Sa mismong araw ng kasal nila, nalaman ni Luna ang mapait na katotohanan—ginamit at pinakasalan lang siya ni Damon upang saktan ang babaeng dating karelasyon nito. Dala ng matinding sakit at pagkabigo, nagpasya siyang iwan si Damon sa araw ding iyon. Tahimik itong naglaho nang walang paalam. “Hanapin n’yo siya! I want every inch of this estate searched!” sigaw ni Damon habang galit na galit na naglalakad paikot sa marble flooring ng hall, ang mga palad niya'y nakasukbit sa kanyang buhok na tila ba hindi malaman kung ano ang uunahin—ang takot, ang galit, o ang pagkasira ng loob. “Sir Damon,” lapit ng isa sa mga security. “We’ve searched the entire estate… wala po talaga si Ma’am Luna. Even the guard at the back gate said walang nakitang dumaan.” “She can’t just run away with my child!” singhal niya, boses niya'y halos mapunit sa dami ng emosyong nagsasalubong sa dibdib. “Do whatever it takes—bring her back! Now!” Pagkalipas ng anim na taon magmula noong maglaho na parang bula si Luna... "Boss, we found your wife. She just landed at the international airport." "And she’s with three kids... who all look exactly like you." "But there’s another man with them—and one of the kids is calling him Dad."
View MoreMADILIM at malamlam ang ilaw sa bar. Halo-halo ang amoy ng usok ng sigarilyo, alak at citrus. Sa likod ng mahabang counter, nakaayos ang mga bote ng alak at nagmimistulang mga collection dahil ang iba dito’y ilang dekada na ang tanda. Maaliwalas ang tunog ng tawa, usapan, at mahinang musika.
Isang kilalang surgeon ang nakatayo sa tabi ng bar. May hawak itong baso na nangangalahati na ang alak at bakas sa mukha niya ang tahimik na pagod. Napalingon siya nang muling tapikin ng dati niyang kaklase sa med school ang likod niya, kasabay ng pagtulak ng panibagong shot sa harap niya. “Pre, one more shot!” sigaw ng ka-batch niya habang tinatapik siya sa balikat. Damon gave a tight smile. “I’d rather be in the OR.” “Wala kang pasyente ngayon, doc!” tawa pa ng isa. “Hindi mo pwedeng operahan yang scotch, ‘no!” Pero hindi siya natawa. He barely blinked. Honestly, ayaw naman sana niyang pumarito, kaso pinilit siya ng kanyang ama. Networking na din daw para sa pangalan ng ospital na mina-manage niya. He’d rather be in scrubs, inside a cold OR, doing bypass surgery than faking laughs in a reunion with people he barely respected. Abala siya sa paglagok ng alak nang may biglang nahagilap ang kanyang mga mata. Even through the dim lights and the chaos of the crowd, Luna Ferrer was unmistakable. Kahit sino ay makakakilala sa kanya. Sikat siyang artista at commercial model. Bonus pa na palagi itong trending sa social media. And tonight, she looked like she stepped straight out of a red carpet event — wearing a slinky black dress na parang second skin niya. Her hair flowed in soft curls, and her eyes sparkled every time she laughed. Napakunot ang noo ni Damon habang pinagmamasdan ito. She was swaying slightly on her heels, clutching her drink too tightly. Her eyes were glassy — hindi lang basta lasing. Something was off. Bigla siyang napatayo and excused himself, ignoring the teasing looks from his friends, and walked straight toward her. Paglapit niya, mas lalo siyang nainis sa nakitang kalagayan ni Luna. She was disoriented, at parang walang may pumapansin. “Miss?” he said, trying to keep his voice calm but audible over the music. “Are you okay?” Luna looked up at him, blinking. “H-Ha? Who are…you?” Her voice was unsteady and words slightly slurred. She looked at him with confusion — no hint of recognition. Damon leaned in a bit. “I think someone put something in your drink.” Makikita may kakaiba sa kilos nito and he knew that it wasn’t just because of intoxication. He’s sure enough that someone must drugged her. “W-what?” she asked, blinking faster. “Anong… sinasabi mo?” sinubukan pang itungga ni Luna ang hawak na alak pero kaagad din itong inagaw ni Damon. “You need to sit down,” he said, catching her just in time before her knees buckled. Luna tried to push him weakly. “Don’t touch me. I don’t even know who you are.” “You’re drugged. You need help.” he replied firmly. She tried to protest again, but her words slurred into gibberish as her body started to go limp. Damon glanced around. No one — not a single person — was paying attention. He let out a frustrated sigh. “Hey,” mahinang sabi niya habang inalalayan ito pababa ng stool. “Let’s get you out of here,” Pero bago pa man siya tuluyang makalakad palabas ng bar kasama si Luna, bigla siyang hinigit nito papasok sa isang hallway. “Wait—” Hindi na siya pinansin ng babae. Parang may sariling mundo ito at tuloy-tuloy lang sa paglalakad habang mahigpit ang kapit sa kamay niya. Ilang saglit lang, isang pinto ang bumungad sa kanila na may nakasulat sa itaas: "VIP SUITE – RESERVED" Hinila siya ni Luna papasok, at hindi pa man siya nakakaangal nang bigla na nitong isinara ang pintuan. “This isn’t—” Damon tried to keep his voice steady, pero naputol iyon nang mapatigil siya sa eksenang nasa harapan niya. Luna leaned against the velvet wall, her eyes half-lidded, cheeks flushed. Her breathing was shallow, and she was staring at him like he was the only person in the room. “Ang init,” bulong ni Luna, habang hinahaplos ang leeg niya. Damon swallowed hard. The rational part of his brain was telling him to stop. To take her home. To be the responsible one. Pero ramdam niya ang epekto ng alak. Umaalab ang dugo niya sa katawan, at masyadong malapit si Luna. “You’re not—” he took a shaky breath, “—you’re not thinking straight.” Ngunit sa halip na lumayo, lumapit pa si Luna. Tumitig ito sa mga mata niya, saka hinaplos ang dibdib niya at marahang bumaba ang mga daliri. “Stay with me,” she whispered. His grip on control faltered. One second, he was standing still, trying to resist. The next—naghahalikan na sila na para bang uhaw na uhaw sa isa’t isa. Sa loob ng eksklusibong VIP suite na iyon, nalimutan nila ang lahat—pangalan, reputasyon—na parang bang parehas silang nilamon ng epekto ng alak. And in that fleeting, intoxicating night, the perfect surgeon and the famous actress became nothing more than strangers drawn by desire… losing themselves in a room built to keep secrets.LUNA’s POVDinig ko ang mahinang tunog ng yelo sa baso niya habang unti-unti itong natutunaw. Sa labas ng gazebo, may mahinang ihip ng hangin, pero nakakabinging katahimikan naman ang namayani sa pagitan naming dalawa.“After waking up from the coma, I was shocked… but also happy when I found out we already have kids,” pagbabasag niya sa katahimikan, his voice low but steady.Ilang segundo pa, muli kaming nabalot ng katahimikan hanggang sa magsalita siya ulit.“I remember dreaming of a family with you… even before the wedding. And now, waking up to that dream turned real feels surreal.” Nakangiti siya, ngunit makikita sa mga mata niya ang kirot kahit hindi man niya sabihin.“What I don’t understand is why you left me—right after our wedding. Did I do something so wrong… that you had to walk away and hide my own children from me?” walang paninisi sa boses niya ngunit batid ko ang lalim ng sakit sa bawat salitang binitawan niya.“Please, Luna. Tell me…” may halong pagmamakaawa sa kanyang
LUNA’s POV“This house is huge, Mommy. Even back in Zurich, I’ve never been to one like this.” manghang usal ni Dash habang binibihisan ko siya ng pantulog.Katatapos lang namin kumain ng dinner at nandito kami ngayon sa magiging kwarto nila during our stay here.“Dad must be really rich. What do you think, Mom?” sunod niyang tanong.“Huh?”“Now that I think about it, if he owns a grand house this big, he must be seriously loaded.” dagdag pa niya.“If he’s filthy rich, then why didn’t he take responsibility for us? He just let Dad Nathan raise us and didn’t even bother to ask how we were.” nagulat ako nang biglang sumagot si Desmond na kasalukuyang nakahiga sa kama habang hawak-hawak ang iPad niya.“Maybe he’s just too busy running his business and trying to get even richer, so that when we finally meet, he’ll have more than enough to spoil us.” rason ni Dash.“Or maybe he’s busy with his other woman—that’s why he almost forgot about us. All he cared about was that doctor who yelled a
LUNA’s POVPAGKASARA ko ng trunk ng kotse, biglang tumunog ang cellphone ko, senyales na may tumatawag. Agad kong dinukot ito mula sa likurang bulsa ng suot kong denim at sinagot ang tawag kahit na medyo abala pa ako sa ginagawa.Kadarating lang din kasi namin sa private estate ng pamilya nila Damon.“Hello?”[It’s me… Ace.]Nagkumpol ang kilay ko nang marinig ang pamilyar niyang tinig. “Oh? Bakit ka napatawag?”[Davin’s pediatrician told me na pwede na raw siyang ma-discharge bukas.]Oo nga pala, I was about to visit Davin earlier, kaso nga lang may panira at hindi natuloy. Kaya si Ace na lang ang inutusan kong pumunta sa ward ng anak ko para maki-update sa Doktor nito.Napabitaw ako sa luggage na hawak ko saka inilipat sa kanang tenga ang telepono kahit na medyo nanginginig ang kamay ko sa sinabi niya. Ewan ko ba, magkahalong gulat, tuwa at kaba ang nararamdam ko ngayon. Mahigit isang buwan din akong nag-aalala para sa anak ko, at sa wakas ay makakalabas na rin siya.“Talaga?”[Yep.
LUNA’s POV“Is that… daddy?”Napabitaw ako sa mga anak ko at mabilis ang hakbang na tinungo ang direksyon nina Althea at Damon.Damon was clearly uncomfortable, trying to pull away while Althea gripped his face, forcing the kiss to last longer.Sinagad ko na ang sitwasyon, walang pasabing hinila ko palayo si Damon at nakitang nanlaki ang mga mata niya pagkakita sakin habang si Althea naman ay may ngising sumilay sa labi habang nakataas ang isa nitong kilay.“L-Luna…” batid ang kaba sa boses ni Damon pero mas nakatuon ang atensyon ko sa babaeng may dahilan kung bakit hindi mabuo ang pamilyang inaasam ko para sa mga anak ko.“Look who finally showed up,” ani Althea sa mapanuyang tono. “I thought you already gave up—”Isang malakas na sampal ang iginawad ko sa kanya dahilan para hindi niya matuloy ang balak na sasabihin. Kitang-kita ko kung paano niya ako panlakihan ng mata, dala ng pagkabigla at galit sa ginawa ko.“How dare you?!” hawak-hawak niya ang kanyang kaliwang pisngi na nasampa
LUNA’s POV“Are we going back to Zurich, mom?” tanong ni Dash pagkakita niya sakin na inaayos ko ang mga gamit nilang magkakapatid sa luggage.“Are we ever going to see Daddy Nathan again?” si Desmond naman ang nagtanong.Mahigit isang buwan pa lang ang nakalipas magmula noong bumalik si Nathan sa Zurich, pero hinahanap-hanap na siya kaagad ng mga bata.Isinara ko ang luggage at tinitigan silang dalawa. “We’re going to live with your Dad.” sagot ko.“Which dad?” taka ni Dash. “Do you mean Daddy Nathan … or our real daddy?”“Your real daddy,”Napatalon sa tuwa si Dash habang nalukot naman ang mukha ni Desmond. Hanggang ngayon ay malayo pa rin ang loob niya kay Damon.“Your dad’s going through something hard, so we’re doing him a little favor to help.” pilit na pagpapaintindi ko kay Desmond.“I know, mom.”Niyakap ko siya at marahang hinaplos ang likuran niya. Masyado pa siyang bata para maintindihan ang lahat, pero laking pasasalamat ko dahil kahit papano’y bukas ang isipan niya sa mga
LUNA’s POVNAKAUPO ako ngayon sa mahabang sofa sa living area, kaharap si Mrs. Eleanor, habang nasa kusina pa din sina mama at papa at patuloy lang sa pag-aalmusal nila.Sinadya niya daw puntahan ako dito para kausapin. Paano naman kaya niya natunton na dito ako nakatira?“I won’t beat around the bush; I am here to ask you na kung pwede sanang pansamantalang tumira kayo ng mga apo ko sa Villaruel Private Estate kasama ang ama nila.”“Po?” halos hindi makapaniwalang usal ko sa sinabi niya.Was she trying to say na titira kami ng mga anak ko kasama si Damon sa lugar kung saan kami ikinasal?Napabuntong-hininga si Mrs. Eleanor. Ininom niya ang tsaang hinanda ko bago muling tumingin sakin. “Dr. Salazar said na mas makakabuti para kay Damon na makasama ang mga taong malalapit sa kanya para muling bumalik ang alaala niya,”“Hindi ba’t mas malapit kayo sa kanya dahil—”“The last thing he could remember was the wedding. Ikinasal siya sa’yo, at kaya naisipan kong doon siya pansamantalang patir
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments