Nagising ako dahil sa mabigat na bagay na nakadagan sa akin. Dahan-dahan akong nagmulat ng mga mata at ang una kong nakita ay ang mapayapang tulog na mukha ng lalaki sa tabi ko. Unti-unting bumalik sa ala-ala ko ang mga nangyari kaya bigla akong napalayo pero napangiwi ako sa sakit na dulot nito sa gitnang bahagi ng mga hita ko."Uhmm," he groaned and moved a bit so I swallowed hard.Ramdam na ramdam ko ang sakit sa gitnang bahagi ng hita ko na para akong hinahati. Biglang namuo ang mga luha sa mga mata ko pero matagal ko pa ring tinitigan ang mukha niyang tulog. His thick black lashes and pointed nose. I'm sure he's still naked under the thick sheets.Napalunok ulit ako saka dahan-dahan na inalis ang kamay hiyang bakadagan sa tiyan ko. I removed it carefully without waking him up. Nang tuluyan kong makuha ang pagkakasandal ng kamay niya sa akin ay dahan-dahan akong tumayo. Kaagad naramdaman ng hubad kong katawan ang lamig na dala ng aircon sa kwartong ito."Arg," mahinang d***g ko dah
I didn't expect this kind of pain. Para akong binabawian ng buhay ng paunti-unti. I am not hurting physically but my heart is in pain. I am in deep pain. Parang ayaw ko na. Ayaw ko na."Tiya Mila, ayaw ko na po. Uuwi na lang po ako kina Tatay," humahagulgol na sabi ko."Sa quarters bilis," tarantang sabi ni Tiya Mila saka sabay nila akong inalalayan ni Ate Gina para dalhin sa quarters. Hinang-hina at humahagulgol akong naglakad at pagkarating sa quarters ay pabagsak akong umupo sa kama ko saka napatakip sa buong mukha gamit ang palad."Anong problema mo, Feigh?" nag-aalala na tanong ni Tiya Mila saka pinilit akong tingnan siya. Puno ng mga luha ang mga mata ko pero klaro pa rin siya sa paningin ko."U-uuwi na po ako—""Bakit? Anong problema? Bakit? sabihin mo sa akin," sabi niya pero iling lang ang sinagot ko doon.I fell in love with our boss. Hindi maaari pero hindi ko na nagawa pang pigilan. I gave myself to him, all of me. Simula pa lang alam ko na dapat na paglalaruan niya lang ak
Bawat oras na lumilipas ay mas lalong dumaragdag ang sakit na nararamdaman ko. Avoiding him isn't easy. Pero umabot ang dilim at nakayanan ko. Nakayanan kong umasta na parang walang nangyari kasi iyon rin ang pinapakita niya. Pero sa loob-loob ko ay gusto ko ng sumigaw sa sobrang sakit. Gusto kong magwala at magmakaawa kasi ang sakit-sakit talaga. Pero hindi pwede. Ang tangi ko na lang na magagawa ay magtiis hanggang sa mawala ang nararamdaman kong 'to."Sa susunod na Sabado baka maaari kang umuwi muna sa kabilang bayan para bisitahin ang Nanay at Tatay mo," sabi ni Tiya Mila sa akin nang maabutan akong tulala habang nakaupo sa kama ko. Kaagad ko siyang nilingon saka nginitian ng pilit."Salamat po," mahinang sabi ko.Ilang linggo pa lang akong nagtatrabaho dito pero ito na ang nangyari. "Sahod na natin bukas. Iyon ang unang sahod mo at malaki-laki iyon. Ipapadala mo ba sa atin?" tanong niya ulit.Napaawang ang mga labi ko dahil sa narinig. Nakalimutan ko na yata na may paparating ak
Napabuntong hininga ako matapos kong bilangin ang perang laman ng sobreng iniwan niya. Saktong dalawampung libo ang laman ng sobre tulad ng binigay sa mga kasamahan ko. Mabilis kong pinunasan ang tirang luha ko sa pisngi bago ako bumuga ng hangin.The pain is still here. At hindi ko alam kung kailan mawawala ang sakit. Pakiramdam ko hindi na mawawala ito at iyon ang nakakatakot.Matapos kong pakalmahin ang sarili ay mabilis akong naglakad palapit sa mansyon. Nasa tapat pa lang ako ng main door ay kitang-kita ko na ang maraming mga magagandang babae sa receiving area. May mga lalaki rin at lahat sila ay nagtatawanan. Kaagad akong nanliit nang makita ang mga magagandang babae na walang kapintasan sa katawan.The woman who named Daisy is also there and the guy who named Gin. Kaagad akong napalunok habang pinapanood silang nag-uusap at nagtatawanan.These people are living like a queen and king. Magkakapareho ng antas sa buhay at hindi tumatanggap ng dukha. Kaagad lumamlam ang mga mata ko
Nanginig ang mga labi ko saka nanuyo ang lalamunan ko. Hindi ako makahanap ng mga salitang isasagot lalo na ngayong kitang-kita ko ang nandidilim niyang mga mata. Nakasandal pa rin ako sa pintuan ng kwarto niya at halos maihi na ako sa sobrang kaba. Ramdam na ramdam ko rin ang lamig sa buo kong katawan dahil basang-basa ako.Mas lalo niya akong diniin sa pinto at mas dinikit pa lalo ang katawan sa akin. Ang lamig na nararamdaman ko kanina ay biglang napalitan ng init. "Why are you with Gin? Anong ginawa niyo? You two are close now, huh?" tila sarcastic na bulong niya malapit sa tainga ko.Napahinga ako ng malalim kasi hindi ko alam ang isasagot ko. Wala sa sarili kong sinalubong ang mga mata niyang matatalim ang tingin sa akin. Bakit ganito ang inaasta niya ngayon?Bakit ganito? Hindi ko maintindihan."W-Wala—""You like him?" putol niya sa sinasabi ko kaya biglang nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Hindi ko akalain na ganoon ang lalabas sa bibig niya. At nang makita niyang napalaki
"Please," mahinang ungol ko nang bumaba ang halik niya sa leeg ko. Kapit na kapit na ako sa kanya at parang pinapaso na ang katawan ko sa sobrang init."Sh*t," malutong na mura niya saka sa isang iglap lang ay binuhat niya ako. I immediately encircled my legs on his hips and in that I felt him even more.We are kissing hungrily. Kung saan-saan na rin umaabot ang kamay niya na mas lalo kong kinaungol. Nakakabaliw ang sensasyon. Sinasabi ng utak ko na tama na pero ang mismong katawan ko naman ang gusto nito.Napuno ng ungol ko ang bawat sulok ng kwartong ito. At hindi ko na kang namalayan na kapwa na kaming nasa ibabaw ng kama. Hindi ako sigurado kung kama ko ito dahil natuon na ang pansin ko sa kanya kasi mabilis niya akong pinaibabawan. I spread my legs so he settled in between while still showering me with his wet kisses."Can you say my name?" nang-aakit na bulong niya sa mismong tainga ko."Uhmm, Luke," wala sa sariling ungol ko habang mas lalong dinidiinan ang sarili sa kanya.He
Chapter 22We were both silent inside his car. Bawat minuto akong sumusulyap sa kanya pero mabilis ko ring binabalik ang tingin sa labas kasi nakakaramdam ako ng hiya. His hand is still on my thighs. Nagpapahinga ito sa hita ko na parang normal lang ito sa kanya.Ilang sandali pa ay unti-unti kong natatanaw ang katamtaman na taas na mga gusali. Tinitigan ko lahat ng establishment na nakikita ko. Hindi ko alam na ganito na ngayon ka organisado ang Valerde. Sa bayan namin ay walang mga ganitong gusali. Nakakatuwang makita na unti-unti ng nagiging organisado ang karatig bayan namin."Here we go," mahinang sabi niya saka mabilis niyang inalis ang kamay na nasa hita ko para ihawak sa steering wheel. Pinanood ko kung paano niya manehuhin ang steering wheel ng kotse. Kitang-kita ko ang mga malalaking ugat sa mga braso niya.Sa simpleng ganito lang ay mas lalo ko siyang hinahangaan.Ilang sandali pa ay huminto ang kotse sa tapat ng isang malaking gusali. Robinson ang pangalan ng building na
"Ibabawas ba sa sweldo ko 'to?" wala sa sariling tanong ko kaya tumalim ang mga mata niya.Bahagya akong nakaramdam ng takot dahil sa pag bago ng mood niya. Ngunit ilang saglit pa ay bigla niyang nilapit ang silya niya sa akin kaya magkatabi na kami. Napasinghap ako saka mabilis siyang nilingon."Senyor—Luke," pasinghap na sambit ko sabay tingin sa paligid. May ilang sumusulyap sa amin. At mukhang wala siyang pakialam.Akma akong lalayo pero mas lalo siyang lumapit. Hinawakan niya ang dalawang legs ko kaya hindi ako nakagalaw. Matalim pa rin ang mga mata niya at tila inis na inis. Bigla akong nataranta at kinabahan. Seryoso siya at mukhang may masamang gagawin."Feigh, what do you want? Hmm?" mahinang bulong niya malapit sa tainga ko kaya bahagya akong gumalaw dahil sa kiliti."Sir, can I take your order now?" biglang singit ng waiter pero hindi naging dahilan ito para lumayo siya sa akin. Malamig niya lang na binalingan ang waiter pero sobrang lapit pa rin namin."Two steak and two S