EVIL LOVE รักร้ายนายฟีนิกซ์

EVIL LOVE รักร้ายนายฟีนิกซ์

last updateLast Updated : 2025-09-30
By:  ดาวแคระ (miss.mk)Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
77Chapters
20views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"แต่ที่ฉันต้องการคือตัวเธอ" "ถึงฉันจะสวยจนใครๆ ก็ต่างอยากได้ตัว แต่ฉันก็ไม่ง่ายที่จะไปกับคนที่พึ่งเคยเจอกันครั้งเดียวหรอกค่ะ" "แน่ใจเหรอว่าครั้งเดียว…ดีเจอลิซ" "ดะ ดีเจอลิซ…อะไรของคุณ ฉันชื่อลิลิน…" "หึ…" "ยะ อย่าบอกนะว่าคนในคืนนั้นเป็นคุณ!?" . . "นายต้องการอะไรกันแน่…" "ฉันบอกแล้วไงว่าฉันต้องการตัวเธอ เธอไม่ต้องทำอะไร…แค่เตรียมตัวเป็นผู้หญิงของฉันก็พอ"

View More

Chapter 1

บทที่ 01 ไอโรคจิต

"ทุกคนฟังทางนี้ครับ…" เสียงเพลงที่เงียบลงทว่ามาพร้อมกับเสียงของพิธีกรหนุ่มที่เข้ามาแทนที่ ทำให้ฝูงผีเสื้อราตรีที่กำลังวาดลวดลายกันอย่างสนุกสนานอยู่ในผับหรูต่างพากันหยุดชะงักแล้วหันไปมองทางพิธีกรเป็นตาเดียว รอรับฟังประโยคที่กำลังจะประกาศออกจากปากของคนที่กำลังทำหน้าตื่นเต้นจนต้องลุ้นตาม

"วันนี้ทางร้านเรามีเซอร์ไพรส์ให้กับทุกคนครับ"

"!?" ช่วงเว้นจังหวะการพูดของพิธีกรทำให้แขกทุกคนต่างส่งเสียงฮือฮา มีบ้างที่กำลังแสดงสีหน้างุนงงแต่ส่วนใหญ่ก็ยิ้มกว้างออกมาเมื่อรู้ล่วงหน้าว่า 'เซอร์ไพรส์' ของพิธีกรนั้นหมายถึงอะไร

"แน่นอนครับ มันจะเป็นอะไรไปไม่ได้ นอกจากดีเจวีไอพีสุดฮ็อตสาวสวยของทางร้านเรา…"

"…ถ้าพร้อมแล้วขอเสียงให้กับดีเจอลิซครับผม~"

"วู้วๆๆๆ กรี๊ดด…" เสียงโห่ร้องและกรี๊ดกร๊าดด้วยความชอบใจดังขึ้นทันทีที่มีผู้หญิงตัวเล็กๆ ผิวขาวเนียนเดินขึ้นแผ่พลังงานอะไรบางอย่างบนเวทีใหญ่กว้างของผับหรูด้วยรอยยิ้มหวานมัดใจใครหลายๆ คนสะกดให้ทุกคนมองมาที่เธออย่างไม่คลาดสายตา ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันที่ถูกเธอดึงดูดความสนใจจนไม่กล้าหันเหไปไหน

"สวัสดีค่ะทุกคน เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันเกิดของฉัน เพราะฉะนั้นวันนี้เรามาสนุกสุดเหวี่ยงและมีความสุขพร้อมๆ กันไปเลยค่า~" หญิงสาวร่างบางรีบหยิบหูฟังขึ้นมาสวมไว้ครอบหู ก่อนที่จะจัดการรีมิกซ์เพลงด้วยความพราวเสน่ห์และชำนาญจนถูกใจหนุ่มสาวกลางคืนในร้านเป็นที่สุด ทุกคนต่างพากันขยับโยกย้ายตามเสียงเพลงที่สุดแสนจะโดนใจ จนช่วงเวลาที่มีความสุขผ่านไปเร็วอย่างกับโกหก

"เดินทางมาถึงเพลงสุดท้ายแล้วนะคะ มาสนุกกันให้โลกจำไปเลยค่า~"

"วู้วๆๆๆ" บรรยากาศความสนุกสนานวิ่งวนมาจนเวลาเกือบเที่ยงคืนเศษ หลังจากหมดหน้าที่ดีเจสาวก็รีบก้าวเท้าลงจากเวทีกว้างหมายจะเดินไปหาพวกเพื่อน แต่ไม่ทันที่เท้าคู่สวยจะเดินพ้นจากด้านหลังเวที หญิงสาวก็ต้องชะงักหยุดเดินเสียดื้อๆ เพราะความรู้สึกบางอย่างที่แทรกเข้ามาในร่างกาย

"ให้ตายเถอะ ไม่น่าดื่มเยอะเลย" เธอควานหากำแพงหนาในการหาที่ยึด แอลกอฮอล์กำลังตีตื้นขึ้นจนทำให้เกิดอาการเซไปเซมาพยุงตัวเองแทบไม่ไหว ร่างเล็กพยายามฝืนร่างกายด้วยการเดินไปเรื่อยๆ พร้อมกับใช้ทุกอย่างรอบตัวเป็นที่ยึดในการที่จะขึ้นไปชั้นสองที่เป็นโซนวีไอพีหลักแหล่งรวมเพื่อนของเธอ

แต่แล้ว…

"เป็นอะไรไหมครับ?" เสียงทุ้มลึกที่มายืนขวางพร้อมกับใช้ฝ่ามือหนาฉวยโอกาสโอบเอวบางไว้แล้วก้มต่ำหลุบถามด้วยน้ำเสียงที่สุภาพขัดกับการกระทำ

"อย่ามายุ่งกับฉัน!" เธอช้อนสายตากลมโตพยายามเงยหน้าไปมองหน้าคนๆ นั้น ก่อนที่จะจัดการรวบรวมแรงอันน้อยนิดที่มีผลักร่างของคนที่ถือวิสาสะแตะตัวให้กระเด็นกระดอนออกไปจากตัว ร่างบางพยายามตั้งสติเพื่อจดจ้องชายหวังดีประสงค์ร้ายคนนั้น แต่ด้วยอาการอะไรบางอย่างที่แทรกเข้ามาทำให้สายตาเธอพร่าเบลอ ร่างกายร้อนรุ่มจนมีเหงื่อไหลตามกรอบหน้า ไม่สามารถมองออกว่าเขาคนนั้นเป็นใคร อาการทั้งหมดไม่คับคล้ายกับคนเมาเลยสักนิด ทว่าสิ่งที่กำลังแทรกเข้ามาในหัวเธอตอนนี้กำลังชี้ชัดว่าอาการที่กำลังเป็นอยู่คล้ายกับคนที่กำลัง…โดนยา

"หึ ดีเจออลิซน่าจะต้องการผมนะครับ" มุมปากหนาเหยียดยิ้มแล้วไล่มองเรือนร่างสวยตั้งแต่หัวจรดปลาย สายตาแทะโลมอยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวทำให้ดีเจสาวยิ่งมั่นใจว่าคนทำให้เธอตกในสภาพนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน

"แกเอาอะไรให้ฉันกิน!?…"

"หึ"

"ฉันถามว่าแกเอาอะไรให้ฉันกิน!" ร่างเล็กพยายามเบ่งสุดเสียงเพื่อต้องการให้ใครละแวกใกล้เคียงได้ยิน แต่ด้วยเรี่ยวแรงที่ค่อยๆ หายไปทำให้มันอยู่ในโทนเสียงที่ไม่ได้ดังมาก บวกกับเสียงเพลงที่กระหึ่มทำให้ไม่มีใครผ่านมาช่วยเธอเลย

"ยาที่ทำให้ค่ำคืนนี้ของเรามีแต่ความสุขไงครับ" ชายหนุ่มเอ่ยตอบ

ปกติแล้วกฏเหล็กของเธอคือการไม่รับแก้วจากคนอื่นที่ไม่ใช่แก้วตัวเอง และตลอดเวลาที่อยู่บนเวทีกำลังทำหน้าที่เธอก็ดื่มแต่แก้วของตัวเองมาตลอด แล้วชายคนนี้มาใส่ยาในแก้วของเธอได้ยังไงกัน

"ไอเลว!" ร่างเล็กทิ้งท้ายไว้แล้วพยายามตะเกียกตะกายเพื่อหลีกหนี

แต่แล้ว…

ปึก!

ก้าวเท้าขึ้นบันไดได้ก้าวเดียวเรือนร่างสวยก็ชนเข้าแผงอกหนาจนเกือบเซล้ม มือหนาของคนขึ้นชื่อว่า 'เลว' รีบคว้าเอวเธอไว้ ขณะที่เธอเริ่มใช้แรงน้อยๆ ดิ้นขลุกขลักเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม

"ปล่อยฉัน! ไอ้โรคจิต!" ยิ่งดิ้นเหมือนร่างกายยิ่งถูกกอดรัดไว้แน่นกว่าเดิม

"โรคจิต?"

"ใช่…แกมันโรคจิต วางยาฉันเพื่อสนองตัณหาตัวเอง ไอเลว! ไอชั่ว!"

"…" ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่กำลังโอบกอดไว้ เขาค่อยๆ คลายอ้อมกอดเพื่อให้คนตัวเล็กเป็นอิสระ

ทว่า…

"ว้าย!" ร่างบางกรีดร้องเสียงหลงเมื่ออิสระที่ได้รับมาพร้อมกับแรงที่กำลังจะหมดไป ทำให้คนที่ยืนบนบันไดเสียหลักหมายจะล้มลงตกลงไป แต่ 'พรึ่บ' กลับมีมือหนาของคนที่ปล่อยแขนในตอนแรกกระชากกลับไปได้ จนเรือนร่างสวยกลับมาอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง

"ขะ ขอร้อง…ปล่อยฉัน…" น้ำสีใสไหลพรากจากดวงตาเมื่อคิดว่าตัวเองไม่สามารถหลีกหนีจากเหตุการณ์นี้ได้

"…" ไม่มีเสียงตอบกลับมาอีกแล้ว เหมือนเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว จนผ่านไปไม่นานร่างเล็กที่ค่อยๆ อ่อนล้าลงก็ถูกอุ้มลอยกลางอากาศ

"ยะ อย่าทำอะไรฉัน…" ชายร่างสูงรีบเดินออกจากทางข้างหลังของผับหรู ก่อนที่จะยัดคนที่ไร้สติเข้ามาในรถแล้วรีบขับออกไปทันที

"ให้ผมไปส่งที่ไหนครับ"

"เพนท์เฮาส์"

*******************

LILIN (ลิลิน)

รุ่นลูกของเรื่อง FORCED LOVE สยบ(รัก)สิงห์ (ไลอ้อน x เกรซ)

.

.

- SET EVIL LOVE -

1. EVIL LOVE รักร้ายนายเย็นชา (คีรัน x เอวา)

** ตอนพิเศษ

EVIL LOVE รักร้ายนายมาดกวน (คีริว x อิงดาว)

2. EVIL LOVE รักร้ายนายเดิมพัน (เวกัส x นิชา)

3. EVIL LOVE รักร้ายนายฟีนิกซ์ (ฟีนิกซ์ x ลิลิน)

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
77 Chapters
บทที่ 02 ช่วยเอาฉันหน่อย NC18+
เจ้าของเรือนร่างสูงนั่งอยู่ที่โซฟาปลายเตียงด้วยความใจเย็น เขาจับแก้วไวน์ราคาแพงควงไปมาแล้วตวัดสายตามองร่างเล็กที่นอนสั่นคลอนอยู่บนเตียงนอนกว้างของห้องนอนหรู ไม่มีทีท่าจะเข้าไปทำเรื่องอย่างว่า เพียงแต่นั่งดื่มชิลล์ๆ จนอีกฝ่ายเบือนใบหน้ามามอง"อะ ไอ้โรคจิต ชอบดูคนทรมานเหรอ? อื้อ~""…" เงียบ"อะ อ่าส์ ยะ อย่าหวังว่าจะได้แตะตัวฉัน" หญิงสาวพยายามตั้งสติแล้วค่อยๆ ตะเกียกตะกายลงมาจากเตียง เธอใช้แรงที่มีอันน้อยนิดค่อยๆ คลานเข่าเข้าไปในห้องน้ำ ขณะที่ชายหนุ่มยังคงควงแก้วไวน์จ้องมองการกระทำของคนบนพื้นโดยไม่คิดจะทำอะไรความพยายามดันให้เธอเข้ามาในห้องน้ำจนสำเร็จ ร่างบางเอื้อมมือไปเปิดฝักบัว รอให้น้ำเย็นๆ ไหลผ่านโดนร่างกายเพื่อพยายามลดความร้อนรุ่มของฤทธิ์ยาให้ออกไปจากตัวให้หมดซ่าาาา!"อะ อื้อ~" ในขณะที่เธอเหมือนจะคิดผิด น้ำเย็นๆ ไม่ได้ช่วยทำให้ความต้องการเรื่องอย่างว่าลดลงได้เลย มันยิ่งทวีความต้องการจนมือบางเริ่มอยู่ไม่สุข เลื่อนมาบีบเคล้นสองเต้าอวบอั๋น ก่อนที่ใช้มืออีกข้างเลื่อนมาล้วงเข้าไปในกางเกงยีนส์ขาสั้นที่สวมใส่แล้วไม่รอช้าที่จะคลึงเคล้าสามเหลี่ยมหวงแหนจนตัวเองเผยอปากร้องครางออกมาสายน้ำยัง
last updateLast Updated : 2025-09-28
Read more
บทที่ 03 อยากให้เอาต้องอดทน NC20+
ไม่ปล่อยให้เธอได้รอนาน ชายหนุ่มรีบเปิดลิ้นชักข้างเตียงเพื่อหยิบอะไรบางอย่างถุงยางอนามัย…เขาหยิบซองถุงยางไซซ์พิเศษเฉพาะตัวฉีกซองด้วยมือเดียวโดยที่ใช้ปากในการช่วย แววตายังคงจดจ้องที่คนตัวเล็กใต้ร่างไม่ละสายตา ก่อนที่ชายหนุ่มจะก้มลงไปรูดใส่แก่นกายอย่างใจเย็น ขณะที่อีกคนกลับจ้องมองการกระทำของเขาผ่านความมืดที่พอมีไฟสลัว เธอไม่เห็นหน้าเขา เธอไม่รู้ว่าหน้าตาไอโรคจิตที่เป็นคนวางยาเป็นยังไง เธอรู้เพียงว่ากลิ่นกายเขาหอม กล้ามแน่นเป็นกำยำ ผิวขาวเนียนละเอียดไม่ต่างไปจากเธอเลยปึก!"กรี๊ดดดดดด" หญิงสาวที่กำลังจินตนาการถึงใบหน้าของเขากรีดร้องออกมาสุดเสียง คนตัวเล็กตาเบิกโพลงพร้อมกับแหงนมองเพดานกว้างน้ำตาคลอเบ้า จินตนาการทั้งหมดหายวับไปเมื่อร่างสูงจัดการกระแทกแก่นกลางลำตัวเข้ามาทีเดียวมิดลำ ความเจ็บและจุกแล่นเข้ามาในร่างกายจนเธอต้องนิ่วหน้าขมวด รู้สึกถึงของเหลวที่ไหลออกมากลางกาย นั้นคือเลือดบริสุทธิ์ที่ขาดสะบั้นลงในค่ำคืนสวาทครั้งแรกของเธอต้องเสียให้กับคนที่ไม่รู้จัก แถมขนาดของมันยังใหญ่โตเกินกว่าคนอื่นทั่วไป…"จะ เจ็บ!" หญิงสาวโอดครวญน้ำตาปริ่มออกห่างตากับความไร้ซึ่งความอ่อนโยน"อยากให้ฉันเอาก็ต
last updateLast Updated : 2025-09-28
Read more
บทที่ 04 วิถีลูกมาเฟีย
ครืดดด ครืดดดดด ~"อื้ออ น่ารำคาญ!" ฉันสบถออกมาเสียงดังพร้อมกับควานหาหมอนหนุนด้านข้างมาอุดหูไว้ ขณะที่ดวงตาก็ปิดสนิทไม่ยอมตื่นมารับสายที่กำลังกระหน่ำโทรเข้าเป็นมารรบกวนเวลานอนอันมีค่าในวันหยุดของฉันครืดดดด ~เสียงสั่นเครือดังขึ้นเป็นครั้งที่สองสามตามมาติดๆ ให้ตายเถอะ…จะให้ฉันตื่นให้ได้เลยใช่ไหม!?ความหงุดหงิดรำคาญทำให้ฉันเอื้อมไปควานหาเสียงเจ้าปัญหาเพื่อต้องการรับสาย เมื่อโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูเข้ามาอยู่ในมือฉันก็รีบเลื่อนกดรับโดยที่ไม่ได้สนใจจะมองว่าปลายสายที่โทรเข้ามานั้นเป็นใคร"มีอะไร!" ฉันกรอกเสียงห้วนๆ ปนหงุดหงิดอย่างไม่พอใจใส่ปลายสาย มือบางก็คว้าผ้าห่มมาคุมโปงเพื่อนอนต้องการที่จะนอนต่อหลังจากที่คุยธุระเสร็จ(ยังไม่ตื่นอีกเหรอ…ลิลิน)ทันทีที่ได้ยินเสียงปลายสายตอบกลับมา ร่างกายฉันก็รีบดีดตัวเองขึ้นมานั่งแล้วเปิดเปลือกตาขึ้นเปลี่ยนเป็นคนละคน มือบางเลื่อนโทรศัพท์ที่กำลังแนบหูออกมาดู ก่อนที่จะเบิกตากว้างกับรายชื่อของคนที่โชว์หราบนหน้าจอโทรศัพท์ แล้วรีบนำกลับมาแนบหูอีกครั้ง"เอ่อคือ…คือ…นะ หนูปวดหัวนิดหน่อยค่ะปาป๊า" ใช่แล้ว…คนที่โทรเข้ามาเป็นพ่อบังเกิดเกล้าของฉันเอง ฉันรีบหาเหตุผล
last updateLast Updated : 2025-09-28
Read more
บทที่ 05.1 ไม่ยินดี
"ได้เวลาประชุมแล้วค่ะคุณลิน" พี่ตาลเดินเข้ามาพร้อมกับรายงานในมืออีกครั้ง ทันทีที่ได้ยินดังนั้นฉันก็ถูมือตัวเองอย่างประหม่า ก่อนที่จะค่อยๆ ลุกจากเก้าอี้รองผู้บริหาร แล้วค่อยๆ เดินออกไปยังห้องประชุมใหญ่ด้วยจิตใจที่ล่องลอยไม่เป็นตัวของตัวเองที่สุด"แฟ้มประชุมค่ะคุณลิน""อ อ๋อ…ลินลืมค่ะ" ฉันชะงักแล้วหันมายิ้มแห้งใส่พี่ตาล หยิบแฟ้มจากมือเลขาที่หยิบให้บนโต๊ะแล้วถอนหายใจยาวเฮือกใหญ่"คุณลินเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ยังไม่หายแฮงค์เหรอคะ ให้ตาลหาอะไรร้อนๆ ให้ทานก่อนไหม?" ตอนนี้อาการเมาแฮงค์ค้างคืนของฉันหายไปแล้ว แต่เพราะวาระการประชุมครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก แกนหลักอยู่ที่ฉัน ความประหม่าจึงมีเพิ่มขึ้น ไม่เคยได้รับแรงกดดันขนาดนี้มาก่อนเลย"ไม่เป็นไรค่ะพี่ตาล ลินพร้อมแล้วค่ะ" ฉันพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเพิ่มเสริมความมั่นใจ ก่อนที่จะก้าวเท้าซ้ายออกจากห้องตัวเองด้วยเหตุผลที่ว่าขวาร้ายซ้ายดีเป็นที่ฮีลใจแล้วรีบเดินเข้าไปในประชุมที่มีป๊าและบอร์ดบริหารบางคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทุกท่านด้วยความนอบน้อม แล้วเดินไปนั่งด้านข้างผู้เป็นพ่อที่กำลังทำหน้าที่เป็นท่านประธานใหญ่กลางที่ประชุม ร
last updateLast Updated : 2025-09-28
Read more
บทที่ 05.2 ไม่ยินดี
ความสงสัยของฉันถูกกระจ่างขึ้นทันที สายตาที่เขามองฉันในตอนแรกคงเป็นสายตาของคนที่เหยียดตัวว่าเหนือกว่าสินะ มันไม่ใช่ความพิศวาสอะไรเลยสักนิดแต่ถึงจะใช่ฉันก็มั่นใจว่าฉันไม่เอาคนปากไม่ดีอย่างเขาแน่!"ครับ…คุณฟินซ์มีสิทธิ์ออกความคิดเห็นเพราะเป็นหน้าที่ของบอร์ดบริหาร แต่ทุกอย่างมีเหตุมีผลและต้องมีทางแก้ แล้วทางแก้สำหรับคุณคืออะไรครับ""ทางแก้ของผมง่ายๆ ครับ เปลี่ยนคนทำ" ตาบ้านี่กล้าดียังไงมาตัดสินว่าฉันไม่เหมาะที่จะทำงานนี้ กล้าหักหน้าฉันกลางที่ประชุมทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้รู้จักฉันเลยด้วยซ้ำ ฉันทำงานที่นี่มาหนึ่งปีเต็ม ไม่เคยมีบอร์ดบริหารคนไหนกล้าว่าฉันขนาดนี้มาก่อน นับประสาอะไรกับคนที่เพิ่งเข้ามาทำงานหนึ่งวันแต่กลับขีดเส้นให้ค่าความสามารถของฉันต่ำต้อยขนาดนี้ใครจะยอม!"คนอื่นว่ายังไงครับ" ป๊าหันไปถามบอร์ดบริหารคนอื่นๆ ซึ่งทุกคนเงียบกริบอีกเช่นเคย ไม่มีใครคัดค้านแต่ก็ไม่มีใครแสดงออกว่าส่งเสริมที่จะอยู่ข้างฉันเลย"ฉันดูแลโปรเจ็คมานักต่อนัก ถึงจะเป็นโปรเจ็คเล็กแต่ฉันก็ทำดีมาตลอด คุณเป็นบอร์ดคนใหม่กล้ามาตัดสินว่าฉันทำงานออกมาได้ไม่มีประสิทธิภาพได้ยังไงกัน!?" แต่แล้วสุดท้ายความอดทนของฉันก็ขาดผึ่
last updateLast Updated : 2025-09-28
Read more
บทที่ 06 ความคิดของเด็กน้อย
"ปาป๊า!" ฉันรีบเดินเข้าไปในห้องทำงานของผู้บริหารแล้วกระแทกเท้าเสียงดังเหมือนเด็กไม่พอใจในของเล่น จนป๊าที่นั่งอยู่บนโซฟาราวกับรอฉันอยู่ก่อนแล้วเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตานิ่งๆ ผิดกับนิสัยปกติของท่าน"หนูไม่เข้าใจว่าทำไมป๊าต้องให้หนูทำงานกับตาบ้านั้น เขาหักหน้าหนูกลางประชุมเลยนะ" ฉันรีบฟ้องยกใหญ่ปล่อยตัวลงนั่งข้างผู้เป็นพ่อ"มันคือหน้าที่ของบอร์ดบริหารที่ต้องคอยเตือนสติเรา หนูก็รู้ไม่ใช่เหรอ?" ป๊าบอกฉันอย่างใจเย็น"หนูรู้ค่ะ แต่แบบนี้มันแรงเกินไป งานหนูไม่เคยโดนติเลยด้วยซ้ำ อีกอย่างเขาก็มาใหม่ ทำไมถึงมาบอกว่างานหนูไม่มีคุณภาพ!""เพราะคนอื่นเขาเกรงใจป๊า""…" ฉันเงียบลงทันทีป๊าเข้าข้างเขา!"คนแบบนี้แหละที่ป๊าอยากได้มาทำงานด้วย เขากล้าที่จะติเตือนเรา แล้วสิ่งที่เขาพูดก็คือเรื่องจริง หนูต้องรับฟังและไม่ควรใช้อารมณ์ในที่ประชุมแบบนั้น""หนูไม่ได้ใช้อารมณ์""ลิลิน…การบริหารบริษัทไม่ได้ง่ายเหมือนที่ลูกคิด ยิ่งเรามีคู่แข่งทางการค้าเยอะ เราก็ยิ่งต้องอุดช่องโหว่เพื่อไม่ให้บริษัทอื่นมาโจมตีบริษัทเราได้ง่ายๆ คุณฟินซ์เขาทำถูกแล้ว""แต่หนูไม่ชอบหน้าเขา หนูทำงานกับเขาไม่ได้""ต่อไปหนูต้องทำงานกับคนอื
last updateLast Updated : 2025-09-28
Read more
บทที่ 07 เป็นใครกันแน่?
'แต่ที่ฉันต้องการคือตัวเธอ' ประโยคเดิมยังคงวนเวียนในหัวของฉันราวกับหนังที่ฉายซ้ำซ้อน ขณะที่สายตาฉันยังคงจ้องมองเขาอย่างไม่ละสายตา พร้อมกับใบหน้าที่อึ้งทึ่งอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้ยินมาก่อนนายนี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน พึ่งรู้จักกันไม่ถึงวัน หาเรื่องคัดค้านขัดขาฉันสารพัด แต่กลับบอกว่าอยากได้ตัวฉัน เหอะ…"คุณเป็นโรคจิตหรือไง!?" ฉันพูดออกไปเมื่อคิดไตร่ตรองอย่างดีแล้วว่าคนปกติไม่มีทางพูดอะไรแบบนี้ได้ เขาต้องมีอาการอะไรทางสมองแน่ๆ ถึงได้พูดประโยคที่น่าขนลุกหน้าตายแบบนี้"…" แต่เขากลับเงียบ ตวัดสายตาคมกริบมองฉันราวกับกำลังบอกว่าเขาจริงจังในทุกสิ่งที่พูดออกมา"ถึงฉันจะสวยจนนายอยากได้ตัว แต่ฉันก็ไม่ง่ายที่จะไปกับนายหรอก ไอโรคจิต…ออกไปจากห้องฉันเลยนะ" ฉันบอกพร้อมกับผายมือเชิญเขาออกไปจากห้องไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ของวัน แต่มันก็เหมือนทุกครั้ง เขาเลือกที่จะนั่งลงเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วช้อนสายตามองฉันเหมือนเดิม"ได้…ถ้านายไม่ออก งั้นฉันออกเอง" ไล่ยังไงก็ไม่ยอมไป ไม่มีอะไรสะทกสะท้านเลยสักนิด งั้นคงต้องเป็นฉันเองสินะที่ควรถอยออกห่างคนโรคจิตไม่น่าไว้ใจแบบนี้ เขาป่วยเกินไปกว่าที่ฉันจะต้
last updateLast Updated : 2025-09-28
Read more
บทที่ 08.1 จะไหวเหรอ?
"ใจเย็นๆ เป็นอะไรเนี่ย""เอาใบนี้ ใบนี้ ใบนี้ แล้วก็ใบนี้ จัดการให้ด้วยค่ะ" ฉันจัดการใช้ปลายนิ้วชี้ไปทางกระเป๋าหรูที่กำลังตั้งโชว์เกือบห้าใบ คนข้างๆ ฉันหันมามองด้วยดวงตาที่ตกตะลึง เพราะราคาของมันเหยียบเจ็ดหลักต้นๆ เกือบทุกใบ แต่ตอนนี้ฉันไม่คิดจะสนใจ แค่อยากซื้อมันทุกอย่างเพื่อให้หายอาการหงุดหงิดในตอนนี้ให้หมดเลย"ยัยลินพอก่อน""ไม่พอเจ๊ ไปร้านอื่นกัน""พอเลย นั้นเงินไม่ใช่เศษกระดาษ ตั้งสติค่ะ" มือบางดึงมือฉันไว้แล้วกลอกตาใส่ คนที่ฉันตามมาให้ช็อปด้วยคือน้ำฝนหรืออีเจ๊ เป็นรุ่นพี่กว่าฉันสองปีแต่เรากลับสนิทกันมากเพราะพวกเราเจอกันอยู่บ่อยๆ เจอกันมาตั้งแต่เด็กเพราะปาป๊าและหม่ามี้เราสองคนสนิทกัน อีเจ๊จึงกลายเป็นเพื่อนฉันไปโดยปริยาย ฉันมีเพื่อนไม่เยอะหรอกเพราะคนที่เข้ามาล้วนแต่ต้องถูกกรองไว้หมด วิถีลูกมาเฟียลำบากกว่าที่คิดมากเลยแหละ"ฉันหงุดหงิด หงุดหงิดจนอยากฆ่าคน" ฉันกัดฟันกรอด ยิ่งนึกถึงใบหน้าของตาบ้านั้นความร้อนรุ่มก็ยิ่งทวีเพิ่มเรื่อยๆ"ไปนั่งกินบิงซูให้ใจเย็นก่อน ฉันว่าถ้ายังเดินต่อแบบนี้แกคงจะเหมาหมดห้าง" สุดท้ายฉันก็โดนเจ๊น้ำฝนลากไปร้านของหวานเจ้าประจำของนาง จัดการสั่งทุกอย่างเรียบร้อ
last updateLast Updated : 2025-09-28
Read more
บทที่ 08.2 จะไหวเหรอ?
เช้าวันต่อมา"ทีมสำรองมาถึงแล้วค่ะ ให้เข้ามาเลยไหมคะ?""เข้ามาเลยก็ได้ค่ะ""เอ่อ…มาพร้อมกับคุณฟินซ์เลยค่ะ""มาอีกแล้วเหรอ จะมาอะไรนักหนา" ความอารมณ์ดีของฉันหายไปในพริบตาที่ได้ยินชื่อของไอโรคจิตที่ฉันไม่อยากเจอมากที่สุด พี่ตาลยืนทำหน้าลังเลใส่ฉันอย่างหนัก จนฉันที่กำลังอารมณ์เสียรีบเงยหน้าขึ้นตอบ"ให้เข้ามาพร้อมกันเลยค่ะ" ยังไงฉันก็ไม่ได้อยู่กับเขาในห้องแค่สองคน ยังมีทีมงานที่จะคุยเรื่องโครงสร้างอยู่ด้วย เขาคงไม่กล้าพูดเรื่องนั้นหรือทำอะไรฉันได้หรอก"สวัสดีครับผมมาจากทีมงานสำรองที่คุณต้นตาลติดต่อไปครับ""ทราบแล้วค่ะ เชิญนั่งเลยค่ะ" ฉันยิ้มตอบพนักงานชายในบริษัทที่กำลังยืนแนะนำตัวพร้อมกับทีมงานอีกสองคน ในขณะที่คนที่ฉันไม่อยากพบหน้ากลับไม่มีแม้แต่รอยยิ้มคำทักทายแถมยังนั่งลงโดยที่ฉันไม่ได้เอ่ยปากเชิญอีก"ไร้มารยาท" ฉันพึมพำเบาๆ พร้อมกับเบะปากใส่ ก่อนที่จะลงไปนั่งตรงโซฟาในห้องที่พร้อมจะประชุมเรื่องโปรเจ็คใหญ่"คุณลินว่าอะไรนะครับ" หนึ่งในทีมพูดขึ้นเพราะได้ยินที่ฉันพูดไม่ชัด"อ๋อ…เปล่าค่ะ เราเริ่มกันเลยดีกว่าค่ะ""ครับ""ลินอยากได้โปรดักส์ที่มันทันสมัย แพ็คเกจเรียบหรูแต่ยังคงความมินิมอลตะ…""
last updateLast Updated : 2025-09-28
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status