Chapter 2: Foedus Corp. - A Dark Reality

AGRIANTHROPOS CITY

JERU

SUCCESSIVE gunshots echoed through my shooting range of my villa here in Agrianthropos City. Nang matapos ang interview ko tungkol sa animal advocates na ‘yon ay doon na ‘ko agad dumeretso. Nakailang tawag pa sa ‘kin si Ava para subukang baguhin ang utak ko.

In situations like this, Agrianthropos City becomes my hideout, because it’s the only place I can move freely without fans causing chaos.

I looked at my target again and fired the gun in my hand in rapid succession, imagining the targets were Esquivel.

“Gumagaling ka nang humawak ng baril, at pulido na rin ang bawat target mo,” usal naman ni Dylan mula sa likuran ko.

“Ilang taon ko nang pinaghahandaan ang muling paghaharap namin ni Esquivel. Pero bago ko simulan ‘yon may tao akong gustong ipahanap sa ‘yo,” seryosong sabi ko at inilapag ko sa lamesa ang picture ng taong sinasabi ko.

“At sino naman ‘to?” tanong niya.

“Isa siya sa taong makakatulong sa ‘kin para tuluyang mapabagsak si Esquivel,” I said as I reloaded my gun. “Pero bago mo siya kausapin, gusto kong alamin mo muna ang lahat ng tungkol sa kaniya.”

“Saan mo naman nakita ang taong ito?”

“I saw him on one of the CCTV footage from my hotel. May hinala ako na malaki ang kinalaman niya sa pagkakabaril ni Governor Umali mula sa mismong restaurant ng Hotel ko. Gusto kong alamin mo ang lahat ng tungkol sa kaniya, kailangan ko ang tapang niya para mapabagsak si Esquivel.”

“Siya ang gagawin mong assassin laban kay Esquivel?” hindi makapaniwalang tanong niya.

“At anong gusto mo, ikaw? Kapag ginawa mo ‘yon para mo na ring ginawang alanganin ang buhay nating dalawa. Malinis siyang magtrabaho kaya kailangan ko siya sa puder ko.”

“Hindi mo sasabihin sa mga pulis ang tungkol sa CCTV na nakuha mo?”

 “Hindi dahil kailangan ko siya. Kaya sundin mo lahat ng sinabi ko sa ‘yo. Hanapin mo siya at gawin mo ang lahat ng paraan na alam mo para malaman mo ang lahat ng tungkol sa kaniya at para makausap siya.” Pagkasabi ko noon ay muli kong kinasa ang baril na hawak ko at sunud-sunod kong pinaputok iyon. I aim for the center of my target — Demetrio Esquivel.

This was the truth behid the mask–a far cry from the sweet and charming actor everyone thought they knew. Deep down, I was one of the people running Foedus Corp., a group created to hide our illegal work. Agrianthropos City was our safe place, a secret haven where only members could go, far from curious eyes and unwanted attention.

Nabili namin ‘tong isla noong 2015 at simula naman noon ay walang tigil na ang pagre-recruit namin at ng mga nakakasama namin. And this what makes Foedus Corp. became more resilient and invulnerability.

Napatigil ako nang magkakasunod ng tunog naman ng cellphone ko ang umalingawngaw sa firing range ko na ‘yon. Nagsalubong ang kilay ko nang makita ang registered caller.

“Oh, Trace?” salubong ang kilay na bungad ko.

“Gagó, saan ka?” tanong naman niya. Unang bungad mura agad.

“Nandito sa isla, bakit?”

“Tanginá, sabi ko na nga ba nandito ka, eh.”

“Bakit may balak ka bang ipa-red carpet ako?” natatawang biro ko naman sa kaniya.

“Tarantádo! Ano ka anak ng Dios!? Aasahan ko ang pagdating mo mamaya, may initiation.”

“Initiation ba talaga ‘yan o órgy party lang?” natatawang paglilinaw ko.

“Pwede namang pareho, ‘di ba? Just get here, gagó! Once in a blue moon ka lang naman magpakita kaya huwag ka na pumalag at magreklamo pa. Hindi bagay sa 'yo!”

“Gagó, hindi ako nagrereklamo saka alam mo namang hectic ang schedule ko!” hindi rin mapigil na mura ko sa kaniya.

“Tanginá! Minumura mo ‘ko! Baka nakakalimutan mo kung sinong kausap mo!”

“Hindi ko naman nakakalimutan, bukod sa co-founder kita, eh, kuya ka nga pala ni Paige.”

“And why the fvck are you mentioning Paige's name now? Ginagago mo ‘ko?”

“Wala, sige na, magkita na lang tayo mamaya. Susulitin ko na habang nandito ako sa isla.”

“Hoy, Jerusalem! Umayos ka ng buhay mo kung ayaw mong sipain kita pabalik ng America! Alam kong may crush ang kapatid ko sa 'yo, pero matanda ka na, gágo ka!? Ayusin mo desisyon mo sa buhay kung gusto mong makabira ka pa sa mga babae mo!"

“Maayos ako! Wala akong ginagawang masama kahit tanungin mo pa si Paige!” Naiiling na natatawa na lang ako sa reaksyon niya. Pagdating talaga sa kapatid niyang si Paige ay napaka-over protective niya.

“Siguraduhin mo lang, tarantádo ka!” Pagtapos ay pinatay na rin nito ang tawag na ‘yon.

Makakasundo namin si Trace pagdating sa lahat ng mga kalokohan pero ibang usapan pagdating kay Paige. Well, tama naman si Trace, mula’t sa simula alam na alam ko na crush na crush ako ni Paige, pero wala naman kasi ‘yong pinagkaiba sa ibang mga babae pang nagkakandarapa sa ‘kin. Sanay na ‘ko sa gano’ng klaseng atensyon kaya walang espesyal na dating sa akin.

Ang pinagkaiba lang nila, kapatid siya ni Trace and I can’t pursue her because of him. Don’t get me wrong, hindi ako takot kay Trace. Dahil kung takot lang ang pag-uusapan kaya ko siyang harapin.

Respeto. Yan ang dahilan kung bakit hindi ko pinapatulan si Paige kahit pa alam kong hindi naman ako mahihirapan sa kaniya. Malaki ang respeto ko kay Trace at malaki ang utang na loob ko sa kanila. At iyon ang isa sa mga bagay na hindi ko kayang sirain. Gagó at siraulo ako pagdating sa ibang babae pero alam ko kung saan ang hangganan ko.

I can attract and pursue any woman I desire, with one exception: Paige Dimagiba.

Tumingin ako kay Dylan na hanggang ngayon ay nasa likod ko pa rin. 13 years old pa lang ako sa pamilya na namin siya nagtatrabaho. Kaya malaki talaga ang tiwala ko sa kaniya.

“Linisin mo ‘to, may pupuntahan lang ako,” utos ko sa kaniya pagtapos ay hinubad ko na ang gloves na suot ko.

Pagpasok ko pa lang ng kuwarto ko ay tumunog na naman ang cellphone ko.

“Jeru, where are you? What happened to you? We’ve been calling you over and over, but you haven’t answered. Ava told me you asked her for leave, yet you still haven’t come back. What’s going on with you? You haven’t even bothered to respond to me all night! I couldn’t reach Dylan either!” wala halos hingahan na bungad nito.

“Relax, Mom. I’m in a secure place – there’s nothing to worry about. It’s safe here, and I promise nothing will happen to me,” paniniguro ko naman sa kaniya.

She has no idea about Agrianthropos City–especially Foedus. I keep reminding Dylan to turn his phone off whenever we’re on the premises, even though the place is untraceable.

Gusto ko lang masala ang lahat ng tatawag sa akin dahil siguradong si Dylan ang tatawagan nila kapag hindi ako sumagot.

“Have you heard yourself, Jerusalem?” mangiyak-ngiyak na wika nito. “Have you forgotten that there’s no safe place in the Philippines? Or have you forgotten where your Mama and Papa died?” Doon nagdilim ang mukha ko.

I suddenly remembered everything. How could I ever forget what happened?

“I'll catch up with you later, Mom. I have an important appointment tonight.” Pagtapos ay pinatay ko na ang tawag na ‘yon saka ko binalibag ang lintek na cell phone na ‘yon sa kama. Maya-maya ay tumunog ulit ‘yon pero hindi na ko nag-abala pa na tingnan kung sino man ‘yon dahil alam kong siya na naman ‘yon.

Nawawala ako sa wisyo kapag naalala ko ang lahat. Timing lang at may initiation ngayon, may pagbubuntungan ako ng galit at inis ko.