Chapter 6

NATIGILAN AKO nang makita na binuksan ni Damon ang pintuan sa harap para sa akin. Akala ko may kasama kaming driver kasi formal ang date. Napatingin ako kay Mama sa hagdangang nakaabang habang kami'y umaalis. Si Papa ay busy pa sa isang meeting kaya si Mama lang ang nagpapaalam sa akin ngayong gabi.

"l drive my own car. Even on dates," malamig na sabi ni Damon nang mapansin yata ang pagkakatigil ko.

Napa-sigh ako ng malalim at dahan-dahang pumasok sa kanyang itim, at sobrang tinted na sasakyan. Muntik ko nang makalimutan na hindi siya katulad ko, lumaki na may driver. Kahit marunong siyang magmaneho, mas madalas pa rin akong may driver at bodyguard.

Now that I think about his status, I wonder where we'll live after our wedding? Sa bahay ba? Probably... I don't think my father will let me live somewhere else. Maaaring pinaparusahan niya ako ngayon sa pagpapakasal sa akin sa lalaking ito pero ang kaisipang bumukod ako ay wala sa bokabolaryo ng ama. We have lots of properties and after graduating, I told him I want to live alone in a condo, he didn't agree. Ngayon pa kaya? Maybe Damon will live in our mansion?

Sumulyap ako sa kanya, seryosong nagda-drive. Tahimik kaming dalawa at wala siyang music na pinapatugtog. I think about some party music, EDM, and chill, but I don't think he's the type. Or maybe it is?

Kasi saan nga ba kami nagkita sa gabing iyon kundi'y sa isang club.

"Don't you have music or something?"

Gumilid ang tingin niya pero agad ding binalik sa kalsada.

"Feel free to connect your playlist."

I took my phone out on my purse and started scrolling. Magtatanong sana ako kung ano ang gusto niyang music pero dahil wala naman akong pakialam sa isasagot niya, pumili na lang ako ng gusto ko at pinatugtog iyon. It's a chill music I usually hear in music festivals.

He tilted his head a bit as he watched the screen of his car flashing the song I'm playing. Bahagyang bumilis ang patakbo niya kaya nilingon ko siya. Bahagya kong hininaan ang music dahil napansin ko rin ang simangot niya.

"What's wrong? You don't like my music taste?"

Sumulyap siya sa akin nang tumigil ang sasakyan dahil sa isang traffic light.

"Iyan ba ang pinapakinggan mo kapag nagpa-party at nag-iinuman kasama ang mga kaibigan mo?" It wasn't just a question. I felt the insult etched around his tione

"It's not too loud, and it's not too slow. Why do you sound annoyed with it?"

"l was just asking a question."

"Why don't you put on a music you like then? Hindi iyong hahayaan mo lang tayong tahimik na bumabiyahe, it's boring and awkward."

Tuluyan na siyang tumingin sa akin. Looking annoyed, he didn't say a word. Pinaandar niyang muli ang sasakyan nang nag-green light na.

Umirap ako. "You won't because for sure you like old songs. That will suit you better," bulong-bulong ko pero sinigurado kong naririnig niya iyon.

Hindi pa rin siya nagsalita.

"You should like this, too. This is played in clubs and it seems like you're a frequent customer of some."

Medyo hindi ko napigilan ang sarili ko roon, ah. Hindi pa naman ako sigurado kung kaya ko nang pag-usapar ang tungkol sa gabing iyon. He glanced at me before he sighed and concentrated again on his driving.

"Pumupunta ako doon kapag bored ako. Hindi naman ako masyadong into music, so..."

I rolled my eyes. Gusto kong sabihin sa kanya na para lang siyang pumupunta doon para sa mga babae, pero huminto ako. Binago na niya ang direksyon ng kanyang sasakyan patungo sa malapit na malaking hotel. Ang ako ang pumili doon. Malapit lang ito sa aming bahay at hindi pag-aari ng aming kumpanya. May stocks kami dito pero iyon lang ang koneksyon namin. Sang-ayon si Damon sa aking piliin dahil nasa sentro ito, ibig sabihin, medyo mas maraming tao kaysa sa ibang mga hotel.

At dahil kailangan nga kaming makita, hindi na kami nagpabook ng private room. Sa malayong lamesa lang para pribado pa rin at hindi masyadong halata na sinadya namin iyon.

I looked at my phone and realized how annoying it is to see that I only have a few contacts on this new one. Bukod sa pamilya ay kay Damon lang ako may koneksiyon, parte ng gustong mangyari ni Papa.

Damon opened my door. The valet is waiting behind him. llang sandali kong tiningnan ang kamay niyang nakalahad. I almost smirked at how we both hate each other and yet, we have to do this. Nilagay ko ang kamay ko sa kamay niya bago tuluyan nang lumabas sa sasakyan.

Gaya ng suot niya kaninang umaga, naka coat pa rin siya ngayon. With a white button down top and a black slacks. Although it looked like what he wore earlier this morning, I've got a feeling those are fresh clothes. At sa amoy niyang bagong ligo na nahaluan ng mamahaling perfume, alam ko ring umuwi siya galing sa trabaho bago tumulak dito.

Umuwi siya? Saan siya umuwi? May bahay siya?

He's rich, super rich. Mas mayaman sa akin. He probably had it some five years or so? Kaya siguro my father trusted him so much, he must work in a minimum of five years under his wing so I'm sure he has accumulated so much... fortune... in those years.

Parehong diretso ang tingin naming dalawa habang naglalakad sa restaurant. Marami agad ang halos mabali ang leeg katitingin sa amin. Pati siguro ang hindi naman talaga nakakapamilyar ay medyo naagaw ang pansin. Nauna siya sa paglalakad pero hawak niya ang kamay ko at nakasunod ako sa kanya. He's tall and he looked commanding so anyone would be intrigued by his presence.

"This way Mr. Montero," anyaya ng sumalubong na butler.

He uttered a cold "Thank you."

He did the usual formal courtesy with me even though I'm sure he would gladly leave me be. Plastik ko namang tinanggap ang pagiging gentleman niya kahit pa gusto kong barahin ng masasamang salita sa kalagitnaan ng mga niceties.