Halos nahalungkat ko na lahat ng mga cabinet ngunit wala pa rin akong mahanap na groceries kahit noodles man lang, maging bigas. Napangiwi akong napakamot sa ulo ko. Useless lang din pala yung binili kong gamot dahil hindi niya maiinom dahil nga halata namang hindi pa siya kumakain.Ang yabang yabang nito kanina pero kagaya ko'y hikahos din pala ito sa buhay. Mabuti pa nga eh ako sanay na sanay dumiskarte para makakain. Eh ito mukha namang walang alam. Nagrereklamo pa siyang nagugutom pero wala rin namang nakaimbak na pagkain na pwedeng lutuin.Napahawak ako sa sintido ko. Sa isang iglap lang ay nadagdagan ang alalahanin ko sa buhay. Pakiramdam ko, kakambal ko parati ang kamalasan. Tipong lagi akong napapasubo sa problema ng ibang tao.May parte sa 'kin ang sumisigaw na hayaan nalang ang hambog na ito. Ngunit mas malaki naman ang parte na nagsasabing tulungan ko nalang dahil mas nananaig pa rin sa 'kin ang pagiging isang mabuting tao. Tsaka pambawi na rin ito sa nagawa niyang pagtulong
Nagising ako nang makaramdam ng pagkaihi. Dahan dahan akong bumangon habang kinukusot ang mga mata nang mapagtanto ko na hindi ito ang kwarto ng boarding house ko.Nanlaki ang mga mata ko, natutop ang bibig nang maalala kung nasaan ako.Jusmeyo! Tinuluyan na pala ako ng antok ko kagabi at di ko manlang namalayan na napasarap ang tulog ko.Dali dali akong tumayo at sinilip ang orasan na nakasabit sa dingding. Alas kwatro na pala ng madaling araw. Mabuti nalang at maaga pa. Kung di lang ako naiihi ay baka aabutin ako ng sikat ng araw dito.Dahan dahan akong naglakad para tumungo ng CR. Pagkatapos ay wala na akong inaksaya pang oras at nagdesisyon na agad na umuwi kahit mukha akong lutang na ewan sa hitsura ko.Nadaanan ko pa ang lalaking nakabaluktot sa sofa dahil sa katangkaran nito. Para pa tuloy akong nakokonsensiya dahil dito ito natulog habang ako'y nagpapasarap sa kama niya kahit siya naman itong may sakit.Wala na rin akong balak na gisingin pa siya. Siguro naman ay umayos na ang
"Ui, teka lang. A-- anong ginagawa mo?"Kalauna'y tanong ko. Medyo nakakalayo na kami. Napahinto ako habang nakatingin sa mga kamay niyang nakahawak sa kamay ko.Mukhang maging siya ay nabigla sa paghawak sa akin kaya binitawan niya ito na parang naiilang."Uhmmm pasensiya na, ang gulo kasi kanina." He explained. At kahit hindi naman gaanong maliwanag sa pwesto namin ngayon ay kita ko ang pagalaw ng panga niya. And I found it so sexy and seductive kaya napalunok ako ng laway ng makailang ulit.Geez! What's wrong with me?"Paano mo nalaman na doon ako nakatira? Sinadya mo ba talaga akong puntahan doon?" Sunod sunod na tanong ko at marahan lang din siyang tumango bago sumagot."Nagtanong ako kay Mrs. Fuentes. And yeah, sinadya kitang puntahan coz I want to thank you." Walang paligoy ligoy na sagot niya."Thank me for what?" Tanong ko ulit. Mapapalaban ata ako sa englishan ng lalaking ito."About last night at dun sa mga pinamili mo. Do I need to elaborate it?" Parang natatamad na tanong
"Huwag mo na kasi akong ihatid. Kaya ko na! Tsaka matao pa naman ngayon." Pakiusap ko sa kanya nang matapos na kami at napagdesisyonan na umuwi na dahil may pasok pa ako bukas."Just let me. Naniniguro lang ako na makakauwi ka ng ligtas." Desididong sagot niya kaya napakamot na lang ako. Mukhang walang balak magpaawat ang lalaking ito."Ayaw mo ba akong makasabay? I thought we're friends now." Segundang sambit niya na may himig pagtatampo."Hindi naman sa ganun. Baka kasi pag initan ako ng mga babaeng umaaligid sayo. Kasama nga lang kita ang sama na ng tingin nila sa 'kin." Matapat na sagot ko. Lalong lalo na sina Roxy na halos lumuwa ang mga mata kanina at natitiyak kong nag-aabang na ang mga iyon ngayon sa boarding house."Damn, don't mind them. Hayaan mo sila sa kung anong isipin nila. Besides, we're both single and we're not committed any crime." Mariing wika niya kaya wala na akong nagawa nang tuluyan niya nga akong ihatid pauwi.Tama naman siya, parehas naman kaming single at wa
( Cole's POV )"Naipadala ko na ang sobrang pera sa account mo. Ipapahatid ko na rin sa delivery man ang acryclic paints na pinabili mo, just send me your address." Nakahinga ako ng maluwag sa sinabing ito ni Jonas."Salamat bro, maaasahan talaga kita!""Pasalamat ka talaga at gwapo ako. Napapayag ko agad lahat ng kliyente na magbigay ng downpayment." Proud na sambit nito kaya napailing akong natatawa."That's why I am thanking you handsome!" Turan ko pa kaya napahalakhak si Jonas sa kabilang linya.It was the last and best solution na naisip ko para makabili ng bagong acrylics, yung mataas ang kalidad kaya masakit din sa bulsa ang presyo.And I know Dawn can't pay it! Lalo na nung nakita ko siyang sumasideline sa palengke para lang makapagbayad. I can't even dare to accept the money came from her hardwork.Ngunit ang pag-aalaga niya sa 'kin at pinapakita niyang malasakit noong nagkasakit ako ay walang katumbas na halaga. That despite of all the bad words I threw on her ay nagawa niya
Pagod na pagod ako nang makauwi sa boarding house ko. Paano ba naman, nag-overtime kami sa school para sa upcoming activities bago matapos ang semester na ito. Nakakapagod man pero ipinagpapasalamat ko nalang na nakalibre ako ng hapunan, tipid din iyon sa gastusin ko. Lalo pa't kakarampot nalang ang pera ko ngayon dahil nagpadala ako kay Tiya Lucita kanina.Saglit akong nagpahinga at agaran din naghalf bath pagkatapos. Gusto ko ng matulog dahil alas onse na ng gabi. Kaya nang makapagbihis ng pantulog ay diritso higa agad ako sa kama.Kaso, akmang ipipikit ko pa lang ang mga mata ko nang makarinig ako ng sunod sunod na mahihinang katok sa labas ng pintuan ko."Ahaixt! Ano ba yan disturbo eh!" Nagmamaktol na napakamot ako sa ulo ko. Takang tinungo ko ang pintuan sa kung sino itong nangungulit ng ganitong oras.Ngunit, napaawang ako nang mapagbuksan at makilala ang taong nasa labas."Cole? Teka, a-- anong ginagawa mo rito? Gabi na ah!" Taka at nauutal na tanong ko.Nagpalinga linga pa ak
( Cole's POV )"Eto pa, ang sabi din sa 'kin ni Lyneth ay crush ako nung professor namin sa major subject. Kaya pag biglaan siyang nagpapaquiz ay ako palagi ang tinutulak ng mga kaklase ko na pakiusapan yung professor namin na huwag ng ituloy. At sa tuwing ginagawa ko yun, aba! pumapayag si sir. So ayun, saka ko lang narealize na baka nga crush niya ako hahaha."Tawang tawa ito habang nagkukwento. Namumula na ang maputi nitong mukha habang namumungay ang mga mata. At base sa salita nitong walang preno ay alam kong natamaan na ito sa tatlong baso pa lang na nainom na wine.Kanina pa kami nagkukwentuhan at kung saan na lumilipad itong usapan namin. Siya rin itong panay kwento while I'm just listening. At tama ang desisyon kong puntahan ito kanina dahil panandaliang nawala ang bigat sa dibdib ko ngayon. This woman made me smile even for a simple conversation like this.Nahawa ako sa tawa niya at tumungga ng isa pang baso. I know she's telling the truth. Kahit naman simpleng babae siya ay
[NOTE: This chapter contains sexual and matured content. Not intented for young, minor and senstitive audiences. Please be guided.]( Zelena's POV )Naipikit ko ang mga mata. Hindi ako nakakilos nang dumampi ang malambot niyang labi sa akin. Halos nagwala ang puso ko ng labis. Napakalakas ng dagundong nito na tila ba nakakabingi. Ramdam ko ang pananayo ng buong balahibo ko sa katawan. Napahawak ako sa dibdib niya ngunit wala akong lakas para itulak siya papalayo. Ni hindi ko man lang maramdaman sa sarili ko ang pagtutol. At alam kong hindi lang ito dahil sa impluwensiya ng alak. It's beyond that and I can't explain it.I didn't move at hinayaan lang siya dahil hindi naman ko marunong humalik. This is the very first time na nararanasan ko ang ganito."D--- Dawn,"He seductively uttered kaya bahagya kong naibuka ang bibig ko. At di na ako nakahulma nang maramdaman ang paglusob ng mainit niyang dila sa kailaliman nito habang marahan at banayad ang kagat na iginawad niya sa labi ko.Shit!