Ano na naman 'to Vhea? ang sama talaga ng ugali! Like and comment po kayo 🥹😁 Thank you sa suporta.
HUGO It’s been a month, but it still feels so fresh. It’s so hard to forget the most painful experience my wife went through. Just because of jealousy and hatred, nagawang manakit ng taong ni minsan ko na rin na minahal. At sa taong mahal ko pa talaga. I can't forget easily, nor forgive. She hurt my wife, and we almost lost our baby, kaya napakahirap magpatawad. She has to face the consequences of what she did. Kailangan niyang magbayad. I decided to visit her for the first and last time. Naiinis ako sa mukha niya—malayo na siya sa babaeng nakilala at minahal ko noon. Ibang-iba na siya ngayon. Pagpasok ko pa lang sa kulungan niya, narinig ko na agad ang boses niyang sumisigaw habang umiiyak. Pero wala akong kahit anong awa na naramdaman para sa kanya—galit lang. “Karma is working! How does it feel to stay here for a couple of years?” I said. Tumigil siya at nanlaki ang mga mata. I gave her a straight face—no emotion. I kept my distance from her cell dahil ayokong lalong l
THIRD PERSON POV Venice went to a friend and asked for his help. She was desperate to ruin the couple’s life, even if it meant losing her license as a doctor and being sent to prison. For her, all she wanted was her ex-boyfriend’s wife dead—Veronica. The man had no idea kung sino ang gustong ipapatay sa kanya. He was a gangster living in London. Dahil sa mga ibinigay na instructions ni Venice, agad niyang pinuntahan ang lugar kung nasaan ang mag-asawa. Pagdating niya roon, nakita niya ang mag-asawa. Doon niya nakilala ang babae. Nagulat siya dahil kilala niya ito. Si Veronica ay ang amo ng kanyang nakakabatang kapatid na nagtatrabaho sa isang café. Nakita niya si Veronica sa pinagtatrabahuhan ng kapatid niya, kaya bigla siyang umurong. Hindi niya sinabi kay Venice at tahimik na umalis sa lugar. Akala niya ay tapos na ang lahat, pero pagbalik niya sa bahay, nadatnan niya si Venice na may hawak na baril habang may kausap sa telepono. “What are you doing here?” he asked. He was
Veronica Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. May anak ako? At asawa? Mas lalong sumakit ang ulo ko at hindi ko maiproseso ang lahat. I hissed in pain, and suddenly, a picture of a man appeared in my head. “Can we talk some other time?” I asked. She looked sad, and I saw the pain in her eyes. “Yes, Best. I’ll visit you tomorrow, okay? Your husband will be here in just an hour,” she said. “Don’t worry, you’ll be fine.” Bago siya umalis, niyakap niya muna ako. Tahimik ang kwarto, at pakiramdam ko ay mag-isa lang ako. She told me na naaksidente kami habang papunta sa ospital dahil manganganak na raw ako. Pero binangga ang kotse namin, at ako ang mas napuruhan. Pero nasaan ang baby ko? May nangyari ba sa baby? Bigla akong napahawak sa ulo ko dahil sa sobrang sakit. I shouted in so much pain and heard a familiar voice. May mga mukha rin na lumalabas sa utak ko na hindi ko kilala. Sino ba sila sa buhay ko? Humahagulgol na ako sa iyak dahil hindi ko na maintindihan ang s
VERONICA I haven’t told Hugo about the text message I received from an unknown number. I read the message, but I didn’t let it bother me. Ayaw ko kasing masira ang plano namin na mag-stargazing—first time ko kasi 'yon. I hid it, hanggang sa makalimutan ko na lang. I knew exactly who messaged me, kaya I told Cathy and Xander about it. They don’t want me to get stressed, lalo na at ilang weeks na lang ay manganganak na ako. I’m prepared. I’m excited to see my daughter—and I’m praying na mailabas ko siya ng maayos. We were on the way to Epping Forest. It’s my first time, so I had no idea what kind of place it was. Pero napasok kami sa lugar na may malalaking puno at may ilog sa gilid ng kalsada. Malamig ang simoy ng hangin at preskong-presko pa. I already loved the atmosphere. Parang nawawala lahat ng bumabagabag sa isipan ko. It was so refreshing—and at that moment, wala akong ibang naiisip. I really enjoyed the view, the place, and the atmosphere. Sobrang relaxing—hindi ko ma
HUGO Napatingala ako sa kalangitan at napangiti. Tama nga ang asawa ko may malaking bituin. The stars formed a big star. The sky was so clear that I could see the stars twinkling brightly "I'm glad you're happy, Babe. This place is nice," I said as we locked our hands together while I hugged her from behind. "I am happy, Babe. I feel so relaxed. Pakiramdam ko parang wala akong problema," sagot naman niya habang nakatingin pa rin sa kalangitan. "So, may problema ka talaga?" I asked, wanting to confirm. The main reason I planned this trip was to talk to her about this matter. Hindi man niya sabihin, alam kong may iniisip siya. Umiiwas kasi siya. At least, maayos namin ang problema bago kami umalis sa lugar na ’to. Ayaw ko kasing mas lalo pang ma-stress ang asawa ko. Ayaw kong nawawala ang ngiti sa kanyang mukha. "Wala naman masyado. I was just bothered. I tried to discard the thoughts na baka may gawin si Venice na masama sa baby natin. It scares me, Babe," she said, her
HUGO Finally, nakarating na rin kami. Hindi naman sa tuktok ng bundok, pero nasa kailaliman kami ng malalaking kahoy at may ilog rin. Mabuti na lang at maaga kaming dumating, kaya maaga rin kaming makakapaghanda para mamaya. I'm excited for this day. Sana matuwa rin si Veronica sa stargazing namin mamaya. “Wow. I love the view, Babe. Ang lamig,” sabi niya habang binabalot ang sarili sa dala naming kumot. “Babe, stay in the car na muna while I prepare things here. Baka ginawin ka at magka-kabag ka pa.” I said. At isa-isang inilabas ang mga dala naming gamit. "No. I am good, Babe. Mind your thing, okay? I will just watch the view and took picture." She said. "Okay! Just watch your steps, Babe." Paalala ko. Habang inihanda ko ang mga kagamitan namin ay humangin ng malakas kaya natanggal ang tent na inayos ko kanina. Para lagyan sana ng mga pagkain at ibang gamit namin, pero nasira na ng hangin. "Dito na lang tayo sa loob ng sasakyan mamaya magpahinga. Umupo ka na muna, B