LUNA’s POVDinig ko ang mahinang tunog ng yelo sa baso niya habang unti-unti itong natutunaw. Sa labas ng gazebo, may mahinang ihip ng hangin, pero nakakabinging katahimikan naman ang namayani sa pagitan naming dalawa.“After waking up from the coma, I was shocked… but also happy when I found out we already have kids,” pagbabasag niya sa katahimikan, his voice low but steady.Ilang segundo pa, muli kaming nabalot ng katahimikan hanggang sa magsalita siya ulit.“I remember dreaming of a family with you… even before the wedding. And now, waking up to that dream turned real feels surreal.” Nakangiti siya, ngunit makikita sa mga mata niya ang kirot kahit hindi man niya sabihin.“What I don’t understand is why you left me—right after our wedding. Did I do something so wrong… that you had to walk away and hide my own children from me?” walang paninisi sa boses niya ngunit batid ko ang lalim ng sakit sa bawat salitang binitawan niya.“Please, Luna. Tell me…” may halong pagmamakaawa sa kanyang
LUNA’s POV“This house is huge, Mommy. Even back in Zurich, I’ve never been to one like this.” manghang usal ni Dash habang binibihisan ko siya ng pantulog.Katatapos lang namin kumain ng dinner at nandito kami ngayon sa magiging kwarto nila during our stay here.“Dad must be really rich. What do you think, Mom?” sunod niyang tanong.“Huh?”“Now that I think about it, if he owns a grand house this big, he must be seriously loaded.” dagdag pa niya.“If he’s filthy rich, then why didn’t he take responsibility for us? He just let Dad Nathan raise us and didn’t even bother to ask how we were.” nagulat ako nang biglang sumagot si Desmond na kasalukuyang nakahiga sa kama habang hawak-hawak ang iPad niya.“Maybe he’s just too busy running his business and trying to get even richer, so that when we finally meet, he’ll have more than enough to spoil us.” rason ni Dash.“Or maybe he’s busy with his other woman—that’s why he almost forgot about us. All he cared about was that doctor who yelled a
LUNA’s POVPAGKASARA ko ng trunk ng kotse, biglang tumunog ang cellphone ko, senyales na may tumatawag. Agad kong dinukot ito mula sa likurang bulsa ng suot kong denim at sinagot ang tawag kahit na medyo abala pa ako sa ginagawa.Kadarating lang din kasi namin sa private estate ng pamilya nila Damon.“Hello?”[It’s me… Ace.]Nagkumpol ang kilay ko nang marinig ang pamilyar niyang tinig. “Oh? Bakit ka napatawag?”[Davin’s pediatrician told me na pwede na raw siyang ma-discharge bukas.]Oo nga pala, I was about to visit Davin earlier, kaso nga lang may panira at hindi natuloy. Kaya si Ace na lang ang inutusan kong pumunta sa ward ng anak ko para maki-update sa Doktor nito.Napabitaw ako sa luggage na hawak ko saka inilipat sa kanang tenga ang telepono kahit na medyo nanginginig ang kamay ko sa sinabi niya. Ewan ko ba, magkahalong gulat, tuwa at kaba ang nararamdam ko ngayon. Mahigit isang buwan din akong nag-aalala para sa anak ko, at sa wakas ay makakalabas na rin siya.“Talaga?”[Yep.
LUNA’s POV“Is that… daddy?”Napabitaw ako sa mga anak ko at mabilis ang hakbang na tinungo ang direksyon nina Althea at Damon.Damon was clearly uncomfortable, trying to pull away while Althea gripped his face, forcing the kiss to last longer.Sinagad ko na ang sitwasyon, walang pasabing hinila ko palayo si Damon at nakitang nanlaki ang mga mata niya pagkakita sakin habang si Althea naman ay may ngising sumilay sa labi habang nakataas ang isa nitong kilay.“L-Luna…” batid ang kaba sa boses ni Damon pero mas nakatuon ang atensyon ko sa babaeng may dahilan kung bakit hindi mabuo ang pamilyang inaasam ko para sa mga anak ko.“Look who finally showed up,” ani Althea sa mapanuyang tono. “I thought you already gave up—”Isang malakas na sampal ang iginawad ko sa kanya dahilan para hindi niya matuloy ang balak na sasabihin. Kitang-kita ko kung paano niya ako panlakihan ng mata, dala ng pagkabigla at galit sa ginawa ko.“How dare you?!” hawak-hawak niya ang kanyang kaliwang pisngi na nasampa
LUNA’s POV“Are we going back to Zurich, mom?” tanong ni Dash pagkakita niya sakin na inaayos ko ang mga gamit nilang magkakapatid sa luggage.“Are we ever going to see Daddy Nathan again?” si Desmond naman ang nagtanong.Mahigit isang buwan pa lang ang nakalipas magmula noong bumalik si Nathan sa Zurich, pero hinahanap-hanap na siya kaagad ng mga bata.Isinara ko ang luggage at tinitigan silang dalawa. “We’re going to live with your Dad.” sagot ko.“Which dad?” taka ni Dash. “Do you mean Daddy Nathan … or our real daddy?”“Your real daddy,”Napatalon sa tuwa si Dash habang nalukot naman ang mukha ni Desmond. Hanggang ngayon ay malayo pa rin ang loob niya kay Damon.“Your dad’s going through something hard, so we’re doing him a little favor to help.” pilit na pagpapaintindi ko kay Desmond.“I know, mom.”Niyakap ko siya at marahang hinaplos ang likuran niya. Masyado pa siyang bata para maintindihan ang lahat, pero laking pasasalamat ko dahil kahit papano’y bukas ang isipan niya sa mga
LUNA’s POVNAKAUPO ako ngayon sa mahabang sofa sa living area, kaharap si Mrs. Eleanor, habang nasa kusina pa din sina mama at papa at patuloy lang sa pag-aalmusal nila.Sinadya niya daw puntahan ako dito para kausapin. Paano naman kaya niya natunton na dito ako nakatira?“I won’t beat around the bush; I am here to ask you na kung pwede sanang pansamantalang tumira kayo ng mga apo ko sa Villaruel Private Estate kasama ang ama nila.”“Po?” halos hindi makapaniwalang usal ko sa sinabi niya.Was she trying to say na titira kami ng mga anak ko kasama si Damon sa lugar kung saan kami ikinasal?Napabuntong-hininga si Mrs. Eleanor. Ininom niya ang tsaang hinanda ko bago muling tumingin sakin. “Dr. Salazar said na mas makakabuti para kay Damon na makasama ang mga taong malalapit sa kanya para muling bumalik ang alaala niya,”“Hindi ba’t mas malapit kayo sa kanya dahil—”“The last thing he could remember was the wedding. Ikinasal siya sa’yo, at kaya naisipan kong doon siya pansamantalang patir