CHAPTER 41

AMETHYST'S POV

Hindi ko alam paano ako napatulog ni Bella kagabi pagkatapos kong malaman ang balita tungkol sa sakit ni mama.

Pero sa tingin ko ay nakatulog ako dahil sa kapaguran sa labis na pag-iyak.

Ayaw ko man pumasok kanina pero kailangan, eh.

Lalo na ngayon na may sakit si mama.

Pero hindi ko pa nakakausap si mama mula no'ng malaman ko ang sakit n'ya kagabi, hindi ko pa s'ya nakakausap ngayong araw.

Nasa itaas lang ako ng kama ko habang nasa harapan ko ang laptop ko.

Hindi ko pa binubuksan ang laptop ko dahil feeling ko ay hindi ko kayang makita si mama na may sakit na nararamdaman.

Maya maya pa ay naramdaman ko ang pag-ugong ng kama ko.

Naramdaman ko na lang ang mga braso ni Bella na nakayakap sa akin.

"Tatagan mo, Amethyst. Hindi ka puwedeng maging mahina at hindi ka puwedeng magpakitang mahina sa harapan nila dahil alam mong mas manghihina sila. Tutulong kami, tutulong ako," sinserong sabi nito at kiniskis pa nito ang mga palad n'ya sa mga braso ko.

Hindi ko na napigilan ang