เสน่ห์รักกับดักมาเฟีย

เสน่ห์รักกับดักมาเฟีย

last updateLast Updated : 2025-12-17
By:  เนตรกวี / NatekaveesUpdated just now
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
154Chapters
8views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เพราะความจำเป็นทำให้เธอรับงานเป็น 'เด็กเสี่ย' แต่มารับรู้ภายหลังว่าคนที่ซื้อเธอเป็น 'มาเฟีย' แถมเขายัง...ดุมากด้วย

View More

Chapter 1

บทนำ ที่รองรับอารมณ์ NC25+

「申し訳ありません。娘さんは二月十五日、午前一時十三分に蘇生処置の甲斐なく、お亡くなりになりました」

寺原真衣(てらばら まい)はウサギのぬいぐるみを握りしめたまま、無表情で手術室をじっと見つめていた。

彼女は娘の最後の旅立ちを見送るため、静かに歩み寄った。

手術台の上、真衣は娘の枯れ枝のように細く乾いた小さな手をそっと握った。

その手は冷たく、すでにぬくもりは失われていた。

彼女は静かに娘の髪を整えた。

脳裏には、娘がまだ救急室へ運ばれる前、かすかに漏らした弱々しい声がよみがえる。

「ママ……おじさんは、まだ来ないの?」

娘が「おじさん」と呼んでいたのは、実の父親である高瀬礼央(たかせ れお)だった。彼は娘に「パパ」と呼ぶことを許さず、そのくせ忘れられない初恋相手の息子には「パパ」と呼ばせていた。

高瀬千咲(ちさき)のいちばんの誕生日の願いは、パパと一緒に過ごすこと、そして一度だけでも「パパ」と呼ばせてもらうことだった。

千咲は体が弱く、去年の冬、冷たい風の中で礼央が帰ってくるのを待ち続けたせいでインフルエンザにかかり、肺炎を患った。今年に入ってからは病状が急激に悪化し、ずっと入院していた。

今日もまた、寒い冬の日だった。千咲はこっそりと家の門の外で、礼央の帰りを待ち続けていた。

倒れていたところを真衣が見つけ、すぐに病院へと運ばれた。

医師からは、危篤状態だと宣告された。

真衣は礼央に、娘の誕生日くらいは一緒にいてほしいと、必死に懇願した。

彼はそれを承諾した。

だが、またしても約束は裏切られた。

彼女は枯れ枝のように痩せ細った娘の小さな体をそっと抱きしめ、優しくささやいた。「いい子ね……もう、つらいことは終わりよ」

もう、病の苦しみに耐える必要はない。

もう、毎日父親に嫌われ、決して届かない父の愛を求めて泣くこともない。

「ママ、どうしておじさんは私にパパって呼ばせてくれないの? でもお兄ちゃんはいいのに……

ママ、萌寧さんがお兄ちゃんのこと好きだから、パパもお兄ちゃんのこと好きなんだよね……」

娘の無邪気な問いかけが、今もなお彼女の耳元で何度も何度も響いているようだった。

幼い彼女には、なぜパパが自分を好きになってくれないのか、なぜ自分だけ「パパ」と呼べないのか、その理由がどうしてもわからなかった。ただ、きっと自分がお兄ちゃんよりも劣っているから、だからパパに嫌われているのだと、そう思い込んでいた……

六年前、彼女は礼央とふとしたことで関係を持ち、千咲を身ごもった。いわゆる授かり婚だった。

千咲を産んだ時、彼女は難産の末、大量出血したが、彼は一度も顔を見せることはなかった。

その頃、礼央は憧れの女性・外山萌寧(とやま もえ)の出産に付き添っていたのだ。どちらが大事か、それは一目でわかることだった。

萌寧は男の子を産んだ後、その子を礼央に預けて出国し、そのまま消息を絶った。

一方、真衣は長年、礼央を一途に想い続けてきた。彼の心を少しでも引き寄せたくて、萌寧が産んだ子供を受け入れ、我が子同然に心を込めて育て上げた。

彼は千咲に「パパ」と呼ばせることを決して許さなかった。だが、萌寧の息子にはまるで宝物のように接した。これが、決定的な違いだった。

難産の時、彼女は本当は気づくべきだったのだ。あの男の心は氷のように冷たく、どれほど手を尽くしても、決して温めることはできないということに。

本当は千咲のほうが午前中に先に生まれていた。それなのに、彼は萌寧の息子を「兄」にして、高瀬家の長男としての地位を与えた。

その結果――

誰もが、その子こそ礼央の本当の息子だと信じて疑わなかった。

そして、千咲はただの私生児だと蔑まれたのだ。

医師は彼女の震える背中を重苦しい面持ちで見つめながら、そっと声をかけた。「お父様は……まだお見えになっていないのですか?」

この子・高瀬千咲が入院してからというもの、父親の姿は一度たりとも見かけることはなかった。

真衣の瞳は冷たく光り、皮肉げにかすかに笑った。「父親なら、私生児を連れてその実の母親に会いに行き、誕生日パーティーを開いていますよ」

毎年、同じことの繰り返しだった。

それでも彼女は、馬鹿みたいに四年間も他人の子を育て続けてきた。

同じ誕生日の子供なのに、千咲には冷たい仕打ちしか与えられなかった。

医師は呆然とし、目の前の哀れな女性に、どんな言葉をかければいいのか分からずにいた。

-

千咲が亡くなって初日、真衣は全ての手続きを済ませた。

北城の火葬手続き確認書には、父母双方の署名が必要だった。

真衣は港湾の別荘へ戻り、千咲の遺品を静かに整理した。

その時、階下から車の音が聞こえてきた。

「パパ!いつママを捨てて萌寧さんと結婚するの?萌寧さんにママになってほしい!」

礼央はコートを腕にかけ、身をかがめて子供である高瀬翔太(たかせ しょうた)の頬を優しくつねった。「翔太、萌寧さんをママって呼んでいいんだよ」

真衣は階上で、その会話の一部始終をはっきりと耳にした。

胸の奥がきゅっと締めつけられる。彼女はそっと目を閉じ、深く息を吸い込んだ。

「ママにお風呂に入れてもらって、着替えたら萌寧さんを迎えに行きなさい」

翔太は嬉しそうに跳びはねた。「やった!」

けれど次の瞬間、翔太の小さな顔は曇り、しょんぼりとつぶやいた。「でも……ママが知ったら、行かせてくれないかも。ママ大嫌い、いつも外のもの食べさせてくれないんだもん」

礼央は翔太の頭を撫で、やさしく背中を押すように言った。「パパがいるから、ママは何も言えないよ」

礼央はふと目を上げ、ちょうど階段を下りてくる真衣と視線がぶつかった。

だが彼の顔は淡々としていて、何の感情も浮かばず、視線を逸らして見なかったことにした。

翔太は駆け寄り、真衣の手を握って言った。「ママ、お風呂入れて。あとでお出かけするんだ!」

真衣はその手を静かに振りほどき、顔を上げて礼央を真っすぐに見つめた。「何か……忘れてない?」

礼央は淡々と真衣を一瞥した。「何を?」

何年経っても、礼央はずっと冷たかった。彼女に対しても、千咲に対しても、冷たさは変わらなかった。

真衣は自嘲するように微笑んだ。

そうね。礼央が千咲と翔太の誕生日が同じ日だなんて、覚えているはずがない。

翔太の誕生日は毎年、萌寧と一緒に盛大に祝われる。

その一方で、千咲は毎年、毎年、冷たい冬の風の中で、決して帰ってこない父を待ち続けていたのだ。

「話がある」

礼央は嘲笑うように鼻で笑った。「今日は忙しい」

「長くはかからないわ。サインして」

真衣は静かに言い、手にしたファイルを開いて、署名する場所を指し示した。

礼央はひどく不機嫌そうで、まるで彼女と一秒でも一緒にいること自体が鬱陶しいとでも言いたげだった。

彼は眉をひそめ、勢いよく署名すると、書類を真衣に突き返した。

「今夜は翔太と外で泊まるから帰らない。明日の朝、学校の先生に翔太が半日休みをもらうことを伝えておけ」

真衣は奥歯を噛みしめ、書類を握る指先が真っ白になるほど力を込めた。

もし彼がほんの少しでも真剣に目を通していれば。

すぐに気づいたはずだ。文書の一枚は離婚届、もう一枚は千咲の火葬手続きの書類だということに。

それなのに、彼はどちらの書類にも無造作に、心を込めることなくサインしたのだった。

「それと、千咲に電話してくるなと伝えろ」

真衣は冷たく笑った。

千咲はもう電話なんてかけてこない。

なぜなら、彼女はもう、この世にはいないから。

礼央は、普段とは明らかに違う真衣の態度にも、まるで気にする様子はなかった。

時間が迫る中、萌寧の方から電話が入り、彼らがいつ到着するのか尋ねてきた。

翔太はお風呂にも入らず、着替えもしないまま、礼央のあとについて外へ出た。「今夜は新しいママにお風呂に入れてもらう~」

礼央は甘やかすようにその言葉に応えた。

「いいよ」

真衣はその場に立ち尽くし、彼らの去っていく背中を、ただ呆然と見つめ続けた。

彼女は家の中にある、自分と千咲に関係するすべてのものを整理し、燃やした。

そしてその足で火葬場へ向かい、千咲の遺体を火葬した。

遺骨を受け取った時――

真衣の涙は、こらえきれずに頬をつたって落ちた。

「千咲……ママを待ってて。すぐに会いに行くから……」

-

一方その頃。

礼央は翔太を連れ、萌寧の帰国歓迎パーティーに出席していた。

三人は和やかに語らい、まるで本当の家族のように親密だった。周囲の人々も皆、彼らの家庭の幸せを称賛し、真衣がいつまでも高瀬夫人の座に居座り、彼らの幸せを壊しているのだと噂していた。

その時、誰かが人混みをかき分けて礼央の前に駆け寄ってきた。

「高瀬社長、奥様とお嬢様が本日火葬されました。どうか葬儀場へ、遺骨を受け取りにいらしてください」

礼央は眉一つ動かさず、冷えきった声で言った。「いい歳して、そんな嫉妬じみた茶番をいつまで続けるつもりだ?」

「ですが……火葬許可書にはご自身で署名されましたし、離婚届にも……」

その言葉に、礼央の心臓は一瞬、脈打つのを忘れた。「……何だと?」

礼央はほとんどスピード違反のまま火葬場に辿り着き、妻と娘が火葬炉に送り込まれる光景を目の当たりにした。

それだけの光景で、彼の胸は何かに引き裂かれるような痛みに貫かれた。

火葬場の職員が聞いたのは、彼が「ドサッ」と倒れる音だけだった……

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
154 Chapters
บทนำ ที่รองรับอารมณ์ NC25+
บทนำที่รองรับอารมณ์เสียงกระแทกกระทั้นดังไปทั่วห้องนอน ผสานกับเสียงครวญครางของหนุ่มสาวทั้งสองที่กำลังโยกร่างกายไปตามจังหวะที่แนบชิดกัน อุณหภูมิภายในห้องที่เย็นจัดไม่ได้ช่วยให้อุณหภูมิภายในร่างกายของทั้งสองคนที่กำลังคลุกเคล้ากันอยู่บนเตียงลดน้อยถอยลงเลย“อ๊ะ...เด้งอย่างนั้นแหละ อ๊า...เอามันเป็นบ้า” เสียงร้องคำรามของเจ้าของร่างใหญ่บอกเมื่อคนที่อยู่ในท่าคลานเข่าบดสะโพกกลมกลึงเข้าหาความยิ่งใหญ่ที่กำลังสอดรับอยู่ในกลีบบางเพียะ!!“อื้อ...เจ็บนะคะ” เสียงหวานร้องบอกเมื่อโดนมือหยาบฟาดลงไปที่บั้นท้ายจนเกิดรอยแดงไปทั่ว แต่มันกลับสร้างความหฤหรรษ์อย่างบอกไม่ถูก ยามที่ท่อนเนื้อร้อนแทรกเข้ามามันรุนแรงจัดจ้านจนคนตัวเล็กได้แต่ร้องครางกระเส่าทุกครั้ง ไม่เคยมีครั้งไหนที่เซ็กซ์จะอ่อนโยน มันเต็มไปด้วยความรุนแรงซาบซ่านที่ทำเอาคนทั้งคู่ร้องลั่นสนั่นไปทั่วห้อง“อ๊า...ห...เธอเอามันเป็นบ้าเลยว่ะ ทำไมมันแน่นขนาดนี้!!” เจ้าของร่างสูงร้องออกมาเมื่อโพรงสวาทบีบรัดตัวตนแกร่งแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ยามที่สายตาคมก้มมองร่างกายประสานกันกลับรู้สึกเสียวซ่านจนอยากจะแตกในซ้ำๆ หลาย ๆ ครั้ง เมื่อเห็นว่าโพรงรักมีน้ำสีขาวขุ่นอยู
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more
บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของเด็กเลี้ยง (1)
บทที่ 1จุดเริ่มต้นของเด็กเลี้ยง ร่างเล็กของหญิงสาววัย 20 ปีอย่างไอลดารีบวิ่งเข้าไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าซึ่งอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กจนโตจนกระทั่งถึงตอนนี้ที่ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเพราะการช่วยเหลือและเอ็นดูจากแม่ครูผู้มีพระคุณที่สุดในชีวิต คนที่เปรียบเสมือนแม่เพียงคนเดียว คนที่เธอรักและเป็นห่วงมากที่สุด “มาแล้วเหรอไอลดา...” เสียงของยี่หวาเพื่อนอีกคนที่เคยอาศัยอยู่ที่เดียวกับไอลดาพูดออกมา ยี่หวาเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว ตั้งแต่ตอนยี่หวาอายุ 15 หล่อนโชคดีตรงที่มีครอบครัวที่แสนจะใจดีมารับตัวยี่หวาไปเป็นบุตรบุญธรรม แต่ทุกวันนี้ยี่หวายังคงแวะเวียนมาที่นี่บ่อยๆ โดยไม่ลืมว่าตัวเองมาจากไหน “แม่ครูเป็นยังไงบ้าง แฮกๆ” ไอลดาหอบเหนื่อยเมื่อรู้ข่าวเรื่องแม่ครู จากนั้นก็รีบกลับจากมหาวิทยาลัยทันที และตรงมาที่นี่ด้วยความร้อนใจ “ตอนที่ฉันมาพวกครูๆ คนอื่นๆ ก็บอกว่าเมื่อเช้าแม่ครูเป็นลมหมดสติที่สนามเด็กเล่น พอมาถึงฉันก็บอกแม่ครูว่าจะพาไปหาหมอแต่แม่ครูไม่ยอมไป จนต้องโทร.เรียกให้เธอมาเพื่อเกลี้ยกล่อมแม่ครูเนี่ยแหละ” คิ้วสวยของยี่หวาย่นเข้าหากันอย่างตึงเค
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more
บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของเด็กเลี้ยง (2)
ไอลดา ยี่หวา และแม่ครูจิตตราเดินทางมาที่โรงพยาบาล และเมื่อได้คิวตรวจสองสาวก็ได้แต่นั่งลุ้นผลการตรวจเพราะไม่อยากให้แม่ครูเป็นอะไร “เชิญญาติคนไข้ที่ห้องตรวจได้เลยนะคะ” เสียงของนางพยาบาลออกมาบอกสองสาวเพื่อไปฟังผลการตรวจด้วยหัวใจตุ๊มๆ ต่อมๆ “แม่ครูโอเคไหมคะ” ไอลดาเดินไปหาแม่ครูที่นั่งบนเตียงตรวจไข้อย่างเป็นห่วง “ญาติของคุณจิตตราใช่ไหมครับ” ใบหน้าหล่อเหลาของ ‘ภัทรพล’ หรือ ‘หมอภัทร’ เดินเข้ามาในห้องตรวจไข้อีกครั้งเมื่อต้องมาชี้แจงเกี่ยวกับอาการคนไข้ให้ญาติฟัง แต่สิ่งที่ทำให้ใบหน้าเกลี้ยงเกลาของคุณหมอต้องนิ่งไปก็คือใบหน้าหวานละมุนของผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำให้อดใจเต้นแรงไม่ได้ เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงสวยจัด แต่เป็นผู้หญิงที่น่ารักน่ามอง จนอยากทำความรู้จักมากขึ้น แต่ด้วยหน้าที่ตอนนี้ที่ไม่สามารถสานสัมพันธ์ได้ “ไม่ทราบว่าเป็นญาติคนไข้ทั้งสองคนเลยใช่ไหมครับ” ภัทรพลกล่าวถามอย่างสุภาพ เพราะเข้าใจว่าทั้งคู่น่าจะเป็นหลานสาวของคนไข้ แต่ใบหน้าของสองสาวไม่ได้มีความคล้ายคลึงกันเลยจนเขาแปลกใจ “ค่ะคุณหมอ...แล้วจะมองเพื่อนฉันอีกนานไหมคะ” เสียง
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more
บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของเด็กเลี้ยง (3)
ทั้งสามคนเดินทางกลับบ้านเด็กกำพร้าอีกครั้งด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ส่วนเรื่องการรักษาของแม่ครูทางคุณหมอแจ้งว่าถ้าตกลงเข้ารับการรักษาให้โทร.แจ้งได้เลย “ไอ...ถ้าส่งแม่ครูเข้าห้องแล้วฉันขอคุยด้วยหน่อยนะ”เสียงกระซิบของยี่หวาทำให้ไอลดาพยักหน้า จากนั้นก็เดินไปส่งแม่ครูพักผ่อนที่ห้องส่วนตัว“ไอ...”“คะแม่ครู” ขณะที่กำลังคลุมผ้าห่มให้กับแม่ครูที่เพิ่งล้มตัวลงนอนบนเตียง“แม่มีบางอย่างที่ยังไม่เคยบอกไอ เมื่อถึงเวลาแม่จะบอกความจริงบางอย่างกับหนูนะ” เสียงแหบแห้งของแม่ครูเอ่ยบอกเด็กสาวที่นางรักเหมือนลูก“หมายถึงอะไรเหรอคะ” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาแม่ครูไม่เคยเอ่ยอะไรแบบนี้เลย“เกี่ยวกับชีวิตของหนู เมื่อถึงเวลาแม่จะบอกหนูเองนะลูก” ปากซีดขยับไปมาอย่างอ่อนแรงจนเธอไม่กล้าถามอะไรมากกว่านี้“ถ้าแม่ครูพร้อมค่อยบอกหนูนะคะ เพราะสิ่งเดียวที่หนูต้องการมากที่สุดคือการที่แม่ครูปลอดภัยและอยู่กับหนูให้นานที่สุดนะคะ” แขนเล็กโอบกอดร่างผอมของแม่ครูด้วยความรัก ใบหน้าหวานแนบกับหน้าท้องของคนที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เกิด การที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่มันไม่ใช่ปมที่เลวร้ายเลย เพราะก
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more
บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของเด็กเลี้ยง (4)
ย้อนกลับไปสองวันก่อน ไอลดาเป็นนักศึกษาคณะเศรษฐศาสตร์ เธอมีความรู้ความสามารถจนอาจารย์ต่างยอมรับ แต่ก็มีเพื่อนบางคนที่ไม่ค่อยชอบคนที่มาจากบ้านเด็กกำพร้า แต่ถึงกระนั้นไอลดาก็พยายามไม่สนใจเพราะรู้ดีว่าตัวเองมาที่นี่เพื่อเรียนและจบไปทำงานมีเงินเดือนเยอะๆ “ไอ...” เสียงเรียกของใครบางคนดังขึ้นขณะที่ไอลดากำลังนั่งอ่านหนังสือเธอจึงหันไปมอง คนตรงหน้าคือ ‘พี่โอ๋’ รุ่นพี่คณะมนุษยศาสตร์ที่เธอรู้จักตอนไปทำกิจกรรมของมหาวิทยาลัย พี่โอ๋เป็นผู้หญิงแปลกๆ ที่ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ แต่พี่โอ๋บอกว่ามีแค่ไอลดาคนเดียวที่ยอมคุยด้วย “สวัสดีค่ะพี่โอ๋” เสียงหวานร้องทัก ก่อนที่หญิงร่างอวบจะเดินเข้ามาหาไอลดาพร้อมมองไปรอบๆ ห้องสมุดว่ามีใครจ้องมองไหม “มีอะไรหรือเปล่าคะ” ท่าทีที่มีพิรุธของสาวรุ่นพี่ทำให้ไอลดาต้องถามออกมาอย่างสงสัย พร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจว่าทำไมพี่โอ๋ต้องทำท่าทางแบบนี้ด้วย “คะ...คือพี่เข้าเรื่องเลยนะ” “ค่ะ” “คะ...คือมีคนสนใจเลี้ยงน้องไอนะ” พี่โอ๋กระซิบบอกพร้อมกวาดสายตาไปรอบๆ เพื่อดูว่าไม่มีใครจับจ้องมาทางนี้
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more
บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของเด็กเลี้ยง (5) จบตอน
“แล้วพี่โอ๋อะไรเนี่ยเขาไว้ใจได้เหรอไอ ยัยพี่โอ๋อะไรเนี่ยจะไม่ตุกติกพาแกไปเจอคนไม่ดีใช่ไหม” ยี่หวาไม่ได้ห้ามเพื่อนเพราะรู้ดีว่าการที่ไอลดาตัดสินใจอะไรแล้วก็จะไม่ถอยหลังกลับเด็ดขาด คนภายนอกอาจจะมองว่าไอลดาเป็นเพียงผู้หญิงอ่อนแอเรียบร้อย แต่จริงๆ แล้วเป็นผู้หญิงที่มีหัวใจที่เข้มแข็ง ถ้าตัดสินใจทำอะไรแล้วก็จะไม่ถอยหลังกลับไปง่ายๆ คือเรียกตรงๆ ว่าเป็นอ่อนนอกแข็งใน “ไม่รู้สิ ฉันอาจจะต้องเสี่ยงเอา เพราะมันเป็นหนทางเดียวที่จะช่วยแม่ครูกับน้องๆ ได้” ไอลดาหันไปมองเด็กๆ ที่กำลังวิ่งเล่นด้วยความหวังว่าเด็กเหล่านี้จะเติบโตกลายเป็นเด็กที่มีคุณภาพได้ เธอมีความหวังอย่างนั้น “ฉันรู้นะว่าแกห่วงน้องๆ แต่ทำไมแกไม่ห่วงตัวเองบ้างไอ ฉันกลัวแกเจอคนไม่ดี ฉันไม่อยากให้แกเป็นอะไรไปนะ” มือบางของยี่หวายกขึ้นกุมมือของเพื่อนอย่างเป็นห่วง ตั้งแต่เกิดมาไอลดาทำเพื่อคนอื่นมาตลอด รวมทั้งเพื่อตัวเธอด้วยตั้งแต่เสียสละให้เธอได้มีครอบครัวที่อบอุ่น “ชีวิตของฉันมันไม่ได้มีค่ามากขนาดนั้นหรอกยี่หวา ฉันรู้ตัวดี” แม้ไอลดาจะเป็นผู้หญิงที่มองโลกในแง่ดี แต่ถึงกระนั้นความที่เป็นเด็กกำพร้าก็มีปมในหั
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more
บทที่ 2 ข้อเสนอการเป็นเด็กเลี้ยง (1)
บทที่ 2ข้อเสนอการเป็นเด็กเลี้ยง ร่างเล็กของไอลดาที่ตอนนี้อยู่ในชุดเดรสตัวสั้นสีชมพูหวานแหวว จนคนเดินผ่านไปผ่านมาต้องเหลียวมองคนที่ดูใสซื่ออย่างหญิงสาวที่กำลังเดินเข้าไปในกาสิโน ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ สถานที่ที่เรียกว่ากาสิโนที่มีอุปกรณ์การพนันทุกรูปแบบ เจ้าของที่นี่น่าจะมีอิทธิพลพอสมควรไม่อย่างนั้นตำรวจคงได้ทัวร์ลงที่นี่แล้ว เพราะมีของเล่นพนันขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่ามีที่แบบนี้อยู่ในประเทศและใจกลางกรุงเทพฯ แบบนี้ “มาพบใครครับ” เสียงของการ์ดหน้ากาสิโนถาม จนไอลดาต้องเงยหน้ามองคนตัวโตด้วยสายตาหวาดกลัว เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมาสถานที่อโคจรแบบนี้มาก่อน “เอ่อคือไอ...มาเจอพี่โอ๋ค่ะ” เสียงหวานบอกสั่นๆ ด้วยความหวาดกลัว เพราะผู้ชายตรงหน้าอยู่ในชุดสูทสีดำและรูปร่างสูงใหญ่เมื่อเทียบกับเธอที่ตัวเล็กนิดเดียว “อ๋อ...เด็กนายสินะ” จู่ๆ ชายตรงหน้าก็พูดบางอย่างขึ้นจนไอลดาขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาพูดคำว่า ‘นาย’ ว่าแต่นายพวกเขาเป็นใคร หรือจะเป็นเจ้าของที่นี่อย่างนั้นเหรอ ผู้ชายคนนั้นเป็นถึงเจ้าของกาสิโนแต่จะมาเอาเด็กกะโปโลอย่างเธอเนี่ยนะ ไม่น่าจะใช่
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more
บทที่ 2 ข้อเสนอการเป็นเด็กเลี้ยง (2)
“พี่โอ๋คะ...คือ” “งั้นพี่กลับก่อนนะ มีอะไรโทร.หาพี่นะ เดี๋ยวโอ๋กลับก่อนนะคะคุณวิคเตอร์ยังไงฝากน้องด้วยนะคะ พอดีน้องไอเขายังใหม่กับวงการนี้” โอ๋หันมาบอกคนตัวโตที่มองกลับด้วยท่าทีนิ่งเฉยไม่ได้ตอบกลับอะไรเพียงแค่พยักหน้าอย่างเดียวเท่านั้น ตอนนี้วิคเตอร์คล้ายๆ กับผู้ชายแสนเย็นชาที่แทบไม่ได้พูดอะไร มีแค่การกระทำเท่านั้นที่เขาแสดงออกมา เมื่อเสียงปิดประตูสงบลงไอลดาก็รู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมาทันที จากนั้นก็ทำการยกสะโพกงอนขึ้นแล้วเขยิบห่างออกไป ถ้าต้องนั่งแนบชิดกับผู้ชายอันตรายคนนี้มีหวังเธอได้หัวใจวายก่อนแน่นอน “กลัวเหรอ” ขณะที่ถามคนตัวโตก็จัดการยกแก้วบรั่นดีแล้วดื่มน้ำสีอำพันในแก้วอย่างรวดเร็ว แต่สายตาคมก็มองคนตัวเล็กที่ตอนนี้หนีไปนั่งอยู่ที่มุมโซฟาแล้ว “คะ...คือไอ” “ถ้าคิดจะมาทำงานนี้ก็ใจกล้าๆ หน่อย ที่อยากทำเพราะอยากได้เงินไม่ใช่เหรอ” สิ่งที่ชายตรงหน้าบอกมันคือความจริงทุกประการ แต่จะให้ทำยังไงได้แม้แต่แฟนยังไม่เคยมีแต่กลับต้องมานั่งแนบชิดกับชายแปลกหน้าแบบนี้ไม่ให้กลัวได้ยังไง “ค่ะ” ใบหน้าหวานก้มงุดๆ เพราะไม่กล้าเงยมองใบห
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more
บทที่ 2 ข้อเสนอการเป็นเด็กเลี้ยง (3)
“ค่ะ” “ค่ะคืออะไร พูดให้มากกว่านี้ได้ไหมวะ” น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความหงุดหงิดทำเอาดวงตากลมโตสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว “คือ...ไอเข้าใจทุกอย่างแล้วค่ะ” “ดี...ถ้าเข้าใจแล้วฉันคงไม่ต้องอธิบายอะไรอีกว่าเธอจะต้องทำยังไงต่อไป” ดวงตาคมเข้มจ้องลึกไปยังดวงตากลมโตที่ทำเหมือนหวาดกลัวเขาตลอดเวลา จนไม่เข้าใจผู้หญิงเลยว่าทำไมชอบใช้มุกอ่อนแอมาหลอกล่อให้เขาตายใจแล้วทำดีกับพวกหล่อนเสมอ “ฉันไม่ชอบคนอ่อนแอ ไม่ต้องเสแสร้งทำเป็นผู้หญิงอ่อนโยน เพราะถ้าเธอดีจริงคงไม่เลือกเส้นทางนี้ถูกต้องไหม” “ค่ะ” “งั้นบอกข้อเสนอของเธอมาบ้างสิ ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ชอบเอาเปรียบผู้หญิง เธออยากได้อะไรก็บอกมาเถอะไม่ต้องอ้ำอึ้งอะไรหรอก” “คือไอต้องการเงินสดสามล้านบาท” “หึหึ...สามล้าน เธอคิดว่ามันไม่มากไปสำหรับผู้หญิงขายตัวอย่างเธอเหรอ เธอมีอะไรดีถึงขนาดที่ฉันจะต้องยอมจ่ายขนาดนั้น” วิคเตอร์ถามแต่สายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างเล็กไม่ละสายตา “ถ้าคุณต้องการให้ไอทำอะไรไอยอมทุกอย่าง ไอแค่ต้องการเงินสามล้านเท่านั้น” เมื่อคืนไอลดาคิดมาทั้ง
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more
บทที่ 2 ข้อเสนอการเป็นเด็กเลี้ยง (4)
(เงินเข้า : มีเงินโอน 4,000,000 บาท จาก Victor Madison Vell) ไอลดาจ้องมองตัวเลขในจอโทรศัพท์มือถือด้วยความตกใจ เพราะเท่าที่จำได้เธอขอเขาไปเพียงสามล้านเท่านั้น แต่ทำไมเงินที่เข้ามามันถึงมากกว่านั้น “คุณคะ...ไอขอแค่สามล้าน” ไอลดารีบเงยหน้าขึ้นมาบอกเพราะคิดว่าเขาอาจจะกรอกตัวเลขผิด “แล้วยังไง” วิคเตอร์ตอบเสียงนิ่งแล้วหันไปเทเครื่องดื่มใส่แก้วของตัวเองอีกครั้ง ก่อนกระดกดื่มอย่างรวดเร็ว “แต่คุณโอนมาให้ไอตั้งสี่ล้าน เดี๋ยวไอโอนคืนนะคะ คุณน่าจะโอนมาผิด” ไอลดาถามอย่างแปลกใจพร้อมทั้งตั้งใจจะขอเลขที่บัญชีของเขาอีกครั้งเพื่อโอนกลับคืน “ฉันไม่ได้โอนผิด” “คะ” “ฉันให้ อีกล้านแลกกับการที่เธอจะได้เลิกพยศใส่ฉันสักที” ไอลดาถึงกับอึ้งกับความรวยของผู้ชายคนนี้ นี่สินะคนมีเงินเขาจะทำอะไรก็ได้ แม้แต่จะซื้อความดื้อด้านของเธอเพียงแค่โอนเงินคลิกเดียวก็สามารถทำได้แล้ว “แต่ไอขอคุณแค่สามล้าน อีกล้านไอไม่เอา” แม้สิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้มันจะไร้ศักดิ์ศรีแค่ไหนแต่เธอก็จะขอเขาแค่นี้และไม่ได้ต้องการเงินอีกล้านที่เขาจะมอบให้ “อย่าเ
last updateLast Updated : 2025-12-17
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status