Verania's Point of View
Kasalukuyan kaming nakasakay ni Ares sa kanilang kotse. Bumabiyahe kami patungong mall dahil may nais daw siyang bilhin para sa gagawin niyang dessert na hindi niya man lamang sinabi sa akin kung ano ang tawag.
Medyo matatag na talaga ang binti niya kaya kayang-kaya na niya ang matagalan na paglalakad at pag-iikot sa mall. Pero ganunpaman binilinan ko siya
Verania's Point of ViewSPG (LENGGUWAHE)"Come on, Ares," yaya ko sa kanya at agad siyang napasunod."Why do you need to held my hand?" seryoso subalit puno ng kuryosidad na tanong ni Ares sa akin nang makarating muli kami sa entrance."I can't let you walk alone, mahirap na magkahiwalay pa tayo," sagot ko na hindi niya pinanasin dahil hindi na siya nagsalita o nagtanong pa.Nang makarating kami sa loob ng mall ay agad kaming humanap ng maaari naming pagdausan ng aming lunch."Fast food?" tanong niya."Go ahead, wala namang problema sa
Verania's Point of View"Gabriella, mag-iingat kayo!" paalala ni Captain bago lumisan si Gab at si Ares.Matapos niyang wikain iyon ay awtomatikong lumipat ang buong atensyon ko sa lalaking nahuli namin. Hindi ko na muli pang binalingan si Ares at Gab dahil alam kong ligtas na sila dahil sa dami na ng mga bantay.Agad akong sumabay kay Captain Victorino, (ang Captain ko na nagplano ng lahat ng tinatrabaho ko.)
Gabriella's Point of ViewNapangiwi ako nang makarating kami sa pamamahay nina Mayor Stanley nang makita ko na may galos sa leeg si Ares.Nagkasugat daw siya malamang sa kutsilyo na itinutok sa kanyang leeg kaya syempre ginamot ko 'yon kahit hindi ako ganoon ka-sure kung tama ba ang tinatrabaho ko."Sana naman dumating na si First Lieutenant nang siya ang gumamot nito," pahayag ko habang tinatapalan ng gasa ang sugat sa leeg niya."Lagi ba siyang gano'n?" biglaang tanong ni Ares kaya agad na napadapo sa kanya ang mga mata ko.Anong sinasabi nito?"Huh? Anong laging gano'n?" tanong ko na may halo talagang pagtataka."The way Vera acted earlier. Lagi ba siyang gano'n?" pag-ulit niya kaya napatigil ako."Hala! Natakot ka ba niya? Huwag kang mag-alala, hindi ka niya gaganunin unless may ginawa ka talagang dapat niyang ika-gano'n," napapakamot ulo na sabi ko."No, I wasn't talking about that. Hindi ako natata
Verania's Point of View"Eh ano kung gano'n? Tell me, Verania. Ano ang rason mo?" gigil na gigil na si Ares nang banggitin niya iyon sa mismong harapan ko.Napatigil ako saka bahagyang napapikit bago ako nagbato ng kasagutan. Pinipigilan ko ang emosyon ko pero mukha namang ayaw nitong magpapigil.
Verania's Point of View"Anong ginagawa mo rito?" agad na bungad ni Ares sa akin habang siya ay nakaupo sa couch at nanonood lamang sa malaking television na nasa loob ng kwarto niya. He didn't bother to look at me kaya sinulit ko 'yon para mabilis na makalapit sa kanya."Ah, I came in to s-say sorry. Medyo uminit ang ulo ko and I'm really sorry about it," pahayag ko at nanatili na lamang na halos isang metro ang layo habang nakatayo sa likuran ng inuupuan niyang couch.
Verania's Point of ViewAng mga mata ko ay tila naging magnet sa mukha ni Ares. Hindi ko maintindihan, kung bakit siya nagagalit. I can't see any reasons why.Hindi naman posibleng rason ang pagiging fiancée ko sa kanya dahil unang-una hindi niya in-acknowledge na fiancée niya 'ko. Well, wala naman akong pakialam doon dahil wala namang katotohanan iyon.
Clara’s Point of View"Medyo kasalanan ko nga kung bakit hindi niya ako mahanap-hanap," nahihiyang tugon ko at napatawa siya agad sa akin."Naupo kasi kami nina Mommy at Daddy sa dulo dahil ayaw maka-attract ni Mommy ng maraming atensyon. Hindi kasi siya mahilig sa social gatherings and medyo hindi siya mahilig sa mga conversations that's why dad chose that part.""Oh, hindi ko 'yon alam. Anyway, you remind me of a friend.""Ah, hehe talaga ba?""Yeah, ganyan din siya noong unang mahabang conversation namin, medyo nahihiya. Miss ko na nga siya eh, hahaha." saad niya sabay inom ng wine."Bakit nasaan siya?" tanong ko naman agad."Oh, umuwi na s
Verania's Point of ViewMatapos nga na makipaghiwalay si Ares kay Clara agad din na naisipan niyang magyaya pauwi. Dahil nga wala siyang maipaliwanag sa akin naiwan akong may nararamdamang pagka-inis sa kanya. Bumiyahe kaming tahimik. He tried to talk to me pero binibigyan ko lamang siya ng mga tipid na sagot. Hanggang sa makauwi kami ay seryosong mukha lamang ang ibinabalandra ko sa harapan niya na hindi tulad ng dati na kadalasan ay aasarin ko muna siya bago siya mahiwalay ng panandalian sa akin.Kinabukasan ng araw na iyon, gaya ng plano pina-check-up ko na siya sa ospital kung saan nagta-trabaho sina Alder at Clara. Hindi ko nakita si Alder doon dahil check-up lang talaga ang sadya namin, tsaka isa pa baka busy si Alder sa trabaho niya. Nito ko lang din nalaman na ang ospital na iyon ay pagmamay-ari ng pamilya nina Clara. Hindi ko rin nakita si Clara sa loob ng ospital isa pa hindi ko rin naman siya hina