CHAPTER 40

(ZAYNAH POV)

*Flashback*

Hindi mawala sa isip ko ang nangyari kanina. Ramdam ko pa rin ang yakap ng lalaking iyon. Kilala ko ba sila? Bakit may kirot akong naramdaman nang makita ko sila? Bakit ang sakit nang makita ko siyang umiiyak?

"Mabuti at narito ka na. Naiparating mo ba sa kanila ang takot na dapat maramdaman nila?"

May kung anong pwersang pumasok sa akin nang sapilitan at wala na akong ibang maramdaman. I feel hollow.

Napatingin ako sa nagsalita at napag-alaman na si Vlad iyon. Tinitigan ko lang siya. Wala sa sariling tinalikuran ko siya pagkatapos at umalis. Narinig ko pa na tinawag niya ako sa pangalang 'Vale'. Iyon ang pinangalan niya sa akin pero minsan ay natatawag niya ako sa pangalang Zaynah na pinagtataka ko.

Naalala ko na naman sila. Tinawag din nila akong Zaynah. Ako ba siya?

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa makita ko ang dalawang kawal na nasa sulok. Lalapitan ko na sana sila