Kabanata 21
Gabing gabi na ng matapos akong mag review dahil baka may surprise quiz kami bukas at naisipan kong mag open ng messenger para i-check kung online ba si Chris and luckily, he is.
I chat him. Kanina kasi ay sinabi niyang mag focus na lang muna ako sa pag re-review since may assignment din siya na tatapusin kaya kahit gusto ko na siyang maka-usap ay tiniis ko.
Syempre, kailangan ko rin mag aral ng maayos para sa future namin.
Nag hello lang ako at hinintay na i-seen nya pero w
Kabanata 22 It's already 11 in the evening at patulog na ako. Hindi pa rin nag o-online si Chris simula kanina. Isang beses lang siya nagreply, noong tinanong ko kung nagkita na ba sila ng Tita niya. Ang sabi niya ay oo daw, after that wala na. Nagpunta na ako sa kama ko at naupo. Sumandal ako sa headboard ng kama habang nakatitig sa cellphone ko. Hinihintay ko kung mag cha-chat ba si Chris. Maraming nag cha-chat sa iba't-ibang gc, pati na rin yung gc namin para sa business plan pero hindi ko binu-buksan. Nakikita ko naman sa chatheads, e.
Kabanata 23 Finals is indeed fast approaching. Lahat kami ay busy at the same time ay kabado at excited. Busy sa paggawa ng mga requirements, kabado sa exams at excited dahil matatapos na naman ang isang sem pero syempre, yung last part ay para lang 'yon sa mga taong sigurado ng papasa. Sa super busy ay hindi na kami madalas magkita ni Chris. Huling beses ko siyang naka-sama ay last week at hindi pa naging maganda yung paghihiwalay namin 'non. Iyon yung tumawag yung pinsan niya na si Elle at naiwan akong mag-isa sa food corner sa loob ng Student's Center Building. Nag-uusap naman kami ni C
Kabanata 24 Malamig ang hangin, siguro kasi magpa-pasko na. Mag-isa lang akong umuwi ngayon at maayos naman na ang paa ko. Mabuti nga at hindi namaga kahapon, tinatakot pa ako ng mga pinsan ko na lolobo daw 'to tapos puputulin. Syempre, para silang mga tanga noong sinabi 'yon. Ano ba ako bata? Sa ganoong paraan tatakutin. Hindi ako nasundo nila Kuya dahil mamaya pa ang uwi nila. Kailangan na kailangan ko na kasi umuwi dahil sa business plan namin. Na i-stress na ako sobra. Ang dami kong iniisip, dumagdag pa yung sinabi ni Carwyn kahapon. Sabi ko sa sarili ko ay hindi ko na 'yon iisipin per
Kabanata 25 Nag-decide akong iwan silang dalawa. Ayoko na silang makita dahil nasasaktan ako. Sa bawat hakbang ko palayo ay umaasa ako na kahit papaano ay tatawagin ako ni Chris pero hindi... hindi niya ako tinawag... hindi niya ako pinigilan. Hindi ko na alam kung saan ako pupunta ngayon, ayoko pang umuwi ng bahay pero naisip ko na nandito lang sa area sila Chris at yung Elle ay nasasaktan ako. Gusto kong mapag-isa kahit na alam kong mag-isa lang naman talaga ako. Ang gusto ko ay pumunta sa lugar kung saan walang nakaka-kilala sa akin.
Kabanata 26 After kong maloko, hindi na muna ako sumubok ulit na mag-mahal. I promised myself na magpo-focus na lang muna ako sa pag-aaral, pamilya at mga kaibigan ko kaya iyon ang ginawa ko. Naalala ko pa yung excited na excited na akong maka-graduate para maka-hanap ng trabaho. After ng work ay sumaglit muna ako sa Puregold para bumili. Sumakay ako sa escalator pababa. Bago pa man ako tuluyang makarating sa baba ay nahagip ng mata ko ang dalawang tao na ayaw ko ng makita pero dahil pare-parehas kaming taga-Valenzuela, anong magagawa ko? Inalis ko ang tingin sa kanila at pinili kong 'wag
Kabanata 27 "Simple lang... Mag date tayo..." Tinaasan ko siya ng kilay. Bakit nga ba hindi pa ako nasanay? Sa limang taon na nakakasama ko siya, kung hindi kami nag a-away, mga walang kwentang bagay para mas lalo akong bwisitin ang sinasabi nya. "Pwede ka na umuwi," sabi ko at tinuro ko ang pinto. Tumayo siya. "That's the only way, Ami. Hindi ka titigilan 'non, sinasabi ko sa 'yo."
Kabanata 28 "Stop being like this, Elle. Sinasaktan mo lang ang sarili mo." Saglit ko syang tiningnan pagkatapos ay nilagpasan pero nagsalita sya ulit kaya naman tumigil ako. "Really? Bawal ba? Bawal ko bang alagaan kung ano yung dapat sa akin?" she said, her voice broke. Nilingon ko sya. Mukha na syang iiyak any moment from now. "Wala akong pakialam kay Chris, ilang
Kabanata 29 Gumising ako na parang ang gaan ng ulo ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa paglalasing ko 'to o baka naman bumaba na naman ang dugo ko. If ever na isa man doon ang dahilan, mas gusto ang nauna.Inis kong tiningnan ang bintana ko na naka-tabing ang kurtina kaya naman pumapasok na dito sa loob ang sikat ng araw, the reason why I woke up.Kinapa ko sa may bed side table ang cellphone ko. Pagka kuha ay agad kong tiningnan ang oras at parang gusto kong lumipad bigla sa nakita ako."It's already 9 in the morning? What the fuck?" inis kong sabi sa sarili ko. Agad akong bumangon sa kama at doon ko naramdaman ang sakit at hilo. Shuta naman! Kahit half day lang, okay na ako.Agad akong pumasok sa CR para mag-ayos. Naramdaman ko ang pagkalam ng sikmura ko kaya naman nag decide ako na