alex.Maya-maya, naramdaman niyang may tumama sa likod niya. A
Pagkaalis ni Nathan, walang sinuman sa kasal ang sigurado kung ano ang susunod nilang gagawin. Nakahiga pa rin sa lupa ang mga security guard ni Reginald Drake, duguan at nakalimutan.Hindi pa ito ang oras para tapusin ang kasal. Sumang-ayon ang lahat na kailangang ipagpaliban ang seremonya.Pinangunahan ni Reginald at ng kanyang asawa ang maliit na grupo pabalik sa mga pribadong silid ni David. Nang makarating na sila, hinawakan niya si David at itinabi sa kanyang pag-aaral.Nagalit si Reginald sa inasal ng kanyang anak sa komprontasyon. “Paano ako nagkaanak ng ganyang katangang duwag? Hindi kita dapat pinilit na humingi ng tawad! Ano yan sa pantalon mo? Binasa mo ba ang sarili mo?"Napayuko si David sa hiya. Tuluyan na siyang nawalan ng kontrol sa sarili. Nanginginig pa rin siya sa takot.Nang makahinga siya, itinaas niya ang kanyang ulo at sinabing, “Hindi ko maintindihan. Sino ba talaga si Alex? Bakit takot na takot ka sa kanya?"Kumunot