( ZAYNAH POV )
I was jarred back into the reality when I heard the knock on my door. I sighed then decided to stand up and open the door, it was Arriane looking so scared. Tss.
" Ah-h Z-Zaynah," Nag- aalinlangan na kausap niya sa akin, hindi makatingin mg diretso.
" Go on, I won't eat you" bored na sabi ko sa kanya at napasandal sa pinto.
" An-no kasi, l-leveling na next week. Pinapapunta tayo sa training area para magtrain. " Kinakabahang sabi niya. Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. Leveling. Hmmm, what's that again? Bakit ang daming kaartehan ng eskwelahang ito. Stress na stress na nga ako sa lesson kanina dahil paulit-ulit nalang na history at wala akong natututunan tapos dadagdag pa ito.
"L-leveling, dito natin malalaman kung anong level ng magic natin. So we have to train to improve. In your case you have to release your magic. "
Release my magic? Not bad. It will help me anyway. "Okay" nasagot ko nalang. "Lead the way."
Nanguna naman siya sa paglalakad at sumunod na ako sa kanya. Pagkarating namin doon ay muntik na akong umuwi dahil sa dami ng mga estudyante. I hate crowded places. Pero wala na akong nagawa ng tawagin ako ni Arriane at pinaupo sa tabi niya.
"It's Haydee's turn." Tinuro niya naman si Haydee na nasa entablado at kasalukuyang may kaharap na hindi bababa sa 100 na tao yata dahil halos mapuno ang entablado sa dami nila. She's fighting with them one on one. Sa tingin ko ay hindi pa pwedeng gumamit ng magics. Well she's good. Pamilyar sa akin ang mga galaw niya dahil napag-aralan ko din iyon sa martial arts training ko.
Tumaas ng bahagya ang kilay ko ng hindi pa rin nawawala sa pakiramdam ko na parang may tumititig sa akin. Kanina pa ito simula ng pumasok ako.
And it' s Ace , who's staring at me like there's no tomorrow
I composed myself and remain emotionless. He's creeping me out. I hate attention but I'm used to be stared. Sa 'ganda' (panget) kong to, lahat talaga napapatingin sakin. But his stare is different.
" Tss. " Nilingon ko siya kasabay ng paglingon ko ay ang pag-iwas niya ng tingin. What is his problem? Tsk whatever. Bagot na ibinalik ko ang tingin kay Haydee. I'm starting to get bored.
" Where are you going Ms. Zaynah? The training is not yet done " tanong ng trainer namin ng hindi ko na talaga natiis at tumayo na ako.
"Mind your own business. " walang modo kong sagot. Napaismid naman ito , hindi ko nalang siya pinansin at umalis na. Nagtungo naman ako sa paborito kong tambayan, ang secret garden na tinatawag nila. It's hidden and it's forbidden to go there but do I care?
Inakyat ko ang puno saka humanap ng sanga na pwede kong higaan. Nang makahiga ay agad akong nakatulog.
Pero hindi rin nagtagal. Nakagat ko ang labi sa inis. Damn it! Wala na ba akong magiging katahimikan sa mundong ito?
"Who are you?" nakapikit ko pa rin tanong. Nang hindi siya sumagot ay saka ko lang iminulat ang mata ko at siya agad ang tumambad sa akin, ilang dipa ang layo mula sa akin.
She smirked and quickly attacked me. Mabilis akong napatalon sa baba at iniwasan ko ang espada niya. Damn it! She ruined my day!
Sunod-sunod na atake ng espada ang ginawa niya at wala akong nagawa kundi iwasan ang lahat ng iyon hanggang sa tumigil siya.
" Is it unfair that I will fight with you with my swords while you don't have one ?" Nakangising tanong niya.
"Try and dare me." Hamon ko. People really love to underestimate me.
She attacked me again and like what happened earlier, I keep on avoiding her attack. I'm not really in the mood to fight. I'm sleepy and she just disturbed me.
" Fight " pang- eencourage niya sa akin.
" I don't want to waste my time for a weakling like you" I boredly said.
" Excuse me? I'm not " she defended. Tss pikon.
" You're not? You can't even touch me" pang-aasar ko sa kanya.
Napasimangot siya at mabilis ulit na sumugod sa akin pero inunahan ko ang galaw niya at malakas siyang sinipa sa tiyan. Napaatras siya at hindi pa man siya nakakabawi ay hinablot ko ang buhok niya at iniharap siya sa akin. Then I slap her really hard causing her mouth to bleed.
" One thing I hate, I don't want to be disturb especially when I'm sleeping. And you just totally ruined it. So now you'll surely regret it. "
Sinipa ko siya ulit at natilapon siya sa puno. There's already blood on some part of her body. Kinuha ko ang espadang nabitawan niya at itinutok iyon sa kanya.
" It will be better if I kill you so you won't have another chance to disturb me." walang emosyon na sabi ko habang tinitingnan ang repleksyon sa espada saka napatingin sa kanya. Diniin ko ang espada sa leeg niya dahilan para mapasigaw siya.
" S-shit. ahhh" daing niya. Takot-takot itong nagpalipat-lipat ang tingin sa akin at sa espada. I was about to kill her when I feel someone is coming towards me. I immediately pointed the sword to her neck. Another strange woman.
"D- Dont k-kill me and h-her . Napag- utusan l-lang siya n-na itrain k-ka. " Wala pa man ay takot na takot na siyang nagpaliwanag sa akin. Sandali akong napaisip sa sinabi niya. Someone asked her to train me? At sino naman ang may pake sa akin?
"Who? " tanong ko.
" We don't know her." Tanga. Kung ako 'yon, hindi ako susunod kasi hindi ko kilala. At..hindi ako 'yong tipong susunod. Ako dapat ang magpasunod.
" Leave before I change my mind or I won't hesitate to kill the two of you. " Umandar ang pagiging 'understanding' ko.
" But- " I mentally rolled my eyes. Mukhang gusto talagang mamatay.
"I will kill you? Or you will leave?" Walang pasensyang tanong ko. Mabilis na umiling ang dalawa at nagmadaling umalis. Tss.
"I don't need to train." sambit ko saka kusang naglakad ang mga paa ko at nagpadala naman ako.
Then I just found myself inside the training area. Damn it! Inis na naglakad ako papunta sa upuan ko. But everyone looked at me, that's when I realized that it was me who's next. My awesome face was plastered on the screen. Tss.
Bagot na pumunta ako sa stage at pumasok na sa tinatawag nilang illusion. Mabilis naman naglitawan ang mga nakaitim na lalaki na mukhang sila yata ang makakalaban ko. Wala akong sinayang na oras at mabilis akong gumalaw at pinatumba sila. Madali lang naman sa akin ang combat dahil nga ay may martial arts training ako.
Umigkas ang isang paa ko at sinipa ang lalaking sumugod sa akin kasabay ng pagsuntok ko sa kung sino. Mabilis akong umikot at sinipa ulit sila, paulit-ulit lang na gano'n. Nang matapos sa grupo nila ay napatingin naman ako sa iba na tila naestatwa at walang balak na lumapit sa akin. Tinawid ko ang distansya namin. I want this over. Pero bigla silang nagtakbuhan palayo sa akin na ikinainis ko.
Tumakbo ako at mabilis kong pinulot ang dalawang espada saka tumalon ako papunta sa kanila at sabay- sabay na pinutulan ng ulo. Mabilis naman akong napaatras nang may natirang dalawa at balak akong saksakin ng isa saka kami nagpaunahan sa pag-atake. Umiwas ako at mabilis na ibinato ang espadang hawak ko sa kanya then he fell on the ground lifeless.
Inilibot ko ang paningin ko at namataan ko ang lalaking tumatakbo palayo sa akin. "You can't escape from me." Inasinta ko ang espada sa kanya at binato iyon sa kanya. His scream filled the whole arena as soon as the blade touches him. So easy as that.
With that I'm out of the illusion. Tss, it's totally boring. I want a harder one. I'm just wasting my time for that weaklings. I left the training area and headed to my dorm.
Sleeping is much better.
(ZAYNAH'S POV) "Okay ka lang ba baby?" Napaismid ako. "Hindi, ang sakit na ng tenga ko sa kakadaldal mo." reklamo ko.Narinig ko sa kabilang linya ang matinis niyang tawa. "Time's up dear. Mission accomplished" Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Magtatanong pa sana ako pero binagsak na niya ang telepono. Aissh! Naiinis na lumabas ako ng kwarto kasabay ng pagteleport ko pabalik sa kanila. Pero wala na sila. Napalingon ako at do'n ko nakita ang anak ko na patakbong pumunta sa akin. Sinalubong ko ang yakap niya at hinalikan siya sa noo. "Where are they baby? Hmm." I asked. She pouted. Saka siya kumalas sa akin at hinawakan ang kamay ko. Tumakbo siya kaya nagpadala ako. Hanggang sa.... "Happy Birthday, love" Ace greeted me. Napakurap-kurap ako. He's now standing infront of me with a
(ZAYNAH POV)Years later..."Your Majesty, King Zerif wants to talk to you." Nag-angat ako ng tingin sa kanang-kamay ng aking Ama at saka ko siya tinanguan. Mabilis na tinapos ko ang ginagawa ko at sumunod sa kanya.Narating namin ang hardin at nakita ko agad si Ama na nakangiti na sa akin. Katabi niya ang Mama na ngumiti din sa'kin at bumalik na ulit sa ginagawa niyang pamimitas ng bulaklak."Dear I---""I am fully aware of my obligations and responsibility as a heir of your throne, as the reigning Queen. But I told you that I can't make it now. And don't make as an excuse that you're old because you were not. You can still handle the Magiczard with that state of yours. Piece of cake" Pangunguna ko na sa kanya. My father looks amazed then later on he burst with laughter."I understand." sabi niya ng makabawi saka mahina akong tinapik sa balikat. 
(ZAYNAH'S POV)"Anong ibig niyong sabihin?" Naguguluhang tanong ni Ace sa Hari. A smile crept into his lips as he look at me. Then he wave his hand.Tumambad sa amin ang ilusyon ng propesiya at nakasaad dito na ang nakatakda para sa akin ay si Chris. Mahigpit na hinawakan ni Ace ang kamay ko.Pero nanatili ang paningin ko sa propesiya dahil unti-unting naglaho ang mga letra at napalitan ng katagang hindi ko lubos maintindihan.'A pure and sacred love arises. She , the legend found her mate. Rejoice ! For the new hope is coming. Legend to a legend! 'Naguguluhang napatingin ako ulit sa Hari na may namumuo nang luha sa mata.Saka siya unti-unting ngumiti sa akin. Hindi ko alam pero may umusbong na tuwa sa dibdib ko. Wala akong maintindihan sa nangyayari maging ang sinasabi ng propesiya. Pero ang puso ko, nakaramdam ng saya. Na tila ba naintindihan nito ang nais
(ZAYNAH'S POV) It’s been a month since my life became lifeless. It’s been one month since I last saw him… and give myself to him. Nakatingin lang ako sa kawalan, nakatulala. Pakiramdam ko ay babagsak ako anumang oras. Hindi ko kaya ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko. Gusto kong umatras. Gustong-gusto kong lumayo dito at maniwala sa sinabi ni Hera sa akin kanina habang inaayusan nila ako. 'Someday you'll have your own fairytale. You'll live happily ever after. Because you deserve to be happy Zaynah. And I promise you that' "Your Majesty, ayos lang po ba ang pakiramdam niyo?" tanong sa akin ng dama. Pilit na tumango ako. Sinalubong naman ako ng Hari at Reyna na may mga ngiti sa labi. "I want to congratulate you in advance, my Princess. Be happy." madamdamin na sabi ng Reyna Ngumiti ako ng pilit. I hope I'll be happy. Today is
(ZAYNAH'S POV) "Nandito na tayo." biglang usal ni Haydee na nasa tabi ko. Hinawi ni Arriane ang mga halaman na nagsisilbing harang sa lugar at do'n tumambad sa akin ang mga lahi ng dwarves at elves. Natanaw ko rin ang mga maliliit na bahay na palagay ko ay siyang tinutuluyan nila. Namangha ako sa ganda ng lugar. Napakalinis nito at ang cute pang tingnan. Sa gilid naman ay may natanaw akong falls at may mga naglalarong mga dwarf at elf do'n. Lahat natigilan sa ginagawa at napako ang paningin nila sa akin. Saka taranta silang nagtitipon at agad na lumuhod sa harapan ko. Nagulat naman ako do'n. "Mahal na Prinsesa. Kinalulugod po namin na nandito kayo. Pasensya na po at hindi kami nakapaghanda sa pagdating niyo." Maya-maya ay usal ng isang matandang dwarf na nasa gitna. Tinanguan ko lang ito sa kawalan ng sasabihin. "Naku, Pinuno. Biglaan lang talaga hehe." Napapakamot sa ulo na s
(ZAYNAH POV)Dahan-dahan na nililipad ng hangin ang buhok ko. Naramdaman ko ang paglapit niya at pagtabi niya sa akin pero hindi ko pa rin siya nilingon.I isolated myself to them. As long as I can, I want to be alone.It's been three days since it happened. Pero sariwa pa din sa akin ang lahat. The scene, the pain, the longingness...it's still here. Deep inside me, to my unfixable heart."It's funny to think how I can make other people happy but I can't even make it to myself." he said. I heard him sigh pero hindi ko pa rin siya nilingon. Hindi ko maiwasang sisihin siya at ang sarili ko kung bakit ganito ang naging kalagayan ko. If he's not a god and If I'm not goddess. Definitely there will never be an us."I'm sorry," bulong niya."Your sorry can't change anything so stop it because it's useless." malamig na tugon ko. Sandaling katahimikan ang namayani sa