Napakapambihira ang ganda ni Lina na maski si Abigail, na matagal nang nasa entertainment industry at nakakita na ng maraming magagandang babae, ay natulala sa kanya. Isang matinding kalungkutan ang dumagan kay Abigail na parang isang higanteng bato at dumurog sa pag-asa niya. Tumayo siya roon nang nakatulala hanggang sa tinawag siya nang ilang beses ng assistant niya. “Anong problema, Ms. Abigail?” tanong ng assistant. Hindi direktang sumagot si Abigail. Tumingin siya kay Lina at bumulong, “Kung lalaki ako, pipiliin ko siya nang walang pagdadalawang-isip.”“Anong ibig mong sabihin?” tanong ng assistant. “Kalimutan mo na yun.” Lumingon si Abigail sa assistant niya. “Ang ganda niya talaga.”"Oh…"“Binilhan niya pa siya ng inumin… Matamis siguro yan. Matamis din sigurong makita silang magkasama.” Nakaramdam si Abigail ng magkahalong lungkot at inggit. Ang magkagusto sa iba ay parang pagiging isang mime. Kahit na gaano pa siya kadeterminadong magtanghal sa entablado, walang
Tumama ang mga sinabi ni Melissa sa maigsing pisi sa puso ni Linda. Noon, baka sinugod na niya siya, sinakal, at sinampal. O baka uutusan niya si Ian kagaya ng kung paano niya hinarap si Mollie. Hahayaan niya siyang maging brutal hanggang sa makakaya niya. Pero hindi na niya ito kayang gawin kahit kailan. Huminga siya nang malalim at sinubukang pakalmahin ang sarili niya at pigilan ang panginginig niya. Pagkatapos ay kalmado siyang tumingin kay Melissa. “Wag mong sabihin yan.” Malumanay ang boses ni Linda. “Ikaw ang nanay niya nang dalawampung taon. May karapatan kang tawaging nanay niya.”Nagulat si Melissa at kaagad na tumulo ang mga luha sa mukha niya. “Pero ninakaw ko ang dalawampung taong iyon…”Sa sandaling sinabi niya iyon, para bang may mabigat na batong dumurog sa mga puso nila nang sabay. Halos hindi nakahinga si Linda at desperadong sinubukang hindi umiyak. Sa wakas, bumitaw na si Melissa. Pagkatapos ng dalawampung taon, kaya na niyang harapin ang katotohanan.
“Salamat sa pagmamahal mo sa anak ko, salamat sa… pagligtas mo sa buhay niya.”Tumingin si Melissa kay Linda. Puno ng gulat ang ekspresyon niya. Bago siya nakapagsalita, bigla siyang nakaramdam ng matinding sakit na dumaloy sa katawan niya. Napayuko siya, namutla ang mukha niya, at tumulo ang pawis sa mukha niya. -Pinapasok ni Lina si Abigail sa opisina niya. Samantala, nasa drafting room si Renee at nakikipagtulungan sa mga katrabaho nila sa design research. Para tiyakin ang privacy ng artista, sinara ni Lina ang pinto at mabilis na hinila ang mga blinds. Kumuha pa siya ng kape at tiniyak na walang papasok o mang-iistorbo sa kanila. Nakaramdam ng pagsisisi si Abigail sa pagiging maasikaso ni Lina. Tinanggal ni Abigail ang sunglasses niya, ipinakita ang magagandang mata niya, at sinserong ngumiti. “Alam kong pambihira ka sa sandaling nakita kita sa baba!” Sigaw ni Lina na nakaupo sa harapan niya at nakangiti na parang tagahanga. “May mga artistang nagpunta rito para sa inter
Marahang bumunot ng pen si Abigail mula sa bag niya at natulala habang hawak niya ito. Ilang beses muna siyang kailangang tawagin ng assistant niya para mahimasmasan siya nang dumating sila sa pupuntahan nila. Lumabas si Jackie mula sa recording studio, kusang binuksan ang pinto, at binati si Abigail nang may masiglang ngiti. “Mataas ang ratings ng reality show na'to. Magandang pagkakataon ito para sa comeback mo! Kunin natin to, darling. Pumunta ka sa makeup team at tignan mo ang script. Susundan natin ang sasabihin ng direktor, okay?”“Kinausap ko na ang team, sinabihan ko silang wag mag-edit ng eksena nang basta-basta.”Bumalik ang masungit na mukha ni Abigail at initsa niya ang sunglasses niya na lumapag naman sa kamay ng assistant niya. “Tara na, darling!” Handang sumakay si Jackie sa kahit na anong gusto ni Abigail. “Wag kang mag-alala. Nakausap ko na sila. Kapag may ginawa silang mali, pwede natin silang kasuhan! Pero may isang bagay lang…”“Ano yun?”“Pwede ka bang ng
Umuwi si Linda nang may mabigat na puso. Samantala, umalingawngaw ang mga tawanan at kwentuhan mula sa sala na nakakuha ng atensyon niya bago siya pumasok. Tumayo siya sa pintuan at nagmasid sandali. Nakauwi na ang mga bata. Nagbatuhan ng mga plato sina Zuko at Toph mula sa kusina na nagdala ng pag-aalala kina Tita Evelyn at sa mga katulong na hindi sila kayang pigilan. Tumingin si Linda sa kusina at nakita niyang ang kalat-kalat dito. Malinaw na may matinding labanang nangyari rito. Mukhang napakasigla nina Lina at Renee. Puno ang mesa ng mga luto ng magkapatid, pero hindi ito mukhang masarap. Nagpumilit ang magkapatid na ipaliwanag ang mga sarili nila. “Kahit na hindi ito mukhang masarap, masarap ang lasa nito, pangako!”Natawa nang malakas si Linda habang nakatayo sa pintuan. “Kung ganun, walang tapang ang mga tagapagmanang guluhin ang kusina sa bahay niyo dahil sa istriktong nanay niyo, kaya sa halip ay nagpunta kayo rito?” Sabay-sabay na napahinto ang apat na bata s
Ngumiti si Lina at nagsabing, “Makikipagkita ako kay Abigail.”Napalingon si Toph kay Zuko. Kumunot ang noo ni Zuko at tinanong si Lina, “Bakit ka nakatingin sa'kin?”Ngumisi si Toph at nagtanong, “Bakit ang laki ng reaksyon mo?”Palihim na sinundot nang malakas ng daliri ni Zuko ang kilikili no Toph. Sumigaw si Toph at mabilis na umupo sa pagitan nina Lina at Renee. Umubo si Zuko. Lumapit siya kay Lina, hinawakan ang mga kamay niya, at marahang nagtanong, “Bakit ka makikipagkita sa kanya?”Sagot ni Lina, “Usapang babae ito. Bakit ba ang usyusero mo?”Nabigla si Zuko at wala siyang nasabi. Sumimangot si Lina at nagsabing, “Gusto ko siyang kausapin tungkol sa ambassadorship.”"Ambassadorship?"“Oo, kailangan ng film studio project ng isang ambassador,” paliwanag ni Lina. Pinagpawisan ang tungki ng ilong ni Zuko. “Di ba marami namang artistang pwedeng kausapin tungkol dito?”“Pero wala sa kanila ang kasing galing ni Abigail,” sagot ni Lina. “Gusto mo siya? Siya na ta
Tumawa si Lina. Sa mga mata niya, mas parang isang bidang babae si Abigail kaysa isang ate. Napanood na ni Lina ang mga pelikula ni Abigail bago sila nagkita. Palagi siyang gumaganap na isang matapang at makapangyarihang babae o isang mabangis na bida. Inilarawan si Abigail ng marketing team niya bilang isang mahirap lapitan at tahimik na tao. Gayunpaman, nang nagkita sila, nalaman ni Lina na naiiba si Abigail sa likod ng kamera. Mahilig makipagkwentuhan, ngumiti, kumain, at maglaro si Abigail. Inosente siya na parang isang bata. Kagaya ng pagkikita nila ngayon, naisip ni Lina na hilig ni Abigail na mapasama sa maraming tao. Handa siyang isuot ang armor niya sa mainit na panahon para magsaya kasama ng mga tao. Hindi nagtagal, dumating sila sa private beach ng mga Thompson. Iba ang ere roon kumpara sa kalsada—pumasok sila sa isang payapang mundo. Para bang may malinaw na salaming naghihiwalay sa dagat mula sa panlabas na mundo. Isang malumanay at preskong hangin ang hu
Pagkatapos ng isang sandali ng katahimikan, hinawakan ni Abigail ang mga kamay ni Lina nang may sinseridad at madiiing binanggit ang bawat isang salita. “Mahalin niyo ang isa't-isa… Maging masaya kayo habangbuhay!”Nabigla si Lina. Nakaramdam siya ng kakaibang ere sa paligid nila. Pero ganito ang hiling ng mabuting magkakaibigan para sa isa't-isa. Yumuko siya at ngumiti, sabay matapat na tumango. “Salamat.”Para bang nakahinga nang maluwag si Abigail at naging mas kalmado. “Tama na ang tungkol sa'kin!” Kuminang ang mapaglarong mga mata ni Lina. “Ikaw naman? Napakagaling mo, kaya sigurado akong maraming lalaki ang interesado sa'yo. Meron ka bang nagugustuhan?”“Ako…” Huminto si Abigail bago matapat na nagsabing. “Meron nga akong nagugustuhan.”Kuminang ang mga mata ni Lina. Ngunit narinig niyang nagpatuloy si Abigail. “Pero hindi niya alam, at hindi ko sinabi sa kanya.”“Bakit naman hindi?” tanong ni Lina. “Kasi… takot akong madismaya.”Natabunan ng mga alon ang mahinang