Chapter 5

Azuriette's POV

"Three minutes left." Anunsyo ni Sir saka ako pinukulan ng tingin at ngumisi.

Nang bumaling ako sa mga ka-grupo ko ay mukhang wala rin silang ibang balak kundi ang umasa sa'kin. Their hopes have fallen.

I want to win this game, trust me, but I just suck at this.

Team A's drillboard is still neat and empty, with no trace of solutions and answers. That defines the outcome of this challenge. As usual, when I lead the team in Math, our group fails.

But there's one thing that hyped me up-

Pasimple kong kinuha mula sa loob ng bag ang nag-vibrate kong phone, at pilit na itinatago ito mula kay Sir dahil bawal ang paggamit nito sa session niya.

It might lessen our time to come up with an answer, but who knows? Maybe it's some sort of a hint, and if I'm really unlucky, perhaps just some sort of a spam. Please, destiny. Do not mess with me right now. I'm in the verge of a mental breakdown.

I viewed the message. It was from a reliable source, none other than the leader of the opposite team. Why is he doing it? He's probably pitying me, to the extent that he would even sacrifice the answers that his own group might've come up with. Injustice at its finest.

Well, gano'n niya ako kamahal. He doesn't want me to suffer.

"Leader! Ano na? Sabi mo, kaya natin?"

"Gusto naman naming magkaroon ng exemption sa exams! Nakakatuyo 'yon ng utak!"

"Tignan niyo 'yung kabilang team, oh! Ang sarap ng buhay nila!"

Parang mga bubuyog na bumibingi sa tainga ko ang hinaing ng mga kagrupo ko, ngunit sa ngayon ay hindi ko ito pinansin. They're having tantrums again. Hindi sila nakakatulong para makapag-proceed kami, sa totoo lang.

Tinanong ko 'yung iba sa mga kagrupo kong sumubok na mag-solve, but they didn't came up with a decent answer.

I peeked at the message once again. I'm left with no other choice but to accept this tempting offer. I might be cheating, but as long as no one knows, everything will go as planned.

"Bes? Anyare?"

Hinarap ko si Elle saka ngumiti nang nakakaloko, "They're not ahead of the line. Not yet."

Dali-dali kong kinabisa ang mga sagot na isinend sa'kin ni Treyton sa phone at saka isinulat ito sa chart naming blangko. Nagulat ang mga kagrupo ko sa ginawa kong 'yon, ngunit tinuloy-tuloy ko lang ang pagsusulat hanggang sa mapuno ang chart ng Team A.

Nang iangat ko ang tingin ay bakas sa mukha nila na hindi sila makapaniwala, ngumisi ako at ipinagpag ang mga kamay ko.

"I won't let you down, team."

Bumulong sa'kin si Aila, isa sa mga kagrupo kong mapagmataas, kahit pentel pen lang naman ang iniambag. "Nag-search ka ba ng answers sa internet? Did you cheat or what?"

I raised a brow at her. "Gusto mo bang ma-exempt sa exams o hindi?"

"S-Sabi ko nga, gusto ko." Aniya saka nanahimik. Pare-parehas lang naman kami ng gusto, e. Sa ngayon, it doesn't matter how we managed to answer these items. Let's just pretend that it's a miracle that happened in one snap.

Panay naman ang usisa sa'kin ni Elle habang patapos na ang oras. Hindi na ako nag-abala pang magpaliwanag sa kaniya.

Nang sulyapan ko si Treyton ay palihim akong nag-thumbs up. Nanatili namang malamig at seryoso ang tingin niya sa'kin, nguni't maya-maya pa'y nag-vibrate na naman ang phone ko.

Unknown Number

I hope you're not having a hard time.

Answer well.

Hindi ko pa nga pala nasesave ang number niya sa contacts list ko. Saka ko na siguro gagawin 'yun. Napangiti na lang ako't patagong nag-reply,

Azuriette

Thanks for spilling the answers. Lol.

I knew I could count on you. :)

"Time's up." Biglang nag-ring ang timer ni Sir, meaning to say, tapos na ang duration namin para magsagot at oras na para iprisinta ang mga naging sagot namin.

"Ms. Primadeo and Mr. Miller, kindly paste your charts in front. Let everyone witness your answers."

Sometimes, I just can't help but wonder. Why does it have to be the two of us? Bakit kailangang kami pa ang paglaruan ng tadhana at gawing magkaribal sa acads? All I want from the beginning is to be with him, not the other way around.

Gaya ng inaasahan ko ay nagulat ang mga kabilang sa team ni Treyton dahil sa sagot namin. Ilan sa kanila'y umalma kung bakit pareho ang sagot ng magkabilang panig, ngunit dumepensa naman ako.

"We only need a matter of time to figure things out. May binatbat din naman ang team namin." Nakangisi kong tugon habang nakapameywang pang pinagmamalaki ang team namin. My groupmates cheered for their proud leader in return.

Proud ako sa isang bagay na hindi naman ako ang gumawa. Nevertheless, I'm still accountable for it. It's a product of cheating. My cheating, rather.

Pinanood namin ang taimtim na pagsusuri ni Sir sa mga sagot namin. Nang ibaling niya ang tingin sa board namin ay parang hindi ito makapaniwala.

"This is impressive, Team A. You got all the answers correct." Papuri ni Sir, animo'y pumalakpak ang tenga ko sa narinig, gano'n din ang mga kagrupo ko, ngunit agad ding nawala ang tuwa ko nang magtanong muli si Sir. "Would you mind if I ask how you came up with these answers?"

Sa hindi ko inaasahang tanong na 'yon ay agad na bumalot sa buong sistema ko ang kaba. Anong sasabihin ko? Hindi naman ito kasama sa pinaghandaan ko.

He never instructed us to defend our answers bago kami magsagot! Ayoko na. This is getting out of hand!

"T-through their corresponding formulas, Sir?"

"Mhm? Kindly specify every formula, Miss." Parang naghahamon namang aniya. Napalunok ako.

And that was when my mind felt like it was scattered into pieces. Kinopya ko lang naman 'tong mga sagot na 'to without the formula! Saan ako kukuha ng ipang-papaliwanag ko rito?

Lupa, kainin mo na ako. Pretty please. This is too much of a humiliation. I can't take it anymore.

"Ano na, Miss Primadeo? Don't tell me, you just copied these answers from someone else? Perhaps, from the other team?"

You nailed it, Sir. I copied those from Treyton. But your nasty favoritism is getting in my nerves.

I took a deep breath and tried to hide my trembling self, "N-No, sir. It was purely based on our thorough calculations."

"Then state why your team came up with those answers."

Maka-ilang beses pa akong lumunok. Nilalamon na 'ko ng kabang nararamdaman ko, at walang anumang ideyang pumapasok sa isip ko kung papaano kong masisimulan 'yung pagpapaliwanag ko.

"Excuse me, can I do it instead?"

Nabaling ang paningin naming lahat kay Treyton na bigla namang nagsalita.

"Besides, we just have the same answers. Ms. Primadeo might be struggling in making up an explanation for their answers, so let me do the honors, if you won't mind, sir." Dagdag pa niya.

"Go ahead, Mr. Miller. Hindi ko na rin gusto pang magsayang ng oras sa kahihintay."

Doon ako nakahinga ng maluwag. Literal.

Binigyan niya na ako ng sagot, isinalba niya pa ako sa panggigisa ni Sir Leonel. He's nothing but a life saver. He makes it seem like it's a part of our rivalry scheme, but in fact, he's really getting me out of trouble. Mas nangingibabaw pa rin sa kaniya ang compassion niya para sa'kin.

I was left amazed at how Treyton made his way in front with poise and authority. He's indeed an intimidating lad, who stands out among the whole batch. He's a campus hottie, an intellect, and is so manly. Her girlfriend is probably the luckiest one.

Oo, napaka-swerte ko talaga sa kaniya.

He comes to my rescue when I'm caught off guard. He's there when I needed him the most, particularly at this moment.

He's really a professional. Kitang-kita ko ang galing niya sa pag-eelaborate ng mga solutions na ginawa niya. Although his voice is monotoned, it's still pleasing to hear. He spat out every single part of the formula very well. Kung tutuusin, mas efficient siyang magturo kaysa kay Sir.

That's why I love him so much. Baka future engineer ko 'yan!

"Now that's what we call a challenger. Great job, Mr. Miller!" The whole class was filled with sounds of applause.

Of course, I was fully aware that I lost against him this time, pero okay lang sa'kin. Para ngang biglang nagbago ang mindset ko, e. Kung isang gaya niya lang din naman ang tatalo sa'kin, he can do it everytime he gets the chance. At least, I'm getting to discover a foreign side of him.

"Ms. Primadeo, I hope that's the solution you also want to convey. The two of you may sit down."

I made my way back to the second row where I was seated. Gosh! Muntik na talaga ako do'n!

Muli ay nakatutok ang atensyon namin kay Sir, "Dahil tied ang score ng magkabilang team, ganito na lang. Bibigyan ko kayong lahat ng perfect points sa performance output."

Naghiyawan ang buong klase.

"Pero- ang final grades ninyo ay ibabase ko sa score na makukuha ninyo sa ibibigay kong panghuling assessment."

Agad namang napawi ang saya ng lahat. Bakas ang tono ng 'di nila pagsang-ayon sa kagustuhan ni Sir, as if may magagawa sila. Psh.

At least, mas maikli lang 'yung assessment na tinutukoy niya kaysa sa summative test. It'll only take a few minutes to review for something that's not too long. That's somehow a relief for me.

[ Timeskip ]

Mabuti na lang at pinutol ng breaktime ang session namin sa Social Science. Imagine? Katatapos lang namin sa Math. Tapos susundan pa ng subject na iyon? Have mercy on our beloved brains! Tuyong-tuyo na!

Sakto, gutom na gutom na rin ako.

"Tara, bes. Kingina, gustong-gusto ko nang kumain. Nakaka-stress 'yung mga lesson natin! Baka maaga tayong tumanda neto!" Pag-angal ni Elle saka padabog na ibinalik ang binders niya sa bag. Aba'y nagmura pa nga.

"Okay lang 'yan. You already look like an old hag. You don't need to be problematic at all." Biro ko naman.

"Coming from you, Azuriette Primadeo! You have it all, miss! Wrinkles, eyebags, blackheads, as in lahat, nasa mukha mo na. You should be problematic!"

"Don't you dare, Israelle Silva. Those things you've mentioned define how diligent and hardworking I am."

"Gaga, para namang may kulubot na talaga mga mukha natin." Aniya, pareho kaming napa-bulalas ng tawa sa mga kakornihang nalalaman namin sa buhay. No wonder why Elle is my best friend. Nakakasabay siya sa kalokohan ko sa buhay.

Dumiretso kami sa cafeteria, partikular sa bagong bukas na milktea store sa tabi. Good thing ay walang masyadong tao. Naka-order na ako ng dalawang big-sized milktea nang bigla akong may naisip.

"Wait! Pabili nga po ng isa pa!" Pahabol ko sa tindera. Tumango naman ito't naghanda ng isa pang milktea.

Malaki-laki ang allowance ko ngayon, kaya't naisipan kong ilibre si Elle. Laking tuwa nga niya dahil lagi na lang siyang nakakalibre ng pagkain o inumin. Hindi ko alam kung kailan naman ako ililibre pabalik ng bruhang 'to, pero may isang tao pa akong hindi kalilimutan pagdating sa panlilibre.

Nang nakuha ko na 'yung isa pang cup ng milktea ay nagtanong si Elle, "Para kanino 'yang isa? Wha- may iba ka nang bestfriend? O baka naman para sa special someone mo 'yan?"

Iniwasan ko ang mga tanong niya. "Mauna ka na sa taas. Oh, milktea mo. Last na 'to, ha?" Sambit ko saka iniabot sa kaniya 'yung isang cup. Nakakunot ang noo niyang tinanggap ito.

"Oh? Ba't parang ayaw mo?" Tanong ko pa.

"Para kanino nga ba kasi 'yan?" Pagpupumilit niya saka ngumuso sa isa pang cup ng milktea na hawak ko.

Napangisi ako saka tinapik ang balikat niya. "You don't need to know. Sige na, mauna ka na."

Napakibit-balikat na lang siya't walang ibang nagawa kundi ang sundin ang sinabi ko. She's the president, pero 'yun ay kapag nasa klase siya. Once she steps out of the classroom? Ako ang boss sa aming dalawa, dahil ako ang nanlilibre.

Ten meters away from the cafeteria is the gymnasium, and that's where I'm heading at.

Pagdating ko do'n ay sinalubong ako ng masangsang na amoy ng mga pawisang estudyanteng katatapos lang sigurong mag-practice ng basketball. Oo nga pala, malapit na rin ang intramurals. Baka parte ito ng paghahanda nila.

Mabilis kong inakyat ang bleachers at tinabihan ang best friend kong abalang nagpupunas ng pawis niya.

"Wassup, Cohen?" bati ko.

Mabilis na napunta sa'kin ang tingin niya. Walang anu-ano'y napangiti siya. "Azuri!!"

He's wearing his usual getup kapag nagpapractice sila. Jersey at shorts. La Vermia's varsity team wears a white jersey with a hint of maroon strips. Iyon ang suot niya ngayon, at sa likuran nito'y nakalagay ang apilyedo at jersey number niya. Levington, 23.

"Oh, pamatid-uhaw. 'Yan na 'yung isinukli ko sa panlilibre mo sa'kin kahapon." Ibinigay ko sa kaniya 'yung isang cup ng milktea habang hawak ko naman sa isang kamay ko 'yung akin.

"Yun o! Salamat." Agad niyang itinusok ang straw at mabilis na lumagok. Mukhang mabigat talaga ang preparation na ginagawa nila't ganito siya kauhaw. Ewan ko ba pero tutok na tutok ako sa kung pa'nong tumataas-baba ang Adam's apple niya habang umiinom.

Get your shitty eyes off him, Azi!

"Anong problema?"

Napakurap ako ng ilang beses nang magtanong siya. Sana naman, hindi niya pinansin 'yung pagtingin ko kanina. Wala lang ako sa hulog. "Ah, w-wala naman. Ang daya mo, nauuna kang uminom."

"Sensya na, uhaw na uhaw na kasi talaga 'ko. Buti nga, binilhan mo 'ko e. Sawa na ako sa mineral water, at tsaka kung pumunta ako sa cafeteria, e baka pag-piyestahan pa nila ako doon." Paliwanag niya habang dinadampi-dampian ng tuwalya ang noo niyang pawisan. Nakuha niya pa talagang magmalaki. "Pa'no? Cheers?"

Iniangat ko ang milktea ko saka nakipag-cheers.

Tahimik lang akong umiinom nang bigla namang dumaan ang mga kasamahan ni Cohen, suot ang basa nilang mga jersey. Hindi maipagkakailang gwapo ang mga kalalakihan sa Sports Track. Nang tiningnan nila ako'y napangisi sila.

"Tingnan n'yo, mga pare! Mukhang may nabingwit na si Levington!" Kantyaw ng isa sa kanila. Di nagtagal ay mas lalong umigting ang panunudyo nila sa'min ni Cohen.

"Taga-GAS, pare, oh!" hirit pa nung isa.

"Tirador ka yata ng mga taga-GAS, Cohen. Iba talaga karisma mo, 'tol." banat pa nung isa.

"Pabayaan mo na 'yang mga bugok na 'yan. Ang lalakas ng tama." ani Cohen saka ipinagpatuloy ang pag-inom. Hindi na tuloy ako makatingin ng diretso sa kaniya, lalo't nasa paligid lang ang mga taong inaasar ako sa kaniya.

Think straight, Azi. Magkaibigan lang kayo ni Cohen. For years, in fact.

"Malapit na ata next class mo, Azuri. Gusto mo bang ihatid na kita sa classroom n'yo?" Tanong ni Cohen. Tapos na siyang uminom at wala na ring laman 'yung cup niya. Gano'n kabilis?!

Dahan-dahan akong umiling saka matipid na ngumiti, "Di na kailangan. Kaya ko nang mag-isa." Tumayo ako't kumaway sa kaniya. "Good luck sa pag-eensayo. Galingan mo! Malapit na ang tournament!"

Ngumiti din siya. "I'll do my best!"

Kahit minsan na lang kaming magkasama ni Cohen ay isa pa rin talaga s'ya sa pinaka-mapagkakatiwalaan kong kaibigan, aside from Israelle. Ang problema lang talaga ay 'yung mga maiissue niyang kasama, na lahat ng bagay, e binibigyang malisya. Mga tarantado.

As far as I can remember, hindi magiging participants ang official varsity team ng La Vermia sa darating na intrams. Sa pagitan lang ito ng apat na academic strands. GAS, STEM, ABM and HUMSS, plus TVL. It'll be unfair kung may participant na magmumula sa strand nina Cohen. They are trained for those kinds of activities. Ang makakalaban nila ay probably representatives from other schools.

Excited na 'ko! Panonoorin ko talaga ang laban nina Cohen against other schools. Mainly, if it's a requirement. Kung voluntary naman ang panonood, of course, I'll still be there. Our school needs a support system. At gusto kong nandoon ako para sa kaibigan ko.