Kabanata 6 Noong pinili siya kaysa ako

(ARIELLE’S POV)

Nagpahinga ako sa kuwarto sa itaas, pumipintig ang ulo ko sa migraine.

Hindi ako makapaniwala sa nangyari sa dining room. Hindi man lang pinagalitan ni Jared si Sofia sa pagsasabi na nilason ko siya. Masyado niya akong kilala, hindi ako mananakit ng langaw, lalo na ng tao.

Hindi ko gusto si Sofia, oo, pero ang huli kong gagawin ay saktan siya. Hindi ko nga alam na allergic siya sa gatas, lalo na ang ilagay ito sa pagkain para lang saktan siya.

Siguro nagdidiwang na siya ngayon, alam niya na ang plano niya na gumawa ng problema sa pagitan namin ni Jared ay nagtagumpay. Hindi na kami makapagdinner ng payapa ngayon. Ang presensiy niya ay ginugulo lagi ang kapayapaan ng pagsasama namin.

Bumuntong hininga ako at natulog sa kama,iniisip kung anong kailangan ko gawin para alisin si Sofia sa buhay namin ni Jared.

Dahil napansin ko na inaantok ako, bumangon ako mula sa kama at pumasok sa banyo para sa aking night shower. Pagkatapos, nagsuot ako ng kumportableng night robe at pagod na humiga sa kama.

Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakatulog, pero nagising ako ng tuyo ang lalamunan ko at nauuhaw na dilang nangungulila sa tubig. Bumangon ako, nagsuot ng tsinelas at bumaba ng hagdan, patungo sa kusina.

Kakaakyat ko lang ng hagdan at papunta na sa hallway na papunta sa kusina ng marinig ko ang mga boses. Noong makalapit ako, napagtanto ko na si Jared at si Sofia na nag-uusap.

Napasimangot ako habang nakatingin sa grandfather clock sa malayong sulok, at nakikita doon na 11 o’clock na ng gabi. Bakit gising pa si Jared at kausap siya? Dapat tulog na siya kasama ko sa kama.

Napagdesisyunan ko na hindi na abalahin ang sarili ko, patuloy akong naglakad papunta sa kusina. Pero sa mga oras na iyon, narinig ko ang boses ni Sofia, hindi lang boses niya, pero pati mga salita niya. Napatigil ako habang nakikinig sa kanya.

“Anong iniisip mo ng magpakasal ka sa matapang na babae tulad ni Arielle, Jared? Masama siya at walang simpatya. Hindi mo ba nakita kanina kung gaano siya walang pakielam na palayasin ako ng gabi? Hindi lang siya masama, pero hindi rin siya considerate sa pagsusundo sa kanya ng gabi na galing sa trabaho. Dapat nagpapahinga ka na matapos ang nakakastress na araw at hindi nagiging driver niya.”

“Hindi niya hiniling sa akin iyon, Sofia. Ginawa ko iyon ng willing ako. Asawa ko siya at ingat ka sa pananalita mo.” Narinig kong sinabi ni Jared.

Suminghal ako, at least nagsalita siya para depensahan ako ngayon.

“Nagbago ka na, Jared. Hindi ikaw ito. Anong ginawa sa iyo ng babaeng iyon?” ang matinis na boses ni Sofia ay maririnig.

“Tumigil ka na, Soifa. Wala kang karapatan pag-usapan ang nakaraan. Hayaan mo ang nakaraan na manatili sa nakaraan. Bukod pa doon, para sa isang tao na bigo ang pagsasama, wala kang karapatan na magbigay ng payo o makielam sa akin. Ang nakaraan natin ay tapos na, kaya hayaan mo na ito.”

“Pero hiniwalayan ko ang asawa ko dahil sa iyo, Jared.”

Nanlaki ang mga mata ko. Tang ina? Anong ibig ni Sofia doon?

“Hindi, hindi mo iyon ginawa! Huwag mo akong idamay sa istorya mo ng pakikipaghiwalay!” galit na sinabi ni Jared, batid ang poot niya. Nararamdaman ko ang galit niya—hindi nito nabawasan ang bigat sa dibdib ko. Hindi ko pa siya nakikitang ganito, grabeng… matindi at purong emosyon.

Nakarinig ako ng hikbi mula kay Sofia. Heto na naman siya sa kanyang emotional blackmail, at nagdasal ako na sana hindi mauto si Jared.

Pagkatapos, nakarinig ako ulit ngi sa pang hikbi. At hindi nagtagal, naging iyak na ang mga hikbi. Lumapit ako. Nainis ako dahil lumapit si Sofia sa mga bisig ni Jared, umiiyak habang nakakapit siya ng madiin sa kanya.

Nagalit ako at nandiri ng makita ko si Jared na niyakap siya at pinagaan ang loob.

Habang galit, panandalian ko na nakalimutan ang uhaw ko, nagmadali akong umakyat sa itaas at nagsimula na mag-impake ng mga gamit ko. Kailangan ko na umalis dahil sawa na ako sa mga pinag gagawa ni Jared at Sofia.

Matapos pumarada, inalis ko ang robe ko at nagsuot ng mas desenteng damit bago kinuha ang handbad at lumabas ako.

Habang naglalakad ako papunta sa hagdan, sa entrance, nakita ko si Sofia, nakatayo doon, malinaw na hinihintay ako. Nakangiti isya, at may masamang kinanang ang mga mata.

Napagdesisyunan ko na kalmahin ang emosyon ko at manatiling kalmado. Iiwasan ko ang kumprotahin si Sofia hanggat maaari. Ang inaalala ko lang ay ang pag-alis.

Bumaba ako ng hagdan, tulad ng inaasahan, humarang si Sofia.

“Wala ako ng lakas para dito, Sofia. Pakiusap tumabi ka,” sambit ko, madiin ang boses ko.

“At kung hindi? Sa tingin mo puwede mo akong patayin at makakaligtas ka ng ganoon na lang?” tanong ni Sofia, nakahanda ang mga kamay niya.

“Tumigil ka na, wala si Jared dito, kaya mas mabuti na itigil mo ang pag-arte mo. Walang gatas sa pagkain, at ang ginawa mo kanina sa dining ay paraan lang para kunin ang atensyon ni Jared para sa iyo, isa kang patay gutom sa atensyon. Ngayon, tumabi ka na, wala akong oras para sa drama mo.”

“Ayaw mo lang makita ang realidad, tama ba? Sige, puwede ka ng dumaan,” sambit ni Sofia at nagbigay siya ng daan para sa akin.

Ngumisi ako at nilampasan ko siya habang naglalakad.

“Kung pareho tayong nasa panganib, sino sa tingin mo ang unang ililigtas ni Jared?” biglaang tanong ni Sofia.

“Ano?”

Wala akong oras para iproseso kung anong ibig niyang sabihin, dahil sa sumunod na sandali, nakaramdam ako ng tulak sa likod ko at nawalan ako ng balanse, dumausdos ako sa hagdan at bumagsak sa sahig.

Sumigaw ako ng nakakapanindig balahibo, at marahil narinig ni Sofia ang papalapit na yabag ni Jared dahil nagmadali siyang lumapit sa akin at nahiga sa tabi ko, umuungol na tila ba magkasama kaming nahulog.

Pambihira, kamuhi-muhi talaga ang babaeng ito. Gusto ko sumigaw, isiwalat siya, pero masyadong matindi ang sakit—lalo na sa sikmura ko. Oh Diyos ko, ang baby!

Nagpanic ako, at isa pang sigaw ang maririnig. Sumigaw din si Sofia, ng mas malakas para agawin ang atensyon ni Jared.

Nagmadali si Jared. Ang mga mata niya ay kumurap sa aming dalawa, kitang naguguluhan siya sa kanyang mga mata. Hindi ako makapagsalita, pero ang mga mata ko ay nagmamakaawa sa kanya.

Pakiusap, tulungan mo ako. Tulungan mo ang baby natin.

Panandalian, naisip ko na naintindihan niya. Agad siyang nagmadali papunta sa akin, pero noong inaasahan ko na bubuhatin niya ako pataas, tumigil siya at sa halip ay humarap kay Sofia.