Nagulat ang mga taong naroon sa labas ng pinto nang makita ang sitwasyon nilang dalawa. Naroon ang mga magulang niya, si Kuya Caleb, Almira, at ang mga magulang ni Hunter."What is the meaning of this, Hunter? Yassy?""Walang hiya ka, Hunter! Anong ginawa mo sa kapatid ko!" sigaw ni Caleb saka sinuntok si Hunter sa mukha."Kuya!" sigaw niya saka napatayo siya sa kama habang nakapulupot pa rin ang kumot sa hubad niyang katawan. Nilapitan niya si Hunter at dinaluhan na nakahiga sa sahig... Nagkagulo ang mga taong naroon."Ayusin niyo ang sarili niyo. Mag-uusap tayo sa labas. Hihintayin namin kayo!" wika ng papa niyang nagtitimpi ng galit."Bilisan niyo!" muling sigaw nito saka sinara ang pinto nila. Muli ay naiwan na naman sila ni Hunter sa loob ng kwarto."What have we done, Kuya? Huhuhuh...""Shhh... don't cry, baby. Ako ang bahala sa'yo. Papanagutan kita." sammbit nitong hinahaplos ang mukha nya."No! Ayoko!" Nakita niyang may pait sa mga mata nito sa sinabi niya."M-magbihis ka na.
********************HUNTER'S POV:Nasa kwarto siya ni Yassy. Kakagaling lang ng family doctor doon at sinigurado naman sa kanila na walang sakit si Yassy. Na-stress lang daw ito sa sobrang iyak. May hika din kasi ito pero ang alam nya ay matagal na itong hindi sinusumpong. "Iho, ikaw na muna ang bahala dito sa nobya mo. Nasa labas lang kami..." wika ni Tita Amalia."Opo, tita..." sagot niya habang nakaupo sa tabi ni Yassy. Hawak niya ang kamay nito. Wala pa rin itong malay. Pinagmasmasdan nya ang magandang mukha nitong mahimbing na natutulog. Akmang lalabas na ang mga magulang nila nang magising na si Yassy.Agad cyang nataranta, labis ang pag-aalala nya kanina ng bigla itong nawalan ng malay. "Babe... kamusta ka na? Ok na ba ang pakiramdam mo?" nag-aalalang tanong niya.Tiningnan lang siya nito ng ilang segundo na walang reaksyon na parang kinikilala sya saka binaling ang tingin sa mga magulang nila. Maya-maya ay naluha na naman ito."Wag ka munang umiyak, anak. Masama sa'yo yan.
"Bakit kasi sa dinami-dami ng mga babae ay sa tomboy ko pang kapatid ka na-inlove?" natatawang biro nito. Tipid lang siyang ngumiti."Kung ako lang, gusto kong kayo ang magkatuluyan ni Yassy. I love my baby sister so much, at alam kong maalagaan mo siya tulad ng ginagawa natin noong mga bata pa tayo. Pero hindi ko naman hawak ang utak ng kapatid ko.""It's okay, bro... okay lang sa akin. Baka makalimutan ko rin siya... at least ngayon alam ko na talaga na ayaw niya sa akin, hindi na ako aasa..." Natigilan siya, masakit isipin na wala na talaga siyang pag-asa kay Yassy."Magpapalamig lang ako para sa pagbalik ko ay ready na akong harapin siya muli..." dagdag pa niya."Pasensya ka na pala sa pagsuntok ko sa'yo kanina ha. Nagalit lang ako dahil akala ko tinarantado mo ang kapatid ko.""It's okay. May kasalanan din naman ako. Hindi ko siya dapat ginalaw... I deserve it.""Sige, bro, mauuna na ako. Kailangan ko pang maghanda. Babalik na ako ng Manila.""Huh? Akala ko ba bukas pa? Gabi na..
****************YASSY's POV:Nasa kwarto pa din ang mga magulang niya at magulang ni Hunter. Sa tabi niya si Almira at marahang hinihilot ang mga kamay niya para ma-relax siya.Kanina pa umalis si Hunter pero nasa pinto pa din ang mata niya kung saan ito lumabas kanina."What have I done?' tanong niya sa sarili. I know I hurt Kuya Hunter big time, nakita ko iyon sa kanyang mga mata. Pero hindi ko iyon sinasadya. Hindi pa siya handa magpakasal dahil gusto niyang tapusin muna ang pag-aaral niya. At saka, di ba may girlfriend si Kuya? Bakit siya magpapakasal sa akin? Ano ang gusto niyang gawin na dalawa kami ni Tricia sa buhay niya? Hindi siya makakapayag ng ganun!Natigilan sa pag-iisip niya nang pumasok ang kuya Caleb niya."Nasaan si Hunter, iho?" tanong ng mama nila."Bumalik na ng Manila, Mom.""Huh? Gabi na... baka ma-disgrasya siya sa daan! Wala pa siyang pahinga simula kanina. Kakarating niya lang galing Manila at ngayon babalik agad?" sambit ni tita Helen"I don’t know, Tita...
"Ate Almira, bilisan mo mag-drive!" Nababagalan siya sa pag-drive nito. Gusto na niyang malaman ang kalagayan ni Hunter. Nagaalala siya sa binata."Baka tayo naman ang madisgrasya. 'Wag kang magulo diyan!" Sigaw nito sa kanya. Ayaw naman siya pag-drive-in nito dahil wala pa siyang lisensya sa Pilipinas kahit marunong siya mag-drive.Pagdating nila ng ospital ay nakita na nila ang kotse ng mga magulang niya na naka-park doon. Nauna na ang mga ito doon."Nurse, anong room po si Hunter Rosales?""Ah, si Sir Hunter po? Nasa fourth floor po siya." sambit ng nurse. Pagmamay-ari nina Hunter ang ospital na 'yun kaya kilala na ito doon."Mam Yassy, ikaw na ba 'yan? Abay, malaki ka na ah!" pansin ng head nurse nang nadaanan siya doon sa confirmation counter."Hi po, Nurse Michelle.""Abay, malaki ka na at dalagang-dalaga. Dati ay tambay ka lang dito sa ospital." Kilala din siya doon dahil palagi siyang dinadala doon ng mga magulang ni Hunter noong bata pa siya."Andito ka ba para kay Sir Hunter
***************HUNTER'S POV:"Bakit mo naman binastos sina Salvador at Amira, Helen!" galit na wika ng dad niya sa mommy niya nang sila na lang ang naroon. Tinaboy ng mommy niya ang pamilya ni Yassy."Nagsasabi lang ako ng totoo, Joaquin! Ginawa ko 'yun para sa anak ko!""Malaki na ang anak mo. Hindi na siya bata. Natural lang na masaktan siya sa pag-ibig. Hindi lahat ng gustuhin niya ay gustuhin din siya!""Pasalamat nga ang Yassy na 'yun na kahit patomboy-tomboy siya ay siya ang pinili ng anak natin sa daming nagkakandarapa kay Hunter! Oo, natural lang na masaktan sa pag-ibig. Pero natural din ba ang muntik na siyang mamatay dahil sa Yassy na 'yun?"Natahimik lang ang dad niya sa tinuran ng mommy niya. Nakikinig lang siya sa bangayan ng mga magulang niya."Wag ka nang magpakamatir sa Yassy na 'yun, anak. Ako na mismo ang mag-uutos sa'yo. Simula ngayon ay kalimutan mo na siya. Hindi ko na siya gusto para sa'yo dahil sasaktan ka lang niya.""Mom, walang kasalanan si Yassy dito.""Kah
***************HUNTER'S POV:Nasa kwarto niya ang mommy niya nang kumatok ang katulong at sinabing nasa baba si Yassy at gusto siyang kausapin. Agad na kumabog ang puso niya, tatlong araw niya ding hindi nakita si Yassy. Hindi siya nito binisita sa ospital, marahil ay umiiwas ito sa galit ng mommy niya. Aaminin niyang miss na miss na niya ang dalaga. Akmang tatayo na siya nang pigilan siyang mommy niya."Wag kang lumabas, Hunter!" utos nito sa kanya na parang bata. "Tandaan mo, kakalimutan mo na siya. Ako na ang haharap sa kanya!" ma-autoridad na wika nito saka lumabas ng kwarto niya. Hindi man lang nito hinintay ang sagot niya.Gusto niya din makita si Yassy, pero natakot siya baka magalit ang mommy niya. Alam niyang ginagawa lang naman ito para sa kanya.Bumaba siya ng kama at lumapit sa pinto. Binuksan niya iyon ng bahagya at sumilip doon. Tama lang na makita niya si Yassy at ang mommy niyang nag-uusap sa sala.Nakatuon ang mga mata niya kay Cindy. Natulala siya nang makitang naka
Nasa airport na siya sa mga oras na 'yun at naghihintay ng flight niya. Naka-all black siya... itim ang hoodie niya, black shades, at black pants. Para siyang namatayan! Oo nga... namatay ang puso niya!Sa El Nido ang hotel na binook ng secretary niya. Napangiti siya, balita niya ay magaganda ang beaches doon. Mabuti naman at magaling ang secretary niya. Hindi na niya kailangang mag-utos. Nagkukusa na ito at alam nito ang gusto niya.Habang naghihintay sa flight ay nakaupo lang siya sa waiting lounge at nakikinig ng music. Bored na bored siya. Wala man lang siyang kausap. Mas masarap pa din magbakasyon kapag may kasama kang kaibigan o mahal sa buhay.Napangiwi na naman siya sa mga naiisip... paano, eh wala naman siyang nobya?! Hiniwalayan niya si Tricia, at ayaw naman niyang makasama ito kahit na sila pa. Basted din siya kay Yassy kaya nga-nga siya... bokya!Nang makasakay na sila sa eroplano lulan ng Palawan, ay umupo agad siya sa designated seat niya at pinikit ang mga mata. Wala si
“Kahit pa hindi nangyari 'yon, ay nagdadalawang-isip na din ako sa pagsagot sa’yo, Caleb. Hindi ko alam kung maibibigay ko ang mga kailangan mo na pwedeng maibigay ni Camila o ng ibang mga babae mo... Hindi ako ganoon.”“Pero hindi naman 'yon ang habol ko sa’yo, Belle... Believe me! I love you... You just misinterpreted me dahil nasa utak mo na na ganoon ako... You never gave me a chance. Pakiramdam mo ay sa kada lapit ko, may gagawin ako sa’yo, ji-nudge mo na agad ako wala pa man. Di mo ako pinagkakatiwalaan... and it hurts me too, Belle!”Hindi siya sumagot. Marahil nga totoo. Na-judge na niya ito bago pa man, pero nasaktan pa din siya.“Belle, please... Bukas uuwi na kami ng Pilipinas. Ihahatid ko lang si Yassy tapos babalikan kita dito. I want to make this right with you... Mahal kita, Belle.”“No thanks. You don’t have to do that. Samahan mo na lang doon si Yassy. She needs you. I’m gonna be okay here. At buo na ang desisyon kong makipaghiwalay sa’yo. Wala ka nang obligasyon sa a
Pinahid niya ang mga luha bago buksan ang pinto ng apartment nila. At hindi nga siya nagkamali, andoon na si Yassy, nakaupo sa veranda at mukhang tulala na naman. Mukhang naramdaman na niya ang sakit na nararamdaman ni Yassy ngayon... Ang tigas kasi ng ulo niya. Hindi siya nakinig sa kaibigan.Dumiretso siya ng kwarto at hindi ginambala si Yassy. Mas gusto niya ding mapag-isa. Lihim siyang umiiyak sa loob ng kwarto niya. Bahala na kung magtatanong si Yassy kung bakit siya mugto ang mata niya. She can't help but cry. Kailangan niya ilabas ang sama ng kanyang loob sa pamamagitan ng pag-iyak. Mas masakit lang sa kanya because she has nothing to talk to... Walang dadamay sa sakit na nararamdaman niya dahil ayaw niyang sabihin kay Yassy ang pinagdadaanan niya. Maya-maya ay ang ring ng cellphone niya... It's her dad. “H-Hello, Dad?” garalgal ang boses niyang sabi.“Hey, Princess...” masayang bati ng Daddy niya. Gusto niya lalo umiyak. She wants to hug her dad. Pero ayaw niya din na malam
"Oh yeah?! Ang bilis naman! Kahapon lang tinanong kita, sabi mo wala kayong relasyon? Natakot kang maagawan no? Hahaha...Don't worry, he is yours... titikim lang ako."Muli niya itong tiningnan ng masama."Chill, Belle!... Parang di ka na mabiro. I was just joking!"Mabuti na lang at nagbukas na ang elevator at dumating na siya sa opisina. Hindi na niya masakyan ang pang-iinis ni Camila. Kung tatagal pa sila doon ay baka nasabunutan na niya ito."Bye, Belle!" Nakangising kumakaway pa ito nang lumabas siya ng elevator. Nasa taas pa ang opisina nito. Senior model si Camila sa kanya pero mas madami siyang project kesa sa hitad. Kaya siguro inggit na inggit ito dahil kahit kakapasok pa lang niya sa kumpanyang iyon ay siya na agad ang pinag-aagawan ng mga brand company.Humugot siya ng malalim na hininga para iwaksi ang pagkainis kay Camila at nagpatuloy sa conference room para sa photoshoot. Ayaw niyang maging busangot ang mukha niya.Isa din 'yun sa paraan ni Camila para sirain siya, iin
Nakahinga siya ng maluwag saka dali-daling nagbihis. Naiinis siya kay Caleb dahil ang tigas ng ulo nito. Bakit ang sarili lang nito ang iniisip? Pakiramdam niya tuloy ay niligawan lang siya nito para makuha siya. At pagkatapos, ano? Kapag nakuha na siya nito, itatapon din siya katulad ng ginawa ni Hunter kay Yassy?Gusto niyang intindihin si Caleb pero bakit hindi siya nito maintindihan? Gusto niyang isipin na iba ito sa mga lalaki at hindi katulad ni Hunter, pero sariling kapatid nito mismo ang nagsasabi na huwag siyang magtiwala kay Caleb. 'Yun ang dahilan kaya natatakot siya kay Caleb… Oo, mahal niya ang lalaki, pero gusto niya din isipin ang sarili niya.Paglabas ng kwarto ay nakasimangot siyang nakatingin dito. Wala din itong imik nang tumayo sa upuan."Let's go?"Nagpatiuna itong lumabas. Hindi siya nito hinintay. Nararamdaman niyang nagtampo din ito. Pakiramdam niya ay first fight nila iyon. Napaisip tuloy siya, mas okay pa sila noong hindi niya ito sinagot… chill lang sila at
Kinabukasan ay maaga siyang nagising, wala na si Yassy sa tabi niya. Maaga itong pumunta sa school para asikasuhin ang ibang pang papeles sa pagka-graduate nila. Siya naman ay may pictorial mamaya sa agency bilang sa pagpa-part time model niya.Napapaisip siya... pagka-graduate nila ay mag-isa na lang siya doon dahil uuwi naman si Yassy sa Pilipinas. Binigyan ito ng trabaho ng dad niya. Hindi na rin siya pwedeng samahan doon ni Caleb palagi, may sarili din itong negosyo at career sa Pilipinas. Baka bisitahin nalang cya doon ng nobyo."Good morning…"Nagulat siya, biglang bumukas ang pinto niya at niluwa doon si Caleb."G-Good morning... What are you doing here? Baka makita ka ni Yassy..." pagdadahilan niya."Umalis na siya kanina pa." wika nito saka tuluyan nang pumasok sa kwarto niya. Umupo ito sa kama.Napahawak siya sa kumot… wala kasi siyang bra."Wala ba akong good morning kiss?" nakangiting wika ng nobyo niya."Ah, eh wala pa akong toothbrush eh…" bigla siyang na-conscious kaya
Magkahawak-kamay sila ni Caleb umuwi sa apartment nila. Pero pagpasok ng unit ay umaakto silang normal. Hindi nila pinapahalata kay Yassy na may relasyon na sila. Hindi pa siya handa na malaman ng kaibigan niya. Alam niya na may problema pa itong iniisip dahil kay Hunter. Ayaw niyang dumagdag sa iniisip ni Yassy."Hi bestie..." bati niya sa kaibigan nang pumasok sila. Nakaupo ito sa sofa at nanonood ng TV pero alam niyang wala naman sa pinapanood ang atensyon nito."Saan kayo galing? Bakit magkasama kayo?" Palipat-lipat ang tingin nito sa kanila."Ah eh... nagkita lang kami sa baba. Sabay na kaming umakyat." pagdadahilan niya saka tinabihan ito sa sofa."What are you watching?" pag-iiba niya ng usapan. Si Caleb naman ay dumiretso sa kitchen at inayos ang dala nilang pizza para sa dinner nila."I don't know...""Nagsasayang ka ng kuryente. Di mo naman pala alam ang pinapanood mo... may problema ka ba?"Bigla itong tumahimik at umiyak."Bestie... Wag kang gagaya sa akin ha... kasi masak
"Ganun ba ako kasama sa paningin mo, Belle? Hindi mo pa ba nakikita ang effort ko na magbago? Simula ng makilala kita ay ikaw na lang ang babae sa buhay ko. Hindi na ako tumingin sa iba. That's how I love you, Belle." Lihim siyang kinilig. "Pero paano si Yassy?" "Ako ang bahala sa kanya... sagutin mo lang ako..." Hindi na niya napigilan ang ngumiti... Ang totoo ay mahal naman niya talaga si Caleb... Ngayon niya lang naramdaman ang ganitong feeling sa isang lalaki. "S-sige... sinasagot na kita." nahihiyang wika niya saka yumuko. Sa edad niyang iyon ay ngayon pa lang siya nagkaroon ng nobyo at si Caleb ang first boyfriend niya. "Talaga, Belle?" tanong nito, tila hindi makapaniwala. "Y-yes, sinasagot na kita..." muling sabi niya. Ramdam niyang pulang-pula na ang pisngi niya sa hiya. Caleb cupped her face. "Look at me, Belle," utos nito. Agad naman siyang tumango ng tingin at nakipagtitigan dito. Parang matutunaw siya sa pamamaraan ng pagtitig ni Caleb sa kanya... "Tama ba ang
CALEB LEDESMA & BELLE LAUREL: BELLE POV: Kasalukuyan siyang nasa kwarto na inookupa niya sa mansion ng mga Ledesma. Tapos na ang kasal ng bestfriend niyang si Yassy, kaya pwede na siyang umuwi ng Manila o di kaya bumalik ng London. Hindi naman sa ayaw niya doon. God knows kung gaano siya na-in love sa lugar na 'yon pati sa mga kaibigan ng bestfriend niya. Everybody is so welcoming... feel niya na belong siya doon, parang matagal na silang magkakilala kahit pa ngayon niya lang na- meet ang mga ito. Ang totoo ay ayaw pa niyang umalis pero kailangan na dahil ayaw na niyang makasalamuha pa ulit si Caleb. Habang nakikita niya ang lalaki ay naaalala niya ang ginawa nitong pananakit ng damdamin niya. Napapaluha na lang siya habang naaalala... wala siyang pinagsabihan kahit na sino. Maging sa bestfriend niyang si Yassy. Okay naman sana sila ni Caleb noong nasa London sila. They had mutual feelings. Alam niyang gusto siya nito at gusto niya din ang lalaki. Kahit na ang paninira
**********HONEYMOON:"Put me down, Hunter!" natatawang wika niya nang binuhat siya ng asawa mula sa baba papunta sa kanilang kwarto."Ano ba... baka mahulog ako!...""I will not let you fall, babe... syempre iingatan kita, at saka ang anak natin."Nang buksan nito ang kwarto nila ay dahan-dahan siyang nilapag sa kama. Tinitigan siya nito ng maigi na tila sinasaulo ang kanyang mukha."I love you, Mrs. Rosales. I finally call you my wife."Ngumiti siya pabalik at kinawit ang dalawang bisig sa leeg ni Hunter. "I love you too, my hubby. Naabot mo rin ang pangarap mong pakasalan ako, huh?" biro niya."Hahahaha!" ang lakas ng tawa nito."Oo nga, noh? Ilang beses din kitang sinubukang pikutin...""And I'm so happy too, babe... Kung hindi ka pa muntik nang mawala sa akin ay hindi ko pa mare-realize kung gaano ka ka-importante sa akin." Naalala niya nang muntik nang mamatay ang asawa kaya napauwi siya galing sa London. Since then, ay pinangako na niya sa sarili na mabuhay lang si Hunter ay ib