ตอนที่9 ไม่ได้ชอบ

ตอนที่9 ไม่ได้ชอบ

สนามแข่งรถ NWเรซซิ่ง

สนามแข่งรถแห่งนี้เป็นสถานที่ ที่เขาชอบมาและรักมากที่สุด เพราะสนามแห่งนี้เขาสร้างมันมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเขาเองโดยไม่ต้องพึ่งเงินของพ่อหรือแม่ NWเรซซิ่งเปิดมาได้ปีนึงแล้ว จำนวนคนหนาแน่นแทบทุกวันจึงสร้างรายได้ให้เขาอย่างมหาศาลเลยทีเดียว

เมื่อเขาจอดรถที่วีไอพี ลูกน้องก็ต่างมายืนรอต้อนรับเป็นแถวนับสิบคนเห็นจะได้ พร้อมเปิดประตูรถให้เขาอย่างเช่นที่เคยทำทุกวัน

 “นายน้อยครับตอนนี้คุณกันต์ คุณแดนดิน แล้วก็คุณขุนเขา มารอนายน้อยที่ห้องรับรองแล้วครับ” ลูกน้องคนสนิทอย่างธันค้อมหัวพร้อมแจ้งให้เจ้านายตัวเองทราบ

 “อืม” เขาพยักหน้ารับรู้พร้อมกับเดินไปที่ห้องรับรองชั้นบนสุด เป็นห้องวิวกระจกมองเห็นด้านล่างสนามแข็งได้รอบทิศทางและชัดเจนที่สุด ด้านบนมองลงไปจะเห็นภายนอกทุกมุม แต่คนภายนอกจะมองเข้ามาไม่เห็นอะไร และด้านบนนี้ยังมีบาร์เครื่องดื่มมากมายไว้รับรองเพื่อนๆ ของเขาอีกด้วย

พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับเพื่อนสามคนนั่งอยู่โซฟาคนละตัวโดยมีผู้หญิงสองคนนั่งอยู่บนตักของกันต์ และขุนเขา ยกเว้นดินแดนคนน่าสงสารที่เอาแต่นั่งดื่มไม่สนโลก

 “ไง!!!เอาแต่หัววันเลยนะพวกมึง” เขาทักเพื่อนทั้งสองคนที่กำลังนัวเนียกับสาวสวยพริตตี้ประจำสนามแข่งของเขา

 “สีสันน่าาา” ขุนเขาหันกลับมานั่งปกติพร้อมเอาแขนพาดที่โซฟาด้วยท่าทางสบายๆ

 “แล้วมึงอะเมื่อไหร่จะหยุด ไม่คิดจะทักเพื่อนฝูงหน่อยไง๊ไอ้กันต์ ถ้าจะล้วงขนาดนี้เข้าห้องเลยไหมครับ” เป็นหนึ่งท้วงขึ้นเมื่อกันต์ไม่มีทีท่าว่าจะหันมาเลยซักนิดยังคงล้วงเข้ากระโปรงหญิงสาวจูบกันดูดดื่มไม่แคร์สายตาเพื่อนเลย

 “ก็ดีเดี๋ยวกูมา เงี่*นชิบหาย” กันต์พูดขึ้นพร้อมจูงมือสาวสวยเดินเข้าห้องนอนที่ประจำของตัวเองได้อย่างหน้าตาเฉย

เพราะชั้นบนนี้เป็นชั้นที่มีแต่พวกเขาที่มีสิทธิใช้ จึงมีห้องนอนเอาไว้พักผ่อนทั้งหมดสี่ห้องด้วยกัน

 “งั้นกูไปด้วยไม่ไหวแล้วว่ะ” ขุนเขาว่าพร้อมกับจูงมือสาวสวยเดินหายเข้าห้องนอนไปเช่นกันปล่อยให้สองหนุ่มอย่างเป็นหนึ่งกับแดนดินมองตามตาปริบๆ

 “กูประชดไอ้สัส” เป็นหนึ่งเอ่ยด่าไล่หลัง

สองหนุ่มนั่งดื่มเหล้าราคาแพงอย่างอารมณ์ไม่คงที่นักเนื่องจากมีเสียงรบกวนจากสองห้องดังออกมาเป็นระยะๆ

 “อ๊าๆ คุณกันต์ขาแรงอีกๆ โอ้ววว ซี๊ดดด” 

 “อ๊ะๆ คุณขุนเขาขาเบาหน่อยค่ะเชอร์รี่จุก อ๊าๆ ” 

 “แม่งเอ๊ยกูไม่ไหวละ กูลงไปลองสนามก่อนมึงจะนั่งก็นั่งไป” เป็นหนึ่งลุกขึ้นพรวดพร้อมบอกแดนดินหลังจากที่ทนนั่งฟังมานานละ “เออกูไปด้วย” แดนดินรับคำ

ทั้งสองหนุ่มเดินลงมาชั้นล่างบริเวรที่ช่างกำลังเช็คเครื่องเพื่อวอร์มสนาม

 “เท่ว่ะ คันนี้หรอวะที่มึงไปประมูลตัดหน้าไอเหี้ยบอลมาราคากว่าร้อยล้าน” แดนดินหันมาถามเป็นหนึ่งพร้อมใช้มือลูบไปที่รถอย่างพิจารณา

 “อืม” เขาตอบก่อนจะเปิดประตูเข้าไปประจำที่คนขับ ตามด้วยแดนดินเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับจากนั้นก็ขับออกไป เพื่อลองรถใหม่วอร์มสนามประมาณชั่วโมงนึงก็พากันกลับขึ้นมาที่ห้องรับรองดังเดิม

พอเปิดประตูมาก็เจอกับกันต์และขุนเขานั่งดื่มเหล้าอยู่เพียงแค่สองคน

 “เสร็จแล้ว? ” แดนดินเลิกคิ้วถามก่อนทั้งสองหนุ่มที่มาใหม่จะนั่งลงโซฟาพร้อมกัน

 “อืม เย็*ทำไมนานของไม่ได้ดีขนาดนั้น” กันต์ยักไหล่ตอบก่อนจะกระดกเหล้าลงคอแล้วก็หันมามองหน้าเพื่อนๆ ด้วยสายตาจริงจัง

 “พวกมึง…กูมีเรื่องอยากปรึกษาว่ะ” เป็นหนึ่ง แดนดิน ขุนเขาต่างหันมามองกันต์ เลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามและรอกันต์พูดต่อให้จบ

 “คือ…กูว่ากูชอบน้องหลินว่ะ” สิ้นประโยคของกันต์เป็นหนึ่งถึงกับสำลักเหล้าที่เพิ่งกระดกดื่มเข้าไป

แค่กๆๆ “มึงว่ามึงชอบใครนะ” เป็นหนึ่งถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้ฟังชื่อผิด

 “กู บอก ว่า กูชอบน้องหลินโยธา…กูจะจีบน้องพวกมึงว่าน้องจะชอบกูไหมวะ” คราวนี้กันต์พูดช้าๆ ชัดๆ จนเป็นหนึ่งได้ยินชัดเจนเต็มสองรูหูเลย 

 “ไม่ได้!!” เป็นหนึ่งหลุดโพร่งออกมาเสียงดัง

 “ทำไมจะไม่ได้ หรือว่ามึงก็ชอบน้องหลินเหมือนกัน” กันขมวดคิ้วมองเป็นหนึ่งแล้วถามออกไป

 “ไม่ได้ชอบ” เพื่อนๆ พากันหรี่ตามองอย่างจับผิดจนเป็นหนึ่งทำหน้าไม่ถูก

 “ถ้ามึงไม่ได้ชอบกูก็จะจีบน้อง แต่ถ้ามึงชอบกูจะถอยให้” กันยกยิ้มมุมปาก ดูก็รู้ว่าเป็นหนึ่งชอบแต่ปากแข็ง ถึงแม้เขาจะชอบน้องหลินอยู่มากแต่ก็ไม่ได้อยากผิดใจเรื่องผู้หญิงกับเพื่อนซักเท่าไหร่

 “แล้วแต่มึง” เป็นหนึ่งพูดแค่นั้นก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวจนหมดแก้ว

 “แล้ววันนี้เอาไงจะเข้าBig Asผับไหม กูได้ข่าววงในมาว่าน้องหลินมีเลี้ยงสายรหัสวันนี้พวกมึงจะไปไหม” ขุนเขาเอ่ยขึ้นอย่างรู้งาน

 “ไป / ไปดิรอไร” เป็นหนึ่งและกันต์ตอบขึ้นมาพร้อมกันทันที

.

.

.

คนอ่าน : มารอดูคนปากแข็ง

ลี่หลิน : จะปากแข็งได้ซักกี่น้ำกัน หึ!!!

ไรท์ : ไรท์ว่าไม่น่าเกิน5

คนอ่าน : 5วันหรอ??

ไรท์ : 5 4 3 2 1 ฮ่าๆ เอามั่งเล่นมุขพี่เป็นหนึ่ง

*** อย่าลืมกดติดตาม+กดใจ+กดคอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์กันเยอะๆนะคะ***