LOGINElla's POVKakatapos ko nang linisin ang dining room at diligan ang mga tanim at bulaklak sa garden. Isa na lang ang hindi ko pa naasikaso, ’yung paglilinis sa kwarto ni James.Ayaw ko sana pero wala akong magagawa ngayong araw, ako ang maglilinis nu’n.Kinuha ko na ang walis at dustpan, at puwede na akong umakyat sa kwarto niya para linisin ito.Tatlong araw, tatlong araw na lang ang titiisin ko sa bahay na ’to. At pagkatapos nu’n magiging malaya na ako. Pagbalik ko sa probinsya, plano ko ay ipagpatuloy ang pangarap kong maging isang reporter o, kundi naman kaya, ay maging doktor. Kahit ano na lang sa dalawang pangarap ko ang sana ay matutupad man lang.Hindi ko napansin na nandito na pala ako sa harap ng kwarto niya. Bahagyang naka-bukas ito kaya sinilip ko ang loob—walang tao, tama lang ito. Pumasok na ako at inilagay ko muna ang walis at dustpan sa gilid para linisin ang mga naka-kalat na damit at iba pang gamit.Ibinalik ko muna sa cabinet ang mga damit at inayos ko na rin ang hi
Ella's POVKumuha ako ng makakain at naupo. Matapos kumain, hinugasan ko naman ang mga pinggan.Teka nga, bakit ako lang mag-isa dito sa kusina? Saan na yung iba?Habang nag-huhugas ako, naramdaman ko ang presensya ng tao sa likuran ko. Dahan-dahan kong kinuha ang sandok at humarap—pang-depensa iyon. Laking gulat ko nang mapagtanto kung sino siya. Ang lapit ng mukha niya sa akin!Biglang bumilis ang tibok ng puso ko; parang nag-de-dehydrate ako.“James?” Wala sa sarili akong sambit. Mas lumapit pa siya. My ghad, parang awa muna… lumayo ka!! T*ngina! Halos lahat ng hindi magandang sasabihin ay nabigkas na lang sa isip ko.“E-Ella…” bahagya pa siyang lumapit. Tangina… hahalikan niya ba ako??“H-huwag kang lalapit!” banta ko. Tumingin siya sa mga mata ko, at sinabayan ko rin ang tingin niya. Parang nanlulumo na, nahihirapan… durog ang mga mata niya. Umiwas ako ng tingin.Ready na ang sandok na pamalo ko sakaling ituloy niya ang gagawin niya.“Ella—” Nagulat ako nang biglang natumba siya.
Ella’s POVIlang beses ko nang sinubukang layuan siya, pero para kaming magnet na pinaglalapit sa isa’t isa. Pero hindi ko alam ang magiging kahihinatnan kapag sinunod ko ang puso ko.“Ella… may problema ba tayo?” tanong niya, sabay hawak sa kamay ko.“May trabaho pa ako,” sabi ko, sabay iwas ng tingin. Pero hindi niya ako binitawan.“Tumingin ka sa akin at sabihin mo kung anong problema,” pakiusap niya.“Gusto mong malaman?” seryoso kong tanong. Nagtaka siya sa naging reaksyon ko.“Gusto kong layuan mo na ako. Dahil hindi na ako pwedeng lumapit pa sa’yo,” matigas kong ani. Humigpit ang hawak niya sa akin.“What do you mean?” Bakas sa mata niya na nasaktan siya sa sinabi ko.“What do you mean?… Ella… I—”“Pinagpalit kita, James!” Hindi ko na napigilan ang sarili kong umiyak sa harap niya.“Ella… ano bang sinasabi mo?” tanong niya.“Tinanggap ko ang alok ng mommy mo… pinagpalit kita sa pera! Kaya please… layuan mo na lang ako,” sabi ko.Naramdaman kong unti-unting tinanggal niya ang ka
Ella's POV "James? James!!! James hintayin mo 'ko! James? Na saan kana?" Nilibot ko ang aking paningin sa lugar na kung saan ako naroroon. Anong ginagawa ko rito? Na saan ako?Naanininag ko si James na naglalakad palayo sa akin. Tumayo ako at hinabol sya pero habang papalapit ako, sya namang itong parang nilalayo sa akin. Huminto ako nang huminto rin sya, huminto sya sa nag-iisang pinto.Binilisan ko ang takbo nagbabakasakaling maabutan ko sya. Hindi ko maintindihan, sa tuwing lalapit ako parang gumagalaw ang lugar na ito at inilalayo nya ako kay James."James, hintayin mo 'ko!" Paulit ulit kong sigaw. Parang hindi nya ako naririnig. Patuloy lang sya sa paglalakad papalayo sa akin.Nakaramdam ako nang biglaang hilo na parang gumalaw ang tinatapakan ko.Bigla na lang nanlabot ang mga tuhod ko hanggang sa hindi na ako makatayo. Pinilit kong hilahin ang paa ko. Maabutan ko pa sya. Pinilit kong tumayo pero natutumba ako. "Poor Ella." Nanghihinang napatingin ako sa aking likuran. "Sapph
Ella's POV Ilang araw ang dumaan na halos kasing-bilis lang ng kidlat. Ngayon, isang araw na lang pero hindi pa rin ako makakapag-decide. Naiinis na ako, bakit ba nangyayari ito? Bakit ba kailangan kong pumili sa dalawa na pareho kong kailangan?"Ella, bumaba kana, mali-late na tayo." Narinig kong sigaw ni Manang Selma mula sa baba. Ma-late? May pupuntahan kami? Walang ganang bumaba ako. "Saan po tayo pupunta?" tanong ko. "Sa park," Maikling sagot nito. Wala ako sa mood para mamasyal. May malaking problema pa akong kailangang lutasin. "Hindi na lang po ako sasama...masama po ang pakiramdam ko," saad ko. Totoo naman, masama talaga ang pakiramdam ko dahil sa kaiisip buong magdamag. "Gano'n ba? Oh segi maiwan ka na lang dito at uminom kana agad ng gamot ha? Oh sya...aalis na kami," Paalam nila. Tumango na lang ako at bumalik na sa kwarto ko.Naisipan kong tawagan ang kapatid ko kaya kinuha ko ang phone ko para tawagan sila. Ilang sandali Llang ay nag-ring ito. "Hello ate?" Paunang ba
James POVNatapos ang trabaho ko at exactly 7:00pm. Bago ako umuwi dumaan muna ako sa banko. Kukunin ko na 'yong perang ipinangako ko kay Ella . Nag-sign in muna ako at magde-deposit. Nagulat naman ako ng 0.0000 balance na ang nakalagay. Wait what? How did this happen? Inulit ko muli, baka nagkamali lang ang computer, pero wala pa rin.Sa amin ang banko na'to so, secure ang pera ko. Pero bakit wala na? I have a bad felling for this. "Christy!" Tawag ko sa manager ng Bankong ito which is...best friend ni Mommy. "Oh, James, may problem ba?"ani nito. "May ginagawa ba si Mommy sa pera ko?" Inis kong tanong. Nanahimik Ito. Silent means YES. I check the balance and kung saan 'yon na punta. At tama nga ako. Kinuha ni mommy lahat ng pera ko sa bangko. Dali-dali akong sumakay sa sasakyan ko at umalis. Buong 30 million? Na sa kanya na? Bakit nya ba ako pinakeke-alaman. At pa'no nya na laman na kakailanganin ko 'yong pera? Hindi kaya...Mabilis akong umuwi ng bahay at pumasok sa office nya. Ka







