Home / YA/TEEN / Just Past Crack of Dawn / (1) Just past crack of dawn...

Share

Just Past Crack of Dawn
Just Past Crack of Dawn
Author: pyarirish

(1) Just past crack of dawn...

Author: pyarirish
last update Last Updated: 2022-03-03 11:06:40

Chapter 01

[Satsuto's POV.]

“MUKHANG MAY parating na bagyo. May dala kang payong Ian?” tanong ko sa ‘king katabi na abala sa pagdutdot ng cellphone niya. Mahina akong natawa ng mapatingin sa puwesto niya. Kahit araw-araw ‘kong nakikita ang ayos ng kanyang buhok ay nakakatawa pa rin. Paano ba naman, parang i-shinampoo niya ang gel sa tigas ng buhok niyang nakatayo na parang buhok ni Goku, tapos lagi pang magkasalubong ang makakapal niyang kilay kaya mukha siyang nakakatakot. Ito rin ang dahilan kung bakit walang magtangkang asarin siya.

Napailing na lang ako dahil ang aga-aga nagtutumpukan ang mga kaibigan ko rito sa aking tabi para lang mag-laro ng Mobile Legacy. Pare-parehong nakakunot ang mga noo nila at pokus sa kaharap nilang cellphone. Hindi man lang maistorbo, kahit tanong ko ay hindi na nasagot. Kinuha ko na lang din ang cellphone sa ‘king bulsa at isinalpak ang plug ng headphone na nakalagay sa leeg ko saka nakinig ng music habang may sinusupsop na lollipop sa bibig.

Hindi siguro halata pero wala akong hilig sa mga laro sa cellphone o kahit sa internet. Mas gusto ko ang mga larong pisikal kagaya ng volleyball. Sinubukan ko naman isang beses maglaro ng nilalaro nilang ML pero mas enjoy pa rin talaga kapag pinagpapawisan ka.

Muli akong sumilip sa bintana at pinanood ang pag-ulan. Mukhang hindi ngayon lalabas ang araw dahil sa kapal ng mga itim na ulap. Dumadampi sa balat ko ang hanging pumapasok sa bintana at mabilis na nilamig. Tch, wala akong payong. Mahina lang ang pag-ulan pero sapat na ‘yon para takpan nila ang sikat ng mainit na araw.

Takpan ang sikat ng araw? Napatingin ako sa suot na wrist watch at nanlaki ang mata. Pinatay ko ang music saka ibinalik sa aking leeg ang headphone.

“Hoy! Bumalik na kayo sa upuan niyo. Dadating na si Sir,” utos ko sa kanila.

“Mamaya na Fuentes!”

“Malapit na kaming matapos.”

“Oo nga ito na patapos na kami.”

Napailing ako. “Kayo ang bahala. Kapag naabutan kayo ni Sir Hernandez matatapos na talaga ang laro niyo. Pati cellphone niyo tapos!”

Naglakad ako palabas ng room at tinignan kung malinis ba, pati loob. Nasa second floor ang room namin pero dapat malinis pa rin ang harapan para magandang tignan. Binura ko ang mga lesson naming naiwang nakasulat sa blackboard at ng makumpirma kong ayos na naman ang lahat ay naupo na ulit ako sa aking upuan. Ako na naman kasi ang mabubungangaan kapag hindi malinis ang labas at loob ng classroom dahil ako lang naman ang class president.

“Mia, mag check ka na ng attendance. Pati attendance sa board,” sabi ko sa babaeng nakaupo sa likuran ko.

“Tapos na po Mr. President.” At sumaludo pa siya sa ‘kin. Pinitik ko ang noo niya at napangisi. Loko.

“Ayon! Ayon! Ayon!”

“VICTORY WAAAAAH!”

Parang mga unggoy na nakawala sa kulungan ang mga katabi ko ngayon. Bakit sobrang saya nila e dalawang daliri lang naman ang ginagamit nila sa pag lalaro. Boring.

“Anong meron at ang sasaya ata ng mga ugok?”

Parang nag evolve sila into unggoy to ninja. Ang bibilis nilang nakayukong bumalik sa mga upuan nila habang nakalagay ang dalawang kamay na may hawak na cellphone sa likuran. Narito na kasi ang adviser namin at may kasama siyang maglakad papunta sa front desk. Ipinatong niya ang dalang mga libro at laptop sa ibabaw noon habang masamang tinitignan ang tatlong mga unggoy kaninang nagsisigawan.

Tumayo ako sa pagkakaupo saka sumunod ang mga kaklase ko. Sabay-sabay naming binati ng magandang umaga ang guro namin saka ulit kami naupo nang sumenyas siya.

“Wala namang araw kaya puwede mo munang tanggalin ang mask at sunglasses mo,” sabi ni Sir Hernandez sa katabi niyang naka-hoodie na black, face mask na black at sunglasses na black din. Seryoso? Hindi halatang lamig na lamig siya dito sa Batangas ah.

Sinunod niya nga ang sinabi ni Sir Hernandez, ibinaba niya ang suot na hoodie sa ulo at tinanggal ang suot na face mask at salamin. Napaawang ang labi ko ng makita ang itsura niya. Alam kong hindi lang ako, pati mga kaklase ko ay nagulat sa itsura niya.

“Okay class, siya si Snow Benesisto. Halata namang bago ninyo siyang kaklase. Nagtataka siguro kayo kung bakit ganyan ang suot niya,” Nilingon ni Sir ang katabi at tinignan ito mula ulo hanggang paa. “Well, nagluluksa siya kasi natapakan niya ‘yung ipis na matagal ng nakikitira sa bahay nila.”

Mabilis na nagtawanan ang mga kaklase ko at napapikit naman si Benesisto.

“Sir,” tawag ni Benesisto saka pilit na ngumiti.

“Charot charot lang. O, sige na at maupo ka na kung saan ka komportable. Kung may tanong ka o kailangan, kay Fuentes ka lang lumapit,” itinuro ni Sir ang puwesto ko. “Ayon si Fuentes, makikilala mo siya agad dahil laging may lollipop ‘yan sa bibig.”

Hindi ko pinansin ang sinabi ni Sir. Saglit naman akong tinapunan ng tingin ni Benesisto at muling iginala ang tingin niya sa buong classroom. Hindi maalis ang tingin ko sa kanya na ngayon ay naglalakad sa may dulong bakanteng upuan. Maputla ang balat niya na parang hindi ito nagpapasinag sa araw simula noong ipinanganak. Mahaba rin ang itim at wavy niyang buhok na hindi didikit sa balikat niya.

Nang maupo siya ng ayos ay sa harapan agad siya tumingin. Mapula-pula ang labi niya na parang may lip gloss. Nakakasilaw ang kaputian at kinis ng balat niya. Matangos din ang kanyang ilong at isa siya ro’n sa mga sinasabi nilang ‘God’s favorite’. Bagay na bagay ang hugis ng mukha niya sa malago niyang buhok. Siguradong pinagkakaguluhan na ng mga babae ang social media upang hanapin ang mga account niya.

***

“HOY FUENTES!”

Nakakadiring basang towel ang bigla na lamang dumikit sa mukha ko. Mabilis ‘kong hinanap ang salaring nagbato noon saka ko ini-spike ang bola sa kanya.

“Gago! Lahat na ng kabargasan Nathaniel alam mo.” Tawang-tawa pa siya ng lumapit ako sa kanya kaya isinalaksak ko sa bunganga niya ‘yung basang towel. Mabilis niya iyong tinanggal saka dumura.

“Nawawala kasi ang magiting naming si Satsuto Fuentes. May problema ka ba? Kanina ka pa wala sa sarili habang naglalaro,” sabi ni Nathaniel, ang ace ng college volleyball team ng university namin. Lunch break na namin ngayon at minsan kapag lunch break ay narito ako sa open court ng school upang makipaglaro kay na Nathaniel pagkatapos kumain. Nasa second year college na si Nathaniel sa University na ito, major in psychology, habang ako ay senior high pa lang. Nakilala ko siya noong senior high sila kasama na ang ibang kalaro rin namin ngayon sa volleyball club. Manghang mangha sila sa jump serve at spike ko, na nakakatanggal kamay raw pag-ni-receive, kaya atat na atat na si Nathaniel na mag-college ako. Unang-una niya akong i-re-recommend sa coach nila, panigurado, at mukhang wala na talaga akong kawala.

Napatingin ako sa kalangitan. Tumila na ang ulan pero madilim pa rin ang langit at mukhang may part two pa mamaya ang pag-ulan niya. Sana nakauwi na ko bago siya mag part two.

“Wala. Tara na laro ulit,” sabi ko saka nga kami nagkampihan. May ibang mga estudyanteng hindi naman kasali sa volleyball team na nakipaglaro rin sa ‘min. Ayos lang naman sa kanilang makipaglaro ang kahit sino, kahit hindi kasali sa team, baka may makalaro na lang daw kasi sila bigla one time na may potensyal edi puwede nilang i-recommend kapag college na. Pero syempre alam ko rin namang hindi madaling pasukin ang sports sa college, dapat mahal mo talaga ‘yung sports kasabay ng pag-aaral.

“Satsuto!” sigaw ni Clyde na mahal na mahal ang posisyon niya bilang setter ng volleyball team. College na rin ito at pareho sila ng major ni Nathaniel. Ngumisi ako saka tumalon ng mataas, mas mataas pa sa mga blocker sa kabila, at ng makita ko ang bola na alam kong abot ng aking kamay ay malakas ko itong hinampas. Gumawa ito ng napakalakas na ingay na nakapagpatigil sa lahat, kahit na sa mga dumaraan lamang.

Ng makaapak na ulit ako sa lupa, napansin ko ang nakatingin sa ‘kin sa may gilid. Tatlong hakbang lang ang layo namin sa isa’t isa at nakatayo lang siya roon. Mukhang nakita niya ang paghampas ko kanina ng bola. Titig na titig siya sa akin at ang mga mata niya... parang kumikinang habang nakaawang ang labi. Ang labi niyan---

“Anong masasabi mo sa ace namin?” tanong ni Nathaniel na bigla na lang sumulpot sa likuran at inakbayan ako. Itinatali na talaga nila ko sa volleyball team. Pero nakakatuwang nakikita niya ako bilang rival niya sa pagiging ace, kahit mas magaling naman talaga siya sa ‘kin.

“Masyado ka namang seryoso Fuentes,” sabi ni Dexter na nasa kabilang parte ng net. Kagaya ko ay senior high pa lang din siya at mataas ang potensyal niyang maging wing spiker.

Hindi naman maalis ang tingin ko kay Benesisto at hinihintay ang sasabihin niya. Hindi ko naman alam kung may sasabihin ba talaga siya pero kasi mukhang may gusto siyang sabihin pero hindi niya lang masabi o kaya naman...

Biglang tumunog ng malakas ang bell sa buong school na hudyat na mag uumpisa na ang panghapong klase. Napansin ko ang pamumula ng mukha ni Benesisto at mabilis siyang tumakbo papaalis. Kasabay ng pagtakbo niya paalis ay ang mata kong nakatingin sa likuran niya.

... baka naman gusto ko lang na may sabihin siya tungkol sa ‘kin?

-

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Rowdy Corey Tornito
wlang update dto Ang ganda pa nmn Ng story
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • Just Past Crack of Dawn   (21) now possessing,

    Chapter 21 [Snow's PoV.] Oras na para sa School Festival. Kitang-kita sa mga estudyante ang galak at pananabik na isa-isahing puntahan ang mga booth na itinayo ng bawat section. S'yempre, ang section namin ay may booth din, and it's a maid cafe. Mukhang simple lang sa pangalan pero pagpasok, doon makikita ang twist ng cafe namin dahil hindi mga babae ang maid na waitress dito. . . "Snow, ikaw ang gusto nila sa table 3," sabi ni Malabanan. Nangunot ang aking noo dahil wala pang sampung segundo pag-upo ko ay kailangan na naman nila ako. Napatingin ako sa mga katabi kong nakaupo't nabukaka habang nag-ce-cellphone. Mga kaklase ko silang lalaki at kitang-kita sa mukha nila ang wala sa loob nilang pagsusuot ng maid outfit. Ayaw ko namang umalis ang mga costumer namin kaya ano pa nga bang magagawa ko? Ako na rin ang umaako ng responsibilidad nila. Mabuti na lang at gusto ako ng mga costumer. Tumayo na ako at lumabas sa harang na kurtina kung saan ang pahingahan. Itinaas ko ang magkabil

  • Just Past Crack of Dawn   (20) His innocence possessed

    Chapter 20 [Snow's PoV.] HINDI KO NA maalala kung ilang taon na ang nakakalipas pero may dahilan kung bakit mga babae lang ang gusto kong maging donor ng dugong kailangan ko. Subalit dahil ayaw kong gawin ang mga gusto nila, umaayaw na sila at papalit-palit ako ng donor na alam kong nakakaabala na kay mama. Kitang-kita na sa mga wrinkles niya sa mukha na madami na siyang isipin, isama pa ang pangungulila niya kay papa na ka-mamatay lang. Kaya naman naisipan kong tulungan si mama, dahil sino pa ba ang tutulong sa amin? Ngayong kaming dalawa na lang ang magkasama sa buhay. Kaya naman nang tumigil na ulit sa pagbibigay ng dugo sa akin ang huli kong naging donor, naisipan kong hindi na sabihin kay mama at ako na lang mismo ang humanap ng sarili kong donor. Laki akong palaging inaalalayan ng mga magulang. Dahil mahina ang katawan ko noong bata ako kaya pinag-home schooling na lang nila ako. Hanggang sa makilala ko ang taong dahilan kaya ko kinakailangang uminom ng dugo. Syempre nasubu

  • Just Past Crack of Dawn   (19) his naked back.

    Chapter 19 [Nathaniel's POV.] PABALIK-BALIK ako ng lakad sa likurang bahagi ng silid na ito, hindi ako mapakali. Kapag uupo naman ako'y hindi ko mapigilang hindi i-yugyog ang aking isang paa. Natataranta ako. Bawat pagtunog ng segundo sa orasan dito sa conference room ay ang mabilis namang pagkabog ng aking dibdib. Kinakabahan ako. Huwag ko na lang kaya itong ituloy? "Conference Room sa building na 'tin. 5:00 PM sharp." Iyon ang sinabi ko sa kanya pero nangangalahating oras na ang lumipas nang mag-alasingko subalit wala pa rin siya. Pupunta pa ba siya? Siguro hindi na kasi iniiwasan niya nga ako. Pero paano kung late lang siya tapos pumunta nga siya rito at wala na ako? Argh! Kailangan maayos ko na ito ngayon din dahil nahihirapan akong mag-pokus sa ibang mga ginagawa ko. Malapit na ang Season League at hindi puwedeng nasa ibang dimension ang aking pag-iisip. "Anong ginagawa mo rito? Kanina pa uwian, ah?" Itinutok sa akin ng guard ang lingas ng flashlight na hawak niya. Napaiwas a

  • Just Past Crack of Dawn   (18) Shadows cast upon

    Chapter 18[Gelo's POV]"F*CK!"Kinagat ko ang ibabang labi upang magpigil. Nararamdaman kong sumasakit na ang aking ari, gusto ko ng pasukan ang butas ni Con. Gustong-gusto ng gumalaw ng balakang ko pero masasaktan si Con kung hindi ko ihahanda ng ayos ang butas niya, at ayaw kong mangyari 'yon. Mabilis ang naging reaksyon ng aking pagkal*laki nang makitang naka-suot ng panty si Con, ilang buwan din ang itinagal bago ko ulit siya makitang naka-ganito. He looks so erotic wearing it, parang ginawa ang panty na kulay puti na suot niya para sa kanya.Mas lalo lang nag-iinit ang buo kong katawan habang pinagmamasdan ang hubad na ngayong katawan ni Con. Para akong sinisilaban ng apoy dahil sa init kaya naman tinanggal ko na rin ang itim kong tee shirt. Nakita kong pinasadahan ng tingin ni Con ang aking katawan. Mas lalo lang kumikislot ang ari ko dahil sa malagkit niyang tingin na parang dinidilaan ang buo kong katawan, kahit na magkasalubong ang mga kilay niya.Lalo lang akong na-turn on.

  • Just Past Crack of Dawn   (17) now buried in soft pillow

    Chapter 17 PINANATILI KONG NAKATAKIP ang kamay sa 'king bibig upang hindi lumakas ang aking ungol. Hindi pa rin magproseso ng ayos sa 'king utak ang nangyayari sa mga oras na ito. Mas lalong nagulo ang sistem ko kasabay ng aking pagkahilo. Parang naikot ang paningin ko, wala ako sa sarili dahil sa sarap na nararamdaman. Nakababa ang tingin ko sa lalaking nasa pagitan ng aking hita habang nakasubo sa maliit niyang bibig ang aking katigasan. "Ungh. . ." Napahawak ako sa buhok niya at napatingala ng maramdamang pilit niyang ipinapasok hanggang lalamunan niya ang aking kahabaan. Siguro wala lang ako sa sarili, na parang lasang ako kaya feeling ko ang galing ni Snow sa ginagawa niya ngayon. Hindi siya naduduwal, hindi sumasanggi ang ngipin niya sa aking katigasan kahit na mukhang maliit lang ang bibig niya. Nakakapagtaka. Unang beses niya ba talagang ginawa ito ngayon? Parang may karanasan na siya at sobrang galing niya sa ginagawa. Hindi ko maipaliwanag, lalo na ang dila niya. Malikot it

  • Just Past Crack of Dawn   (16) His lips,

    Chapter 16 [Satsuto's POV] PARANG HABANG papalapit ako sa bahay nina Snow ay mas lalong bumibilis ang pagtibok ng aking puso. Kinakabahan ako. Dalawang araw na ang nakakaraan noong sinampal ako ng malakas ni Snow at umuwi siya galing sa bahay namin. Kahit ako ay gusto kong sampalin ang sarili dahil sa tinuran ko. Masyado lang nabalot ng libog ang utak ko noon kaya naman nasabi ko iyon. F*ck, Satsuto, hindi ko akalain na napaka-tigang mo. Pero kasalanan ko ba kung pagnasahan ko siya? Parang hinulma ng langit ang lalaking nasa panaginip ko tapos si Snow iyon, syempre hindi ko mapipigilang isipin at gustuhing makita siyang subo-subo ang ari ko. Ahhh, nagmo-motor ako tapos kung ano-ano pa ang pinag-iisip ko. Mas matindi ang pagnanasa ko ngayon kaysa noong dati. Siguro dahil hindi ko madaling makuha si Snow, at mas lalo ko lang siyang gustong angkinin dahil doon. Bago pa siya makuha ng ibang langaw na umaaligid sa kanya. At kahapon lang ay nagulat ako nang muli akong kausapin ni Snow, a

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status