Vanna Shaw is obviously annoyed to what she heard from her mother. Sitting, she is darting her eyes to her parents who likely happy than herself. "Is it great, hija?" Her mother laugh while toasing a glass of red wine to her direction.She sourly fake a smile. She don't want to offend her mom."Bueno, the wedding will be next month," her father sighed and sip a glass of that alcohol. "I need you to be prepare, intiendes?" She clearly heard it again."Yes...dad." She politely answered as she stood up and and grant them with her accepting smile. She raised her glass. "Cheers!" Pagak niyang sambit habang tanaw ang dalawang tao na pinag-uutangan niya ng lahat.She is an adopted child. And because of this, hindi siya dapat na umayaw sa mga utos nito. Mula sa eskwela, sa mga kakaibiganing tao, sa kursong dapat niyang kunin at ang huli'y ang pamamalakad niya sa kanilang kompanya—ang underground business ng iba't-ibang firearms na galing mula sa iba't-ibang rehiyon ng Spain at iba pang lugar.
Vanna's POVI wake up with a thought in my head, about one thing I never have. Ano nga 'yon, nakalimutan ko...kidding aside. I have this temptation na every morning ko lang nararamdaman. I am longing for someone who can help me out this...I slowly roll out of my bed and check my feminine part, "Damn! I'm wet!" I reach the napkins in my bedside table saka pinunasan iyon.Every morning, i wake up like this, hindi ko alam pero parati na lang namamasa ang kaselanan ko. Like, nararamdaman ko na masakit ang katawan ko, at nanghihina ang tuhod ko.Mayamaya lang ay bumangon na ako at nagpunta sa banyo. Nagsimula na akong maligo at magsabon, doon ko lang napansin na may pasa ako sa aking braso."What the?" puna ko habang marahang sinapo iyon.Hindi ko alam pero pang-apat na pasa na iyon sa buwan na ito. Kung hindi man sa binti, sa palapulsuhan o sa tiyan.Wala naman akong nararamdamang sakit, ang napapansin ko lang ay ang mga bagay na gaya nito sa katawan ko. Baka dahil sa kalasingan, nag-par
"You're commanding me?" his brows furrowed while shaking his head. Kasunod niyon ay ang pagtawa ni Magnus na parang nakakaloko sa sinabi ko.Shit! Ang tigas din ng panga ng lalaking 'to!Hindi nagtagal ay kinabig niya ako papalapit sa kaniya and stare my eyes. Like, wtf? Ano ba kasing gusto nito. Hindi ko siya mabingwit, hindi ko siya mapasunod!"Don't dare to provoke me, honey. Hindi ako madaling pasunurin." Ngumiti ito.I forcely pushed him. Ayoko talaga sa mga lalaking ganito.Tiningnan ko siya from his well-groomed hair and his black suit to his black pointed flat shoes.Wala akong makitang mali sa kaniya, aside of his attitude of course."So what's the plan?" I said crossing my arms.He bit smiled and sit in that marmol garden bench, hindi pa nga kami nakakapasok ay lantaran na niya akong tinutuka rito sa labas.His guards are surrounding us, na parang walang nakita kanina. They're not even moving, para itong mga robot na nakatingin lang sa malayo."Listen, Vanna. I am Magnus, an
"Amazing!" I wasn't expecting that view. Napakaganda ng dagat at saktong-sakto naman ang lamig ng hangin na yumayakap sa aking katawan. The shade from that trees are expensive. It over-all compliments the perfect and serene ambiance of this place. A quit yet relaxing place. Nakasandal lang si Magnus sa kaniyang sasakyan. Crossing his arms as if nagtagumpay ito na mapahanga ako sa lugar na iyon. "I said it right, yeah?""Yes." I smiled. Dahan-dahan kong hinubad ang aking saplot sa paa at dinama ang magaspang na puting buhangin doon. "It's warm." Sabi ko pa sabay lingon sa kaniya. He seems enjoying my view that time, na parang may malalim na iniisip. "Hey? Okey ka lang?" taas-kilay na saad ko sa kaniya. He widen his smile and lean to the bumper. "Uh, uhm yes. I'm fine.""Anong tinitingnan mo riyan?"He shake his head. "Nothing." He lied. I furrowed my brows. "'Di nga?""Well, I'm just thinking something.""Ano? Tungkol ba sa kasal natin?""Yep." Magnus bitterly smiled. I know he'
Magnus' POVAfter we end the short date, I had to excuse myself for a while, hinatid ko na rin si Vanna sa bahay nila. May aasikasuhin akong mahalagang bagay sa pier. My staff needs my presence, may nangyari kasing 'di inaasahan, and i guess it's serious.I'm in a hurry riding my car. May masama akong kutob sa tawag nila. I need to settle this, ayokong magkaroon ng sigalot sa pamilyang gusto kong maugnay, ang mga Shaw. Matagal ko nang pinaghandaan ang lahat ng ito. Sampung taon ko ring naplano ang lahat ng gagawin, the set-up, the deal, the connections, and even why I sort things out about Vittos Shaw, my very own portal to enter their family.Sampung taon kung pinagplanohan ang lahat. Hindi ko gustong sa isang iglap lang ay masisira iyon dahil sa isang palpak na shipment.Nang makarating sa pier ay agad kong tinungo ang frontman ko, si Jay. Nang makapasok sa malawak na gusali at nakita kong pinalibutan nila ang isang lalaki, nakapiring ang mga mata nito ng puting tela. Jay is aiming
Magnus' POVI am with my decent suit sitting infront of the four person that I rely the most. Si Jill, na hawak ang sigarilyong kanina pa hinihithit-buga. Halatang kinakalma nito ang sarili. I know he's nervous. Nasa gilid naman nito si Jeb na hawak ang sariling mobile phone. Tila chinecheck ang oras, mag-thi-thirty minutes na kasi at wala pa si Jay. Alam nitong may meeting kami ngayon. Lastly, si June ang seryosong nakatingin sa akin, habang nakikiramdam sa anumang sadya ko sa kanila. I clench my jaw. I even calculated my breath to keep calm. Gusto kong makuha ang paliwanag nilang lahat. The services of my industry is failing, I know that one of them is trying to provoke me. He's the mole inside my company. "Where's Jay?" tiningnan ko na ang sariling relo. "He's coming." Tipid na sambit ni Jeb. "It's been thirty minutes." Saad ko rito, reaching the folders in my desk. "Maybe we can start now," mahinang usal ko saka tiningnan sila isa-isa. "Why we're here?" si June. I clear m
Magnus' POVHatak-hatak ko ang trolley na dala namin, I can't help myself to ask if bakit ganito kadami ang dala ng babaeng 'to. Six luggage lang naman ang dala niya, without her personal hand-carry luxurious bags. Hindi ko tuloy malaman if uuwi pa ba siya o hindi na. "Ang bagal naman..." irap pa nito sa akin. I chuckle, nakakatawa naman, ako pa nga ang nagkandasapid-sapid sa pagtulak ito pa ang may ganang magmaktol. Damn it! Kung 'di lang talaga ako cariñoso, baka kanina ko pa ito pinapak ng beso de latigo. "Magnus, I'm waiting." Dagdag pa ni Vanna. Suot nito ang aristokratang damit na kulay cream at flat sandals na itim. Nakabelt ang damit nito habang nakasuot naman siya ng itim na shades. She's a bit overdress, but I guess it suits her well. "I'm coming." Ngiti ko sabay tulak sa bags. She request to have no bodyguards, even it's too defenseless for us, ay sumang-ayon ako. I guess this country is good enough in securities. Nakabusangot si Vanna habang tila batang nailigaw sa ais
Vanna's POVNagkataong nakasakay agad ako ng pedicab, sabi ng driver, iyon daw ang tawag sa sasakyang may tatlong gulong. And infairness, mabilis naman itong tumakbo. Nakarating agad ako sa airport. I got my ticket in my hand, papunta 'yon sa Aklan but I will not use it for it now, may pera akong dala. Kinuha ko lang ang shoulder bag ko na pinuno ng damit. I just left my bags to Magnus. Katunayan, ang nais ko lang naman ay makapunta sa isang taong may alam kung nasaan ang pamilya ko. Nakita ko ito sa isang headline news noon, ang sabi'y dito ko sa pilipinas makikita ang kuya ko. He's been a body guard to a politician. At pupunta ako sa sinasabing lugar doon, in Zamboanga Del Sur. Agad akong kumuha ng ticket para doon. Nang makapagpasya ay agad akong nagtungo sa gate ng airport, I've waited my whole life to know my origin, my siblings, and where does my parents, if nag e-exist ba sila or whatsoever. Nang marinig ko ang tawag ay agad akong tumayo papunta sa kung saan, sumabay ako sa