5

“Hindi ba talaga nito sasagutin tawag ko? Pasabi sabi pa sya na personal number nya daw to, paano kung sinaksak na ko? At wala ako mahingan ng tulong?”

Para akong baliw na kausap ang halaman sa paso na nasa harap ng condominium. Dalawang oras na ko nandito sa labas. Balak ko sana kumain, pero hindi ko sigurado kung hindi ako maliligaw. Kailangan ko hintayin si bossing, dahil itatanong ko kung lalayas ba talaga ko.

Dahil na rin sa sobrang gutom, naglakad na ko para makahanap ng tuhok tuhog sa labas, halos sampung minuto din ako naglakad bago tuluyang nakakita ng naglalako, nakisawsaw agad ako, at nakituhog. Isang daan ang naubos ko, sa sobrang gutom ko.

Nag libot libot na rin ako, pero hindi ako masyadong lumayo. Napansin ko na parami na ng parami ang mga tao, tsaka ako napatingin sa mumurahin ko na relo, pasado alasingko na.

May ilan na rin na estudyante, yung iba may kasamang mga magulang, napako ang tingin ko sa isang pwesto, kung saan may dalawang bata, kasama ang nanay at tatay nila, habang naglalakad, kitang kita ang excitement at saya sa mga mukha nila, bagay na hindi ko naranasan sa pamilya ko.

Kinuha ko ang cellphone sa bulsa ko, tsaka tinawagan ang numero ni nanay, ilang ring lang ay sumagot din naman sya agad, kaya labis na saya ang naramdaman ko, “Hello, nay!”

“Oh, ano, ang bilis mo naman yata sumahod? Dalawang araw ka pa lang yata nagtatrabaho ah?” rinig ko ang ingay sa background nya, “Saan mo ipapadala, hoy, mga puta, mayaman nanaman ako! Chuchay, tara dito, tataya ako!”

“Nay, saglit, wala pa, hindi pa ko magpapadala,” pigil ko sa kanya, “Nangangamusta lang po ako, hindi po kasi kayo tumatawag o nag tetext sakin,”

“Eh, sayang sa load, tsaka ikaw ang may pera, ikaw ang magtext, tsaka wag ka tawag ng tawag, minamalas ako sa ginagawa ko eh,” kusang pumatak ang luha sa mata ko, dahil sa narinig ko na sinabi ng sarili kong nanay sa akin, “Sige na, tumawag ka pag magpapadala ka na, tsaka kailangan ni Cris ng pambayad sa tuition, finals na nila sa makalawa,”

Hindi na ko nakasagot, dahil bigla na niyang pinatay ang tawag, napatitig ako sa luma ko na cellphone, sanay na ako, pero masakit pa rin na marinig sa kanya yon.

Naramdaman ko ang anggi ng tubig, kaya nag angat ako ng tingin, nakita ko na malaki ang dilim, at nag uumpisa nang pumatak ang malalaking patak ng ulan. Napuno ang waiting shed ng mga nagpapasilong. Halos sampung minuto din malakas ang ulan, hanggang sa unti-unti nang naubos ang mga tao na nakatambay. May payong naman kasi ang iba at masyado lang malakas ang ulan.

Hanggang sa ako na lang ang natira, madilim na rin, at dahil lumakas nanaman ang ulan, hindi rin ako makaalis, good thing, dala ko ang jacket ko, kung hindi, para na akong basang sisiw.

“Punyetang buhay naman to, lagi na lang akong malas, sinundan pa ko hanggang dito sa syudad, lagi na lang talaga oh,” hindi ko na napigilan na lumuhod at umiyak.

Nasa ganoon akong posisyon nang maramdaman ko na nag vibrate ang telepono ko, habang kinukusot ang mata ko nap uno ng luha, ay sinagot ko ang tawag.

“Hello?” huminga ako ng malalim, para pigilan ang hikbi na gusting kumawala sa bibig ko, dahil sa labis na pag iyak, “Sino to?”

“Naya, where the hell are you, hindi ba ang sabi ko sayo, huwag na huwag ka aalis?! Nauna pa ko umuwi sayo!”

Doon ako nataranta, “Sir Kalix, eh, ano po kasi—”

“I don’t want to hear any explanation over the phone, come home now!” sigaw niya tsaka binabaan ako ng tawag.

“May ano ba sa mga tao ngayon, kung hindi sasagutin ang tawag ko, papatayan ako, ano ba purpose ko sa mundo talaga na to? Paglaglagan ng galit?”

Dali dali kong inayos ang sarili ko at tumakbo pabalik sa condominium, binati pa ko ng sekyu, nang makapasok ako. Nag elevator ako syempre, ilang palapag ang taas ng floor ni bossing. Hindi na ko kumatok dahil may keycard naman ako.

Pag pasok ko pa lang, nakita ko na sya na nakaupo sa living room, wala na siyang suot na suit, at maluwag na ang necktie na nakatali sa leeg nya.

“Bossing,” tawag atensyon ko sa kanya, nag angat sya ng tingin, at mukhang inis na inis sa akin, “Sensya na, magpapaliwang po talaga ako,”

“Sit,” sabi nya, na animoy aso ako na kailangan sumunod sa tricks ng amo, pero hindi na ko nagsalita at mabilis na tinungo ang sofa na kaharap niya, “That’s better be a valid and good reason para umalis ka, when in fact, I told you not to,” may halong gigil pa ang sinabi niya.

“Eh kasi bossin,g, dumating yung girlfriend mo dito kanina, tapos sinabi ko naman na bagong katulong ako dito, kaso hindi sya naniwala sakin—”

“What girlfriend? I don’t even have a fling right at the moment! Don’t you dare lie to me, Naya, hindi ako nakikipag biruan,” mas lalong bumakas ang inis sa mala anghel niyang muk—ano daw, tangina? Mala ano, anghel? Ay jusko.

“Sir naman, bakit ako mag sisinungaling, totoo nga, pumunta sya kaninang umaga habang nag lilinis ako ng library, matangkad na maputi, na hanggang balikat ang buhok na brown, tapos kinulang sa tela ang damit, at mataas ang stiletto, at nagpakilala na girlfriend, tapos sinabi, hindi ka daw tumatanggap ng katulong,” pilit na paliwanag ko sa kanya.

“Then what did you do, umalis ka gaya ng sinabi niya? Why didn’t you bother to call me, huh?” narinig ko ang malalim na buntong hininga niya, “So, everytime na may pupunta dito, claiming that she’s my girlfiend, gagawin mo kung ano sinabi nya? What the hell?”

“Sir, wala naman po ako number nyo, tapos tinatawagan ko rin po si sir Daniel, kaso hindi po sya sumasagot, sabi nya tawagan ko sya pag may problema ako sa trabaho ko,”

Hindi sya nagsalita, at marahas na sumandal lang, tsaka lalo pa niluwagan ang necktie niya, “Sir, gusto nyo po alisin ko na yang necktie nyom mukhang nasasak—”

“Shut up, stupid!” napapikit ako dahil sa lakas ng sigaw nya, tumungo lang ako at pinaglaruan ang mga daliri ko, “Naya, ako ang boss mo, you should only listen to me, at higit sa lahat, bakit ka nagpapasok dito?” balak ko n asana sumagot, pero nagsalita ulit sya, “Anyway, kung hindi ako ang nagsabi, you will stay still, ako ang nagpapasahod sayo, kaya dapat ako ang masunod, do you understand?”

Sunod sunod na tango ang ginawa ko, tsaka huminga ng malalim, kahit paano, alam ko na matutulog at gigising ako na may trabaho pa rin, “Kumain ka na ba, bossing? Mag luluto ba ko, o gusto nyo po ng ulam na naluto ko na?”

Hindi sya nagsalita agad, pero dahil maliwanag ang kabahayan, kitang kita ko kung paano namula ang buong mukha niya, “That one, I ate this morning,”

“Alin, bossing? Yung adobo? Ayun gusto mo?” tumango lang sya at umubo, “Okay, initin ko na rin po parta makakain na kayo,” at tsaka ako tumayo, hinubad ko muna ang jacket ko, tsaka pumunta sa kusina, hindi naman kasi sobrang laki nito.

“Naya,” napatigil ako pagbukas ng ref nang marinig ko na tawagin niya ako, “Join me for dinner,”