Chapter 14.1
Hanggang sa makaalis si Krezha at tuluyang nawala sa paningin namin ay nanatili pa rin kami ni Irish sa puwesto kung saan kami nakatayo.
Hindi makagalaw at nanatili pa ring gulat sa nakita. Gusto kong maniwala na totoo lahat ng pinakita niya kanina pero bakit hindi ko magawa?
Ibang-iba kasi siya sa Krezha na kilala ko. Parang sa isang iglap nawala na lang bigla 'yong maldita at bully na katauhan niya.
I came back from my reverie when I heard Irish sighed heavily. Kung hindi pa siya huhugot nang hangin ay hindi pa 'ko babalik sa katinuan ko.
"She's planning something..." bulong niya na hindi naman nakaligtas sa tenga ko.
Napalingon ako sa kaniya at napakunot noo.
"H-huh?"
Mula sa kawalan ay binalingan ako ng tingin ni Irish. Naging malamig ang ekspresyon ng kaniyang mukha pero bakas naman sa mga mata niya ang galit.
"I knew she was planning something that's why she was acting lik
Chapter 15AKALA ko mas masakit na 'yong mga naranasan ko these past few days. Akala ko ang tamang kahulugan ng sakit ay iyong mga kamalasan na naranasan ko. Pero roon ako nagkakamali.Dahil ang ginawa ni Kairo ay hindi lang isang kahihiyan sa'kin kundi naging rason din upang mas madurog ang puso ko.Pagkatapos niyang sabihin ang salitang 'yon kanina sa harap ng maraming tao ay hindi ko na namalayan na kinaladkad na pala ako ni Irish paalis nang cafeteria. Siguro kung hindi ko lang kasama si Irish baka mas lalo pa akong napahiya roon.I couldn't believe Kairo made fun of me. Nainsulto ako sa paraan nang pagkakasabi niya ng salitang iyon.Alam ko naman na pangit ako eh. Bata pa lang ako alam ko na 'yon. Kaya nga ayaw sa akin ng mga tao dahil sa itsura ko 'di ba? Kaya nga mas sinasaktan ako ng karamihan dahil sa pisikal kong ka anyuan.Pero kailangan ba talagang ipamukha sa akin kung gaano ako ka pangit at walang kwenta? Kail
Chapter 15.1Kinabukasan ay tulad ng sinabi ni Mrs. Romero ay pumunta nga kami sa gym dahil ngayon araw gaganapin ang performance task namin sa subject niya.And I swear buong gabi ko pinag isipan kung anong talent ang ipapakita ko mamaya sa lahat. Sa totoo lang kinakabahan ako dahil hindi ako sure kung may talent nga ba ako o wala.Though, marunong naman akong mag guitara at kumanta pero pakiramdam ko kung ihahalintulad ako sa iba walang-wala 'yong talentong meron ako kaysa sa kanila.Marami akong alam. Marunong din akong mag paint, sumayaw, kumanta, mag guitara, mag piano pero sapat na ba talaga iyon para ipakita ko sa kanila ang kaya kong gawin? Kasi sa totoo lang nahihiya ako.Wala akong lakas nang loob para gawin iyon. Feeling ko hindi ko pa man naipapakita 'yong talento ko pagtatawanan na agad ako ng karamihan.At ayoko ng mapahiya pa ulit.Napabuntong hininga ako dahil sa naisip. Damn, Trixie, ano ba
Chapter 16Napalunok ako ng sunod-sunod nang makita ang seryosong mga mata ni Kairo na nakatitig sa akin. Nakapamulsa at nakatayo siya hindi kalayuan sa hagdan ng stage. Nakatanaw siya rito habang walang emosyon ang mukha.Tumatagos sa buong pagkatao ko ang intensidad ng kaniyang titig. Pakiramdam ko kinikilala niya 'ko sa ginagawa niya.Hindi ko alam kung anong gagawin ko kasi parang nanigas ako rito sa kinauupuan ko at hindi makagalaw.Nang hindi ko na makayanan ang intensidad na binibigay niya ay napaiwas ako ng tingin sa kaniya at tumingin sa paligid.Ganoon na lang ang pagsinghap ko nang makita kung gaano na karami ang narito ngayon. Halos lahat ng bleachers sa gym ay may mga nakaupo na.I blinked my eyes twice. Bakit ganito na karami ang nanonood ngayon? Kami lang naman ang nandito kanina ah?Napaawang ang labi ko habang pinagmamasdan ang mga tao sa loob ng gym. Halos silang lahat ay nakatanaw sa akin at
Chapter 16.1Napaangat ako ng tingin nang marinig ang pamilyar na boses na 'yon at doon nakita ko si Krezha na nakatayo sa gilid na hindi ko man lang napansin kanina.Medyo nakatago siya sa gilid na hindi agad mapapansin kapag naglalakad ka sa hallway.Hindi ko na pinansin ang sinabi ni Krezha sa halip ay pinilit kong itayo ang sarili sa kabila ng nanakit kong tuhod. Shit, panigurado may panibagong sugat na naman ako nito.Ngunit ang planong pagtatayo ay automatikong nabitin sa ere nang may bigla na lang umalalay sa dalawang braso ko at tinulungan akong tumayo. Nagulat ako at hindi agad nakagalaw."Are you alright?" His baritone voice sent shivers down my spine. Nanindig ang mga balahibo ko sa batok dahil nasa likuran ko ito at hawak ang dalawang braso ko.Hindi agad ako nakapagsalita dahil sa gulat."Hey, are you okay?" Tanong nito ulit pero ganoon pa rin ako nanatiling nakatulala."K-kairo? W-why are you helping h
Chapter 17NAPANGANGA AKO sa sinabi ni Kairo. Shocked is what I am feeling right now. Gulat na gulat ako sa narinig at hindi ko alam kung ilang ulit ko nang ikinurap-kurap ang mga mata ko habang nakaawang pa rin ang mga labing nakatitig sa kaniya.Mas dumoble ang bilis nang tibok ng puso ko at pakiramdam ko biglang na blangko ang utak ko.H-he likes me? He freaking likes me?"I like you, Trixie... so much," ulit pa niya.Tila roon lang ako natauhan at gamit ang buong lakas ko ay itinulak ko siya palayo sa'kin. Habol hininga akong nakawala sa kaniya habang siya ay parang hindi makapaniwala sa ginawa ko.Kinakabahan ako at nanginginig ang katawan ko."Fuck!" He cursed. Kumurap-kurap siya at tinignan ako nang nakakunot ang noo. "Bakit mo 'ko tinulak?"Napahugot ako ng malalim na hangin at napaiwas nang tingin sa kaniya.Shit. This is ridiculous. Isa itong malaking kalokohan!"Look... I k
Chapter 17.1Kitang kita ko ang paglalim nang dimples ni Kairo sa kaniyang pisngi nang ngumiti siya ulit sa akin. Napalunok ako ng sunod-sunod at napakurap kurap.Bahagya siyang umalis sa kaniyang kinatatayuan at humakbang nang kaunti palapit sa pinto at namulsa habang diretsong nakatitig sa akin.Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko sa ginawa ni Kairo. Ayan na naman ang mga mata niyang parang nanghihipnotismo.Hindi ko napigilang pagmasdan ang kaniyang kabuuan habang nakatayo siya ilang dipa ang layo sa akin. His hair is very clean cut, he's wearing his uniform at sobrang bagay sa kaniya ang coat na kulay blue. Mas lalo naging malakas ang dating niya kahit sa simpleng uniform lang dahil nakabukas ang dalawang butones ng kaniyang puting panloob.How can he be so hot in a simple uniform?"What are you doing here, asshole?" Irish asked, snapping me back to my senses.Mabilis akong napaiwas nang tingin kay Kair
Chapter 17.2Hindi ko na alam kung anong iisipin ko. Gulong-gulo na 'ko. Maraming katanungan gumugulo sa utak ko pero lahat ng iyon ay hindi ko magawang hanapan nang sagot."Trixie," tawag ni Kairo sa atensiyon ko. "Kumain ka na,"Doon lang sumagi sa isip ko na hindi ko pa rin pala ginagalaw ang pagkain na inorder niya. Sinulyapan ko 'yon bago dahan-dahan dinampot na hindi tinitignan si Kairo.Ayoko siyang tignan dahil sa t'wing nakatingin ako sa kaniya hindi ko maiwasan makaramdam nang kakaiba.Ayoko nang magpaalipin pa sa nararamdaman nang litseng pusong 'to. Ayokong maniwala dahil una sa lahat hindi dapat ito nangyayari ngayon.Matagal na panahon kong iniwasan na bumalik sa nakaraan dahil puro pasakit lang ang dulot no'n sa akin. Pero kahit anong iwas ko ay pinaglalaruan pa rin ako ng tadhana.Kahit anong pigil ko na huwag makaramdam ulit sa kaniya pero heto at tumitibok na naman ang puso ko. Kahit anong iwa
Chapter 18HINDI NA NAWALA sa isip ko ang huling sinabi ni Kaizer pagkatapos niya akong ihatid kagabi. Buong gabi kong inisip ang sinabi niya na siyang naging dahilan kung ba't hindi ako nakatulog nang maayos. Mas lalong nadagdagan ang mga katanungan sa isip ko. Mas lalo lang din nito pinapasakit ang ulo ko.Bakit naman sasabihin ni Kaizer na layuan ko si Kairo? Anong dahilan? May alam ba siya kung bakit biglang nagkaganito si Kairo sa akin?Tinanong ko siya kagabi kung bakit pero hindi niya 'ko sinagot. Pagkatapos niyang sabihin sa akin 'yun ay nagpaalam na siyang umalis kaya naiwan akong nakatulala sa labas ng bahay namin habang puno ng katanungan ang isip.Hanggang sa nagising ako kinabukasan ay gano'n pa rin ang iniisip ko. Kahit ngayon na kumakain akong mag-isa rito sa cafeteria ay pakiramdam ko nakalutang ako sa ere habang malalim ang iniisip.Gulong-gulo na ang utak ko sa mga biglaang nangyayari sa buhay ko. Ang magulo kong