Chapter Two: Walking Time Bombs (Part Three)

So I convinced them to go to our house first before meeting up with Papa. I don’t want to risk myself getting infected and passing it onto others by having these sticky blood splattered all over my body.

All the lights are lit off when we enter the gate. Hindi ako sanay na ganito kadilim dito kaya napalunok ako ng laway pagkapasok ko mismo sa loob ng bahay. Our helpers must have evacuated, just like the rest of our neighbors. They should be because if not, that only means they’re dead or in danger.

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pang tumakbo papunta sa second floor kung nasaan ang kwarto ko. Kumuha lang ako ng dalawang set ng maluluwag at komportableng t-shirt at jogging pants para sa amin ni Caite. Kumuha na rin ako ng dalawang hoodie, incase lang na hindi pala kasya sa kaniya ang mga damit na pinili ko. Siniksik ko lahat ng iyon sa nag-iisa kong backpack.

Wala pa ata sa limang minuto nang lumabas ako ng bahay bitbit iyon at pumasok sa kotse. Isa-isa rin na