02 - Pissed Him off

Mula sa 35th floor, ginamit ni Amelia ang exit stair hanggang sa 25th floor. Hinihingal na siya, kaya napagdesisyunan niyang gumamit na lang ng elevator.

Habang naghihintay, sumandal muna siya sa pader upang magpahinga. Isa-isa niyang binilang ang mga CCTV camera sa paligid—isang nakasanayan na niyang gawin. Ilang establisyemento na rin kasi ang patago niyang pinasok habang mag-isang nag-iimbestiga sa kaso ni Lucas, kabilang na rito ang mismong headquarter na pinagtatrabahuhan ni Kraner.

Narinig niya ang mahinang ding kasabay ng unti-unting pagbukas ng elevator. Mabilis siyang napaayos ng tayo. Ngunit hindi niya inaasahan ang lalaking una niyang masisilayan sa loob — si Kraner. Walang kahit anong reaksyon ang mukha nito, at ang malamig nitong titig ay dumiretso sa kanya, tila binabasa ang bawat kilos niya.

Pababa na s'ya kaagad? Ang bilis n'ya naman? Edi sana pala kanina pa ako nag-elevator! - kastigo ni Amelia sa sarili.

Hindi s'ya duwag para atrasan o takbuhan ang lalaki kaya naman kaagad s'yang pumasok sa elevator at pumwesto malayo sa binata.

She remembered the five agonizing hours she spent behind bars—the very cell Kraner had thrown her into. And every time that memory crossed her mind, she couldn't help but strangle him in her thoughts.

"Kraner," tawag n'ya rito. Pinag-cross n'ya ang mga braso n'ya nang harapin ang binata. "Naaalala mo na ba?" tanong n'ya habang nakaangat ang gilid ng labi n'ya.

"I don't know what you're talking about."

"You kissed me, licked me and sucked every part of m–"

"Amelia!"

"What? Pinapaalala ko lang naman sa'yo," pang-uuyam n'ya. Gusto n'ya itong inisin dahil iyon lang ang nakikita n'yang paraan para makaganti sa ginawa nito sa kanya. "Ang lakas ng loob mong ikulong ako pero ikaw naman 'tong nauna."

Kraner's stare turned razor-sharp, cutting through the tension between them—but she didn’t budge. Her eyes stayed locked on his, matching the intensity with a calm, unshaken glare of her own.

"Don't worry. I won' tell Kiel that you devirginized me. Hindi naman ako ganun kasama. Virgin man o hindi ay sigurado akong papanagutan ako ng kapati –F*ck!" Napamura na lang si Amelia nang malakas s'yang itulak sa pader ni Kraner.

Kitang-kita niya ngayon ang matalim na panlilisik ng mga mata nito sa kanya—parang isang mabangis na hayop na handang sumakmal anumang oras. Ngunit hindi iyon nagdulot ng takot sa kanya. Sa tagal ng pagkakakilala nila, ilang ulit na rin niyang nasaksihan ang ganitong titig mula kay Kraner, lalo na’t mas naging madalas ito mula nang mawala ang kapatid niya at ang matalik na kaibigan nitong si Lucas.

"Nananakit ka na ngayon," pagak s'yang tumawa na unti-unting nagpalambot ng mga ekspresyon ni Kraner.

Doon lang napagtanto ni Kraner na napalakas ang pagkakatulak n'ya kay Amelia.

"I-Im..."

"I'm fine. Sanay na ako sa sakit ng katawan," natatawang saad ni Amelia bago mahinang itulak papalayo sa kanya ang binata.

"Amelia."

Dire-diretso s'yang lumabas ng elevator nang hindi binibigyang pansin ang pagtawag sa kanya ni Kraner. Hindi s'ya galit, nagtatampo lang. Dumadami na ang atraso nito sa kanya at sisiguraduhin n'yang sisingilin n'ya ito.

"Wait."

Napatigil si Amelia nang hawakan ni Kraner ang pulso n'ya. Hinila s'ya nito palabas ng building para isakay sa police mobile.

"The f*ck! Ikukulong mo na naman ba ako? Hoy! G*go ka! Ano na namang kasalanan ko? Ikaw 'tong nanulak ah!"

Amelia paid no attention to the curious glances people were casting at them. Her frustration simmered—she could already tell Kraner was planning to lock her up again.

"I’ll take you home. Aunt’s looking for you." Umawang ang labi ni Amelia. Bigla s'yang nahiya pero hindi n'ya ito ipinahalata. "Inside, now."

"Ayoko nga! Boyfreind ba kita? I can go home on my own. Tsaka may kukunin pa ako sa condo ko." Pagmamatigas n’ya.

"In that case, I’ll come with you, grab whatever you need—then I’ll take you home."

Kumunot ang noo ni Amelia. "Umamin ka nga. Crush mo ako noh?"

"Shut up. Get in, unless you want me to cuff you," he warned her.

"Damn! Crush mo nga ata ako." She giggled that made Kraner frowned. "Okay lang 'yan. Huwag kang mahiyang magsabi ng feelings mo sa akin, Kraner. Malay mo, MU pala tayo."

"Shut up!"

AMELIA noticed the box by her condo door even from a distance. Curiosity instantly kicked in, prompting her to quicken her pace. The closer she got, the clearer it became—a medium-sized black box, elegant and mysterious, with a perfectly tied red ribbon resting on top. It looked carefully placed, as if waiting just for her.

Kaagad s'yang pumasok sa loob saka n'ya dali-daling binuksan ang hawak na kahon.

I see what you're up to, little missy. If you're dying to know what really happened to your brother, meet me at the dock. Tomorrow. 11 PM. Don’t be late—secrets hate waiting.

Nang mabasa niya ang sulat, agad niya itong nilukot sa kanyang palad. Tiningnan niya ang iba pang laman ng kahon. Napakunot ang noo ni Amelia nang makita na mga abo na ang nasa loob nito.

The memory of her brother’s death hit her hard—sharp and vivid. Her teeth clenched, tears streamed down, but she quickly wiped them away as her phone suddenly rang.

Detective Sungit is calling...

Mabuti nalang ay hindi nagpumilit si Kraner na sumama sa kanya paakyat sa condo n'ya. Kung nagpilit ito, malamang ay nalaman na nito ang mga banta sa kanya ng mga kriminal na hinahabol niya.

"What’s taking you so long?" he asked sharply. His voice dripped with annoyance, and even without seeing his face, she could already imagine his eyebrows knitted in frustration.

"Bakit? Miss mo na kaagad ako?" Pang-aasar n'ya.

“Hurry up before I go up there and drag you down myself."

"Aba’t. Ikaw pa ang may ganang magalit? Mag-antay ka. Kasalanan mo dahil nagpumilit kang sumama sa akin."

Natatawang binabaan n'ya ito ng tawag pero nawala rin kaagad ang ngiti n'ya nang muling dumapo ang mga mata n'ya sa hawak n'yang kahon.

"I'll make them pay kuya," bulong ni Amelia sa sarili.

Pumasok s'ya sa kwarto saka n'ya kinuha ang mga importanting dokumentong kailangan n'ya.

Nakita n’ya si Kraner na seryoso habang nakasandal sa kotse nito. Pansamantalang tumigil si Amelia sa paglalakad saka n'ya pinagmasdan ang binata.

“Damn you, Steinfeld,” she whispered under her breath. “I have every reason to hate you—so many things you've done, so many times you've hurt me. But somehow, you still manage to quiet the storm inside my heart. And I hate that you can.”

Nang lumingon sa kanya si Kraner, binigyan niya ito ng isang matamis na ngiti—kabaligtaran naman ng reaksiyon ng lalaki na nakasimangot sa kanya.

Kaagad na pinaharurot ni Kraner ang minamanehong kotse. Malalim ang iniisip ni Amelia habang nakatingin sa labas ng bintanang katabi n’ya dahil pa rin sa sulat at regalong abo na natanggap n'ya kanina.

She hesitated, her heart heavy with doubt and fear. But what if this was the very clue she had been desperately searching for—the key that could finally unlock the justice her brother deserved? Despite her uncertainty, a flicker of hope urged her forward, pushing her to face whatever awaited.

"Kraner, gusto mo bang ipaalala ko sa'yo ang nangyari noong nakaraang gabi?" tanong ni Amelia.

Kesa mag-isip s'ya ng mga kung ano-ano ay aasarin n'ya na lang muna ang kasama. She enjoys pissing him off.

"Stop it, Amelia." May pagbabanta sa tono ng boses nito.

"Damn you! Matapos mo akong pilitin makipag-ano sa'yo ay hindi mo ako papanagutan?" Hysterical na saad ni Amelia kahit deep inside ay tuwang-tuwa s'ya sa pagsasalubong ng mga kilay ni Kraner. "Paano kung mabuntis mo ako?"

"Amelia!" sigaw ni Kraner na mabilis na napa-preno.

"A**hole! Muntik nang humalik ang ilong ko sa dashboard! G*go ka, Kraner!"

“Can you just shut up for a moment? F*ck!” Kraner growled at her. He rubbed his eyes in frustration before sitting back down. Amelia smiled slyly, realizing she had once again gotten under his skin.

Success!

"I’m just saying. Possible na sharpshooter ka rin pagdating sa pakikipag–"

"Isa!"

"Heto na nga! Tatahimik na po kamahala–"

"Dalawa!"

"Edi tatlo," bulong ni Amelia sa sarili kaya naman nakatanggap na naman s'ya ng nakakamatay na tingin mula sa katabi.

"WHERE have you been, Amelia? Bakit ngayon ka lang umuwi?" sunod-sunod na tanong sa kanya ng kanyang ina pagpasok n'ya palang ng mansyon. Bakas sa mukha ng ginang ang matinding pag-aalala at takot para sa unica hija. "Ilang beses akong tumawag sa'yo pero unattended ka."

"Nasa condo lang ako mom tsaka lowbat po ako."

"I went to your condo yesterday but you're not there. Stop lying to me , Amelia."

"Baka hindi n'yo lang po ako naabutan." Lumapit s'ya sa kanyang ina saka n'ya h******n ang pisngi nito.

“Y-You missed Lucas’ death anniversary.” Her mother’s lips quivered as she spoke, her voice barely holding together. Amelia wrapped her arms around her tightly.

“Baby, you’re the only one I have left,” her mother whispered, clinging to her. “Please, don’t make me worry like this. I don’t think I could survive if I lost you too.”

"I’m sorry. Naging busy lang ako nitong mga nakaraang araw." Pagdadahilan ni Amelia. "I want to rest. Call me when dinner’s ready."

"Okay, baby girl." Hinaplos ng kanya ina ang pisngi n'ya bago s'ya nito pakawalan.

Napabuntonghininga si Amelia habang naglalakad paakyat sa kanyang kwarto. She was fully aware of the danger she was putting herself in, but the thought of giving up never even crossed her mind.

Her determination burned brighter than her fear, driven by the pain of losing her sibling in such a brutal and unjust way. Every lead she followed, every shadow she chased, brought her closer to the truth—and further into danger. But none of it mattered. Even if it meant risking everything, even if it meant losing her own life, she was prepared.

She wouldn’t stop—not until the one who murdered her sibling paid for what they did.

"I'll find you, f*cker," bulong n'ya sa sarili habang nakatitig sa pader ng kanyang kwarto kung saan makikita ang mga impormasyong kinalap n'ya sa pagkamatay ng nakatatandang kapatid na si Lucas.

Bago mamatay ang kapatid n'ya ay may ilang kaso itong nahawakan. Doon naka-focus ang atensyon ni Amelia ngayon.

"Next target, Lim's drug syndicate," bulong ni Amelia sa sarili nang kunin ang litrato ng isang lalaki na lider ng drug syndicate na ini-imbistigahan noon ng kapatid n'ya.