Chapter 2
It's been 4 years, 3 years old na ang kambal ko. Princess Xenna at Prince Xenno ang kanilang pangalan. Grabe ang dinanas ko sa pagbubuntis tulad na lang ng pagsusuka at paghahanap na pagkaing nais ko. Buti na lang at palaging andito ang aking mga kaibigan na lagi kong maaasahan lalo na si Tanya. Malalim akong nag-iisip nang kinalabit ako ni Princess Xenna. "Mommy, please gewa mo kami ng cookies," bulol nitong sabi at nagpa-cute ng mga mata. Ang ‘gawa’ ay naging ‘gewa’ kaya matatawa ka na lang nang lihim. "Yes mommy pamamihan nyo po ha," bulol din na sabi ni Enno sa akin. Ang ‘paramihan’ ay naging ‘pamamihan’ kaya mapapakamot ka na lang ng ulo mo. Kahit ganoon ang kanilang salita ay naiintindihan ko pa rin. Minsan nga ay mas malala pa. Kahit sa US kami nakatira ay sinanay ko pa rin silang magsalita ng Tagalog. "Okey po! Pero give me love hug and love kiss," ani ko sa kanila. Kaya lumapit sila sa akin at sabay sabing, "I love you so much, mommy," sabay yakap nila sa akin at halik sa pisngi. "I love you more, my twins," sabi ko sa kanila habang nakayakap sila sa akin. "Sige na, magbi-bake muna si mommy, okay?" sabi ko sa kanilang dalawa dahil hindi pa rin nila ako binibitawan. "Yes, po!" sabi ni Enna na kinangiti naman ni Enno habang kumakalas sila sa pagkakayakap sa akin. Habang nagpi-prepare ako sa mga sangkap ay nagsimula na namang dumaldal ang prinsesa ko habang nanonood kung paano ko hinahalo ang mga sangkap. "Alam nyo po mommy si kuya Enno may na-open po sya na maraming files po at mukhang mga super important po," sabi nito sa akin na kinatigil ko. "Enno!?" tanging sambit ko rito. "Mom,” sagot naman nito habang nakayuko. Alam ko na agad na may kasalanan ito pag ganito ang inaakto. "Anong sabi ko sayo?" tanong ko sa kanya na may halong pagbabanta. Ayaw ko na may mangyaring hindi maganda sa mga anak ko, baka mamaya may maka-trace sa kanila at matunton sila ng mga taong mapagsamantala. "Wag po ako mag-hack ng mga files po," sabi nito pero nakayuko pa rin. "Pero ginawa mo pa rin?” bara ko sa sinabi niya. "Hindi ko naman po sinasadya, mommy! Pero bigla ko pong na-open ang files sa company nyo po. Alam nyo po mommy may malaking amount po na nawawala sa company nyo po," sabi nito na kinabigla ko. "Bakit mo nasabi yan?" curious kong tanong dito. "Look, mom," utos nito sa akin para tingnan ko ang nasa isang folder, mga files nga iyon ng aking kompanya sa Pilipinas. Pinatingin iyon ni Enno sa akin nang maayos. Binuksan nya isa-isa ang mga files at bumungad sa akin ang malaking halaga na nawala sa kompanya ko sa isang transaction lang. ‘Shìt....kaylan pa ito?’ sabi ko sa isip ko. "Look, mommy, may iba pa. Ang money po ay nasa account ni Mr. Mercado. Lahat po ay na sa kanya po," pagpapaliwanag nito sa akin. "Baby Princess, please send that information to me and call your tita. Sabihin mo, tawagan nya ako in 30 minutes," utos ko rito. "Okey, po!” sagot naman nito saka umalis at pumunta sa sala upang tawagan si Tanya. "I can't believe, matagal na pala nila akong niloloko, pero yan ang malaking pagkakamali nila. Sisiguraduhin ko na babagsak ang kabuhayan nila dahil sa pagnanakaw sa akin ni Mr. Mercado," mahina kong usal sa aking sarili. Habang malalim akong nag-iisip ay hindi ko napansin na wala na pala sa aking tabi si Enna. Kung hindi pa ako tinawag ni Enno ay hindi ko malalaman. "Mommyyyy.....!" tawag ni Enno sa akin. "Yes Enno! " sagot ko rito habang inaahon ko ang nakasalang na cookies sa oven. "Si Enna po nag jump po galing sa puno!" malakas nitong sabi sa akin na kinabahala ko. "W-what, oh my.... Ennaaaa!!!" sambit ko rito. Kahit kaylan talaga ay ang kukulit ng mga ito. Ni walang oras na hindi ko sila sasabihan ng mga bagay na hindi nila dapat gawin. "M-mom!" utal nitong sabi sa akin. Tulad ni Enno, pag may kasalanan ito, ay niyuyuko nito ang ulo niya. Tsk! Kambal talaga. Magkapareho ang ugali minsan. "How many times do I have to tell you na wag na wag kang aakyat ng puno at tatalon?" pagpapaalala ko rito. "But mom!?” sabi nito sa akin. "No buts, understand!?" sabi ko rito. Aatakihin ata ako sa puso sa kambal ko. "Y-yes mom!" tanging sambit nito sa akin habang nakayuko pa rin. Hindi na ako nagtataka kung sa akin nagmana si Enna sa mga kalidad niya. I was an assassin from Dark Moon, and later on, I built my own agency which is the Black Angel. Ang huli kong mission ay patayin si Dave, bilang kabayaran sa mga kasalanan ng tatay niyang mafia—but I ended up falling for him. Umalis ako sa Dark Moon na pinahintulutan naman ng leader namin na labis kong pinagpapasamalat. Tinigil ko rin ang pamumuno sa Black Angel para mamuhay nang normal sa piling ni Dave. Naging kami and then something happened between us which resulted into having these lovely twins. Nakakalungkot lang isipin na matapos kong talikuran ang lahat para kay Dave ay ipagpapalit niya lang pala ako sa mismong best friend kong si Katrina. Si Enno ang nagmana sa ugali ng kanyang ama na mahilig sa computer, samantalang ang pagha-hack naman ay sa akin nya minana. Kaya pinapaliwanag ko sa kanila ang lahat na mga bagay na kailangan upang hindi sila makagawa ng mga bagay na hindi dapat. "Look at me my Princess Enna. Ayaw lang ni mommy na masaktan ka o kayo ng kuya mo. Sana maintindihan nyo dahil ako ang kauna-unahang masasaktan kung may masamang mangyayari sa inyong dalawa. Naiintindihan nyo naman ako diba?" sabi ko sa kanilang dalawa. "I understand po mommy and im so sorry po," sabi ni Enna sa akin. "I’m accepting you're sorry, my Princess," sabi ko saka sya niyakap at hinalikan sa noo. "Mom nasa phone na po si Tita Ninang,” pagbigay alam sa akin ng Prinsipe ng aking buhay na si Enno. "Okey Baby Enno and thank you sa information sa binigay mo sa akin kanina. You’re the best, but don't do it again okay?” sabi ko rito na tango lang ang sinagot.Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang