Francine POV
Pagkarating ko sa comfort room ay biglang bumuhos ang masaganang luha sa aking mata na kanina ko pa pinipigilan. Sobrang konsensya ang nadarama ko. Sobrang bigat sa pakiramdam!
"S-sorry Crys, I'm s-sorry. Hindi kita nailigtas." puno ng hinagpis na anas ko.
Pumasok ako sa isa sa mga cubicle na narito. Baka biglang may pumasok at makita pa akong ganito. Ng nasa loob na ako ng cubicle ay inayos ko ang sarili ko.
Habang nag aayos ako ay narinig kung nagbukas ang pinto senyales na may pumasok rito. Akmang bubuksan ko na sana ang pinto ng biglang may narinig akong kausap niya sa telepono.
"Ow hello! Okay lang naman. Ikaw kamusta?" sabi nito sa kausap.
"Sigurado ka ba? Syempre! Kailangan talaga nilang magbayad sa nangyari! Hindi maaaring walang may managot, pero mag ingat ka din." bigla akong naguluhan sa sinasabi niya sa kanyang kausap pero ipinagsawalang bahala ko na lang ito.
Mabilis akong lumabas ng cubicle kung nasaan ako at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Akmang pipihitin ko na ito ng biglang may nagsalita sa tabi ko na ikinagulat ko.
"Mukhang nagmamadali kang umalis?" mas lalong lumalaki ang mata ko ng makilala kung sino ang nagsalita. Hindi ako pwedeng magkamali, siya ang babaeng nakita namin sa park. Iyong sinabihan ni Nathalie na baliw.
Hindi ko man lang napansin na nakalabas na pala ito sa cubicle kung nasaan siya."P-paanong nandito ka? P-paano ka nakapasok dito? S-sino ka?" nauutal na wika ko.
"Gusto mo bang malaman? Pero bago 'yon tatanungin muna kita. Handa ka na bang mamatay pag nalaman mo kung sino ako?" nakangising turan nito na nakapagbigay ng kilabot sa buong sistema ko.
Sino ba ang babaeng ito!
Pinihit ko ulit ang pinto para lumabas na ngunit ayaw nitong magbukas. Parang may pumipigil nito sa labas. Pagkatapos biglang nagpatay sindi ang ilaw na mas lalo kung kinatakot.
"Sino ka ba talaga? At anong kailangan mo!" buong lakas na sigaw ko habang pinipigilan ang maiyak.
Tumawa naman ito ng malakas dahilan para matigil ako. "Please lang palabasin mo na ako." mahinang bulong ko na alam kung narinig niya."Huwag kang matakot. Nagkataon lang na nag comfort room ako. At sa tanong mo naman I have ways kung paano ako nakapasok. Huwag kang mataranta. Wala naman akong gagawin sayo, pero siya meron." makahulugang sabi nito.
Naguluhan na naman ako sa pinagsasabi niya. Baliw ba talaga ang isang 'to o hindi? Base sa kilos at pananalita niya halatang matino naman ito. At isa pa alam kung hindi siya dito nag aaral dahil ngayon ko lang siya nakita rito.
"S-sinong siya? A-ano b-bang pinagsasabi mo?" kinakabahan na tanong ko.
Ngumiti lamang ito at bumulong sa akin na kinaatras ko. "Matalino ka hinid ba? Ano ang silbi ng pagiging top 3 mo kung hindi mo alam, Jane."
Naglakad ito ulit papalapit sakin at napaiwas naman ako pero natawa lang ito at dumiretso nasa pinto.
"Huwag kang masyadong tense napaghahalataan kang may ginawang kasalanan.Praning kana." halakhak nito bago tuluyang lumabas.
Napasalampak na lang ako sa sahig habang nanginginig sa sobrang takot. Nasa isip ko kung sino ba talaga ang babaeng 'yon at kung anong kaugnayan nito kay Crystal. May alam kaya ito sa nangyari o baka napaparanoid lang ako at iba naman ang ibig sabihin nito.
Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makakakilos dahil sa nangyari. Gulong gulo na ang isip ko at marami ng katanungan ang gusto kung magkaroon ng kasagutan. Oo tama ang babae kanina matalino nga ako pero sa ganitong sitwasyon at masasabi kung ang tanga ko.
Nanatiling nakaupo lang ako sa sahig, laking pasasalamat ko na lang siya at wala pang pumasok dito na mga kapwa ko estudyante. Pagkatapos ng ilang minutong pananatili ko doon ay tumayo na ako at nag ayos bago tuluyang lumabas.
Sa kabilang dako naman ay magkasama sina Kim, Nathalie at Sophia na kanina pa naghihintay sa pagbabalik ni Jane. Natapos na lang kasi ang announcement at lumabas na ang adviser nila ngunit wala pa rin ang kaibigan nila at kanina pa aligaga si Kim sa hindi malaman na dahilan, sobra ang pag aalala niya sa dalaga.
Mayamaya pa ay natanaw nila ang dalaga na naglalakad pero parang wala ito sa sarili. Agad nila itong sinalubong.
"Bakit ang tagal mo?" panimula ni Nathalie.
"San ka ba galing? Sabi mo sa restroom ka lang." segunda naman ni Sophia.
"What happen? Okay ka lang?" tanong naman ni Kim.
Napansin kasi ni Kim na parang namumutla ito at hindi mapakali.
Ngumiti lang ito ng tipid sa kanila. "Okay lang ako. May kausap lang ako na schoolmate natin kaya natagalan ako. Tara nasa canteen, nagugutom na kasi ako." untag niya.
Tumango naman sila at naglakad na papunta sa canteen. Habang naglalakad sila ay nakarinig sila ng mga bulungan na kesyo may bago daw, na may transferee at babae daw ito.
Ng marating nila ang canteen ay agad silang umorder at kumain. Panay ang tingin ni Kim kay Jane pero tulala lang ito na halos hindi ginagalaw ang pagkain.
"Okay ka lang ba talaga?" tanong nito kay Jane na ikinatigil din ng dalawa sa pagkain.
Tumango naman ito at sumubo ng kanyang pagkain. "Medyo hindi lang maganda ang pakiramdam ko."
"You should drink meds and rest Jane." anas ni Sophia.Tumango naman ito. Pagkatapos nilang kumain ay bumalik na sila sa klase.
Habang nakaupo si Kim sa kanyang upuan ay hindi pa rin maalis ang tingin niya sa dalagang si Jane. She looks bothered but knowing her hindi 'yan magsasalita.
Natigil lang ang pagtitig nito sa dalaga ng pumasok ang prof. nila na may kasamang babae. She's familiar! Siya yata ang transferee na pinag uusapan.
"Okay students. You have a new classmate. Please be good to her. Ms. come forward and introduce yourself." wika ng prof. nila.
Agad naman ngumiti ito at nagpunta sa harap.
"Hi everyone. My name is Kia Del Rosario your new classmates. I hope to get along to all of you. Thank you!" pagpapakilala nito sabay ngiti pero nilibot niya ang tingin niya sa apat na magkakaibigan.
Nasa isip ni Kim kung namamalikmata lang ba siya o tama ang nakita niya na pag ngisi nito. Tiningnan niya ang tatlo at mukhang hindi nila iyon napansin.
Gulat pa rin siya hanggang ngayon ng mapagtanto na ang babae ay nakita na niya sa lamay ni Crystal.
'Bakit siya lumipat dito?' tanong nito sa isip niya.
She looks friendly but dangerous also.
Halos dalawang oras ang inabot nila sa lugar na ‘yon, mukhang nasarapan ang kasama ni Sophia sa pagkain ng mga st. foods kaya hinayaan niya na lang ito. Kahit papaano ay hindi naman pala maarte ang binata.Kasalukuyan silang nakaupo sa B.park habang bitbit pa ang mga pagkain na binili nila, nakaramdam lang sila ng pagod sa pag iikot kaya nagpahinga na muna silang dalawa,"Why did you do that?" biglang bulalas ni William, kaya mabilis na napatingin sa kanya ang dalagang si Sophia.Hindi agad nakapagsalita si Sophia dahil hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin ng kanyang katabi, mayamaya pa ay mukha napansin ito ni William."What I mean is about my cousin, bakit niyo siya nagawang patayin?" seryosong sabi niya.Agad na
Sophia POVNagkaroon ng isang linggong bakasyon dahil katatapos lang ng exam namin. Nandito Nandito ako ngayon sa isang cafe ng mag isa dahil wala ang mga kaibigan ko. Si Kim at Jane ay madalas busy dahil may mga hinahabol na requirements samantalang si Nathalie naman ay palaging kasama si William.Sa araw araw na ganito ang nangyayari ay nasanay na ako. Minsan si Kia pa ang kasama ko pero alam ko naman na nakamasid lang ito sa akin.Habang kumakain ako ng paboritong kung cheese cake at mocha frappe ay nagulat na lang ako ng biglang may naglapag ng tray sa harap niya. Akmang sisigawan ko na sana ito ngunit hindi ko natuloy ng makita ko ang mukha niya."W-william?" mahinang sambit ko.The guy chuckled.
Nanatiling nakatayo ang dalaga kahit na wala na si William. "Oh bakit nakatayo ka pa rin diyan Sophy?" untag ni Kia na ikinabalik sa wisyo ng dalaga.Mabilis naman itong umupo kung saan ang inuupuan kani-kanina lang ni William ng hindi sinasagot si Kia. Hindi niya kasi alam kung paano ito papakisamahan ngayong alam niya na ang totoo, dahil alam niyang isa sa hinahanap nilang kalaban ay kasama mismo nila."O-M-G! Narinig niyo ba ‘yon guys? He asked me out! He asked me on a date. I can't believe it." halos nag histerikal na si Nathalie."Date agad? Hindi ba pwedeng lumabas lang pero walang ibang meaning! Nag aassume ka na naman. Huwag kang umasa hindi ikaw ang tipo no’n." pang aalaska ni Kim.Inirapan naman siya ng dalaga. "Parang ikaw hindi ka din tipo ni Jane
Tulalang nakauwi sa kanilang bahay ang dalagang si Sophia. Tiningnan niya ang kanyang phone at nakitang puro ito messages na galing sa mga kaibigan, wala siyang nireplyan kahit isa sa mga ito. Para siyang lantang gulay dahil sa nangyari sa kanya buong araw. Mabilis na naligo ito at nagbihis ng damit bago tuluyang humiga para matulog.Sa kabilang banda nagbubunyi naman ang kaloob looban ng magkapatid dahil umaayon sa kanila ang lahat ng gusto nilang mangyari."Are you sure kuya na susunod sa usapan si Sophia?" biglang tanong ni Kia habang iniinom ang wine."She doesn't have any choice. Alam niyang maraming nakamasid sa kanyang paligid isang pagkakamali niya lang at may kahahantungan siya." sagot naman ni William."Pero paano kung bumaliktad siya, nando’n na tayo sa
Makalipas ang ilang oras ay nagising si Sophia, naalala niya na naman ang nangyari. Ang panloloko at panlilinlang sa kanila ni Kia, akmang tatayo sana siya para umalis ng mapansin niyang nakatali ang mga kamay at paa niya. Pinipilit niya itong kalasin para makatakas ngunit masyadong mahigpit ito kaya hindi niya magawang makaalis. "Kahit anong gawin mo hindi mo matatanggal ‘yan." napatingin siya sa nagsalita at nakita niya si Kia na prenteng nakaupo lang sa isang upuan di kalayuan sa kung saan siya naro’n. Tiningnan niya naman ito ng masama. "Oh anong tingin ‘yan? Akala mo ba nasisindak mo ako?" panunuya pa nito. "Walang hiya ka Kia! Paalisin mo ako dito!" sigaw niya sa dalaga. "Bakit ko naman gagawin ‘yon? Para makapag sumbong ka sa kanila? Hindi ako tanga!" balik si
Lumipas pa ang dalawang linggo pero hindi pa rin nawawala ang mainit na isyu tungkol kay Nathalie, madalas pa rin siya tampulan ng usapan sadyang matapang lang talaga ang dalaga at hindi pinapakita na apektado siya. Sabado ngayon kaya wala silang pasok, dahil nakakaramdam ng bored si Sophia ay naisipan niyang lumabas para mag mall, hindi na siya nag atubili pang tawagan at yayain ang mga kaibigan dahil alam niyang may kanya kanya itong ginagawa o lakad. Mabilis siyang naligo at nagbihis para makaalis na agad sa kanilang bahay. Ng matapos na siyang ayusin ang sarili ay tumingin muna siya ulit sa salamin para tingnan ang repleksyon nito, napangiti naman siyang makita na maayos na siya at ready to go na. Agad niyang kinuha ang maliit na sling bag na may lamang wallet at phone niya at lumabas sa kanyang kwarto. Ng makababa na siya ay sumakay siya sa kanyang kotse at nagsimula ng magmaneho, dahil maaga pa naman ay hindi muna siya dumiretso sa mall, dumaan muna siy
Lumipas pa ang mga araw at unti unting nawawala na din ang issue sa dalawa, pero may mangilan ngilan pa ring nag uusap tungkol dito. Naging payapa ang buhay ng apat na magkakaibigan, ngunit hindi pa rin mawala ang pangamba sa kanila, iniisip nila kung kailan o ano na naman ang plano ng mga taong hindi sila tinitigilan. Isang araw habang papasok si Sophia, Kia at Kim sa paaralan ng bigla na naman silang nakarinig ng bulungan, hindi na tungkol sa kanila ni Jane kung hindi tungkol ito sa kaibigan nilang si Nathalie. May mga nakita silang nakakalat na papel sa hallway kung saan sila naglalakad at meron ding iba na hawak hawak ng ilang mga estudyante, may ibang tumatawa, meron nandiriri at ‘yong iba naman kung ano ano ang sinasabi. At dahil nadala sila ng kanilang kuryusidad at agad na inagaw ni Sophia ang hawak ng isang babae malapit sa kanila. Napasinghap siya ng makita papel. "Gosh! This is not happening!" bulalas nito. Lumapit naman si Kia dito. "Ano b
Jane POV Buong araw akong tahimik kahit mga kaibigan ko ay hindi ko kinikibo. Nahihiya ako sa nangyari, hindi ko alam kung paano ko haharapin ang mga mapanghusgang salita na nanggaling sa mga kapwa estudyante. 'Hindi naman kasi nila alam ang totoo eh. Wala pa si Kim at Crystal ay meron ng kami.” isip nito. Hanggang ngayon na nandito na siya sa tinitirhan ay lutang pa rin ang isip niya. Alam niyang pag nalaman ito ng mga prof.nila sa paaralan ay madidisappoint sila lalo pa't isa ako sa mga top students nila. Napahilamos na lang ako ng mukha dahil sa frustration na nangyayari. Maya maya pa ay nag ring ang phone ko, pero kumunot ang noo ko ng pagtingin ko sa screen ay unregistered number ang nakalagay. Kinuha ko ang phone at sinagot ang tawag. "Kamusta Jane? Nagustuhan mo ba ang regalo na natanggap mo ngayong araw?" boses sa kabilang linya at tumatawa pa ito. "S-sino ka? Ikaw ba ma-may gawa no’n? A-anong ka-kailangan mo ha!.” gigil
Isa’t kalahating buwan na ang nakalipas ng mangyari ang hindi inaasahan pagkamatay ni Crystal. Naging tahimik ang buhay ng apat na magkakaibigan, hindi na din sila nakakatanggap ng mga threats at wala na din nangyayari sa kanilang kakaiba. Ngunit mas labis lamang lang nila itong ikinabahala, hindi sila pwedeng maging kampante dahil hindi nila alam kung ano ang pinaplano na gawin ng mga taong nasa likod ng mga ito.Hindi porket tahimik ang buhay nila sa loob ng ng mga nakaraang linggo ay sigurado na silang wala ng ibang mangyayari pa. Mas kailangan nilang mag ingat lalo ngayon dahil sa pananahimik ng mga taong gumugulo sa kanila. Mas doble ang pag iingat na kailangan nilang gawin. Naging mas close pa si Sophia at Kia, hindi dahil sa sinabi ni Kim kung hindi dahil totoong kaibigan ang turing nito sa dalaga, medyo naging mailap na din siya sa kanila Nathalie. Ngayon ay nandito sila sa parking lot para hintayin ang tatlo pa nilang mga kaibigan at sabay sabay na sila pap