01 - Imprisoned

HOURS EALIER

(Before she broke his nose)

“I want you to smile at me when you’re sober, not just when you’re drunk. Tsk tsk.” Amelia whispered to herself, watching Kraner’s goofy, wide grin from being totally wasted.

T*ngina! - mura ni Amelia sa isip habang naglalakad papalapit sa binata. Kung sa pagsusungit pa nga lang nito ay hulog na hulog na s'ya paano pa kaya kung lagi itong nakangiti sa kanya?

"Pasensya ka na at ikaw ang tinawagan ko. Hindi ko kasi ma-contact ang kapatid n'ya," pahayag ni Daniel, isang pulis na katrabaho ni Kraner.

"No. It's fine. Ako na ang bahala sa kanya."

"Gusto mo bang tulungan na kita sa pagsakay sa kanya sa kotse mo?"

"Hindi na. Tatagay lang muna ako ng isang basong beer para may energy ako sa lalaking 'to mamaya." Makahulugang pahayag ni Amelia na ikinatawa naman ni Daniel.

"Okay. Goodluck sa’yo. Siguradong bubugahan ka niya ng apoy bukas pag nagising siyang ikaw ang kasama niya," pabirong sabi ni Daniel bago siya iniwan.

Tama si Daniel. Kung ngayon ay parang maamong kuneho si Kraner sa harap niya, bukas ay siguradong mala-dragon ito sa kanya, lalo na kapag siya ang kaharap nito.

Ewan n’ya ba kung bakit ilag ito sa kanya.

The Steinfeld brothers were her childhood friends, but despite that, Kraner grew distant as they got older. She couldn’t help but think he became a cop just to put her behind bars. After all, she was quite the troublemaker.

"Hi, gorgeous," Kraner greeted her with a mischievous grin, his voice low and teasing.

Without waiting for a response, he slipped his arm around her waist with an easy, familiar confidence and pulled her closer. Because he was perched comfortably on a tall bar stool and she was standing right in front of him, the height difference allowed him to draw her in effortlessly. As their bodies closed the gap, he leaned forward and nestled his face into the curve of her neck, right beneath her ear.

Now he was sniffing her — unbothered, unashamed, and clearly enjoying every second of it.

Marahas na napabuga ng hangin si Amelia bago abutin ang baso ng beer na inorder n'ya. Nilagok n'ya iyon ng isang inuman bago ibaba ang tingin sa kasama.

"Umuwi na tayo, detective."

"Nooo. L-Lesh stay her for a while."

Mas lalong humigpit ang yakap sa kanya ni Kraner kaya mas lalo rin s'yang napadikit sa matipuno nitong katawan habang nakapwesto sa pagitan ng hita nito.

Kanina pa nag-aalab ang katawan n’ya—hindi lang dahil sa magkalapit nilang ng mga katawan, kundi lalo na sa bawat pagsinghot nito sa leeg n’ya.

She was enjoying it more than she cared to admit—his closeness, his warmth, the way he breathed her in like she was something familiar and comforting.

She wished they could stay like this tonight—wrapped in this fleeting warmth, in the illusion that he wanted her just as much as she wanted him. In his arms, everything felt still, safe, almost real.

But she knew better. By tomorrow, he’d go cold again. He’d keep his distance, avoid her gaze, speak to her like she was just another case file he needed to close. Like she was a mistake he couldn't afford to make again.

"Bakit ka ba kasi naglasing?" tanong n'ya pero isang ungot lang ang naging sagot sa kanya ni Kraner. "Damn! You looked adorable when you're drunk," bulong ni Amelia habang sinusuklay ang buhok ng binata gamit ang mga daliri n'ya.

"I-I'm sorry. I-It's all my fault." Narinig n'yang bulong ni Kraner.

"F*ck! H-How can I forgot?!"

Ngayon ang ika-tatlong anibersaryo ng pagkamatay ng nakatatanda n'yang kapatid na si Lucas. Gustong ihampas ni Amelia ang sarili sa bar counter dahil hindi n'ya man lang nagawang bisitahin ang puntod ng kapatid ngayong araw.

Siguradong tadtad na naman ng mga text messages at tawag ang cellphone n'ya mula sa mga magulang. Hindi na s'ya magugulat sa sermunan na aabutin n’ya pag-uwi.

Naging abala kasi s'ya sa pakikipaghabulan at taguan sa mga kriminal. Well, hunting nasty scroundrel is her hobby. Nagsimula ang hobby n'yang iyon noong namatay ang kapatid n'ya. Seeking justice for the death of her brother is not easy, lalo pa't may ilang mga balakid sa kanya katulad nalang ng lalaking kasama n’ya ngayon.

"Kaya ba naglasing ka dahil sinisisi mo pa rin ang sarili mo sa pagkamatay ni kuya? Stop blaming yourself, Kraner. Ginawa mo ang lahat para iligtas ang kapatid ko kahit muntik ka na ring mawala sa amin...sa akin."

"Amelia," masuyong pagtawag ni Kraner sa pangalan n'ya.

It was soothing and loving. Walang bakas ng pagka-irita sa boses ni Kraner ng sambitin nito ang pangalan n'ya which is ibang iba kapag nasa tamang katinuan ito.

Nag-angat ng tingin sa kanya si Kraner. Nagulat s'ya nang haplusin nito ang pisngi n'ya.

"Sana pala ay lagi ka na lang lasing." Natatawang saad ni Amelia.

"Don't get yourself into trouble," he said, his voice low but firm, laced with worry he couldn’t quite hide. "I don't think I could ever forgive myself...if something happened to you—if I lost you."

There was a heaviness in his tone, like the very thought of losing her was enough to tear something inside him. His eyes searched hers, silently pleading, as if making her promise to stay safe was the only way he could breathe easy.

Naghumirantado ang puso ni Amelia dahil sa narinig. Ayaw n'yang paniwalaan ang mga sinabi ni Kraner dahil alam n’yang dala lang ito ng kalasingan ng binata. Nanlaki ang mga mata n'ya nang masuyo s'ya nitong halikan sa labi.

It was a gentle and passionate kiss. Para bang isa s'yang mababasaging bagay dahil sa maingat nitong paghalik at paghawak sa kanya. Ngayon ay alam na n’ya ang technique para makarami ng halik kay Kraner, mukhang kailangan n'ya itong lasingin palagi.

Nang mapugto ang mga labi nilang dalawa ay bumagsak sa balikat n'ya ang ulo ni Kraner. He's now sleeping peacefully.

Wala sa sariling napangiti si Amelia habang tinititigan ang maamong mukha ni Kraner. Kinuha n'ya sa bulsa ni Kraner ang phone nito saka sila nag-selfie. Siguradong mag-iinit na naman ang ulo nito sa kanya kapag nakita nito ang mga magaganda n'yang selfie.

Nang maibalik ang phone ni Kaner ay naging seryoso ang awra ni Amelia.

"I just can’t sit here and do nothing," she said, her voice steady but burning with emotion. "I have to do something—anything—to get justice for my brother. I won’t rest, I won’t back down, not until I catch that bastard with my own hands."

Her fists clenched at her sides, and for a moment, the pain in her eyes flared into raw determination.

"Even if it means putting my life on the line...I don’t care. I’m willing to risk everything." She turned to Kraner with a faint, almost apologetic smile. "I’m sorry, but this is who I am. You’re going to have to deal with a troublemaker like me."

PRESENT

(After she broke his nose)

"What the hell! Steinfeld! Let me out of here you jerk! Argghh!" Nanggagalaiting sigaw ni Amelia habang kinakalampag ang rehas na pinagkulungan sa kanya ni Kraner.

"That's for punching an officer." Walang emosyong pahayag ng binata bago ito maglakad papalayo sa kanya.

"Hoy! T*ngina mo! Bumalik ka rito!"

Kung alam lang niya na sa presinto siya mauuwi, sana’y hindi na siya sumama rito. At kung alam din niya na ipakukulong pala siya nito, edi sana tinuluyan na niyang basagin ang mukha nito.

(I love him but I f*cking hate him now!)

"What's happening, sir?" Narinig ni Amelia na tanong ng kung sino kay Kraner.

“Ignore her. Her throat will give up before she does.”

"You a**hole! Let me out! Let me out!"

"Amelia?" gulat na tawag ni Inigo sa kanya. Isa rin itong police na katrabaho ni Kraner. "Ano ba kasing ginawa m–Ohh. Mukhang alam ko na. Ikaw ba ang may gawa sa ilong ni Lt. Kraner?"

"Ako nga. Deserve!"

Humagalpak ng tawa si Inigo. "You really are something. Hahaha. Sa dami ng mga nakabakbakang kriminal ni Kraner ay ikaw palang ang unang tao na nakabali sa ilong n'ya."

"Talaga?"

"Oo."

"Nakaka-proud naman palang makulong rito."

Muling tumawa si Inigo. Inilusot nito ang kamay sa rehas saka nito ginulo ang buhok n'ya. "Papalayain ka rin ni Kraner. Sa ngayon, chillax ka muna r'yan."

(Chillax? Paano ko naman gagawin 'yon? Ano? Magha-heart to heart talk kami ng pader dito sa loob? Buti sana kung may kasama akong kriminal sa sildang 'to edi sana may ka-bonding ako.)

"Inigo!" Nang marinig ni Amelia ang boses ni Kraner ay doon na muling bumalik ang inis n'ya sa binata.

(May araw ka rin sa akin detective. Pagkatapos mo akong dila-dilaan ng parang ice cream. Pagkatapos mong mag-enjoy sa hotness ko ay gan'to ang isusukli mo sa akin?)

"Hoy Kraner! Isusumbong kita sa fiance ko! Sa tingin mo ba ay ligtas ka sa kuya mo kapag nalaman n'ya ‘tong ginawa mo sa akin?!" sigaw ni Amelia. Halos lumusot na ang mukha n'ya sa rehas dahil sa walang tigil n’yang pagsigaw.

"REALLY?" malamig na tugon ni Kiel habang abala sa pagbabasa ng mga papel na hawak n’ya.

Wala talaga siyang pakialam sa nangyari kay Amelia, at hindi rin naman naghahangad ng awa ang dalaga mula sa kanya. Gusto lang nitong may makausap—kahit sino—matapos ang nakakainis na karanasan nito sa kulungan kahapon.

"Oo. Ikinulong ako ng siraulo mong kapatid, Kiel!"

"Hmm." Tumatango-tangong usal ni Kiel.

"Ang boring naman ka-bonding ng fiance ko," komento ni Amelia saka n'ya ito lihim na inirapan.

Dumapa s'ya sa mahabang couch na matatagpuan sa loob ng opisina ni Kiel. Kinuha n'ya ang notebook mula sa bag n’ya at pinag-aralan ang mga impormasyong nakalakip dito.

Pareho silang tahimik ni Kiel at abala.

Kung matutuloy ang kasal naming dalawa ay siguradong pareho kaming lalangawin. Baka mabulok lang ang matres ko dahil pareho kaming walang interes sa isa't isa–sa isip-isip ni Amelia na napapairap na lang sa hangin.

Their engagement wasn’t because of love—it was because that’s what their parents wanted. It was a decision made over dinner tables and handshakes, not stolen glances or heartfelt promises. A strategic match between two influential families, more business than romance.

Kiel is the current CEO of Steinfeld Empire, a prestigious construction and real estate company known for its influence and legacy. His younger brother, Kraner, chose a completely different life as a dedicated and fearless police detective.

If she had been given the freedom to choose, she would’ve chosen Kraner without a second thought—because he’s the one she truly loves. But love had no place in the arrangement made by their families. The engagement was never about feelings; it was about protecting the company’s interests, securing alliances, and preserving reputation.

So in the end, her parents chose Kiel for her—because he was the heir, the future of the empire. Her heart didn’t matter.

Alam ni Keil ang nararamdaman n'ya para kay Kraner. Kahit tahimik lang ang fiance n'ya ay alam n'yang suportado ito sa kanya at ganun din s'ya sa babaing mapupusuan nito balang araw.

"Amelia,"

"Yes?"

"Kraner's coming."

Mabilis na napabalikwas si Amelia dahil sa sinabi ni Kiel. "B-Bakit? Huhulihin n’ya na naman ba ako? Ikukulong?”

"Just so you know, he’s not here because of you. Don’t get ahead of yourself."

"Damn you, Steinfeld!" sigaw ni Amelia saka s'ya dali-daling lumabas ng opisina ng fiance at pumasok sa exit door.

Masama pa rin ang loob n'ya kay Kraner at kung hindi n'ya ito iiwasan ay baka tumama na naman ang kamao n'ya sa mukha nito.