Chapter 1: Unraveling the Façade

EL CONTINENTAL HOTEL AND CASINO, MANILA

 2021

 JERU

“S-Shít… magka-come na yata ako!” Skye murmured, and I couldn’t help to smile.

“You can come, Skye. You will have my cóck in a while, I promise!”

“You’ve messed my panties, grabe ka talaga!” hinihingal na usal niya nang bahagyang mahimasmasan mula sa orgásm.

“Do you need some time to rest?”

She teasingly smiled at me. “Yeah, right! Nakalimutan ko na maginoo ka nga pala, medyo bastos nga lang!” Natawa rin ako sa sinabi niya habang tinatanggal ang lace panty na suot niya. “You can fvck me now, Jeru!” paungol na sabi niya kaya naman pinihit ko siya padapa sa sofa. Hinahanap ko ang condoms na inilabas ko kanina sa wallet ko, ikinikiskis ni Skye ang sarili sa akin habang isinusuot ko sa alaga ko ang condom.

She seems enjoying what she doing kaya naman binigla ko ang pagpasok sa loob nya at dahil doon siya napatili. Napangiti ako sa reaksyon niya lalo na nang marahan niyang kagatin ang ibabang labi niya.

This is why she is my favorite escort, hindi ko na rin naman mabilang kung ilang beses ko na siyang nakatalik but I don’t give a fvck as long as naibibigay niya ang pangangailangan ko bilang lalaki.

Saka safe rin naman ako dahil nandito kami sa El Continental Hotel and Casino at ako mismo ang nagmamay-ari ng hotel na ‘to. Ito ang unang-una kong itinayo pagtapos namin mabili ang Agrianthropos Island at mabuo ang Foedus. At dito rin nagpupunta ang mga high-class escort ng agency na pag-aari ko rin but this agency was not named under me dahil bilang sikat at tinitingalang artista ay hindi ko pwedeng hayaan na madungisan ang imahe ko. A loving, charming, and kind-hearted guy that any one can love. But that’s bullshít!

“Oh my God! Oh, my God!” she shrieks while I continuously fvcking her. “Y-your cóck… it’s so big! Hindi pa rin talaga ako sanay!” halos mangiyak-ngiyak na sabi niya at napakapit pa siya sa braso ko. Pero hindi ko ‘yon pinansin, I just continuously banging her.

I was near my climax when my phone rang. Sinubukan kong baliwalain pero mukhang walang balak na tumigil ang tumatawag na ‘yon. “WHAT THE FVCK!” galit na sigaw ko bago ko damputin ang cellphone ko sa lamesa dahil sumasakit na ang ulo ko sa tunog no’n.

Napakunot ang noo ko nang makita ang pangalan ni Ava, I can’t help to roll my eyes dahil alam kong hindi rin ako titigilan no’n kung hindi ko sasagutin.

“H-hello—ah!” paungol na usal ko dahil hindi ko naman itinigil ang ginagawa namin at parang tinutukso pa ako ni Skye dahil bigla niyang iginiling ang balakang niya sa pagitan ng mga pagbayo ko.

“Where are you, Jeru?!” Galit na tanong sa akin ni Ava.

“I-I’m here at my suite, doing some shít…” tugon ko, anak siya ng manager ko at si Ava ang may hawak ng schedule ko. Hindi ako nagdadalawang-isip na sabihin sa kaniya kung ano man ang ginagawa ko dahil hindi naman lingid sa akin kung ano ang totoo niyang nararamdaman.

“What the heck, Jeru! We have a lot of work to do! May guesting’s ka later, photoshoot at shooting! Tapos nagawa mo pang unahin ‘yan?! Ano bang ginagawa mo sa buhay mo!?” bulyaw niya mula sa kabilang linya na halos makapagpantig ng pandinig ko. Kung tutuusin mas mahigpit pa si Ava kaysa kay Ed kaya sa totoo lang ay ayaw ko siyang kausap.

“Easy! I know my schedule, Ava, hindi mo kailangang mag-hysterical d’yan!”

“B-babe, can you make it faster!” malambing na usal ni Skye kaya napunta na naman rito ang atensyon ko na bahagyang nawala dahil sa pagsigaw ni Ava.

“S-stop that!” Gigil na sigaw ni Ava pagtapos ay namatay na ang tawag na iyon. Nakahinga naman ako ng maluwag dahil doon. Inayos ko na ulit ang posisyon ko sa likod ni Skye, inihawak ko ang dalawa kong kamay sa magkabilang balakang nito at saka ako mas mabilis na gumalaw.

I was about to come when I heard a continuous beep from my door lock, a sign that someone was trying to mess up. At nang dahan-dahang bumukas iyon ay mabilis kong hinugot ang págkalalaki sa babaeng nasa harapan ko saka ako naghanap ng itatapis sa sarili ko.

“What the fvck are you doing here, Ava!” Galit na galit na sigaw ko sa kaniya habang nakatapis sa sarili ko ang manipis na basahang nadampot ko at halos hindi nga noon natakpan ang pagkálalaki ko. Samantalang si Skye naman ay nagmamadaling nagtago sa likod ng sofa.

“Sinusundo ka!” sarkastikong sagot naman niya.

“Tángina mo, Ava!” hindi mapigil na mura ko sa kaniya dahil sa pang-iistorbo niya.

“Tángina mo rin, Jerusalem!” ganting mura niya rin sa ‘kin pagtapos ay bumaling kay Skye. “At ikaw ano pang ginagawa mo rito! Lumayas ka na!” sigaw nito, at dahil sa pagkawindang ni Skye sa ginawa ni Ava ay isa-isa nitong pinulot ang mga damit at dumeretso ng bathroom. “Magbihis ka na, Jeru! Kung ayaw mo na ako pa mismo ang magbihis sa ‘yo!”

“Lumayas ka riyan nang makapasok ako sa kuwarto ko!” sigaw ko naman sa kaniya.

Nang tumalikod naman siya ay mabilis akong tumakbo papasok ng kuwarto ko. Hindi pa rin nawawala ang sakit ng nararamdaman ko at dahil do’n alam kong kailangan kong tapusin kung ano ang nasimulan namin ni Skye. Wala akong magagawa kung hindi ang magsarili.

Naligo at naghanda lang ako sa para sa nalalapit kong guesting. That was about animal welfare. I have to stand as an animal welfare advocate, and as a celebrity, I need that kind of image.

Kahit pa nga tángina kabaligtaran no’n ang pagkatao ko.

Bago ako lumabas ng kuwarto ko ay sinipat ko na muna ang sarili ko sa salamin. I was wearing my usual outfit, wearing a plain white t-shirt, I paired it with black jeans, a black leader jacket, a Buscemi 100mm diamond white sneakers, and my favorite Bulgari sunglasses.

Ang pogi mo talaga! Naiiling na sabi ko sa sarili ko. Well, hindi naman ako nagyayabang dahil ang mukhang ‘to lang naman ang naging puhunan ko para marating ko kung ano man ang kinalalagyan ko ngayon.

Nang masigurado kong wala na akong nakalimutan ay lumabas na ‘ko ng kuwarto ko at ang nakahalukipkip na si Ava ang sumalubong sa akin.

“Ang tagal mo naman, Jerusalem!” naiinis na bulyaw niya pero hindi ko siya pinansin at dumeretso na ‘ko palabas ng suite na ‘yon. Wala naman siyang nagawa na sumunod na lang sa ‘kin.

When I stepped out of the El Continental Hotel and Casino, the van that would take us to my interview-slash-guesting venue was already there. It was just a 10-minute drive, so we arrived quickly.

I could hear the fans screaming before I even got out. After almost 13 years in showbiz, I'm already used to it. Hindi ko na rin naman mabilang kung ilang kalmot at sugat na ang nakuha ko mula sa mga nagkakagulong fans.

“Dylan, hindi mo ba pwedeng ilapit man lang?” tanong ni Ava sa personal driver ko. Hindi ko lang naman siya personal driver sa pag-aartista ko. Dahil mas malaki ang papel ni Dylan sa akin lalo na kapag tungkol sa Foedus. Dylan is the only one I trust implicitly, aside from the six Founders of Foedus Corp. “Masyadong malayo ‘tong napili mong parking. Baka hindi natin ma-control ang fans at dumugin si Jeru,” nag-aalala pang dagdag ni Ava.

“Sige po, Ma’am Ava, iikot ko lang,” magalang na tugon naman nito. At mas inilapit nito ang sasakyan sa mismong entrance ng Studio.

“Siguro naman pwede na ‘kong bumaba?” I asked her, and she simply nodded. I opened the van door and stepped out.

“AAAAAAAAHHHH! SI JERUUUUU!” I turned my head when I heard my fans scream, and my eyes widened as they started running towards me. Patakbo naman akong pumasok ng Studio, mabuti na lang mabilis din ang reflexes ng mga security guard na naroon at agad nilang naharang ang mga fans.

“JERUUUUU! JERUUUUUU!” matuloy na sigaw ng mga fans kaya naman wala akong nagawa kung hindi ang lumingon at nakangiting kumaway sa kanila dahil doon ay mas lalo silang nagkagulo.

“Come on, Jeru! Let’s go!” nagmamadaling aya sa akin ni Ava.

When we entered the Animal Lover Advocates studio, the staff greeted me right away. And the usual way ay inayusan muna nila ako bago kami mag-take. The show wasn't live, so only a few audience members were invited, and most of it followed a scripted format.

“Okay, ready na si Jeru, everyone standby!” sigaw ng director.

“Good morning sa mga fur lovers na kagaya namin diyan,” masayang bungad ng host ng show na iyon. “Siguro naman alam na ninyo kung sino ang guest natin para sa araw na ito, at alam kong hindi lang ako kung hindi lahat tayo ay excited na makasama at makausap ang taong ito,” kinikilig na dagdag pa nito. “Hindi ko na patatagalin pa, let’s all welcome our special guest for today, Mr. Jeru McBride!” tawag niya sa ‘kin kaya humakbang na ‘ko papasok.

“Wait, wait, Jeru!” mahinang pigil ni Ava sa ‘kin kaya salubong ang kilay na napatingin ako sa kaniya. “‘Yong props mo nakalimutan mo!” At pinandilatan niya ako na may kasamang pilit na ngiti.

“Oh, I forgot my baby,” nakangiting usal ko saka ko kinuha rito ang asong iniaabot nito. “I’m sorrt, it’s just that with my kind of work, I’m not really used to having her come with me.” I explained with a smile as the camera focused on me. I don’t personally have a fondness for dogs, but I have to maintain that image. Especially now that another issue is about to come out– we need to divert the public’s attention and make them forget about it.

“Grabe, ang cute mo lalo kapag may hawak kang dog,” kinikilig na sabi ng host sa ‘kin.

“Well, I hope hindi naman ako mukhang aso, ‘no?” natawa naman siya sa sinabi ko. “But anyway, thank you!” kunwari ay nahihiya namang sabi ko. “Thank you for having me here.”

“Thank you for accepting our invitation,” namumula namang tugon niya. “Anyway, let’s start our program for today,” usal naman niya nang makaupo na ako at kalong ang asong hindi ko naman alam kung anong breed. “Ano nga palang name ng dog mo?” tanong niya kaya mabilis namang hinagilap ng mata ko si Ava. She murmured something on her mouth and I couldn’t get it. She says something not pleasant to hear. “Jeru?” pukaw ulit ng host sa atensyon ko.

“Ah, Kíki!” I quickly responded, which surprised everyone inside the studio. Si Ava naman ay napa-face palm na lang sa sinabi ko. “Ah, her name was Ki-ki,” I slowly say her name.

“Ah, masama pa lang ginugulat itong si Jeru,” namumula at natatawang sabi naman ng host. Nakakahiya pero kailangan kong harapin ang consequence ng katangahan ko.

I rolled with it and went with the flow. Luckily, I’d taken the time to brush up on dog terms and breeds beforehand. The interview went smoothly, and everything worked out in my favor in the end

After we wrapped up and said our goodbyes to the viewers, I stood up.

“Jeru! Jeru!” pigil sa akin ng host kaya napatingin ako ulit sa kaniya. “Pwede bang magpa-picture?” parang nahihiya pang sabi nito.

“Sure!” Tumabi naman ako sa kaniya para makapagpa-picture.

“Pa-picture naman kami,” kinikilig na tawag nito sa isang staff na naroon, nang makalapit ay iniabot naman nito ang phone na hawak nito.

Hindi ko alam kung nakailang-shot siya dahil ngumiti lang naman ako sa camera ng cellphone na hawak niya. At nang matapos iyon ay sunud-sunod na ring staff ang nagpa-picture sa akin. Siyempre hindi naman ako basta-basta makakatanggi.

“Magandang umaga para sa ating mga masugid na manonood, nandito tayo ngayon para sa panayam natin sa pinakamainit at nababalitang kakandedato sa pagka-senador sa susunod na eleksyon, walang iba kung hindi si Gov. Demetrio Esquivel!” Nang marinig ko ‘yon ay salubong ang kilay ko na napatingin sa t.v. na naroon.

“Magandang gabi po, Governor, ang balita kasi ng lahat ay seryoso na kayong tumakbo sa national election. At sa dami ng magandang nagawa ninyo sa Sta. Ilaya ay talagang maraming nasasabik at inaabangan ang pagtakbo ninyo.” Parang gusto kong matawa sa sinabing iyon ng interviewer ni Esquivel. Kung may maganda man itong nagawa sigurado akong maraming tao ang nagbuwis ng buhay para doon.

“I’m sorry!” paghingi ko ng paumanhin sa mga gusto pang magpa-picture sa ‘kin. “Pasensiya na kailangan ko na kasing umalis,” pagtapos ay mabilis naman akong lumabas ng studio na iyon. Kasunod ko si Dylan at si Ava.

“Teka, Jeru, may photoshoot pa tayong pupuntahan!” pigil sa akin ni Ava nang iabot ko sa kaniya ang asong hawak ko pa rin pala.

“Cancel all my appointments for the next one week. May kailangan akong puntahan,” malamig na sabi ko at hindi man lang lumilingon sa kaniya.

“Wait! What? At anong sasabihin ko sa mga appointment mo na ‘yon!?” naiinis na habol niya sa akin.

“Tell them that I already go to hell!” naiinis na rin na bulyaw ko sa kaniya dahil sa totoo lang nawala ako sa mood nang marinig ko ang balita tungkol kay Esquivel. “Let’s go, Dylan!” baling ko sa kaniya at iniwan naming tulala roon si Ava.

Alam kong hindi siya sanay na nasisigawan ko nang galit na galit ako dahil madalas kahit galit ako sa kaniya ang ending ay sunud-sunuran pa rin ako sa lahat ng sinasabi niya.