Chapter 39

"Ma, Pa, kanina pa kayo tahimik. Is there any problem? You can tell me, I'll listen."

Hindi na kase ako mapakali na parang wala silang ganang kumain pareho. They were already like this even when Caseth bid goodbye to them. Maybe he didn't noticed but I did. Kilala ko ang mga magulang ko kapag may mali o may problema sila, parang hindi sila mapakali at sobrang tahimik.

I swear, something's wrong with them. I could smell something fishy. 

"Wag mo na lang kaming pansinin, anak. Kumain ka na, wala lang 'to." Pinilit ni Papa na kumain pero alam ko namang wala talaga siyang gana. 

"Seriously? Ano wala lang, Pa? You two look so bothered. May hindi ba kayo sinasabi sa'kin?" nakakunot noo kong tanong sa kanila.

Nagkatinginan silang dalawa pero kalaunan ay si Mama ang sumagot."Mas mabuting ang sarili mo na lang ang isipin mo, Shara. May problema nga kami pero hindi naman gano'n kalaki at maaayos din namin 'to. Hindi mo na kailangang mag-alala pa."<