Taming The Arrogant Boss (SPG)

"Hoy, Bea gumising ka na! Tanghali na pero nandiyan ka pa rin sa higaan mo natutulog? Abala wala na tayong makain pasarap buhay ka pa diyan? Bumangon ka ng babae ang kapal na masyado ng pagmumukha mo!" malakas na sigaw ng babae.

Ginising si Bea ng matinis na boses ng tiyahin niyang si Lolita. Kinusot-kusot niya ang kanyang mata sabay unat. Pagkatingin niya sa may pinto, matalim na nakatingin sa kanya si Lolita.

"Ano? Magtititigan na lang tayong dalawa dito, ha? Aba! Umayos ka! Hindi puwedeng panay lang ang tulog mo dito! Hindi ka prinsesa!" bungangerang sabi ni Lolita kay Bea.

Dito kasi sa bahay ni Lolita nakatira si Bea simula nang mamatay ang mga magulang niya. Wala rin siyang ibang matirahan dahil si Lolita lang ang kapatid na kadikit ng mama niya. Simula nang tumira siya sa bahay ng kanyang tiyahin, hindi na naging maganda ang takbo ng buhay ni Bea. Para siyang ginawang katulong doo. Para ngang hindi kamag-anak ang turing ni Lolita sa kanya kung utus-utusan siya nito.

"Maglinis ka muna ng kuwarto piste ka ha! Kapal ng mukha mo para magising ng tanghali samantalang kami dito ay gising na! Bilisan mong maglinis ng kuwarto diyan bago pa ako magalit sa iyo! Pinaiinit mo kaagad ang ulo ko!" sigaw ng kanyang tiyahin sa kanya bago lumabas ng kuwartong iyon.

Biyuda na si Tiya Lolita niya at mayroon siyang dalawang anak na babae kung saan napakaarte ng mga ito kahit na hindi naman kagandahan.

"Tsk. Sa totoo lang, walang-wala sila sa gandang mayroon ako. Maputi ang balat ko at makinis, samantalang sa kanila ay maitim at may peklat pa. Matangos ang ilong ko at makapal ang kilay at pilikmata. Manipis ang labi ko at ang hubog ng katawan ko ay parang pang-sexy star. Malaki rin ang dibdib ko kaya naman kung pagandahan lang ang labanan ay walang-wala sila sa akin pero kung mag-inarte silang dalawa ay akala mo kung sinong maganda't mayaman," parang bubuyog na bumubulong si Bea.

Bumuntong-hininga na lang siya bago tuluyang bumangon. Iniligpit niya muna ang pinaghigaan niya bago ang higaan ng dalawa niyang pinsan. Napailing na lang siya nang makita ko ang balat ng chichiryang pinagkainan ng dalawa niyang impaktang pinsan.

"Mga bagra talaga kahit kailan ang dalawang pashneyang iyon! . Napakalapit lang naman ng basurahan pero hindi pa nila magawang bumangon at itapon ito doon! Talagang sa lapag lang nila ito itatapon dahil alam naman nilang ako ang maglilinis ng kalat nila! Umay sa ganitong buhay!" muling bulong niya sa sarili.

Habang abala si Bea sa paglilinis, madalas niya laging naiisip kung paano siya makaalis sa bahay na iyon.

'Gustong-gusto ko na talagang umalis sa bahay na ito pero wala lang kasi talaga akong matirahan at wala rin akong sapat na pera para umalis,' malungkot niyang wika sa isipan.

"Ano? Tapos ka na maglinis? Baka gusto mong umutang na ng ulam para makakain na kami dito. Bilisan mo naman ang kilos mo, Bea! Bigla ka yatang naging pagong?" mataray na sabi ng tita Lolita niya nang bumalik doon.

Napangiwi si Bea. "Marami na akong utang kay Ate Bebs. Wala na akong sasahurin sa karinderya niya, tita."

Sinamaan siya ng tingin ni Lolita. "Eh anong gusto mo? Wala kaming malalamon dito? Wala akong pera dito ni piso dahil walang nagpalaba sa akin ngayon! Umayos ka nga, Bea! Wala akong pakialam kung wala kang sahurin ngayong buwan. Ang importante sa akin ay makakain ang dalawa mong pinsan. Baka nakalilimutan mo? Dito ka nakatira sa puder ko kaya sundin mo ang gusto ko!" boss na boss nitong sabi.

Tumingala si Bea upang pigilan ang luha niyang nagbabadyang umagos sa kanyang mga mata.

"Sige po, susubukan ko mamayang mangutang sa kanila," kagat labi niyang sabi.

"Iyan ang gusto kong marinig! Hindi iyong ang dami mong alibi sa buhay! Bilisan mong mangutang at baka nagugutom na ang dalawang anak ko!"

Sinundan na lamang ni Bea ng tingin ang tiya Lolita niyang muling lumabas ng bahay na iyon. Pasimple niyang kinuyom ang kanyang kamao.

'Lagi na lang ganito ang trato niya sa akin. Sa isang taon kong nanirahan sa bahay na ito, hindi na naging masaya pa ang mga araw ko. Pagod na pagod akong magtrabaho sa karinderya ni Aling Bebs pero ang kita ko doon ay halos napupunta lang sa kanila. Madalas na hindi ko mabili ang mga bagay na gusto ko dahil kailangan ko silang unahin. Oo naiintindihan ko naman na responsibilidad kong kumilos at magbigay sa kanila dahil nakikitira lang ako pero kasi ang trato nila sa akin ay para akong ibang tao,' malungkot na wika niya sa isipan.

"Ano? Hindi ka pa uutang? Tatagalan mo ang kilos?" sigaw ni Lolita mula sa bintana ng bahay na iyon.

Bahagyang nagulat si Bea sa sigaw na iyon. "S-Sige po, maghihilamos lang a-ako," nauutal niyang sabi sabay yuko.

Ngumisi si Lolita. "Good. Ikaw naman kasi, bakit ayaw mong maghanap ng lalaking mayaman diyan para naman umangat na tayo sa buhay? Kahit maging parausan ka niya ayos lang 'yan at least magkakapera ka ng malaki. Gamitin mo 'yang pukilya mo nang kumita ka. Ano ba ang gagawin mo diyan? Display? Ano?!Magpapatusok ka lang sa mga tambay niya sa tabi? Eh kung sa mayaman mo 'yan ipakain? Eh 'di sana marami ka ng pera ngayon? Gamitin mo ang katawan mo nang umangat ka sa buhay hindi 'yong pasarap ka lang dito sa bahay! Gusto mo yatang tambay lang ang makatikim sa katawan mo. Sinasayang mo lang ang ganda mo. Shunga ka talaga kahit kailan, Bea! Utak mo nasa talampakan!" dagdag pang yawyaw ni Lolita kay Bea.

Pinagpatuloy ni Bea ang paghihilamos at hindi na lang inintindi ang sinabi ng kanyang tiyahin. Palagi na lang siyang ganiyan sa akin. Matalim niyang tiningnan si Lolita mula sa labas na nakikipagchismisan na sa mga kapitbahay nito.

"Palagi niyang sinasabi na maging bayarang babae na lang daw ako ng mayayamang lalaki para mabigyan ko sila ng pera. Sa totoo lang, masakit ang mga salitang 'yan para sa akin. Para niya akong binubugaw. Minsan talaga naiisip ko ang bagay na 'yon pero kasi hindi ko maiwasang mandiri. At sa sinasabi niyang sa tambay lang ako nagpapaano, may naging nobyo kasi ako na tambay. Pero kahit ganoon ay madiskarte naman siya. Hindi katulad ng mga tambay na jowa ng anak niya! Mga palaki itlog lang ang alam!" bulong niya sa sarili sabay hingang malalim.

Naglalakad na si Bea patungo sa karinderya ni Aling Bebs. Day off niya ngayon kaya sinadya ko talagang tanghali magising para makapagpahinga sana. Tumaas ang kilay ni Aling Bebs nang makita niya si Bea. Makahulugan niyang tiningnan ang dalaga.

"Mangungutang ka na naman ba ng ulam?" Kaagad na tanong ni Aling Bebs kay Bea.

"Opo dahil nagugutom na sila. Nakakahiya naman sa kanila. Ako na ang bumubuhay sa kanila. Mga pashneya silang lahat," inis na wika ni Bea.

"Ang kapal talaga ng mukha ng Tiyahin mong 'yan. Akala mo naman kay gaganda ng anak, mga mukha namang ulikba naman! Mga impakta! Dapat pinagtatrabaho niya ang mga anak niya kaysa ganiyan. Feeling mayaman ang mga ulikbang 'yon. Nakakainis," magkasalubong ang kilay na wika ni aling Bebs.

Bumuntong hininga si Bea. "Hayaan niyo na po. Wala naman akong magagawa. Nakikitira lang ako sa kanila."

"Hay naku, kahit na. Hindi ka dapat niya inaalipin. Kung pumayag lang talaga ang asawa ko na dito ka tumira, hinakot ko na ang gamit mo. Pero kasi ayaw ng asawa ko na may ibang tao dito sa bahay."

Nginitian ni Bea si Aling Bebs. "Ayos lang po, aling Bebs. Naintindihan ko naman ang asawa ninyo. At saka huwag niyo na akong isipin, kayang-kaya ko po ito."

Malungkot siyang nginitian ni aling Bebs. Sinabi ni Bea kay aling Bebs kung ano ang ulam na uutangin niya at pagkatapos ay naglakad na na siya pabalik sa bahay ng impakta niyang tiyahin. Nakangisi si Tiya Lolita niya nang makitang may dala na siyang ulam.

"Mamaya ka na kumain kapag tapos namin ng mga anak ko. Maghugas ka na rin ng plato pala. Ang daming hugasin eh," wika ni Lolita sabay kuha ng dala niyang ulam.

Hindi na lang umimik pa si Bea. Nagtungo na lang siya sa kuwarto at saka humiga sa kama niya. Kinuha niya sa ilalim ng higaan ang litrato nila ng kanyang pamilya at saka ito tinitigan.

'Malas ko lang talaga dahil wala akong naging kapatid. Kung mayroon lang sana ay siguro may napaglalabasan ako ng sama ng loob,' wika niya sa kanyang isipan.

Nang matapos silang kumain ay doon lang nagtungo si Bea sa kusina. Humugot na lang siya ng malalim bago nagsandok ng kanin. Kulang na lang ay wala na silang itirang ulam para. Halos sabaw na lang ang natira kay Bea kahit na siya naman ang nagbigay ng ulam. Doon na umagos ang kanyang luha.

"Palagi na lang ba talagang ganito ang nangyayari sa akin dito sa bahay? Minsan parang gusto ko na lang sumuko. Napakasama talaga nila! Mga hayop sila!" gigil niyang sabi.

"Pagkatapos mong maghugas ng pinagkainan, maglampaso ka na rin sa sahig dahil malagkita na," wika ni Pamela sabay irap. Ang pinsan niyang pangit na nga, masama pa ugali.

Mabilis na tinapos ni Bea ang kanyang pagkain para makapaghugas na siya.

"Kailan ka pala maglalaba? Wala na kasi akong masuot. Baka puwedeng maglaba ka na rin ngayon dahil ang dami ng labahan. Tutal day off mo na rin naman," sabi ng isa pa niyang pinsan na si Amelia.

Matapos sabihin 'yon ni Amelia ay lumabas na siya ng bahay. Panigurado  makikipagkita 'yon sa boyfriend niyang tambay naman.

'Ang galing talaga nila! Pati labahan nila ako na rin ang naglalaba. Buti sana kung kakaunti lang pero hindi. Sige lang sila bihis dahil alam naman nila na ako ang naglalaba!" sigaw niya sa isipan kasabay ng pangingilid ng kanyang luha.

Tahimik siyang napaiyak na kaagad rin niyang pinunasan ang luha niya dahil baka mamaya makita pa ni Tiya Lolita niya sabihin na nagdadrama lamang siya. Nang matapos siya sa hugasin, sinunod naman niyang gawin ang maglaba.

"Ayos ka lang?" tanong sa kanya ng kaibigan niyang si Baks nang lumabas siya ng bahay.

"Hindi dahil pagod na pagod ako. Hindi ko namalayan na maggagabi na pala. Ang dami kong nilabhan. Wala na talaga akong pahinga tuwing day off ko."

"Grabe naman kasi 'yang Tita mo. Ang sama ng ugali para ganiyan ang trato sa iyo! Dagdag pa dalawa niyang impaktang anak, napakatatamad! Ang lalaki na pero ganiyan pa. Siya rin ang magdudusa diyan," gigil na wika ni Baks.

"Minsan nga gusto ko na lang sumuko. Kung may mapupuntahan lang ako, matagal na akong umalis sa bahay na 'yan. Pagod na pagod na rin ako. Sa tuwing may pasok ako, kahit pagod ako sa trabaho ay ako pa rin ang kikilos ng gawaing bahay. Tambak ang hugasan, makalat ang sahig at kung ano-ano pa. Wala na akong pahinga. Ako na nga lang ang may trabaho diyan pero ako pa rin sa lahat ng kilusin sa bahay."

Hinawakan siya sa balikat ni Baks. "Shunga, huwag! May offer ako sa iyo. Hindi ko alam kung magugustuhan mo pero kikita ka ng malaki dito."

Kumunot ang noo ni Bea. "Ano naman 'yan?"

"May mga lalaki kasing ano ba...gusto ng one night stand. Ngayon, magbabayad sila ng malaki. Sulit naman ang bayad. Actually nasubukan ko na siya dalawang beses na. Ang maganda lang is 'yong mga lalaking makakaano mo ay mga guwapo at malalaki ang sandata."

Nanlaki ang mata ni Bea. "Ha? Seryoso ka? Nasubukan mo na?"

Mabilis siyang tumango si Baks. "Oo. Hindi naman sa ano pero kasi kailangan na nating kumilos. Wala naman sigurong masama sa ganitong uri ng pagkakakitaan kasi single naman ako, ikaw kung susubukan mo, single ka naman wala namang magagalit.  At saka trabaho lang. Hindi ko na rin kasi kaya ang hirap ng buhay.  Kita mo namang may sakit pa ang papa ko kaya hirap talaga kami at ito ang ang naisip kong paraan para kumita ng malaki."

Matapos sabihin 'yon ni Baks ay may inabot siyang card kay Bea.

"Iyan 'yong club kung saan doon ka pupunta at magpapapansin. Syempre dapat nakakaakit ang susuotin mo para mapansin ka nila. Sila ang kusang lalapit sa iyo kapag nagustuhan ka nila. Kaya galingan mo para makakuha ka ng lalaking babalik-balikan ka."

Napalunok ng laway si Bea habang hawak ang card na ibinigay niya. May kung ano sa kanya na gustong subukan ang trabahong inaalok ng kanyang kaibigan pero may parte rin sa kanga ang nag-aalangan dahil hindi niya alam kung makakaya niya ba ang ganitong uri ng trabaho.

"Pag-isipan mong mabuti, Bea. Isipin mo kung hindi ka magkakaroon ng malaking halaga, patuloy ka nilang kakawawain. Patuloy lang aalipinin ng Tiyahin mo. Pero once na nagkapera ka na, puwedeng-puwede mo na silang layasan."

Humigpit ang hawak ni Bea sa card sabay buntong hininga. "Siguro ito na nga sign para umangat ako sa buhay. Kaya bahala na. Susubukan ko."