KABANATA 8

Alexena

All along akala ko ay okay na ako. But, why all of a sudden... ang lahat ay tila bumabalik dahil sa pagtatagpong muli ng landas namin ni Mikey? Hindi ko man gusto ay nagsusumiksik sa isip ko ang nakaraan at sakit na noon pa man ay pilit ko na ngang ibinabaon sa limot.

Okay na ako, e. Though, I still miss him everyday. Hindi ko iyon puwedeng ikaila sa sarili ko. Pero dahil ako naman ang lumayo rito ay sinanay ko na ang sarili ko na wala ito, na maging parte na ng buhay ko ang pangungulila rito. Sanay na ako, e. Pero bakit kasi kailangang magkita pa kami? Bakit kailangan nitong sumulpot bigla at guluhin ang tahimik ko na sanang mundo, isip, nararamdaman at sistema ko? Sa pagsulpot kasi nitong bigla sa eksena, tila ba napakadaling masira at malusaw ng gano'n na lang ng pinaghirapan ko ng ilang taon na pagbuo sa pagkatao kong nadurog dahil sa pagmamahal ko rito.

Lintek na pag-ibig ko kasing to, e. Ba't ba ang komplikado na nga noon pero parang mas naging komplikado pa yata ngayon?