Chapter 4

Now it's Saturday, it means no class and of course boring. Inis kong kinuha ang cellphone ko na kanina pa nagri-ring. Sino na namang hudas ang tumatawag?

"[Hello?!]" Inis na sigaw ko

"[Chill Anteia, any updates?]" It's Tito Kristoff.

"[Wala pa naman.]"

"[Good. I texted your teacher. Ang sabi ko ay magpapatutor ka mamaya.]" Bigla agad akong nabingi sa narinig ko. Tutor? Bakit kailangan ko pa 'yon?

"[What?! No! Hindi ako magpapaturo!]" Agad na tutol ko. 

"[Stupid, makakapasok ka sa bahay ni Mr. Balagtas. Now, get ready. Tignan natin kung may tinatago na amoy 'yang Balagtas na iyan.]" Kasabay nito ang pagtapos sa tawag at pagtext ng isang message. 

From: Francisco Balagtas

:Zehra, your uncle called ma awhile. Punta ka na lang sa bahay para maturuan kita. I'll send you my location.

Agad akong naligo at nag-ayos para pumunta na sa bahay nito. Buti nalang at 'di na ako pinahinto ng mga guards sa gate ng villa nila. Dirediretso na akong pumasok at tinahak ang daan papunta sa bahay nito. Buti na lang at kabisado ko pa. 

Pinindot ko ang doorbell pagdating sa bahay nito. I waited for 5 minutes before the gate opens. "Mr. Balagtas, good morning po." Bati ko

"Good morning din, Iha. Pasok ka." 

Tama nga ang hinala ko na maliit lang ang loob ng bahay nito. Nagkalat ang mga papel, notebooks, ballpen at mga projects sa sahig. Mukhang busy ito sa pagche-check ng mga test papers. 

"Pasensya ka na kung magulo ang bahay ko. Hindi pa ako nakakapaglinis." Paumanhin nito. 

Umupo na muna ako sa pang isahan na sofa nito para magpahinga. I looked at the big picture frame fixed on the wall. Ito siguro ang family picture nila. He have five kids, two boys and three girls. All of them are died. But I need to act. Alam kong namatay na ang mga anak nito, buti nalang at binasa ko ang information nito.

"Mr. Balagtas, kayo lang po ba ang nakatira dito?" Tanong ko.

He nodded, "Oo. Call me Tito Taltas, everyone calls me that." 

Ang una naming nireview ay ecology. Hindi ako nakinig, I was busy thinking on how can I go upstairs? Baka may tinatago ito roon sa taas? Dito kasi sa baba ay mukhang wala naman.

"Zehra?" Agad na bumalik ang ulirat ko ng tawagin nito ang pangalan ko.

"Yes sir?" 

"Mukhang stress ka na, let's take a break for ten minutes." Anito bago pumunta sa kusina. 

"Sir, nasaan po ang cr niyo?" Tanong ko rito na abala sa paggawa ng makakain. 

"Sa itaas, sira ang cr dito sa baba. And don't call me sir, instead Tito Taltas." Paalala nito, natawa ako ng bahagya sa pananalita nito. He sounded like Tito. 

Pupunta na sana ako sa cr ng napansin ko ang isang naka-awang na pinto. Out of my curiosity, lumapit ako rito at binuksan ng buo. Kinapa ko ang na muna ang ding ding sa gilid kung may switch ng ilaw. 

"Gotcha!" I murmured. 

My mouth formed an "o" shaped. Hindi ito pangkaraniwan na kwarto, this room has a lot of picture frames fixed on the wall. Halos takpan na nito ang isang side ng ding ding. Ang isang mahaba na sofa naman sa gitna na nakaharap sa isang side ng ding ding kung saan puno rin ng mga picture frames. 

"What is this?" Pumasok ako at sinimulahang tignan isa isa ang mga nakakabit na mga larawan. 

Family dinner, family bonding, family picture and a lot of memories about his family. Mukhang masayang masaya sila sa larawan na iyon, sa isang side ng mga ding ding ay gano'n. Lahat ng nasa larawan ay mukha nilang magkakapamilya. 

Dumapo ang tingin ko sa isang larawan na nakahiga sa likod ng sofa, tanging likod lang ng picture frame and nakikita. I was ready to flip it when someone shouted. 

"Zehra? Are you still there? Kain na muna tayo!" Malakas na sigaw nito, binitawan ko agad ang larawan na hawak ko at pagpagin ang kamay ko na may kaunting alikabok. 

Lumabas ako at pinatay muna ang ilaw sa loob bago isarado ang pinto sa rati nitong pwesto para hindi mahalata na pumasok ako. Bumaba na ako at umupo bago kumuha ng tinapay. 

"P'wede po ba ako magtanong?" Napabaling ito sa akin bago tumango. 

"Ano pong kinamatay ng pamilya niyo?" Tanong ko rito. Iniwasan nito ang tingin ako bago matunog na bumuntong hinga. 

Maybe I'm so bluntly. Baka iniisip nito na nanghihimasok ako sa buhay nito. I cleared my throat,"It's okay, hindi niyo na po kailangang—" 

"They were kidnapped and executed by Yakuza. Ang akala ko ay mahahagkan ko muli sila ngunit mga katawan nilang puno ng dugo at pasa ang dumating sa akin." Putol nito sa sinasabi ko, tumingin ito sa family picture nilang nakadikit sa pader bago dumapo saakin. 

"Yakuza also killed a group of goons from their enemy in front of me. I was so shocked at that time, I couldn't walk or run in shock, I can't even think of what I should do. The only thing I know is a group of men dragged me and tortured me. Salamat nalang sa diyos at naka-takas ako mula sa kamay nila." He added. 

His story is different at the information who Tito gave at me. Ang nasa papel na binigay sa akin ni Tito ay siya ang pumatay sa mga tauhan namin, ang nakasulat din duon ay may hawak itong baril sa kamay nito. He continued telling me until one question 

"Sir—I mean Tita Taltas, may naalala po ba kayo na may hawak kayong baril o armas?" Tanong ko, sandali pa itong nag-isip bago umiling. 

"Wala naman, I don't remember what happened. Let's forget it. Continue na natin ang lesson." 

Kinahapunan ay umuwi rin ako kaagad, ang schedule namin ay kada weekends para hindi raw hassle sa oras. Alam din nitong mahirap ang buhay naming mga estudyante, lalo at ngayon ay marami raw activities na ibibigay sa amin. 

Hindi ko pa na-ibabagsak ang katawan ko sa kama ng biglang tumunog ang cellphone ko. Inis ko itong pinulot sa lamesa bago sagutin ang tawag. It was Tito, ganoon na lang ang inis ko ng buksan nito ang camera niya. 

"What's with that face, Antheia?" Tanong nito sa akin, kitang kita ko pa kung paano ito tumawa.

"What do you need?" 

"Gossip. Anong balita sa tutor niyo? Did you find something interesting in his small house?" Kumurap ako bago ayusin ang mukha ko at humiga sa kama ko. 

"Yep, I found something interesting." I grinned, his smile became wider on what I said. 

"Spill, I want to hear. Basta importante." Diniinan pa nito ang panghuling kataga. 

"Okay, the information you gave to me is fake and false!" Nalukot ang mukha nito bago umayos ang upo nito at naging steady ang camera. 

"Anong fake at false? What do you mean?" 

"I asked him what really happened to his family, and what is the cause of his family death." He picked a ballpen and looked at his laptop. 

"He isn't the one who killed our goons." I started, tumingin ito sa camera at tumaas ang kilay. 

"Then who? Siya ang nakita kong may hawak ng baril," anang nito. I rolled my eyes at him. "But you didn't check his face or emotions." 

"Alam mo naman siguro ang Yakuza right?" He nodded, "Yakuza kidnapped and killed his family, dumating na lang ang labi ng pamilya nito sa harap ng bahay nila na walang malay at puno ng dugo ang katawan. After that, siya ang sumunod na kinidnapped at tinorture, but not that hard. Ang sabi rin nito ay pinatay ng mga Yakuza ang mga tauhan natin sa harap nito dahilan para magulat ito at—"

"Wait, wait a second!" Putol nito sa sinasabi ko. I raised my brows at him. 

"Pakiulit nga ang sinabi mo?" He commanded, I rolled my eyes at him before speaking. "Which part?" 

"Sinong pumatay sa tauhan natin?" He said while his attention are focused on his laptop. 

"Yakuza, kidnapped daw ang mga tauhan natin bago patayin." Tumingin ito sa camera at umaktong parang nag-iisip. 

"Hindi tanga ang mga tauhan natin, Antheia. They can't kidnapped them like that." Giit nito, I shrugged. "Maybe, sleeping bomb or sinako ang ulo. Pwede ring may pina-amoy o kaya'y pinakain." I suggest, he sighed heavily before writing at the paper. 

"So, do you mean is hindi si Mr. Balagtas ang pumatay sa mga tauhan natin?" He asked, I nodded my head. "Yup, hindi siya. Ang mga Yakuza nga ang pumatay after that ay pinahawak nila 'yong armas na ginamit sa pagpatay. Like, alam mo naman ang mga tao kapag nakakita ng nakakagulat na pangyayari ay magugulat na puwedeng isanhi ng pagkabaliw or so whatever 'di ba?" Mahabang explanation ko. He nodded before folding the paper and putting it between his books. 

"Save that later. We'll talk soon, for now is kakausapin ko muna ang Kuya mo. We'll investigate that. That old man, I pity for him." Mahina nitong wika bago patayin ang tawag. 

WEEKS have been passed and as usual every weekdays going to school then weekends tutor. Kahit pa kada sabado at linggo ako pumupunta sa bahay nila Mr. Balagtas ay minsan ko lang nalilibot ang bahay niya. And there's one thing that I need to see, 'yong larawan na nakahiga sa likod ng sofa nito sa kuwarto niya. 

That room is locked, hindi ko na iyon mabuksan dahil literal na nakasarado. It means may padlock. There's four rooms in his house, and iisa pa lang ang nakikita ko. I need to look and see the three other rooms. Maybe there's something inside that room. Maybe some of his secrets are like the first room that is full of pictures. 

Kahit na nalaman namin na hindi siya ang pumatay sa mga tauhan namin ay hindi namin siya tutuntunan. Malay mo he's just lying just to cover up the truth. Maybe behind his innocent and old face have secrets that been hidden. 

"Zehra? Saan ka pupunta?" Tanong nito ng napansin na tumayo ako mula sa pagkaka-upo ko. 

"Cr lang po." Mabilis akong umakyat sa itaas at pumasok sa cr. Iniwan ko muna itong naghahanda ng merienda namin para mamaya. 

I was ready to go downstairs when I noticed that the room beside their comfort room was slightly opened. Nilapitan ko ito at tinulak ng kaunti para kumpirmahin na nakabukas ba talaga iyon. Nang gumalaw ito ay malawak ko itong binuksan, bukas na rin ang ilaw nito kaya hindi na ako nag-abala pa. 

"Himala at bukas itong kwarto." Mahina kong bulong bago tuluyang pumasok. 

I noticed that the picture was increased, lalo na sa isang gilid. Noong nakaraan napunta ko rito ay walang naka-kabit na mga larawan duon, ngayon ay mayroon na. 

Posible ba na naglalagay ito ng mga picture frames hanggang ngayon? Nilapitan ko ito para tignan kung sino ang mga nasa larawan, dumagdag ito ng mahigit sampo na larawan. 

"Family picture ulit nila." I murmured before touching it gently. Agad ding pinunasan ko ito dahil nagkaroon ng kaunting dumi. 

Saan galing itong mga larawan na kinakabit nito? Akala ko ba ay pumanaw na ang pamilya nito? Kung pumanaw na ay sino ang nasa larawan at mukha pa itong moderno. 

Question filled my head. Umatras ako ngunit may nabunggo ang paa ko na isang larawan na nakahiga at nakabaliktad. I was ready to touch it when someone spoke behind me. 

"Kanina pa kita tinatawag nandito ka lang pala." It was Mr. Balagtas, standing at the door while looking at me confusedly. 

"Sorry po kung pumasok ako rito ng walang paalam. Pasensya na po ulit, tara na po." Nahihiyang wika ko. Baka sabihin pa nito na nanghihimasok ako sa buhay niya ang nakikialam. 

"It's okay, hija. Since nandito ka na rin naman ay ikwe-kwento ko na lang ang buhay ko. Mukhang gusto mong malaman, eh." Anito bago ako lampasan at lumapit sa nakahiga at baliktad na larawan na nasa sahig. 

Pinulot nito ang isang malaking picture frame at ipinakita ang isang larawan kung saan ay nanduon silang magpapamilya habang ang isang anak na lalaki at isang anak na babae nito ay nakasuot ng toga. They graduated from college. 

"That time, graduation 'yan ng dalawang anak ko. Itong lalaki ay graduated from Pilot-Engineering habang itong anak ko na babae ay graduated from Doctor." He said while looking at the big picture frame in front of him. I let myself quiet while listening at him. 

"We are all so happy, but then my youngest child told me that her gift to her Ate and Kuya are left here in our house. Ipinaliwanag ko sa kaniya na puwedeng ibigay na lang 'yong regalo rito sa bahay pero matigas ito. She keep saying to me na kailangan ko raw kunin iyon dahil gusto nitong ibigay ang regalo niya sa mismong araw at oras na iyon." He said like that scenario was happened yesterday as he remembered all the scenes. 

"Ano pong ginawa niyo? Umuwi po ba kayo para kunin ang regalo?" Tanong ko rito. 

"Of course, umuwi ako kahit masama ang loob ko. She's my youngest child, I can't decline or disobey her. Habang pauwi na ako ng bahay no'n ay pakiramdam ko na parang may mangyayari na masama, I feel like someone is watching us from afar and all of a sudden are we all dead." Taka akong tumingin dito at nagsalita. 

"May naka-away po ba kayo?" Mahinhing tanong ko. Sandali muna itong nag-isip bago ulit magsalita. 

"Wala kaming kaaway, pero 'yong Papa ng asawa. Dati itong miyembro ng Yakuza." 

Gulat akong napatingin dito. Kung ang Ama ng asawa nito ay Yakuza, bakit sila ang pinagbantaan ng galit at bakit sila pinatay? Yakuza are mercilessly, torturing and killing a lot of innocent people. 

"Alam kong wala po ako sa lugar ko para tanungin ito pero… Ano po ang dahilan kung bakit pinatay ng mga Yakuza ang pamilya niyo?" Binaba nito ang hawak na malaking picture frame sa baba bago umupo sa mahabang sofa. Umupo ako sa tabi nito na ngayon ay nakatitig sa pader nito na puno ng mga larawan. 

"Umalis ng walang paalam ang ama ng asawa ko sa Yakuza. Alam mo naman ang patakaran duon 'di ba? Hindi ka basta basta makakalabas kapag nakapasok ka na." Paliwanag nito. An idea came into my mind! 

Pero ang weird naman kung bakit pamilya ng anak nito ang dinamay nito? Nasaan ito nagpunta at anong ginawa? Tumingin ako rito bago magtanong ulit. I need to know the truth. 

"Ano po ba ang ginawa ng Ama ng asawa mo at ganoon nalang ang sinapit nito?" He looked at me with sadness written in his eyes. 

"May hindi pagkaka-intindihan ang mag-ama dahil sa pag-aasawa ng anak nito ng Pilipino," anito. Nakasisiguro ko na hapon ang asawa nito. Dahil sa kwento nito at mga litrato. Halatang may lahi rin na Japanese ang asawa nito dahil sa mukha nito. 

"Habang wala ako sa tabi ng mag-iina ko ay roon na nila pinagsamantalahan ang pamilya ko at dinukot habang wala ako sa tabi nila para maprotektahan." A single tear dropped in his left eye. 

"I disavowed my family. Sana ay hindi nalang ako umuwi ng bahay at sinunod ang bunso kong anak. Sana nanduon ako sa mga panahong kailangan nila ng kaligtasan ko." He looked at me in the eyes.

"Sana ako na lang ang namatay at hindi sila." Dagdag nito. 

<3