4th update, hahahaha jusko Lance nagmana ka sa Tatay mong mas suplado, parang robot HAHAHAHAHA
Hawak-hawak ni Roxanne si Lance sa kanyang mga bisig habang marahang inaalo ito. “Lance, huwag kang matakot. Poprotektahan ka ni Mommy mula ngayon. Hindi ka na muling kukunin ng kahit sino.”Tumango si Lance. “Mommy, ayoko sa lalaking 'yon. Sabi niya siya daw ang tatay ko, pero ayoko siyang maging tatay!”“Huwag mo na siyang isipin. Magpahinga ka muna nang maayos. Bukas, ihahatid kita sa school.”Kinabukasan, dinala ni Roxanne si Lance sa paaralan. Nang makita niya ang guro ni Lance, agad itong nagsalita na may pagtataka, “Ma’am, hindi ba lumipat na si Lance sa ibang paaralan? Bakit dinala mo pa siya rito ngayon?”Natigilan si Roxanne. “Anong sinasabi mong nilipat?”“Hindi rin ako sigurado. Ang sabi ng punong-guro, lumipat na raw si Lance sa ibang paaralan at pinayuhan akong huwag nang makialam sa usaping ito.”Pinagdugtong ni Roxanne ang mga nangyayari at agad niyang naunawaan ang sitwasyon.Iniabot niya si Lance sa guro. “Naiintindihan ko, Teacher. Hindi lilipat si Lance. Pakiusap,
Biglang natahimik ang buong sala at parang kumulimlim ang buong paligid.Tumingin si Donovan kay Paris, hindi siya makapaniwala sa sinabi nito. Ngunit kung titingnang mabuti, makikita rin ang bahagyang tuwa sa kanyang mga mata.Bagaman alam niyang kasinungalingan lang si Paris kay Devon, natuwa pa rin si Donovan na ipinagtanggol niya ang sarili sa harap ni Devon.Naningkit ang mga mata ni Devon habang nakatitig sa dalawa. "Wala akong tutol kung gusto mo siyang pakasalan o hindi, pero hindi ko maibabalik sa’yo si Lance."Lalong namula ang mukha ni Paris sa galit. Ngunit bago pa siya makapagsalita, isang maliit na pigura ang biglang tumakbo palabas at agad na yumakap sa kanya."Mommy!"Tumakbo si Lance papunta kay Paris, mahigpit na niyakap ang mga binti nito at ayaw nang bumitaw habang umiiyak nang labis.Dati, tinig lamang ni Lance ang naririnig niya sa telepono habang umiiyak. Pero ngayong harapan na niyang nakikita ang namamagang mga mata ng anak, tuluyan ng nilamon ng galit si Roxa
Naging madilim ang mukha ni Irene. Nasayang ang maraming taon niya kay Devon, at kailanman ay hindi niya papayagan na maapektuhan ng isang biglaang lumitaw na anak sa labas ang kanyang mga plano.Huminga siya nang malalim, pinigilan ang galit at pagkadismaya sa puso niya, at nagsalita sa isang kalmadong tono. "Devon, hindi ko pa kayang tanggapin ang bagay na ito ngayon, kaya bigyan mo muna ako ng isang linggo. Kailangan ko ng oras para tanggapin ito. Kapag napag-isipan ko na nang mabuti, saka ako lalapit sa’yo. Sa panahong ito, huwag muna tayong mag-usap."Pagkasabi noon, natakot si Irene na banggitin na naman ni Devon ang tungkol sa pagkansela ng kasunduan sa kasal, kaya agad niyang ibinaba ang tawag. Kinagat niya ang labi niya, puno ng galit ang kanyang mukha.Si Roxanne, ang tusong babaeng iyon sa isipan niya ay nagawa pang ipaalam kay Devon ang tungkol sa bata nang hindi man lang siya sinabihan. Noon, parang wala siyang interes kay Devon, pero peke lang pala iyon.Agad niyang dini
Napangisi si Paris, “Kinuha ni Devon ang anak ko nang walang pahintulot, tapos ngayon gusto niyang makipaglaban sa akin para sa kustodiya? Nananaginip siya!”Itinaas ni Charles ang salamin niya, kinuha ang isang dokumento mula sa kanyang briefcase at iniabot kay Paris. “Miss Paris, ito ang resulta ng DNA test ni Devon at ni Lance. Ayon sa ulat, mag-ama si Lance at si Devon. May karapatan si Mr. Devon na makipaglaban para sa kustodiya ng bata.”Hindi tinanggap ni Paris ang dokumento. Tinitigan niya ang lawyer nang walang emosyon. “Ginawa niya ang DNA test na ‘yan nang wala akong pahintulot. Hindi ko ‘yan kikilalanin.”Hindi nagpakita ng galit si Charles. “Miss Paris, legal at may bisa ang DNA test na ito. Naghanda na ang kliyente ko ng mga dokumento para sa demanda. Siyempre, mas maganda kung maaayos ito nang mapayapa, pero kung hindi, mapipilitan siyang magsampa ng kaso.”Kahit ano pa, kailangan talagang ipaglaban ni Devon ang kustodiya ni Lance.Tumango si Paris. “Sige, hayaan mo siy
Hindi nagtagal, tinanggihan ni Paris ang ideya. Kung pakakasalan niya si Donovan para lang pigilan si Devon na agawin si Lance sa kanya, masyadong magiging hindi patas ito kay Donovan.Gayunpaman, hinding-hindi niya ibibigay si Lance kay Devon, anuman ang mangyari.Sa mga sumunod na araw, hindi muling nagpakita si Devon kay Paris, ngunit hindi siya naging kampante. Sa halip, lalo pang bumigat ang kanyang pakiramdam.Noong Biyernes, nang malapit nang matapos ang oras ng trabaho, nagsimulang kumislot ang talukap ng mata ni Paris nang hindi mapigilan, at nakaramdam siya ng matinding kaba.Hanggang sa tumawag ang yaya mula sa bahay at sinabing hindi niya nakita si Lance sa kindergarten. Ayon sa guro, kinuha raw ito ng ama niya.Nagbago ang ekspresyon ni Paris at pinilit ang sarili na manatiling kalmado. Mahinang sabi niya, “Alam ko na. Bumalik ka na lang muna. Alam ko kung nasaan siya.”Pagkababa ng tawag, agad niyang tinawagan si Devon gamit ang nanginginig na mga kamay.Ilang ulit siyan
Sa harap ng pagtatanong ni Devon, medyo natawa si Paris. Siya na nga ang sapilitang ginamit noon, pero ngayong nawalan na siya ng alaala, ginagawa pa niya ang sarili bilang biktima?"Sir Devon, sinasabi mo na agad na anak mo si Lance. May ebidensya ka ba?"Ang tono ni Devon ay malamig, "Magkamukha kami halos sa lahat ng aspeto, sapat na iyong ebidensya."Ngumiti si Paris, "Pero sa pagkakaalam ko, hindi ka huhusgahan ng korte bilang ama ni Lance base lang sa pagkakahawig ninyo."Ang mapang-asar na ngiti ng babae ay agad nagpabangis sa mukha ni Devon.Hinawakan niya ang kamay ni Paris, malamig ang tingin na parang yelo."Paris, aamin ka lang ba kapag ipinakita ko na sa’yo ang resulta ng DNA test?"Pinagpag ni Paris ang kamay nito, "Devon, kung meron ka talagang DNA test, hindi ka pupunta rito para hanapin ako. Dapat nasa korte ka na para magsampa ng kaso, hindi ba?"Ilang segundong natahimik si Devon, pinipigil ang galit. "Huwag kang mag-alala. Makakatanggap ka rin ng subpoena mula sa k
Sa kabilang banda, si Donovan ang naghatid kina Paris at Lance pauwi.Nang makita ni Donovan ang maputlang mukha ni Paris, na halatang natakot pa rin, mahinahon siyang nagsalita, “Roxanne, huwag mo nang masyadong isipin 'yon. Natakot ka rin kanina. Magpahinga ka muna, bukas na natin pag-usapan ang lahat.”Napilitan si Paris na ngumiti, “Pasensya ka na, naabala pa kita ngayong araw. Bumalik ka na sa trabaho mo.”Naalala niyang sinabi ni Donovan na may meeting siya sa company, kaya hindi niya ito dapat pinapunta. Pero kahit gano’n, naantala pa rin ito nang matagal.Nang makita ni Donovan ang pag-aalala sa mga mata ni Paris, mariin niyang sinabi, “Roxanne, mas mahalaga kayo ni Lance sa akin. Huwag ka ng mabahala.”“Alam ko, pero ayokong maging pabigat sa’yo. Kapag magkasama ang dalawang tao, dapat pareho silang umaangat, hindi puro ikaw ang tumutulong sa akin.”Nang makita ni Donovan ang malungkot niyang tingin, napailing siya nang bahagya. Sa kanyang pananaw, kaya ayaw tumanggap ng tul
Natigilan si Secretary Kenneth sa pagsigaw ni Devon at hindi na muling nangahas magsalita.Sa gitna ng tensyon, hinila ni Lance ang laylayan ng damit ni Paris at mahinang nagsabi, “Mommy, I’m scared.”Mahigpit na niyakap ni Paris si Lance, punong-puno ng awa, at malamig na tiningnan si Devon. “Sir Devon, tinatakot mo ang anak ko.”Tiningnan ni Devon ang takot sa mukha ni Lance at bahagyang nabigla, ngunit nanatiling malamig ang kanyang ekspresyon.Malamig din ang ekspresyon ni Donovan at taglay niya ang nakakabigat na presensya. “Devon, kung hindi mo ipapaliwanag ang nangyari ngayon, hindi ako papayag na palampasin ito.”Hindi maganda ang itsura ni Devon. Kanina ay hindi niya sineryoso ang babala ni Donovan, ngunit ngayong nandoon si Lance, ayaw niyang makipagtalo sa harap ng bata.Matapos ang ilang sandali ng katahimikan, nagsalita rin siya, “Maari nating ipagpaliban ang DNA test, pero Paris, sisiguraduhin kong malalaman ko ang totoo. Kung talagang anak ko ang batang ‘yan, hinding-hi
"Bata, taga-saan ka ba? Ihahatid na kita pauwi."Papasagot na sana si Lance nang biglang may narinig silang tunog ng takong mula sa gilid. Lumingon si Secretary Kenneth at si Lance at nakita nilang palapit si Paris na may seryosong ekspresyon sa mukha.Bago pa man makapagtago si Lance, tinitigan na siya ni Paris at mahigpit na sinabi, "Lance, come here!"Pinipigil niya ang kanyang galit habang nakatitig kay Lance na walang kahit anong emosyon sa mukha.Pagdating pa lang niya kaninang umaga sa laboratoryo, nakatanggap na siya ng tawag mula sa guro ni Lance na nawawala raw ito. Sa sobrang takot niya ay nanghina ang kanyang mga tuhod at halos matumba siya.Agad siyang tumawag kay Donovan sa kalituhan at dali-daling hinanap ang kinaroroonan ni Lance.Hindi niya inasahan na ganun katapang si Lance para puntahan ang Pharmanova para hanapin si Devon. Mukhang buo na sa isip ng bata na si Devon ang tunay niyang ama—kung hindi, hindi siya pupunta roon.Mabilis na lumapit si Paris kay Lance, hin