Noong umagang iyon, nang makatulog si Debbie, binalangkas ni Melissa sa kanyang isipan ang buong plano. Gusto niyang agawin si Alex para sa kanyang sarili at iparamdam sa kanya ang lubos na pagkadismaya kay Debbie.
Noong nakaraang araw, may ibinunyag sa kanya si Angelina Sanders. Sinabi niya na kung ang isang babae ay nabuntis ng isang sanggol ng isang lalaki, kung gayon, gaano man kalaki ang pag-ayaw ng lalaking iyon sa kanya, maaari lamang niyang isuko ang kanyang sarili sa kanyang kapalaran.Kaya, ang ultimate goal ni Melissa ay mabuntis ang baby ni Alex.Naisip ito ni Melissa. Nakita niya ang numero ni Lou Rork sa kanyang listahan ng contact at pinindot ito. Maya-maya, sinagot ni Lou ang tawag.“Beautiful girl, bakit mo ako tinatawag? Libre ka ba? Ililibre kita ng pagkain.” Sabi mo sa telepono sa bulgar na boses.“Halika… Natatakot akong maiinlove ako sa iyo,” sabi ni Melissa habang malamig na ngumiti. Muntik na siyang mahuPumara si Alex ng taxi at mabilis na nakarating sa terminal ng airport.Nang makita siya, tuwang-tuwa na kumaway si Melissa. Bumuntong hininga si Alex at lumapit sa kanya. Nang makita niya ang mga pasa sa gilid ng bibig nito, nagulat siya. Akala niya ay masusugatan ang paa o braso nito.Hindi niya kailanman pinaghihinalaan na ang pinsala sa kanyang bibig ay sanhi ng Justin.“Tara na. Saan ang bahay mo?” Kinuha niya ang kanyang bagahe at sumabay sa kanya sa tabi ng kalsada. Tumawag sila ng taxi at nagmaneho papunta sa building niya.Tinulungan niya itong buhatin ang kanyang bagahe hanggang sa kanyang apartment, kung saan siya nakatira mag-isa.“Maraming salamat, Alex. Sabay tayong magdinner. Gagawin ko,” she looked at him passionately.“Hindi na kailangan. Kung wala nang iba, aalis na ako.” With that, naglakad siya papunta sa pinto.“Sandali!” tuwang-tuwang sigaw niya. Paano niya palalampasin ang magan
Natigilan si Alex habang nadudurog ang kanyang puso. Hindi pa siya nakisama ng babae noon, at hindi niya akalain na magkatabi sila ni Melissa sa kama.Nalungkot siyang umupo sa gilid ng kama. Nag-aapoy ang kanyang mukha, at isang imahe ng isang tao ang lumitaw sa kanyang isipan—si Debbie. Paano pa niya nasasabi sa kanya kung gaano siya nagsisi pagkatapos niyang gawin ang ganoong bagay sa ibang babae?Kung alam ni Debbie, paano niya matitiis? naisip niya.Maya-maya lang ay niyakap siya ng dalawang braso mula sa likod. Nilagay ni Melissa ang mukha sa likod niya at sinabing, “Napakagaling mo kagabi, bagama't tulala ka, pero hinawakan mo pa rin ako nang mahigpit. Para kang natutulog. Sa iyong mga kamay, ako ay parang isang mahinang tupa. Pinahirapan ko ang aking sarili hanggang hatinggabi bago ako yumakap sa iyong mga bisig at nakatulog."“Binati ba kita?” Naiilang na tanong ni Alex. Sa ngayon, inaalala lang niya kung mabuntis siya.&ldqu
Ang nakaraang gabi ay nakakabaliw, at si Melissa ay nakakaramdam ng sakit sa lahat ng dako. Naglakad siya palabas, pumara ng taxi, at dumiretso sa isang sikat na pribadong ospital sa New York. Matapos maghintay ng sampung minuto, tinawag siya ni Dr. Steele sa silid ng pagsusuri, na isang lalaking nasa edad singkwenta anyos na may salamin at may kulugo sa gilid ng ilong. "Miss Kennedy, medyo malubha ang iyong kalagayan, at dapat ay pumunta ka kaagad dito," sabi ni Dr. Steele, na nakakunot ang noo sa kanya. "Kailangan nating bantayan ang anumang mga palatandaan ng impeksyon, ngunit pansamantala, ipapadala kita para sa isang CT scan." “Salamat, Dr. Steele. Naiintindihan ko,” nakangiting sabi niya at hindi man lang nag-aalala sa sinabi ng doktor. Tinitigan niya ito at nagtanong, “Doktor, ano sa palagay mo ang sanhi nito?” Saglit siyang nag-isip at sinabing, “Baka naliligo ka, o naliligo, at hindi sinasadyang natangay ka ng kung ano.” Dahan-dahan siyang umi
“Ituloy mo,” sabi ni Alex, binuklat ang mga pahina ng diary ni Debbie."Oo," sagot ni Lou, nanginginig ang boses. Alam niyang baka magalit si Alex sa sasabihin niya.Binuksan ni Alex ang talaarawan noong ika-25 ng Mayo, ang araw na pumunta si Debbie sa Chicago.ika-25 ng Mayo. Pagkababa ko pa lang ng eroplano, naisip ko si Alex. nakakaawa ako. Kung alam niya ang iniisip ko, matatawa siya. Nagkaroon kami ng video chat, at pinilit ko pa rin na manatili siya sa New York, ngunit sa loob-loob ko, gusto ko siyang sumama at makasama.ika-26 ng Mayo. Naiinggit talaga ako nang makita kong may mga boyfriend na susunduin si Melissa at ang iba pa pagkatapos ng rehearsals. Lonely talaga sa bus tuwing gabi.ika-29 ng Mayo. Ilang araw na akong hindi tumatawag kay Alex. Natatakot ako na baka kapag nakita ko siya, hindi ko na mapigilang umiyak. Nakakahiya na makita niya akong ganito. Hindi ko kayang maging pabigat sa kanya.ika-30 ng Mayo. Talagang basa at m
Napanganga si Melissa sa gulat. Hindi siya naniniwala na papatayin talaga ni Alex ang sinuman. Kahit na siya ay mas mahalaga kaysa sa napagtanto ng mga tao, ang pagpatay sa mga tao ay isang ganap na naiibang bagay.Hindi niya alam kung gaano kalakas ang pamilya niya. Ang pagpatay sa dalawang tao ay walang halaga sa pamilya Ambrose. Ito ay tulad ng simpleng pagpiga ng ilang mga bug.Dumagundong ang puso ni Melissa habang nakatitig sa katawan ni Lou. Ang bakanteng mga mata nito ay muling tumingin sa kanya.Lalong lumakas ang dagundong ng kulog, at lalong lumakas ang tunog ng ulan.Lumingon si Alex at tinutok ang baril kay Melissa. Kumikislap ang kidlat, pinatingkad ang kanyang mukha at pinapakitang lalo siyang nananakot. Hindi niya napigilang manginig."Alex, anong gagawin mo?" tanong niya. Nakita na niya na marunong itong bumaril."Paano nangyari ito kay Debbie kung hindi ka kasali?" tanong niya, humigpit ang daliri niya sa gatilyo.“Hindi mo
Tumabi si Kelly kay Alex sa Ramsey Lake sa loob ng dalawang oras. Malakas ang hangin, at madalas na umubo at bumahing si Alex. Talagang nag-aalala siya sa kanya, ngunit ang tanging magagawa niya ay tumabi sa kanya, kaya hindi siya nag-iisa.Ang malalim na damdamin ni Alex para kay Debbie ay ikinadismaya ni Kelly, at sa unang pagkakataon, pinagdudahan niya ang sarili. Magagawa ba niyang nakawin siya mula sa kanya?"Tanghali na," sabi nito, na lumuhod sa tabi niya. "Bakit hindi tayo pumunta at kumain ng tanghalian?"“Hindi ako nagugutom, pero pwede ka nang umalis,” sabi niya, nakatutok pa rin ang mga mata sa lawa, na para bang nakikita niya si Debbie sa labas.Walang magawang tumingin sa kanya si Kelly, at saka siya tumalikod at umalis.Maya-maya, bumalik siya na may dalang pagkain. Iniabot niya ang isang kahon kay Alex at sinabing, “Dalhan kita ng tanghalian. Kainin mo, baka manghina ka talaga.”Naramdaman ni Alex ang init sa kany
"Paano ko malalaman kung nasaan ang walang kwentang apo mo?" biro ni Yvonne kay Margaret. Alam niyang hindi mahal ng lola niya si Simon gaya ng pinsan nilang si Kelly na naging matagumpay sa negosyo ng pamilya. Walang nangahas na pagtawanan siya.“Lola, hindi mo ba napansin na may kasama ako?” tanong niya.Napatingin si Margaret sa guwapong binata na nakatayo sa likod ni Yvonne."This is my boyfriend, Brian," sabi ni Yvonne, hawak ang braso niya, habang nakangiti ito sa kanya. "Ang kanyang pamilya ay nagmamay-ari ng isang kumpanya sa internet na niraranggo bilang isa sa nangungunang dalawampu sa industriya."“Nice to meet you, Lola,” sabi ni Brian habang nakangiti at inilahad ang kamay sa kanya, na mukhang perpektong ginoo."Hello," sabi ni Margaret, nanginginig ang kanyang kamay habang tinitignan siya ng matalas nitong mga mata. Mukha nga siyang rich kid.Sandali niyang tinanong si Brian ng mga tanong, at sinagot niya ang lahat
Nakakunot ang noo ng kanyang ina habang sinabi kay Kelly, “Hindi ko alam kung bakit nagiging masuwayin ka.” Nasaktan si Kelly, ngunit alam niyang sinabi lang iyon ng kanyang ina dahil nakita niya si Alex na nakasuot ng maruruming damit. Hindi naintindihan ng pamilya niya na gusto niya ng boyfriend na talagang gusto niya, hindi lang sa maraming pera."Paano mo nagawang makipag-usap pabalik kay Lola ng ganyan?" patuloy ng kanyang ina.Tinanong ng isa pang kamag-anak si Kelly, “Paano ka magdadala ng kasintahang napakasama ang pananamit pauwi para makilala ang iyong pamilya?”Sabi ni Alice, “Kelly, mahal ka ni Lola. Kailangan mong maging mas makatwiran."Ilang taon nang sinabihan si Kelly kung ano ang gagawin ng kanyang mga kamag-anak. Lahat sila ay may kani-kaniyang pananaw sa buhay niya at hindi man lang pinansin ang mga gusto niya.Sinimulan ng ilan sa kanyang mga kamag-anak na ayusin ang mga bagay-bagay. Sabi ng isang tiyuhin, &
Pagkaalis ni Nathan, walang sinuman sa kasal ang sigurado kung ano ang susunod nilang gagawin. Nakahiga pa rin sa lupa ang mga security guard ni Reginald Drake, duguan at nakalimutan.Hindi pa ito ang oras para tapusin ang kasal. Sumang-ayon ang lahat na kailangang ipagpaliban ang seremonya.Pinangunahan ni Reginald at ng kanyang asawa ang maliit na grupo pabalik sa mga pribadong silid ni David. Nang makarating na sila, hinawakan niya si David at itinabi sa kanyang pag-aaral.Nagalit si Reginald sa inasal ng kanyang anak sa komprontasyon. “Paano ako nagkaanak ng ganyang katangang duwag? Hindi kita dapat pinilit na humingi ng tawad! Ano yan sa pantalon mo? Binasa mo ba ang sarili mo?"Napayuko si David sa hiya. Tuluyan na siyang nawalan ng kontrol sa sarili. Nanginginig pa rin siya sa takot.Nang makahinga siya, itinaas niya ang kanyang ulo at sinabing, “Hindi ko maintindihan. Sino ba talaga si Alex? Bakit takot na takot ka sa kanya?"Kumunot
Sa pag-anunsyo na sumusuko na siya kay Debbie, parang humingi ng tawad si Alex sa buong pamilya. Ngayong tinanggap na niya ang kanilang kondisyon, aalisin na ang pagbabawal sa kanya.Nabigo si Nathan. Ngayong inalis na ang pagbabawal, makakabalik na si Alex sa pamilya Ambrose. Magiging totoong magkaribal na naman sila.Umiling si Nathan. Hindi man niya gusto si Alex, pakiramdam niya ay wala na ito sa kanya."Alex, ano bang sinasabi mo? Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan mo sa kanya, sumusuko ka na?”Walang magawa si Alex. Ginamit niya ang kanyang mga kamay para itulak ang sarili, nahihirapang tumayo ng tuwid. Gusto niyang humiga at umiyak. “Nakahanap na siya ng bagong buhay. Kung magpapatuloy ako sa ganito, gagawin ko lang na kamuhian niya ako. mahal ko sya. Gusto kong maging masaya siya. Kaya aatras ako.”“Alex! Ano ang pinagsasabi mo? Nagdadahilan ka lang. Napakalaking bagay ang ginawa mo tungkol sa paninindigan para sa kung ano ang
Niyakap ng mahigpit ni Lindsey si Alex. Umaasa siyang mapoprotektahan niya si Alex mula sa pagpatay ng security team ni Reginald. Ngunit kahit na ang kanyang interbensyon ay hindi matagumpay, naisip niya na hindi bababa sa magagawa niyang mamatay sa kanyang mga bisig dahil alam niyang ginawa niya ang kanyang makakaya.Ngunit bigla siyang nakaramdam ng malakas na puwersang tumutulak sa kanya, pilit siyang hinihiwalay sa kanya. Binuksan niya ang kanyang mga mata at napagtantong si Alex pala ang nagtatangkang itulak siya palayo.Nakaramdam ng matinding takot si Lindsey. Alam niyang uutusan ni Reginald ang kanyang security team na barilin sa sandaling makalayo siya. Napakapit siya kay Alex.Ngunit pagkatapos ay tumingin ito sa kanya at umirap. “Lumayo ka sa akin. Noong nag-usap tayo sa phone kanina, sabi mo ikaw ang ikakasal ngayon kay David. Ngunit ngayon ay si Leona na sa isang damit-pangkasal? Nagsinungaling ka sa akin."Talagang galit si Alex kay Lindsey. K
Naiwasan ni Alex ang atake ni Cliff. Ngunit alam niyang kailangan niyang bilhin ang kanyang sarili ng mas maraming oras upang tipunin ang kanyang pagtuon at gumawa ng pag-atake gamit ang kanyang panloob na puwersa.“Hoy, maganda iyon!” Humihingal siya, sinusubukang maging kaswal. “Pero gusto kong hampasin mo ako ng tunay mong lakas. Ibinibigay mo sa akin ang lahat ng malalambot na hit na ito! Akala ko ay isang taong kasing galing mo ang makakatapos sa akin ngayon. Tumigil ka sa paglalaro!"Habang sinasabi niya ito, nakatuon siya sa pag-iipon ng sariling lakas.Laking gulat ni Cliff na mayroon pa ring lakas ng loob at kapangahasan si Alex na magsalita nang mayabang matapos na tamaan ng maraming beses.Ngunit narinig din niya ang pangungutya sa kanyang boses at alam niyang narinig din ng lahat mula sa kasal na nanonood pa rin sa kanila. Hindi niya hahayaang hindi masagot ang ganoong klase ng insulto."Sa tingin mo ako lang ang naglalaro?" Ung
Tumayo si Alex kay Rick at pinandilatan siya. “So, tumatakas ka? Sige, sige. Pero nabali lang ang braso ng kaibigan mo. Baka gusto mong ibahagi ang sakit niya bago ka umalis?"Nanginginig si Rick sa takot. “Please, huwag mo akong saktan. Hindi kita mapipigilan. Pwede ka na lang pumasok sa loob."Napuno ng paghamak si Alex kay Rick. Bumaba siya, hinawakan siya muli sa kwelyo, at ibinaon ang mukha sa alikabok. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kanang braso gamit ang dalawang kamay at pinilipit ito ng husto hanggang sa maputol ito.Iniwan siya ni Alex doon, gumulong-gulong sa lupa at umiiyak sa sakit. Ang karamihan ng mga nanonood ay halos hindi nangahas na kumilos, at marami sa kanila ang umiwas para makalayo kay Alex.Nakontrol ng mga dalagang Moon ang kanilang mga kalaban, ngunit tila nahihirapan si Nelly.Nauubos ang oras, naisip ni Alex.“Celeste, tulungan mo si Nelly,” utos niya. "Kailangan nating tapusin ito."Walang tigi
Nang dumating si Alex na nakikipagkarera sa harapan ng bahay, nagdulot siya ng kaguluhan sa mga tao at sa mga pulis. Hindi niya pinansin ang mga ito. Nagmaneho siya hanggang sa harap ng bahay at dumiretso sa pintuan.Isang dosenang pulis ang tumakbo sa kanya mula sa lahat ng direksyon. Pagdating niya sa front porch, pinalibutan siya.Lumapit si Commissioner Billings sa kanya. “Mr. Ambrose. Hindi ka pwedeng pumasok ngayon. May kasalan na magaganap."Nirerespeto niya ako, medyo nakahinga ng maluwag si Alex. Dapat niyang maalala ang nangyari sa Tinsdale Hotel, at ang relasyon namin ng reyna ng Brunei. Kung may iba pang naka-duty, may away.Ngunit wala siyang panahon para makipagtalo. “Papasok na ako, Commissioner. Pakisabi sa mga tauhan mo na tumabi."Kumunot ang noo ni Commissioner Billings. “Nandito ako para masigurado na magiging maayos ang kasal, binata. Please wag kang gumawa ng eksena.”Ramdam ni Alex na nauubos na ang oras ni
"Lumabas ka sa negosyo ko," sabi ni Alex.“Nakakaawa ka,” mapang-uyam na sagot ni Nathan. “May batang babae na naging mabait sa iyo dahil iniligtas mo siya. At pagkatapos ay umalis siya dahil napagtanto niyang magiging masama ka para sa kanya. At higit pa riyan, nagnakaw ka ng limpak-limpak na pera mula sa kanya, huminto sa pag-aaral at nagtrabaho sa isang hotel para mabayaran iyon.”Ginawa ni Nathan ang kanyang takdang-aralin. Malinaw na gusto niyang makonsensya si Alex. "Huwag mo akong pag-usapan at siya!" sigaw ni Alex.“Excited na tayo? Well, dapat ikaw. May narinig ako, alam mo. Tungkol sa kung paano mo tratuhin ang iyong 'girlfriend.' Halimbawa, nabalitaan ko na noong pumunta si 'Debbie' sa kumpetisyon na iyon sa Chicago, siya lang ang hindi kasama ng boyfriend. Kawawang babae, nag-iisa. At nasaan ka? Uminom sa isang lugar? I bet you were having the time of your life!"“Narito ang tanong, Alex. Kung ganoon ang pakikitungo
Bumilis ang tibok ng puso ni Alex. Alam na alam niya kung sino ang boses sa kabilang dulo ng telepono. Bigla siyang napuno ng alaala ng pinsan niyang si Nathan.Si Nathan ang panganay na anak ng tita at tito ni Alex. Noong mga bata pa sila, palaging nakikipagkumpitensya si Nathan kay Alex. Maging ito ay araling-bahay, lakas, bilis ng pagtakbo, o kahit na taas o timbang, lahat ay palaging isang kumpetisyon kay Nathan.Minsan, gustong makita ng kanilang lolo na si Lincoln ang kanilang mga kasanayan sa martial arts. Tuwang-tuwa si Nathan na mapabilib ang kanyang lolo, ngunit madali siyang natalo ni Alex.Ngunit ang isa pang alaala ay mas malakas pa. Noong pitong taong gulang si Alex, nanatili siya sa kanyang tiyahin at tiyuhin habang ang kanyang mga magulang ay nasa ibang bansa para sa isang mahabang paglalakbay sa trabaho.Hindi nagtagal pagkaalis ng kanyang mga magulang, si Alex ay nakaupong mag-isa sa swing sa bakuran. Naalala niya na nakaramdam siya ng kalungkut
Makalipas ang ilang araw, sa wakas ay dumating na ang araw ng kasal nina David at Leona. Ngunit hindi pa rin alam ni Alex na si Leona ang ikakasal sa araw na iyon. Sa pagkakaalam niya, si Lindsey at David ang ikakasal.Pagkatapos ng almusal sa araw na iyon, tinipon ni Alex ang mga babaeng Moon sa paligid niya. "May isang malaking kasal sa bayan ngayon," sabi niya. “Maaaring sobrang saya. Dapat kang pumunta at tingnan."Masama ang loob ni Alex sa mga babae. Halos hindi na sila umalis ng bahay mula nang lumipat sila, at kasama lang nila ang isa't isa.Ilang beses na niyang hiniling sa kanila na lumabas at magsaya, ngunit natakot silang mabigo sa kanilang mga tungkulin. Lagi silang malapit. Laging nandoon si Celeste na nanonood sa tatlo pa.Dinalhan siya ni Celeste ng isang tasa ng mainit na tsaa at sinabing, “Ang pagsilbihan ka ang pinakamagandang bagay na mahihiling namin, Mr. Alex.”Tumango si Selene at ngumiti ng matamis.Na-touch nam